Γράφει η Ραφαηλία Μπατζή, μαθήτρια, μέλος Ε.Ο.Ν. Χαλκιδικής
Σήμερα μαύρος ουρανός, σήμερα μαύρη μέρα, 29 Μαΐου 1453 η ημέρα Σταύρωσης της Ρωμιοσύνης, έκτοτε της οποίας ο λαός μας ανεβαίνει τον Γολγοθά του και περιμένει υπομονετικά 571 ολόκληρα χρόνια να βιώσει την Ανάσταση του . Ημέρα αλώσεως της νύμφης του Βοσπόρου, της Πόλεως των Πόλεων, της Κωνσταντινουπόλεως, είναι η τραγική ημέρα που το στολίδι της Ορθοδοξίας, η Του Θεού Αγία Σοφία κλείνει προσωρινά τα δακρυσμένα μάτια της, και πέφτει σε “ύπνο” μαζί με τον Μαρμαρωμένο Βασιλιά της . Μεγάλος ο πόνος από την Τραπεζούντα ως την Κρήτη και από την Θράκη ως την Ήπειρο. Οι Έλληνες πενθούν, οδύρονται για το χαμό της Βασιλευούσης . Γίνονται θαύματα, τα οποία αργότερα δημιουργούν τους Θρύλους της Πόλεως για το ” ξύπνημα” του Βασιλιά – Αναλαμπή της Ορθοδοξίας. Για άλλους οι θρύλοι είναι παραμύθια, για μας είναι παρηγοριά στις μέρες τις οποίες διανύουμε. Είναι η πεποίθηση ότι θα συμβούν. Αναμονή, λαχτάρα, προσδοκία. Αν ο Βασιλιάς είναι ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος ή ο Ιωάννης Βατάτζης είναι κάτι που δεν το γνωρίζουμε , και δεν το αναλύουμε γιατί μάς συνεπαίρνει το όνειρο, η ουράνια, παραδεισένια χαρά , η συγκίνηση και η θεία ευγνωμοσύνη, την οποία θα νιώσουμε μαθαίνοντας ότι έφτασε το ποθούμενο, όπως έλεγε ο Αγίας Κοσμάς ο Αιτωλός, όταν δηλαδή η Βασίλισσα Πόλη γίνει και πάλι ελληνική. Διαβάζοντας τις ρήσεις των Αγίων αισθανόμαστε μια γλυκειά αδημονία. Δεν φαντάζεται ο νους και η καρδιά μας τι θα δούμε , τι θα αισθανθούμε αν βέβαια ο Θεός μάς αξιώσει να ζήσουμε .
Εύχομαι, λοιπόν, ολόψυχα σε κάθε αδελφό ξεχωριστά να τον αξιώσει ο Θεός να ζήσει και να δώσει το παρόν στην μεγάλη παρέλαση, να δεί και να ακούσει τα τσαρούχια των Ευζώνων μας να “χτυπούν” μπροστά από την Αγιά Σοφιά και όπως έλεγε ο Μακαριστός πατήρ Ανανίας να χορέψει τσάμικο έξω από το Ναό των Ναών και να ξεχειλίσει η καρδιά του Χριστό και Ελλάδα!
Καλή Ανάσταση του γένους αδέλφια!
