Περὶ κοινοῦ ἑορτασμοῦ μὲ ἑτεροδόξους
«Ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος, ἂν εὑρεθῇ ἐνώπιον προτάσεως περὶ κοινοῦ ἑορτασμοῦ τοῦ Πάσχα ἢ οἱασδήποτε ἄλλης ἑορτῆς μετὰ τῶν ἑτεροδόξων, ὀφείλει νὰ ἀρνηθῇ καὶ συζήτησιν κἂν περὶ τοῦ θέματος. Τοιαύτη συζήτησις πρέπει νὰ ἀποκλεισθῇ παντὶ σθένει καὶ πάσῃ θυσίᾳ, διότι ἀποτελεῖ ἀνατροπὴν ἐκ τῶν θεμελίων τῆς Ὀρθοδόξου Δογματικῆς καὶ ἰδίᾳ τῆς Ἐκκλησιολογίας. Ἢ πιστεύομεν ὅτι εἴμεθα ἡ Μία, Ἁγία, Καθολικὴ καὶ Ἀποστολικὴ Ἐκκλησία ἢ δὲν πιστεύομεν. Ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία, πεποιθυία ὅτι αὕτη καὶ μόνη εἶνε τὸ Σῶμα τοῦ Χριστοῦ, ὁ στῦλος καὶ τὸ ἑδραίωμα τῆς Ἀληθείας, τὸ Ταμεῖον τῆς Χάριτος, τὸ Ἐργαστήριον τῆς Σωτηρίας, ἐνδιαφέρεται μὲν ζωηρότατα περί τῆς εἰς αὐτὴν ἐπιστροφῆς τῶν πεπλανημένων, ἀδιαφορεῖ ὅμως τελείως περὶ τῶν ἐσωτερικῶν αὐτῶν ζητημάτων, ἐν ὅσῳ οὗτοι μένουν ἐν τῇ πλάνῃ. Ἡ Α’ Οἰκουμενικὴ Σύνοδος ἠθέλησε νὰ θεσπίσῃ κοινὸν ἑορτασμόν, ἀλλὰ διὰ τὰ μέλη τῆς Ἐκκλησίας, οὐχὶ διὰ τοὺς ἐκτὸς αὐτῆς εὑρισκομένους. Δὲν συνεζήτησεν οὔτε μετὰ τῶν Γνωστικῶν, οὔτε μετά των Μαρκιωνιτών, οὔτε μετὰ τῶν Μανιχαίων, οὔτε μετὰ τῶν Μοντανιστών, οὔτε μετὰ τῶν Δονατιστών, ἵνα εὕρη βάσιν συνεννοήσεως περὶ κοινῶν ἑορτασμῶν. Καὶ ὅτε βραδύτερον ἀπεκόπησαν ἐκ τοῦ Σώματος τῆς Ἐκκλησίας οἱ Ἀρειανοί, οἱ Νεστοριανοί, οἱ Μονοφυσίται, οἱ Εἰκονομάχοι κ.λ.π. κ.λ.π., ἡ Ἐκκλησία οὐδέποτε διενοήθη νὰ προέλθῃ εἰς συνεννοήσεις μετ’ αὐτῶν πρὸς θέσπισιν κοινοῦ ἑορτασμοῦ, εἴτε τοῦ Πάσχα εἴτε οἱασδήποτε ἄλλης ἑορτῆς. Ἡ Ἐκκλησία ρυθμίζει τὰ ζητήματα Αὐτῆς, λαμβάνουσα ὑπ’ ὄψιν ἀποκλειστικῶς καὶ μόνον τὸ συμφέρον τῶν μελῶν Αὐτῆς καὶ οὐχὶ τὰς ἐπιθυμίας τῶν ἐκτὸς Αὐτῆς εὑρισκομένων. Ἂν οἱ ἑορτασμοὶ τῶν αἱρετικῶν συμπίπτουν μετὰ τῶν τοιούτων τῆς Ἐκκλησίας, ἂς συμπίπτουν. Ἂν δὲν συμπίπτουν, ἂς μὴ συμπίπτουν. Ἡ Ἐκκλησία δὲν συσκέπτεται ἐπὶ ἴσοις ὅροις μετὰ τῶν αἱρετικῶν. Διαλέγεται βεβαίως μετ’ αὐτῶν, ἀλλ’ ἵνα δείξη εἰς αὐτοὺς τὴν ὁδὸν τῆς ἐπιστροφῆς. Τὸ νὰ συγκροτῶνται ΄΄Οἰκουμενικὰ Συμπόσια΄΄ ἢ ἄλλου τύπου Συνέδρια μεταξὺ τῶν Ὀρθοδόξων καὶ τῆς πανσπερμίας τῶν αἱρετικῶν καὶ ἐν αὐτοῖς νὰ συσκεπτώμεθα περὶ καθορισμοῦ κοινῶν ἑορτασμῶν, ἐμμενόντων ὅμως καὶ τῶν μὲν καὶ τῶν δὲ (Ὀρθοδόξων καὶ αἱρετικῶν) ἐν τοῖς οἰκείοις Δογματικοῖς χώροις, τοῦτο ἄγνωστον καὶ ἀδιανόητον ὄν εἰς τὴν ἱστορίαν τῆς Ἐκκλησίας, ὄζον δὲ ἀπαισίου θρησκευτικοῦ συγκρητισμοῦ καὶ τεῖνον εἰς τὴν καθιέρωσιν τῆς ἁρμονικῆς καὶ ἀδιαταράκτου συνυπάρξεως ἀληθείας καὶ πλάνης, φωτὸς καὶ σκότους, μόνον ὡς ΄΄σημεῖον τῶν καιρῶν΄΄ δύναται νὰ ἑρμηνευθῇ…».
