Είπε κανείς ότι οι Τούρκοι και οι Ισραηλινοί είναι φίλοι μας;

Γράφει ο Πέτρος Ι. Νικολού, μαχόμενος Δικηγόρος Αθηνών, Νομική ΕΚΠΑ

Η Τουρκία, το γενοκτονικό κράτος-συμμορία, ήδη από την εποχή της συγκροτήσεως του Ισλαμικού Κράτους, αποτελεί αδιαλείπτως έως σήμερα το κέντρο στρατολογήσεως των πολεμιστών του Τζιχάντ. Εκείνη τούς τροφοδοτεί με όπλα, χρήμα, πυρομαχικά, ενώ τούς εκπαιδεύει με την αγαστή συνεργασία των τουρκικών ενόπλων δυνάμεων. Η κυριαρχία των τζιχαντιστών στην επικράτεια του Χαλεπίου ήλθε ως απότοκος της εκμεταλλεύσεως από μέρους των Αγαρηνών της καταρρεύσεως της Χεζμπολάχ, η οποία κατέλειψε μία πρώτης τάξεως ευκαιρία για προέλαση και διείσδυση των ισλαμιστών τρομοκρατών στο συριακό έδαφος. Δεν είναι μυστικό ότι οι σουνιτικές εξτρεμιστικές οργανώσεις συνιστούν όργανα του Ερντογάν στο πλαίσιο του υλοποιουμένου σχεδίου για την ανατροπή του καθεστώτος Άσαντ, η οποία ανάγεται στην μεγίστη πρεμούρα του νεοθωμανού σουλτάνου.

Έπρεπε να εισβάλουν οι τζιχαντιστές στο Χαλέπι, για να δονηθεί λίγο το υπνωτισμένο σώμα των ελλαδιτών, να πληροφορηθούν ότι υπάρχουν αδέρφια μας, Ρωμιοί, οι οποίοι απειλούνται με θάνατο από τις ορδές του εκτελεστών μουσουλμάνων, και κατόπιν να περιέλθουν και πάλι ευθύς αμέσως σε νέα νάρκη. Το προτεκτοράτο των Αθηνών δεν έχει επιδείξει το παραμικρό ενδιαφέρον για καμμία ομάδα ομογενών στο εξωτερικό. Έχει γράψει εκεί που δεν πιάνει μελάνι τους Έλληνες της Μαριούπολης, του Λιβάνου, της Παλαιστίνης, της Βορείου Ηπείρου κι όπου κείνται όμαιμοι. Υπ’ αυτά τα δεδομένα έξω από το σπίτι μας να φτάσουν τα όπλα των Μουτζαχεντίν το αυτί μας δεν θα ιδρώσει. Σε τέτοιο εξευτελιστικό σημείο συμβιβασμού με την απώλεια έχει αφιχθεί η φάρα μας. Πάνω από 20.000 Ελληνορθόδοξοι Χριστιανοί ευρίσκονται αυτή τη στιγμή κατ’ ουσίαν υπό ομηρεία στα χέρια φανατικών μουσουλμάνων με την κάστα των πολιτικών αγυρτών που μάς διοικούν να τυρβάζει περί άλλα, να παραβλέπει σκοπίμως την ύπαρξή τους, να ασχημονεί πάνω στην αγωνία αυτών των ανθρώπων υπό τον πραγματικό κίνδυνο ζωής που διατρέχουν, μιλώντας ψευδώς για το πολύ 50 οικογένειες, ενώ δεν έχει προχωρήσει, αλλά και ούτε πρόκειται, σε καμμία επίσημη δήλωση στηρίξεως. Η τήρηση των διπλωματικών ισορροπιών με την Άγκυρα για τον κ. Γεραπετρίτη και την παρέα των οσφυοκαμπτών του Μαξίμου -με όρους υποταγής και εκχωρήσεως εθνικής κυριαρχίας φυσικά- φαίνεται ότι είναι απείρως σπουδαιότερη από την έμπρακτη πάση θυσία ενίσχυση των αδερφών μας στο Χαλέπι, μη και χαλάσουν τα συνοικέσια με προίκα το Αιγαίο, το οποίο ετοιμάζονται να ξεπουλήσουν εν ριπή οφθαλμού. Οι Χριστιανοί και οι Κούρδοι της Συρίας δεν είναι ΛΟΑΤΚΙ, για να ανάγονται σε προτεραιότητα των υψηλά ισταμένων κιναίδων με τα μαλακά χεράκια που χαράσσουν την εξωτερική πολιτική. Για άλλη μία φορά μόνο η τοπική Ορθόδοξη Εκκλησία, προεξάρχοντος του Μητροπολίτου Χαλεπίου και Αλεξανδρέττας κ. Εφραίμ, στέκεται στο πλευρό των δοκιμαζομένων Ελλήνων που τελούν υπό την κατοχή των τουρκικών SS. Τα συγκλονιστικά λόγια μαρτυρίας του Επισκόπου, πως δεν πρόκειται να εγκαταλείψει το ποίμνιό του, αλλά θα μείνει ανάμεσα στους Ελληνορθοδόξους, επαπειλούμενος με αποκεφαλισμό από τα θηρία του τζιχάντ, πως συνάμα δεν θα σταματήσει τις κυριακάτικες θείες λειτουργίες και προσευχές, επιρρωννύοντας κάθε χριστιανό που έχει ανάγκη στις αδούλωτες γκρίζες ζώνες που δεν ποδοφίλησαν σιωνιστική μπότα και άρβυλο Τούρκου κατακτητή, αποτελούν όχι απλά μία αληθινή ομολογία Πίστεως, αλλά ένα απαράμιλλο ολοζώντανο παράδειγμα θυσιαστικού φρονήματος, το οποίο ούτε σε χίλια χρόνια ασκήσεων θάρρους δεν θα κατακτήσει ο καίτοι μυώδης ανορχίδωτος πλανεμένος εθνοπαγανιστής με τα δεκάδες τρόλ προφίλ του στο twitter, ενοχλούμενος χειρότερα κι από τον ίδιο τον διάβολο στη θέα του Σταυρού. Χωρίς Χριστό, όμως, δεν έχει νόημα να ελπίζει σε καμμία αλλαγή πάνω του. Θα παραμείνει στην ασφαλή γυάλα της ανωνυμίας του, βλέποντας ωστόσο τους Ορθοδόξους να μην φοβούνται να δώσουν τα πάντα, μέχρι και την ίδια τους τη ζωή, γι’ αυτό το Έθνος και τότε θα κοχλάζει από μίσος για την Ορθοδοξία ακόμα περισσότερο.

