Γραφίδες ΕΟΝιτών
Η τραγωδία στα Τέμπη σείει και εξοργίζει την ελληνική κοινωνία. Ακόμα και για τον πιο καλοπροαίρετο, αυτήν τη φορά δεν υπάρχει τίποτα που να παίρνει, έστω και μερικώς, την ευθύνη από τις πλάτες του κράτους. Δεν υπάρχει ασύμμετρη απειλή, «στρατηγός άνεμος», τοπικά ακραία φαινόμενα λόγω κλιματικής αλλαγής ή άλλων αστρολογικών καταστάσεων. Δεν πρόκειται για κινήσεις μεγάλου πολιτικού και οικονομικού κόστους που δικαιολογημένα δεν «τολμήσαμε», ή έστω κάποια υπερσύγχρονα, πολύπλοκα συστήματα ασφαλείας που δεν υπήρξαν ή δεν λειτούργησαν. Μιλάμε για ένα σύστημα GPS ή, κυριολεκτικά, για φανάρια. Είναι τόσο απλό, πρωτόγονο και προφανές που δεν κρύβεται.
Δεν πρέπει να μας φαίνεται παράλογο που το κράτος αδυνατεί να κάνει ακόμα και τα πιο στοιχειώδη. Η σήψη, αναπόφευκτα, δεν γίνεται να μείνει μόνο στα θέματα υψηλής πολιτικής και στις πιο πολύπλοκες δομές του κράτους. Αν οι πολιτικοί μας είναι ανίκανοι και διεφθαρμένοι, θα διαιωνίσουν το είδος τους σε κάθε βαθμίδα του μηχανισμού. Έτσι, διορίζουν «ομοίους» σε όσες περισσότερες θέσεις μπορούν: από υψηλόβαθμους γραμματείς και τεχνοκράτες, ανώτατους στρατιωτικούς, δικαστές, μέχρι δασκάλους, υπαλλήλους σε εφορίες και οδοκαθαριστές. Θα χρησιμοποιήσουν μέχρι και την τελευταία διαθέσιμη θέση στο δημόσιο προς αυτό τον σκοπό, χωρίς περιστροφές και φραγμούς. Έτσι, κάποιοι «όμοιοι» βρέθηκαν στο Πυροσβεστικό Σώμα, στην Αστυνομία, στους Δήμους και στην Πολιτική Προστασία. Η αγαστή τους συνεργασία μας οδήγησε στο Μάτι. Γιατί λοιπόν να μην υπήρχε και ένας σταθμάρχης; Άλλος μπορεί να έχει βολευτεί ως πλοηγός. Και είθε ο Θεός να μας φυλάει από τις εκατόμβες των νεκρών εάν υπάρχει έστω και ένας τέτοιος ελεγκτής εναέριας κυκλοφορίας.
Ο χρόνος θα περάσει και αυτό το ατύχημα θα ξεχαστεί από όλους όσοι δεν επηρεάστηκαν άμεσα. Το επόμενο δεν θα αργήσει πολλά χρόνια, αφού η ίδια πορεία οδηγεί νομοτελειακά στον ίδιο προορισμό. Δεν γίνεται να ζούμε με την ελπίδα ότι δεν θα τύχει σε εμάς ή τους αγαπημένους μας. Το κράτος πρέπει να αλλάξει ριζικά τον τρόπο λειτουργίας του, ξεκινώντας από το πολιτικό του προσωπικό. Εκείνοι που αγαπούν το συμφέρον της κλίκας τους, του κομματικού συστήματος ή του τζακιού που τούς γέννησε, που δεν έχουν εθνικές ιδέες και ιδανικά, θα βλέπουν πάντα την Ελλάδα σαν ένα οικόπεδο ή σαν μια εταιρεία και τους Έλληνες ως υπαλλήλους ή πληβείους. Δεν θα ενδιαφερθούν ΠΟΤΕ για το καλό του ελληνικού λαού. Πρέπει να αντικατασταθούν από εκείνους που αγαπούν την ευθύνη, το καθήκον, την Πατρίδα και τον λαό της. Μόνο αυτοί μπορούν να ικανοποιήσουν την απαίτηση για κάθαρση.
Μέχρι τότε, όσοι υπεύθυνοι και ευσυνείδητοι κρατικοί λειτουργοί υπάρχουν, θα είναι σταγόνα στον βούρκο των «ομοίων». Και κάποιοι Έλληνες θα κλαίνε στα μνήματα.
