Ποιος λοιπόν είναι άξιος, ποιος είναι μακάριος εκείνη την ώρα, όταν όλοι οι Άγγελοι και οι άνθρωποι θα φρίττουν και θα τρέμουν, να ονομασθεί αδελφός του Χριστού; Από πόσους θησαυρούς, από πόσο πλούτο, από πόσα στεφάνια είναι ανώτερη η τέτοια ονομασία; Ποιοι λοιπόν είναι εκείνοι, για να τους μακαρίσουμε; Ποιο λοιπόν είναι, για να τους επαινέσουμε; Ποιοι λοιπόν είναι, για να τους ζηλέψουμε και εμείς, αυτούς που εκείνη τη μέρα και ώρα της φρικτής και φοβερής κρίσης έρχονται με θάρρος και με παρρησία και χωρίς φόβο στον Χριστό, σαν σε πατέρα τους και γνήσιο φίλο, γνωρίζοντας και έχοντας ορθή επίγνωση ότι ακριβώς θα τους υποδεχθεί έτσι, σαν παιδιά του και σαν γνήσιους φίλους, επειδή τον υπηρέτησαν γνήσια και τήρησαν τις εντολές του; Ποιος λοιπόν είναι εκείνος ο τρισμακάριος, που όταν ο Χριστός, που κάθεται στο θρόνο, τον δει να έρχεται σ’ αυτόν, θα τον υποδεχθεί, και θα τον προϋπαντήσει με ιλαρό πρόσωπο, και με γελαστό βλέμμα, και με χαρούμενη προσφώνηση, και με φιλική ενθάρρυνση; Και αφού τον πιάσει από το χέρι, θα τον αγκαλιάσει, και θα τον χαιρετήσει, και θα τον φιλήσει σαν αγαπητό γιο, που ήρθε από την ξενητιά, ύστερα από καιρό και θα του πει τέτοια λόγια; «Καλώς ήρθες, φίλε καλέ και πιστέ! Καλώς ήρθες, ο τροφοδότης μου, ο ξενοδόχος μου, ο σκεπαστής μου! Ευχαριστώ την καλή σου διάθεση, και δεν ξεχνώ την αγάπη σου. Ενθυμούμαι τα όσα καλά μου έκανες. Ξέρω πόση ανακούφιση μου πρόσφερες». Έπειτα λέγοντας ο Χριστός σ’ αυτόν αυτά τα λόγια, αφού τον πιάσει από το χέρι μπροστά σε όλη τη μεγάλη εκείνη πανήγυρη, μπροστά στους Αγγέλους και Αρχαγγέλους, και μπροστά σε κάθε αρχή και εξουσία, και μπροστά στους Δίκαιους και τους Προφήτες και τους Αποστόλους και τους Οσίους, και αφού τον βάλει στη μέση, θα διακηρύξει παρουσιάζοντάς τον σε όλους και λέγοντας• «Αυτός ο άνθρωπος με είδε κάποτε πεινασμένο και με έθρεψε, με είδε διψασμένο και με πότισε, με είδε να τρέμω από το κρύο και με σκέπασε, με είδε ξένο και με δέχθηκε στο σπίτι του, με είδε άρρωστο και με υπηρέτησε, και με έβαλε στο σπίτι του. Έπλυνε τα πόδια μου, καθάρισε τα τραύματά μου, με ξεκούρασε στο κρεβάτι του• άνοιξε για μένα τις πόρτες του σπιτιού του, με προϋπάντησε με χαρά, με ανακούφισε με όλη του την καρδιά. Με είδε σε δυσκολία και με ελευθέρωσε, με βρήκε σε φυλακή και με εξαγόρασε. Γι’ αυτό και εγώ λέω σ’ αυτόν• «Εύγε, δούλε καλέ και πιστέ• ήσουν έμπιστος σε λίγα, θα σε διορίσω έμπιστο σε πολλά• πέρασε μέσα στη χαρά του Κυρίου σου• απόλαυσε την τρυφή του παραδείσου μου• πέρασε μέσα στη βασιλεία του Κυρίου σου• πέρασε μέσα στην αιώνια ζωή». Και δε θα πει ο Χριστός τότε μόνο αυτά σ’ εκείνους που ευαρέστησαν σ’αυτόν και τον υπηρέτησαν, αλλά και θα τους βάλει να καθίσουν στο τραπέζι, και θα περάσει να τους περιποιηθεί.
