Γράφει ο Πέτρος Ι. Νικολού, μαχόμενος Δικηγόρος Αθηνών, Νομική ΕΚΠΑ
Ορισμένοι αδυνατούν να συλλάβουν πως όσα μέχρι σήμερα όχι μόνο ο λαός των Ελλήνων αλλά ολόκληρη η ανθρωπότητα υπελάμβανε ως δεδομένα, όπως η υπεράσπιση της πατρώας γής, η πίστη της εμφύτου ενατενίσεως προς το αθάνατο θείο και η υποστασιοποίηση, ακόμα και η ίδια η ολοκλήρωση, του ανθρώπου οντολογικά μέσα από τη φυσική και αγαπητική ένωση ενός ανδρογύνου, πλέον εξωβελίσθησαν ως ιδέες παρωχημένες, χωρίς πρακτική σημασία για τη ζωή του μετανθρώπου. Ο θνητός της επιούσης στον παγκοσμιοποιημένο καιρό μας πρέπει να αποκηρύξει την αξία της οικογενειακής δομής, να μην αισθάνεται ότι τον συνδέει τίποτε με το χώμα που πατά και να μην βιώνει καμμία επενέργεια του επουρανίου στα εγκόσμια, αντιθέτως να θέτει σε απόλυτη προτεραιότητα την ατομική επιθυμία, χωρίς όρια και προϋποθέσεις, ακόμα κι αν αυτή άγει στον βιασμό, την εκμετάλλευση και την αισχροτέρα χρηστική μεταχείριση του πλησίον, στην καθολική απαξίωση της εννοίας του ανθρωπίνου προσώπου, εκεί δηλαδή που οδηγούν οι παρά φύσιν μορφές ηδονιστικής συμβιώσεως, οι οποίες συστήνονται, διεκδικώντας την ασέλγεια επί της ψυχοσωματικής υπάρξεως των ιδίων των παιδιών.
Η νομιμοποίηση του πολιτικού γάμου των κιναίδων και η δια της υιοθεσίας κτήση τέκνων ούτε λίγο ούτε πολύ εξομοιούται ευθέως με έννομη προστασία της παιδεραστίας, η οποία θα εκτυλίσσεται σε καθεστώς προστατευμένο για τους δράστες από ζεύγη ανωμάλων μέσα στα σπίτια των νέων αναγνωρισμένων από τη δικαιϊκή τάξη τύπων ‘‘οικογενείας’’. Μέσα στις οικίες, λοιπόν, τούτων των νομίμων ζευγαριών διαστροφής θα λάβουν χώρα τα απεχθέστερα εγκλήματα εις βάρος μικρών αθώων ηλικιών, τις ανοσιουργίες και τις βδελυγμίες επί των οποίων μόνο μία ακόλαστη, ανοσία και φαύλη φαντασία μπορεί να τίς σκιαγραφήσει πρίν σαρκωθούν σε εικόνες από την πραγματικότητα του μέλλοντος. Σ’ αυτό το αδιανόητα φρικώδες σημείο κατέληξε θλιβερώς η κοινωνία μας, η οποία προτίμησε χορηγήσασα λευκή επιταγή στις μαριονέτες των στοών να κοιτάξει πώς θα ικανοποιήσει και πάλι τα ιδιώτικά της συμφέροντα, αδιαφορούσα πλήρως για τις ερεβώδεις νεοταξίτικες μεθοδεύσεις τους, όταν την περιγελούσαν προεκλογικώς με εξυπηρετήσεις, ρουσφέτια, φοροαπαλλαγές, πλούτη και ανέσεις. Το θεμελιώδες πρόβλημα του συγχρόνου ελλαδικού κοινού δεν ανάγεται στην σφαλερά επιλογή των εκάστοτε πολιτικών αρχόντων, οι οποίοι αποφασίζουν ενάντια στη λαϊκή βούληση και την κεντρική αξιακή κατεύθυνση της πλειοψηφίας, αλλά στη διαιρετική τομή νοοτροπίας του συντηρητικού κόσμου, η οποία ιεραρχεί χαμηλότερα της ιδιοτελείας του κάθε παραδεδομένη αφετηρία, γιατί δεν διδάχθηκε την αρετή, τη θυσία και την αφοσίωση σε ιδέες που φλόγισαν τις καρδιές όλων όσοι έχυσαν το αίμα του μαρτυρίου για την