Πηγή: «ΕΝΟΡΙΑ», φῦλλον 549, 10/5/1974
Και μόνο τις τρεις σειρές από το τέλος να διαβάσεις του πατρός Επιφανίου Θεοδωρόπουλου αρκεί.
εἰς τὴν καθιέρωσιν τῆς ἁρμονικῆς καὶ ἀδιαταράκτου συνυπάρξεως ἀληθείας καὶ πλάνης, φωτὸς καὶ σκότους, μόνον ὡς ΄΄σημεῖον τῶν καιρῶν΄΄ δύναται νὰ ἑρμηνευθῇ…».
Τι σχέση μπορεί να έχει το Φως με το σκοτάδι;
Και η Αλήθεια με το ψεύδος;
Και όμως αυτά προσπαθεί να ενώσει ο Παναιρεσιάρχης Βαρθολομαίος.
Και γιατί τον αποκαλώ Παναιρεσιάρχη;
Γιατί δυστυχώς είναι ο πρώτος Πατριάρχης που τόλμησε να ενώσει όλες τις αρέσεις, μαζί με την Ορθοδοξία.
Δηλαδή με δύο λόγια, ο Βαρθολομαίος είναι από τους μέγιστους προδότες της Ορθοδοξίας και της Ελλάδας.
Ο Άγιος Πατροκοσμάς μας βροντοφωνάζει τον πάπα να καταράσθε.
Και έρχεται σήμερα ο Βαρθολομαίος και τον αποκαλεί αγιότατο.
Και άκουσον – άκουσον.. αδερφή εκκλησία.
Η Ορθοδοξία είναι η Μία Αγία Καθολική και Αποστολική Εκκλησία.
Πολλοί από άγνοια αποκαλούν τους παπικούς Ρωμαιοκαθολικούς.
Ούτε το ένα, είναι ούτε το άλλο.
Εμείς οι Έλληνες είμαστε οι Ρωμιοί.
Και η Ορθοδοξία είναι Καθολική.
Δηλαδή καθ’ όλη την Οικουμένη.
Αυτοί απλά ονομάζονται παπική γιατί είναι οπαδοί του πάπα.
Όπως και οι μουσουλμάνοι θέλουν έτσι να τους αποκαλούμε.
Όμως δεν είναι μουσουλμάνοι, είναι μωαμεθανοί, δηλαδή οπαδοί του Μωάμεθ.
Γιατί μουσουλμάνος σημαίνει πιστός, για αυτό εμάς τους Έλληνες μας αποκαλούσαν γκιαούριδες, δηλαδή άπιστους.
Τα γράφω αυτά γιατί απλά δυστυχώς η πλειοψηφία δεν γνωρίζει την σημασία των λέξεων.
Πρώτα ο Θεός όσα μπορέσω θα γράψω σήμερα σε αυτό το καυτό ζήτημα για ποιο λόγο προσπαθούν να ενώσουν την Ορθοδοξία με τον παπισμό.
Ας ξεκινήσω πάλι με τον Ἀρχιμ. π. Ἐπιφάνιο Θεοδωρόπουλο, Κανονολόγο.
«Πολλά τέρατα ἐγέννησεν ἐν τοῖς καιροῖς ἡμῶν ο Ἅδης, ἀλλ’ ἰσομέγεθες τοῦ Οἰκουμενισμοῦ οὐδέν!»
