Γράφει η Ραφαηλία Μπατζή, μέλος Ε.Ο.Ν. Χαλκιδικής
«Μικρασία Μικρασία γη Ελληνική», όπως λέει και ένα άσμα από τα πολλά που γράφτηκαν για να πενθήσουμε ως λαός τις εκκλησιές, τα ακρογιάλια, τις βουνοκορφές, τις ιδιαίτερες πατρίδες μας. Τραγούδια που όσο και να προσπάθησαν οι στιχουργοί δεν μπόρεσαν να περιγράψουν την μεγίστη καταστροφή, την καταστροφή της Μικρασίας μας. Τόποι με εξαίσια ομορφιά, με απαράμιλλη γοητεία. Όλοι θα έχουμε αντιληφθεί πως τα μέρη της Μικρασίας μάς μαγνητίζουν, μάς γοητεύουν. Ερωτευόμαστε τα τοπία και τις ομορφιές τους. Γαληνεύουν την ψυχή μας. Δεν έχει αρχή και τέλος το κάλλος της Ιωνίας, όπως δεν έχει αρχή και τέλος η καταστροφή της. Λύσσαξαν αιώνες να τα κάνουν δικά τους, αλλά και αν τα εδάφη με βία τα άρπαξαν, δεν μπόρεσαν όμως να σβήσουν την ιστορία από αυτά, γιατί όποια πέτρα και αν σηκώσουν θα γράφει Χριστός, Ορθοδοξία και Ελλάδα. Η ιστορία ξέρει, ο άνθρωπος την χαράζει και ο Χριστός την γράφει για αυτό και δεν ξεγράφεται.
13-17 Σεπτεμβρίου 1922 είναι οι ημέρες καταστροφής της Σμύρνης μας. Όμως, ξεκινούν τα γεγονότα αν όχι αιώνες πριν, σίγουρα χρόνια. Η πολιτική άνοδος των Νεότουρκων που δυστυχώς ως Έλληνες της Ιωνίας πιστέψαμε, δεν έφεραν ως έταζαν ειρήνη, ισότητα, ανεξιθρησκία, αλλά φόβο, αίμα, πόνο και δάκρυα. Ξεκίνησαν το σατανικό σχέδιο τους με την γενοκτονία των Αρμενίων σε ατελείωτες πορείες εξοντώσεως στις οποίες αργότερα και οι Έλληνες βαδίσαμε. Έπειτα ξεκίνησαν να ξεκληρίζουν τους Έλληνες, αρχίζοντας από τα βάθη της ανατολίας δηλαδή τους Πόντιους, και αφού τράβηξαν και οι Πόντιοι τόν δικό τους Γολγοθά, ήρθε η ώρα για τους Έλληνες στα μικρασιατικά παράλια, άλλοι κυρίως στην Σμύρνη αλλά και την Κωνσταντινούπολη είχαν έντονες διασυνδέσεις με Φράγκους, λεβαντινους και γενικώς Ευρωπαίους. Μέσα σε όλα αυτά τα κοσμοϊστορικά γεγονότα, στην ενδότερη Ελλάδα, υπήρχαν διαμάχες μεταξύ Βασιλιά και Βενιζέλου, βασιλοφρόνων και βενιζελικών. Δύο γεγονότα συνταρακτικά των δύο παρατάξεων ήταν η απόπειρα δολοφονίας του Ελευθερίου Βενιζέλου και η δολοφονία του Ίωνος Δραγούμη, αλλά κυρίως η παράνομη και προδοτική απόφαση του Βενιζέλου για δική του πειρατικού τύπου κυβέρνηση στην Θεσσαλονίκη, με την οποία διχοτόμησε την Πατρίδα μας. Η καταστροφή της Ιωνίας βέβαια είχε ως αποκορύφωμα τη σφαγή της Σμύρνης και τον απάνθρωπο βασανισμό του μητροπολίτη Χρυσοστόμου Σμύρνης και νυν Αγίου. Ίσως οι λόγοι που ήγαγαν το Γένος μας στην πανωλεθρία πέραν των πολιτικών και στρατιωτικών να ήσαν και πνευματικοί, διότι στις πόλεις της Ιωνίας κυρίαρχη θέση κατείχε το χρήμα με αποτέλεσμα να υφίστανται ακολασίες.
Ένα είναι σίγουρο πως η ιστορία τα καταγράφει όλα, και ουδέν κρυπτόν υπό τον Θεόν. Όσα εγκλήματα έγιναν, όσοι ευθύνονται για αυτά που πλήρωσαν μπορεί όχι εδώ κοσμικά, αλλά ουράνια να πλήρωσαν.
Αιώνια η μνήμη όλων των βασανισμένων θανόντων και όλων των πονεμένων προσφύγων!
Καλή Ανάσταση !