Πίστη του Χριστού και την Ελευθερία της Πατρίδος. Η παραδοσιακή βάση αυτής της κοινωνίας κατήντησε χλιαρή, νερόβραστη, ποθούσα συμμαχία και με τον Θεό και με τον πονηρό, βουλομένη να πηγαίνουμε στην εκκλησία, αλλά να μην ομολογούμε δημοσίως την Πίστη της, για να μην προκαλούμε, να παριστάμεθα σε σημαιοστολισμένες παρελάσεις επετείων, αλλά να μην απαντάμε στις συνοριακές παραβιάσεις των μεμετίων, για να μην γίνει τάχα πόλεμος, να δημιουργούμε οικογένεια, αλλά να μην ερχόμαστε σε ρήξη με όλους όσοι την απειλούν, για να μην φανούμε οπισθοδρομικοί. Η περίοδος των εκπτώσεων, των υπαναχωρήσεων και των συμβιβασμών παρήλθε. Είναι καιρός να περάσουμε οργανωμένα, μαζικά, δυναμικά και αποφασιστικά με κάθε κόστος στην αντεπίθεση, για να θωρακίσουμε ό,τι κινδυνεύει. Οι απαιτήσεις της αδηφάγου λερναίας Ύδρας του δικαιωματισμού δεν θα σταματήσουν ούτε στα νυφικά ούτε στις αγοραπωλησίες τέκνων εν είδει κατοικιδίων, αλλά θα επεκταθούν στην κυνική αμφισβήτηση της ορθότητος της ετεροφύλου σχέσεως και της φυσιολογικότητος της παραδοσιακής οικογενείας, ώστε η ανωμαλία να βασιλεύσει παντάπασιν καθισταμένη ο κανών του νεωτέρου βίου. Εν άλλοις λόγοις, εισαγόμαστε ανεπαισθήτως τετυφλωμένοι από την προτίμησή μας στην ήσυχη και ατάραχη μικροαστική ζωούλα μας σε μία εποχή φρενίτιδος καθ’ ήν η τάξις των πραγμάτων, όπως την γνωρίσαμε μέχρι σήμερα, ανατρέπεται άρδην έμπροσθεν των όφθαλμών μας.
Απέναντι στα σχέδια των νεοταξιτών δεν έχουμε την πολυτέλεια να ορρωδήσουμε, να υποκύψουμε και να ελπίζουμε πως θα παύσουν ως εκ θαύματος οι εγηγερμένες αξιώσεις παραλογισμού της άλλης πλευράς. Την Κυριακή αυτήν 11 Φεβρουαρίου 2024 όλοι οι Έλληνες ενώνουμε τις δυνάμεις μας κόντρα στο αντίχριστο κατεστημένο, το οποίο μετατρέπει τα παιδιά μας από αυτοτελείς προσωπικότητες σε εργαλεία σεξουαλικού πειραματισμού για ΛΟΑΤΚΙ άτομα, στο μεγάλο συλλαλητήριο της Αθήνας, το οποίο συνδιοργανώνει η Ελληνική Ορθόδοξη Νεολαία-Ε.Ο.Ν. μαζί με άλλα 10 σοβαρά και αξιόλογα χριστιανικά σωματεία, όπως η Εστία Πατερικών Μελετών, η Ενωμένη Ρωμιοσύνη και το Κίνημα ‘‘Μαμά-Μπαμπάς-Παιδιά’’. Η μαχητική αντίθεση στο ρεύμα της προδοσίας, της ανωμαλίας και του εκφυλισμού γνωρίζουμε από τώρα πως θα επιφέρει λυσσώδεις διώξεις. Όσοι εναντιωθούμε στην βιαία αρπαγή των παιδιών μας από ομοφυλοφίλους θα αντιμετωπίσουμε την μήνιν ενός συστήματος, το οποίο είναι αποφασισμένο να εκτελέσει όποιον σταθεί εμπόδιο θάρρους και αυτοθυσίας. Καλύτερα, όμως, να καταδικαστούμε από τις βουλές των ανθρωπίνων ηγεσιών παρά να αποβληθούμε αιωνίως από την επουράνια Βασιλεία, επειδή δεν είχαμε τη γενναιότητα να γίνουμε αρωγοί στο σχέδιο της θείας Οικονομίας. Είμαστε με την πλευρά του Θεού, με την πλευρά του Νικητή, και θα νικήσουμε!
Το έθνος πρέπει να παραμείνει όρθιο.