Ὁ Οἰκουμενισμός, πρωτίστως στοχεύει νά ὑποτάξη τήν Ὀρθόδοξο Ἀλήθεια, τοῦ “Παναγίου Πνεύματος τῆς Ἀληθείας”, στά ψεύδη τῶν ἀλλοδόξων καί ἀλλοθρήσκων.
Γνωρίζει πολύ καλά ο σατανάς ότι μόνο η Ορθοδοξία θα σταθεί εμπόδιο στα σχέδιά του.
Μόνον οι συνειδητή Ορθόδοξοι δεν θα προσκυνήσουν τον αντίχριστο.
Υφίσταται μόνο μία Ἀληθής Θρησκεία, πίστις, ἡ Ὀρθοδοξία.
Ὅλοι οἱ ὑπόλοιποι, προβάλλουν τίς αἱρέσεις τους, δηλαδή τά ἀπατηλά καί φρικτά ψεύδη τους, πού ἐκβάλλουν σέ φρικώδη ἐγκλήματα.
Εἰς διωγμούς ἐχθρῶν, Ἱερές ἐξετάσεις, καύσεις ἀνθρώπων, ἀλάθητα, πρωτεῖα,
(Σε αυτά τα δύο τελευταία θα αναφερθώ πιο κάτω).
Τον αντίχριστο δέν τόν ἐνδιαφέρει νά ἐνσωματώση αἱρετικούς μέ πολυθεϊστές, μουσουλμάνους καί Ἰσραηλίτες.
Αὐτοί βυθίζονται στήν πλάνη τους καί στό βόρβορό τους ἀπό μόνοι τους.
Τον αντίχριστο τον ενδιαφέρει να αλλοιώσει την Ορθοδοξία.
Μόνος στόχος νά διαστρεβλώση τήν Ὀρθοδοξία, νά τήν πετάξη στή χοάνη τοῦ σκότους.
«Δέν τούς ἀπασχολεῖ νά ἀδειάσουν τούς Ἱ. Ναούς, ἀπό Πιστούς, ἀλλά νά ἀλλοιώσουν τό φρόνημά τους».
Και τώρα θα σχολιάσω αυτό που ανέφερα πιο πάνω για το πρωτείο και το αλάθητο.
Αυτά τα δύο είναι το κλειδί όλης της υποθέσεως και να μείνουν βαθιά χαραγμένα μέσα μας.
Ο Παναιρεσιάρχης Βαρθολομαίος διατυμπανίζει ότι οι παπικοί θα έρθουν να εορτάσουν με την δική μας ημερομηνία το Πάσχα.
Δηλαδή θα αλλάξουν την ημερομηνία βάση του δικού μας Πάσχα από εδώ και στο καθεξής, ώστε να έχουμε πάντα κοινό εορτασμό.
Τον πάπα δεν τον ενδιαφέρουν, ούτε οι ημερομηνίες, ούτε το φιλιόγκβε, ούτε τα όστεα, ούτε τίποτα άλλο.
Αυτά όλα γίναν για να δούμε εμείς οι Ορθόδοξοι ότι ο σατανάς στους παπικούς δεν έχει αφήσει τίποτα όρθιο, ακόμα και τον σταυρό τους τον κάνουν ανάποδα.
Τι ενδιαφέρει τον πάπα;
Αυτό ακριβώς που ενδιέφερε τον σατανά στον τρίτο πειρασμό του Κυρίου μας στην έρημο.
Ένα πράγμα μόνο ζήτησε ο σατανάς από τον Κύριον μας Ιησού Χριστό.
Να πέσει να τον προσκυνήσει.
Και όλα θα του δωθούνε, δόξες, πλούτη, εξουσίες και όλα τα Βασίλεια του κόσμου.
Δεν τον ενδιέφερε τίποτα από όλα αυτά τον σατανά, ούτε πλούτη, ούτε βασίλεια, το μόνο που τον ενδιέφερε ήταν να τον προσκυνήσει ο Χριστός.
Το ίδιο ακριβώς ζητεί και σήμερα ο πάπας από τον Βαρθολομαίο.
Δεν τον ενδιαφέρει τίποτα τον πάπα από όλες τις κακοδοξίες του, που ανέφερα πιο πάνω.
Δύο πράγματα μόνο ζητάει, πρωτείο και αλάθητο.
Δηλαδή να τον προσκυνήσει η Ορθοδοξία, να την υποτάξη, και θα μας δώσει όλα όσα έταζε ο διάβολος στον Χριστό.
Θα συνεχίσω..
Κάποτε, ὁ Ἅγιος Πολύκαρπος Σμύρνης συνήντησε τόν αἱρετικό γνωστικό Μαρκίωνα, (υἱό τοῦ Ἐπισκόπου τῆς Σινώπης, ὅστις τόν ἐξεδίωξε ἐκεῖθεν).
Διεξήχθη δέ, ἡ κάτωθι κονταρομαχία:
-«Ἀναγνώρισέ μας!» (Μαρκίων).
-«Ναί σέ ἀναγνωρίζω ὡς τόν πρωτότοκον τοῦ Σατανᾶ» (Ἅγ. Πολύκαρπος).
Ο πρωτότοκος του σατανά είναι σήμερα και ο πάπας.
Είναι αυτός που επιζητεί να φέρει μία παγκόσμια θρησκεία δηλαδή τον Οικουμενισμό.
Και δυστυχώς έχει τσιράκι του τον Βαρθολομαίο.
Όταν θα έρθει ο αντίχριστος θα υπάρχει μία παγκόσμια κυβέρνηση και μία παγκόσμια θρησκεία ο οικουμενισμός.
Και όταν ο αντίχριστος θα αναλάβει την παγκόσμια εξουσία για 3,5 χρόνια, θα πάψει πλέον να υπάρχει ο Οικουμενισμός.
Δηλαδή με απλά λόγια θα τον καταργήσει, γιατί ο Οικουμενισμός θα έχει επιτελέσει το έργο του, δηλαδή ότι όλοι πιστεύουν στον ίδιο θεό απλά με διαφορετικό όνομα, και τότε θα αναδείξει τον εαυτό του ως θεό, δηλαδή θα είναι ο θεός όλων των θρησκειών (που πλέον θα έχουν γίνει ένας αχταρμάς) και θα απαιτήσει να τον προσκυνήσουν οι πάντες.
Και δυστυχώς θα τον προσκυνήσουν όλοι με τα ψευδοθαύματα που θα κάνει.
Μόνο όσοι είναι γραμμένη στο Βιβλίο της Ζωής δεν θα προσκυνήσουν το θηρίο δηλαδή τον αντίχριστο.
Ο Άγιος Τριαδικός Θεός μας, μας έχει όλους γραμμένους μέσα στο Βιβλίο της Ζωής, το ζητούμενο είναι να μην διαγραφούμε από μόνοι μας.
Γιατί ο Θεός μπορεί να κάνει τα πάντα για εμάς εκτός από το να μας σώσει χωρίς τη θέλησή μας.
Και θα κλείσω με τον θεολόγο Παναγιώτη Κοσμίδη.
Κάθε τυραννόφρων, εἴτε ἐκκλησιαστικός, εἴτε πολιτικός, ἱππεύει ἐπάνω σέ μία αἱμοβόρο “τίγρη”.
Ὡστόσο, τό πρόβλημά του εἶναι, μέ ποιό τρόπο θά ξεπεζεύση, καθόσον αὐτή θά τόν κατασπαράξη.
Αὐτός ἔχει τούς ὑποστατικούς, πού σάν δοῦλοι καί πρόβατα τόν κανακεύουν.
Ἐπερχομένης τῆς πτώσεως καί τῆς ἐκτροπῆς, τά πρώην πρόβατα, μετατρέποναι σέ λύκους καί κατασπαράσσουν τόν ἄφρονα φασίζοντα.
Συνελόντ’ εἰπεῖν, Ἰδού, ἔρχεται ὥρα “καί νῦν ἐστί” (Ἰωάνν. ε’ 25),
ὥστε τά πρόβατα νά μετεξελιχθοῦν, σέ ἀληθεῖς Ποιμένες, ἐκδιώκοντας τούς ψευδοποιμένες.
Οἱ στρατιῶτες νά μεταλλαχθοῦν, σέ τιμημένους Βασιλεῖς, τιμωροῦντες τούς ψευδοβασιλεῖς.
Οἱ δοῦλοι, νά κατακτήσουν τήν ἐλευθερία τους, καί νά ἀναλάβουν τό “φραγγέλιο”, καθαρίζοντας τόν Οἶκο τοῦ Πατρός των (Ἰωάνν. β’ 15).
Μέ ἄλλα λόγια, κατά τήν πτῶσι τῶν ἀνικάνων, ἀναξίων καί ἀνηθίκων “ψευδαποστόλων”, τά πρώην ὑπάκοα πρόβατα θά ἐφορμήσουν καταλυτικά, ὡς ἀκατάλυτοι “Λεοντάρνες”, ὡς “Λέοντες” πῦρ πνέοντες. Αμήν.