Σε κάθε περίπτωση, οι παρούσες ιστορικές συγκυρίες εντοπίζουν το συμφέρον του Ελληνισμού στην αποτροπή της αποσταθεροποιήσεως του Συριακού Κράτους και της μετάτροπής του σ’ ένα τουρκικό προτεκτοράτο, το οποίο κείμενο απέναντι από την Κύπρο θα αναγνωρίσει το ψευδοκράτος και θα συσπειρώσει το ριζοσπαστικό Ισλάμ στην περιοχή. Τα Ισραήλ, σ’ αντίθεση με όποιες φαιδρότητες ακούγονται από χείλη υπερδεξιών σαμαρόφιλων, διαδραματίζει έναν ύπουλο ρόλο, έχοντας κοινή στόχευση με την Τουρκία την ανατροπή του Μπασάρ Άλ Άσαντ, ο οποίος, όμως, ως κοσμικός ηγέτης κατόρθωσε να φέρει την ειρήνη ανάμεσα στο σιιτικό Ισλάμ και τον Χριστιανισμό και να συντρίψει τον ISIS. Η μήτρα του ισλαμοφασισμού και η κοιτίδα του σιωνισμού θέλουν αμφότερες την ισοπέδωση της Συρίας, γιατί για την πρώτη εμποδίζει τα σχέδια αφυδατώσεως του αγώνος των Κούρδων και για την δεύτερη έχει αναχθεί σε εξισορροπητικό παράγοντα στο γεωπολιτικό σκηνικό της περιοχής. Το Έθνος μας απέναντι σε μία κυβέρνηση ενδοτισμού και εφεκτικότητος που σπεύδει κάθε φορά να συνδράμει το Ισραήλ και να καταδικάσει την Χαμάς, αλλά δεν δίνει δεκάρα για την Ελληνορθόδοξη διασπορά, οφείλει να συμπαρασταθεί, να κινητοποιηθεί και να προστατεύσει αληθινά τους Ρωμιούς της Συρίας άνωθεν των κεφαλών των οποίων επικρέμαται η ισλαμική μάχαιρα του μαρτυρίου.