Για να απολαύσουμε λοιπόν και εμείς μια τέτοια προσφώνηση, και μια τέτοια δόξα και τιμή, ας τρέξουμε, αγαπητοί, ας δείξουμε προθυμία, ας προλάβουμε, για να μη μας προλάβουν• ας αρπάξουμε, για να μη μας αρπάξουν ξαφνικά• ας μπούμε μέσα, για να μη μείνουμε έξω. Ας δείξουμε προθυμία, αγαπητοί, ας κινηθούμε γρήγορα, ας αρπάξουμε, ας προλάβουμε. Ας αποφύγουμε τη ραθυμία, στην οποία ζούσαμε ως τώρα. Ας αποφύγουμε τις ανώφελες οκνηρίες• ας αρνηθούμε τις ελπίδες που μας περιγελούν από μέρα σε μέρα. Ας μην πλανήσουμε στο εξής τους εαυτούς μας, ας μην τους περιγελάσουμε. Ας μη μας εξαπατήσει στο εξής ο Πονηρός. Ας μη μας περιπλανά στο σήμερα και στο αύριο ο ακάθαρτος λογισμός• διότι πολλοί, αν και πήραν πολλές αποφάσεις, όμως δεν πρόλαβαν την αυριανή μέρα, αλλά αρπάχθηκαν ξαφνικά σαν σπουργίτια από το γεράκι, και σαν αρνάκια από το λύκο, και σαν αιχμάλωτος από το ληστή• και δεν μπόρεσαν ούτε να μιλήσουν ολότελα, ούτε να κάνουν διαθήκες, ούτε να βγάλουν φωνή ολότελα. Άλλοι ενώ κοιμόνταν αποβραδίς γεροί, δεν πρόφθασαν το ξημέρωμα• άλλοι επίσης ενώ κάθονταν στο τραπέζι ξεψύχησαν• και άλλοι ενώ περπατούσαν και αστειεύονταν, πέθαναν• και άλλοι πεθαίνοντας στο λουτρό, το ίδιο το λουτρό τους χρησίμευσε για την ταφή τους• και άλλοι στους γάμους, αρπάχθηκαν ξαφνικά στο ίδιο το νυφικό δωμάτιο, κάνοντας τα ίδια τα ενδύματα και γαμήλια και επιτάφια• διαδέχθηκαν αυτούς που έπαιζαν τον αυλό οι θρηνωδοί, και αυτούς που χόρευαν οι πενθούντες.
Και όλα αυτά τα ξέρουμε και τα γνωρίζουμε• το φοβερότερο βέβαια είναι αυτό, ότι δηλαδή θεληματικά και ενσυνείδητα αμαρτάνουμε και περιγελούμε τους εαυτούς μας. Γι’ αυτό δεν έχουμε καμιά συγχώρηση από τον Θεό, διότι πλανιόμαστε όχι από άγνοια, αλλά ενσυνείδητα, με το να ακούμε τις θείες γραφές και να τις επαινούμε, αλλά να μην κάνουμε αυτά που λέγονται. Λοιπόν παρακαλώ, ας μη γινόμαστε μόνο ακροατές της διδασκαλίας, αλλά και τηρητές. Αν λοιπόν κάποιος, ύστερα από την ακρόαση αυτών που λέγονται τώρα, ενώ έχει συνήθεια την πορνεία, κόψει εντελώς αυτή τη συνήθεια, αυτός είναι καλός ακροατής• αν κάποιος έχει μνησικακία προς τον πλησίον, συμφιλιωθεί μαζί του, αυτός είναι καλός ακροατής• αν κάποιος νιώσει κατάνυξη από τα λόγια αυτά και γίνει σπλαχνικός και πρόθυμος να δίνει, αυτός είναι καλός ακροατής• για να μην καταλήξει για σας σε καταδίκη αυτή και η παρόμοια ανάγνωση• διότι ακούμε και δεν πράττουμε. Αν δηλαδή ο θάνατος του αδελφού σου δε σε συνέτισε, κανείς δεν μπορεί να σε ωφελήσει. Αν δε μετανοήσεις, βλέποντας ένα νεκρό, πότε λοιπόν θα επιστρέψεις; Αν δε νιώσεις κατάνυξη μ’ αυτά που έχουν ειπωθεί, τότε ποτέ δε θα απομακρυνθείς από την αμαρτία.
Αυτό το τραπέζι των θείων λόγων, αγαπητοί, παρέθεσαν σ’ εμάς οι αδελφοί, που μας πρόλαβαν αναχωρώντας προς τον Χριστό. Αυτά τα ζωοποιά εδέσματα ετοίμασαν. Αυτό το κρασί της διδασκαλίας μας πρόσφεραν. Αυτή τη χαρά και τρυφή μας χάρισαν για τη σωτηρία μας, ώστε μελετώντας αυτά νύχτα και μέρα, κάθε ώρα, στην εκκλησία, στην αγορά, στο σπίτι, στο τραπέζι, στο δικαστήριο στο κρεβάτι, στα λουτρά, στα συμπόσια, στις συσκέψεις, να μπορέσουμε να απομακρυνθούμε από την πονηρή και μάταια συνήθεια και αμέλεια, και να επιστρέψουμε την ψυχή μας στη μετάνοια, και να αποφύγουμε την αμαρτία από τώρα, και να εξιλεώσουμε τον Δεσπότη, και να επιτύχουμε τη βασιλεία των ουρανών, με τη χάρη και την ευσπλαχνία και τη φιλανθρωπία του Κυρίου και Σωτήρα μας Ιησού Χριστού• διότι σ’ αυτόν ταιριάζει η δόξα και η δύναμη, τώρα και πάντοτε, και στους αιώνες των αιώνων. Αμήν.
ΟΣΙΟΥ ΕΦΡΑΙΜ ΤΟΥ ΣΥΡΟΥ ΕΡΓΑ, ΤΟΜΟΣ ΣΤ’, ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΤΟ ΠΕΡΙΒΟΛΙ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ
