Λίγες σκέψεις για το 2025…

Το 2025 θα είναι μία κρίσιμη χρονιά τόσο για τον πλανήτη όσο και για την Πατρίδα μας. Βρισκόμαστε ήδη στην αυγή του νέου έτους και τα σημάδια της παγκόσμιας σκακιέρας δείχνουν ότι είμαστε μπροστά στην έναρξη νέων συγκρούσεων. Πολιτικών, εθνικών, οικονομικών και ιδεολογικών.

Εδώ και 5 και πλέον χρόνια ο σύλλογός μας, με πλήθος άρθρων, προειδοποιούσε για τη νέα μεγάλη διαμάχη που εξελίσσεται στη δύση και την πλευρά που πρέπει να πάρουμε: Εθνικιστών εναντίων Διεθνιστών. Δεν έχει σημασία εάν οι υποστηρικτές της παγκοσμιοποίησης και της woke αντζέντας (βλ. Democrats στις ΗΠΑ) έχουν “αριστερό” ή “δεξιοφιλελεύθερο” πρόσημο. Σημασία έχει ότι το ελληνικό πολιτικό σύστημα θα έπρεπε πρώτο να διαλέξει την πλευρά των δικών του εθνικών συμφερόντων και δικαίων. Πλέον, για ακόμη μία φορά βρισκόμαστε πίσω στις εξελίξεις. Σε όλη την Ευρώπη τα πατριωτικά κόμματα (“ακροδεξιά” σύμφωνα με το ΣΚΑΪ)  βρίσκονται είτε στην αξιωματική αντιπολίτευση είτε στην κυβέρνηση. Η Ρωσία του Πούτιν προσπαθεί να ανεξαρτητοποιηθεί οικονομικά από την Δύση μέσω μιας ιδιότυπης συμμαχίας με την υπερδύναμη της Κίνας, ενώ οι ΗΠΑ με την εκλογή του Ντόναλντ Τραμπ ετοιμάζονται για μία σκληρή εθνική πολιτική οικονομικού προστατευτισμού, ώστε να ευνοηθούν οι αμερικάνικες εταιρείες έναντι των ασιατικών. Ο υπερεθνικιστής Ισλαμιστής πρόεδρος της Τουρκίας Ερντογάν απλώνει τα δίκτυα του στη Συρία και τη Μέση Ανατολή, ενώ με το επεκτατικό όραμα της “Γαλάζιας Πατρίδας” αμφισβητεί ευθέως την ελληνική εθνική κυριαρχία στο Αιγαίο και στη ΝΑ Μεσόγειο.

Εμείς ως Ε.Ο.Ν. προσπαθούσαμε όλα αυτά τα χρόνια να ασκήσουμε κοινωνικοπολιτική πίεση ώστε η Ελλάδα να μείνει έξω από την σύγκρουση των Ορθόδοξων αδελφών μας, Ουκρανών και Ρώσων. Έξω και από την σύγκρουση Εβραίων και Παλαιστινίων. Θεωρούσαμε ότι οι ελληνικές ένοπλες δυνάμεις μέσω της τουρκικής απειλής πολέμου δεν δύναται να απολέσουν οποιονδήποτε στρατιωτικό εξοπλισμό τους για χάρη ξένων συμφερόντων σε πολεμικά μέτωπα, τα οποία δεν μας αφορούν. Προβλέψαμε, επίσης, την τεράστια ενεργειακή και οικονομική κρίση από την διακοπή του ρωσικού φυσικού αερίου στην Ευρώπη και την Ελλάδα και από τις ευρωπαϊκές εμπορικές-οικονομικές κυρώσεις στη Ρωσία που στέρησαν δισεκατομμύρια ευρώ από τα ελληνικά κρατικά και ιδιωτικά ταμεία (εξαγωγές, τουρισμός, τεράστια οικονομική στήριξη στην Ουκρανία, κτλ).

Η κυβέρνηση όχι μόνο τάχθηκε φανατικά υπέρ της “σωστής πλευράς” της ιστορίας, αλλά ακόμη και τώρα που ΗΠΑ και Ε.Ε. σκέφτονται να προσχωρήσουν σε διπλωματικές ενέργειες για τη λέξη του πολέμου, η ελληνική κυβέρνηση παραμένει περιέργως στο δόγμα μιας δυτικής αντιρωσικής πολεμικής εμμονής, κινδυνεύοντας εν τέλει να είμαστε και στη “λάθος” πλευρά και στους ηττημένους της ιστορίας.

Από τη μία η άνοδος του εθνικισμού στη δύση και από την άλλη η άνοδος του ισλαμισμού στην ανατολή. Και στη μέση μια Ελλάδα του Μητσοτάκη, του Ανδρουλάκη και του… Κασσελάκη. Κολλημένη σε τελειωμένες ιδεολογικοπολιτικές αναφορές του ’80, χωρίς καθαρή πατριωτική εξωτερική πολιτική και χωρίς ένα νέο παραγωγικό οικονομικό πρόγραμμα για την πραγματική ανάπτυξη της χώρας.

Οι υπηρεσίες και ο τουρισμός έχουν δημιουργήσει μία επίπλαστη ευημερία των αριθμών, η οποία όμως δεν περνάει στις τσέπες των περισσότερων Ελλήνων. Τα 700 ευρώ του κατώτατου μισθού δεν φτάνουν ούτε για δημιουργία οικογένειας ούτε για στέγαση και ίσως ούτε… για επιβίωση. Χωρίς ισχυρό πρωτογενή τομέα και βιομηχανική ανασυγκρότηση η ελληνική οικονομία θα κρέμεται συνεχώς από μία κλωστή. Η ενίσχυση του εθνικού κρατικού παρεμβατισμού, η κατεύθυνση προς ενίσχυση των μικρομεσαίων επιχειρήσεων και η δημιουργία ελληνικών συνεταιρισμών, η αποκέντρωση από την Αττική, η δημιουργία λύσεων για την αντιμετώπιση του δημογραφικού προβλήματος, είναι μερικές από τις πολιτικές που άμεσα μία εθνική κυβέρνηση έπρεπε να βάλει προς εφαρμογή.

Η Ελληνική Ορθόδοξη Νεολαία θα συνεχίζει να αγωνίζεται για μία Ελλάδα Ελεύθερη, Ορθόδοξη, Ισχυρή και Εθνικά Κυρίαρχη. Με κινηματικές δράσεις και λογικές πολιτικές-κοινωνικές προτάσεις. Για μία καλύτερη Ελλάδα.