Χρόνο με το χρόνο δικαιωνόμαστε όσοι στις πολιτικές μας αναλύσεις αναφερόμασταν εδώ και χρόνια για τη μεγάλη σύγκρουση που έρχεται κυρίως στο δυτικό κόσμο, αλλά και παγκοσμίως. Από τις ευρωεκλογές του 2014, το Brexit και τη νίκη του Τραμπ το 2016, τη φετινή νίκη της Μελόνι και του Όρμπαν και την εν γένει άνοδο των ευρωπαϊκών εθνικιστικών/συντηρητικών κινημάτων, μόνο ένας τυφλός δεν βλέπει ότι πλέον ένα μεγάλο κομμάτι των λαών αντιδράει στην επιβαλλόμενη νέα τάξη πραγμάτων και τον ολοκληρωτισμό της πολιτικής ορθότητας. Ένα αγεφύρωτο χάσμα διαπερνάει, πλέον, τις κοινωνίες μας. Άλλωστε στη φυσική πραγματικότητα η δράση φέρνει αντίδραση. Δύο διαφορετικοί κόσμοι αντιμάχονται και η νίκη του ενός θα σημάνει το τέλος του άλλου. Οι γραμμές διαχωρισμού είναι ξεκάθαρες. Σε ποιον κόσμο διαλέγει να τοποθετηθεί κανείς διαπιστώνεται πολύ εύκολα από τις απαντήσεις που καλείται να δώσει στα σύγχρονα σοβαρά ηθικά, πολιτικά, προσωπικά, κοινωνικά και πολιτισμικά ζητήματα.
Είσαι υπέρ των Εθνών-Κρατών ή της Παγκοσμιοποίησης; Υποστηρίζεις ότι υπάρχουν μόνο δύο φύλα, άνδρας και γυναίκα; Θεωρείς ότι ένα κράτος πρέπει να έχει εθνική ομοιογένεια ή όχι; Πιστεύεις ότι ένα έμβρυο είναι άνθρωπος με δικαίωμα στη ζωή; Είσαι υπέρ της καταπάτησης προσωπικών ελευθεριών εις το όνομα της δημόσιας “υγείας” ή “ασφάλειας”; Απλά ερωτήματα, τα οποία όμως καταδεικνύουν το γεγονός ότι κανένας συμβιβασμός δεν μπορεί να υπάρξει μεταξύ των δύο αντιπάλων πολιτικών και ιδεολογικών στρατοπέδων του 20ου αιώνα. Οι θέσεις αυτές δεν συγκρούονται μόνο σε ένα στυγνό πολιτικό και κομματικό επίπεδο ή μόνο στα τηλεοπτικά παράθυρα. Εκφράζουν βαθιά τα κοινωνικά κυρίαρχα ρεύματα και διαμορφώνουν τη δυναμική και τη ρητορική των δύο αξιακών αυτών κόσμων. Πιθανόν οι ιστορικοί του μέλλοντος να καταγράψουν αυτή την ιδεολογική και αξιακή σύγκρουση ως σημαντικότερη από τις πολεμικές συγκρούσεις κρατών ή διάφορες ταξικές και οικονομικές πάλεις στο κεφάλαιο του αιώνος τούτου. Η αντίληψη για τα συγκεκριμένα θέματα καθορίζουν σε σημαντικό βαθμό την οικογενειακή, προσωπική και κοινωνική ζωή του καθενός, τον τρόπο του που αντιλαμβάνεται τον συνάνθρωπό του και τα οράματα που έχει για την Πατρίδα του και όλο τον κόσμο. Πολύ λακωνικά θα μπορούσε να πει κανείς: ή με Πατρίδα – Θρησκεία – Οικογένεια ή με Διεθνισμό – Αθεϊσμό – Ανωμαλία. Ας επιλέξουμε… τη σωστή πλευρά της ιστορίας.
