Γράφει ο Διονύσιος Σ. Δραγώνας, Φοιτητής Νομικής NUP
Καίτοι και οι άνθρωποι είμαστε ζώα, δεν είναι ευγενικό να αποκαλείς κάποιον «ζώο». Σίγουρα όμως ο άνθρωπος είναι «φύσει πολιτικόν ζώον», όπως έχει σημειώσει ο Αριστοτέλης. Οπότε, ποιος ο λόγος ο τίτλος να μην είναι «ποιους θα στείλουμε;», αντί για «τι θα στείλουμε;», αναφερόμενος ο γράφων στους αυριανούς Έλληνες ευρωβουλευτές, οι οποίοι θα εκπροσωπήσουν τον ελληνικό λαό. Δεν έχουν ανακοινωθεί συλλήβδην οι υποψηφιότητες των κομμάτων, όμως με βάση τα όσα πρόσωπα έχουν σφραγίσει τα ονόματά τους στα ευρωψηφοδέλτια υφίσταται περιθώριο προς αντικειμενική κρίση αυτών.
Δίχως αμφιβολία, υπάρχουν ανάμεσα στα σκύβαλα και σοβαρές προσωπικότητες, όπως άλλωστε συμβαίνει πάντοτε. Οι ικανοί όμως δεν θα υπεισέλθουν σε ενέργειες, οι οποίες μολονότι θα τους αυξήσουν τη δυναμική τους εντός του ψηφοδελτίου, συνάμα θα υποβαθμίσουν το κύρος τους. Δεν πρόκειται να τσακωθούν για να τσακωθούν, ώστε να γίνουν viral στο διαδίκτυο ή να πάρουν τον φακό στο κουρείο λίγο πριν το 20ήμερο στρατού, ώστε να τους παίζουν τα πρωϊνάδικα. Εν άλλοις λόγοις, οι με κύρος υποψήφιοι θα καταθέσουν προτάσεις, τις οποίες φυσικά ουδείς θα αναγνώσει και κανένας δημοσιογράφος δεν θα ρωτήσει επί αυτών, εν αντιθέσει με τους μοντέρνους πολιτικούς που θα δημοσιεύσουν στο Tiktok τον περίπατό τους στη Βαλαωρίτου. Κάθε φορά έρχεται στο μυαλό μου το παράδειγμα του πρέσβεως επί τιμή, Αλέξανδρου Μαλλιά, ο οποίος δεν κατάφερε να εκλεγεί με το ευρωψηφοδέλτιο της ΝΔ, επειδή δεν έγινε Σπυράκη, τουτέστιν στάθηκε στο ύψος του, δίχως να εμφιλοχωρήσει στη σκακιέρα της μοντέρνας πολιτικής, εκείνης δηλαδή που δεν σχετίζεται με την πολιτική, αλλά με την εικόνα, την επικοινωνία.
Εκκινεί το παίγνιο των μη πολιτικών, ήτοι των τραγουδιστών που αρέσκονται στις ναρκωτικές ουσίες, των ποδοσφαιριστών, των ηθοποιών που με την υποκριτική τους τέχνη θα πείσουν τα αθύρματά τους, των συγγενών κάθε είδους θύματος που όλοι τους εκμεταλλεύονται τη δημοσιότητα σε έναν άλλο χώρο και επιδιώκουν να την εξαγοράσουν σε σταυρούς ή ακόμη και σε μονοσταυρίες, από αυτούς που δεν βρήκαν την εν τοις πράγμασι έννοια της κριτικής σκέψης. Όταν τα ποσοστά των κομμάτων μειώνονται, τότε ξεκινά η αναζήτηση για τον πιο δημοφιλή καλαθοσφαιριστή, χορευτή και συνθέτη.
Προ ολίγων ημερών διάβασα μία δημοσκόπηση, που αναφερόταν στους πρώτους των ευρωεκλογών. Πρώτοι με διαφορά από τη Νέα Δημοκρατία ο Γιώργος Αυτιάς, ενώ από τον ΣΥΡΙΖΑ ο καλαθοσφαιριστής Νίκος Παππάς. Ας ξεκινήσουμε με τον Γιώργο, το τέκνο της Σάμου, τον άνθρωπο για τον οποίο αναζητώ εδώ και καιρό έναν εντός της Νέας Δημοκρατίας, που να έχει σκοπό να τον ψηφίσει. Ο δημοσιογράφος του ΣΚΑΙ, που σύσσωμα οι δημοσιογράφοι του τελευταίου καναλιού ασκούσαν δριμεία κριτική στην υποψηφιότητα Τσαπανίδου με τον ΣΥΡΙΖΑ, επειδή μία δημοσιογράφος μετακίνησε στη πολιτική. Σήμερα ενδεχομένως για τα ίδια πρόσωπα να μην συμβαίνει τίποτα, όταν κάθε Σαββατοκύριακο πρωΐ ο Αυτιάς κάνει τηλεοπτικό μαραθώνιο με κρυφούς και μη νεοδημοκράτες στο πάνελ του, το πάνελ που έχει μετατραπεί σε προεκλογικό γραφείο του Αυτιά, που εκπέμπει σε όλη την Ελλάδα δύο φορές την εβδομάδα. Στο πάνελ εκείνο το πρωΐ έρχονται οι υπουργοί για να εξεταστούν δήθεν στις δύσκολες και κρίσιμες ερωτήσεις του Γιώργου, ενώ το βράδυ κόβουν μαζί πίτα σε εκδήλωση του κυβερνώντος κόμματος. Μάλιστα, δεν γνωρίζω μέχρι τον Ιούνιο εάν η ποσότητα πίτας που θα έχει καταναλώσει του προκαλέσει κάποιο πρόβλημα υγείας, σίγουρα όμως προβλήματα θα έχει προκαλέσει σε ημάς η εκλογή του, όπως και αυτή του Νίκου Παππά. Ξέρετε αυτού που θυμήθηκε τη φοιτητική του ιδιότητα μετά από μία δεκαετία, ώστε να ψηφίσει κατά των ιδιωτικών Πανεπιστημίων, ωσάν να έχει άποψη για αυτά, όπως και για την Ευρωπαϊκή Ένωση, αφού στοιχηματίζω ότι δεν ξέρει τη χρονολογία ένταξης της Ελλάδος στην ΕΟΚ. Άραγε γνωρίζει τα αρχικά της ΕΟΚ;
Ως έπος ειπείν, η φετινή αποστολή της Ελλάδος στις Βρυξέλλες θα είναι όπως και οι προηγούμενες, ήτοι γεμάτη με άτομα ακατάλληλα για εκπροσώπηση ημών, πεινασμένα όμως για όλα όσα προσφέρει αυτός ο διεθνής οργανισμός.
