Γράφει ο Διονύσιος Σ. Δραγώνας, Τελειόφοιτος Νομικής NUP
Κατά την αντιμαχία μεταξύ της προέδρου της Πλεύσης Ελευθερίας, Ζωής Κωνσταντοπούλου και του Υπουργού Υγείας, Άδωνι Γεωργιάδη, ο τελευταίος ανέφερε μεταξύ άλλων τα εξής την Πέμπτη 23 Μαΐου 2024: «…Εμείς σεβόμαστε την ετυμηγορία του Ελληνικού λαού, και εφόσον ο Ελληνικός λαός επιλέγει να έχει στη Βουλή τη Πλεύση Ελευθερίας, ως κυβέρνηση ή ως αντιπολίτευση, όποια θέση μας ορίζει ο Ελληνικός λαός, πάντα θα συνομιλούμε με τις πολιτικές δυνάμεις, που ο Ελληνικός λαός εκλέγει. Γιατί σεβόμαστε και τον τελευταίο ψηφοφόρο! Αυτή είναι η βασική μας διαφορά. Και τον ένα ψηφοφόρο! Αυτή είναι η βασική μας διαφορά! Εσείς αντιθέτως τους ψηφοφόρους που επιλέγουν τα άλλα κόμματα, το δικό μας εν προκειμένω, δεν τους σέβεστε. Σας είπα, σε δέκα μέρες έχουμε ευρωεκλογές, θα ξαναμετρηθούμε. Ας αφήσουμε τους συμπολίτες μας να κρίνουν, ποιον επιθυμούν να έχει ποια θέση…»
Η ως άνω δήλωση, θα μπορούσε να γίνει και “ύμνος στην δημοκρατία”, ενδεχομένως ειδικότερα στην ελευθερία έκφρασης και στο δικαίωμα του εκλέγειν και εκλέγεσθαι, ήτοι συνολικά δικαιώματα τα οποία καταπατούνται αενάως από τα κυβερνητικά χέρια και χείλη, καθ’ ότι εν τοις πράγμασι κείνται ανερυθρίαστα εναντίον της έννοιας της δημοκρατίας, επιδιώκοντας συνάμα να υιοθετήσουν ένα άλλο μοντέλο δημοκρατίας, αυτό τουτέστιν της μαχόμενης, όπως έχει επί παραδείγματι η Γερμανία, μοντέλο όμως που δεν αναγνωρίζεται από το Ελληνικό μας Σύνταγμα. Εν άλλοις λόγοις, η δήλωση του αντιπροέδρου της Νέας Δημοκρατίας καταπατά εις το μέγιστο τα κελεύσματα της νυν κυβερνήσεως, η οποία με φωτογραφικούς νόμους, δηλονότι αντισυνταγματικούς, επιδιώκει να φιμώσει ελεύθερες φωνές, οι οποίες της στοιχίζουν εκλογικά, ενώ παλαιότερα κατά δήλωση του πρώην Προέδρου της Νέας Δημοκρατίας και πρώην Πρωθυπουργού, Αντώνη Σαμαρά, οι ψήφοι δεξιότερα του κόμματός του, του μείωναν τη δυναμική του έναντι του ΣΥΡΙΖΑ, με επιγέννημα να διακυβεύεται η πρωτιά του στις εκλογές.
Σήμερα, μεσούσης της προεκλογικής περιόδου, σύσσωμα κυβέρνηση και αντιπολίτευση, επιδιώκουν να πείσουν με ψεύδη και συνομωσίες, μακράν χειρότερες από αυτές που κατηγορούσαν ημάς τους μη εμβολιασμένους, οι οποίοι βαθμηδόν δικαιωνόμαστε για την επιλογή μας, ότι εάν οι ευρωσκεπτικιστές αυξήσουν τις έδρες τους στο Ευρωκοινοβούλιο, τότε θα ομιλούμε για εποχές αρχών του 20ου αιώνος, τουτέστιν διαρκούντων των πρόθυρων του 2ου παγκοσμίου πολέμου. Μάλιστα, ενώ στρέφονται αδιαλείπτως ενάντια στους ευρωσκεπτικιστές, μιλώντας συνάμα για τα δικαιώματα, τα οποία πηγάζουν από τις δημοκρατίες, δήθεν λησμονούν να προσκαλέσουν τον αντίλογο, αφού γνωρίζουν πως θα ηττηθούν κατά κράτος, αφού οι νεοφιλελεύθερες πολιτικές των ευρωπαίων ηγετών, οδηγούν στην ακρίβεια και στην φτώχια από τις οποίες ωφελούνται οι ελίτ, τις οποίες μονάχα οι ευρωσκεπτικιστές έχουν τη δυνατότητα να τις πολεμήσουν, διότι είναι οι μόνες που δεν εξαρτώνται από τις οικονομικές ελίτ, αλλά ούτε και τις αποτελούν.
Ωσαύτως, ενώ ομιλούν περί της ασφάλειας την ίδια στιγμή καλωσορίζουν εν χορδαίς και οργάνοις τους λαθρομετανάστες από την Ασία, με αποτέλεσμα η Ευρώπη να έχει ακόμη πρόβλημα ως προς την αυξανόμενη εγκληματικότητα και τον εκφυλισμό. Εις αυτά θα πρέπει να προστεθεί η αλλοίωση του χαρακτήρα του Ευρωπαίου, ο οποίος ενώ παραδοσιακά ήταν χριστιανός, σήμερα αντικρίζουμε μία απόσχιση από τον Χριστιανισμό, η οποία αποκαλείται λανθασμένα, ως πρόοδος, και ταυτόχρονα προωθείται ο αθεϊσμός, ο αντιχριστιανισμός μέσω της εξυψώσεως της ομοφυλοφιλίας, της δυνατότητας αλλαγής φύλου από μικρή ηλικία και τέλος της διαπαιδαγώγησης των μαθητών κατά άκρως λανθασμένο τρόπο.
Συνελόντι ειπείν, μολονότι τα Υπουργικά χείλη εξέφρασαν απολύτως ορθές απόψεις, δυστυχώς αυτές δεν παραμένουν ούτε στα λόγια, αλλά αντικρίζουμε σε όλη την Ευρώπη την φίμωση ελεύθερων φωνών, οι οποίες πρεσβεύουν από την μία πλευρά διαφύλαξη των έθνικών τους συμφερόντων σε Ευρωπαϊκό επίπεδο και από την άλλη πλευρά την διαφύλαξη του χαρακτήρα της της Ευρώπης, τουτέστιν αυτής της πραγματικής προόδου, η οποία συντηρεί τις αξίες της και περιφρουρεί ες αεί τα ανθρώπινα δικαιώματα, τα οποία σήμερα ερμηνεύονται κατά το δοκούν προς εξυπηρέτηση αλλότριων συμφερόντων.
