Γράφει ο Διονύσιος Σ. Δραγώνας, Φοιτητής Νομικής NUP, Κοινωνικής Θεολογίας ΕΚΠΑ
Η Αγία και Μεγάλη Εβδομάς βαίνει προς το τέλος της! Ο πανεπήρατος Κύριος Ιησούς Χριστός εσταυρώθη προς χάριν ουχί των μαθητών ή των συγγενών του αλλά όλων των ανθρώπων ανεξαρτήτως εάν αυτοί τον πίστεψαν ή εάν φάνηκαν χρήσιμοι στην άδικη καταδίκη του. Ως πανακής κατάφερε εν ριπή οφθαλμού να θεραπεύσει κάθε άνθρωπο, που το είχε ανάγκη, όταν η επιστήμη αδυνατούσε στο έπακρο. Ως διδάσκαλος μέσω των παραβολών κατάφερε ουχί να διαβρώσει άρδην τις τότε κρατούσες απόψεις των ανθρώπων, αλλά να τους διδάξει το ορθό, καταφέρνοντας με αυτό τον τρόπο να κεντρίσει το ενδιαφέρον πολλών, ενώ και σύντομα το όνομά του να φτάσει στα ανάκτορα. Αρκετοί θεώρησαν Τον Ιησού, τις διδαχές Του και τα θαύματά Του ως μία καινοφανής παρηγονή. Άλλοι επιδίωξαν στεκόμενοι στο πλάι του να εξελιχθούν στο οικονομικό πεδίο, όπως ο Ιούδας όστις αντιλαμβανόμενος εν τέλει το αβυσσαλέο σφάλμα του αυτοκτόνησε. Ενώ άλλοι, όπως ο Πέτρος φοβούμενος τις συνέπειες που θα είχε η ανακοίνωση στις «αρχές» περί της γνωριμίας του με τον Κύριο, τον αρνήθηκε.
Αγαθή τη τύχη, σήμερον τόσο θεολογικά όσο και ιστορικά αποδεικνύεται η ύπαρξις Του Ιησού Χριστού, τουτέστιν του θεανθρώπου που δεν στάθμισε τα οφέλη και τις ζημιώσεις, που θα είχε η προάσπιση της πίστεώς του, αλλά αφιερώθηκε στη θεϊκή αυταπάρνηση, διακηρύττοντας ό,τι πίστευε. Διοχέτευσε την είδηση του ένα, μοναδικού και αληθινού Θεού. Διοχέτευσε την είδηση της παρουσίας του ως απεσταλμένου από τον Θεό, όστις είναι και ο πατήρ του. Αφιονισμένοι και ιταμοί με σπασμωδικό τρόπο Τον θεώρησαν συκοφάντη και εχθρό της τότε οιονεί πίστεώς τους, αφού αυτή δεν εδραζόταν εν τοις πράγμασι στο κοινό καλό αλλά στον εμπαιγμό των Φαρισαίων και των Γραμματιών προς το ποίμνιό, μέσω του οποίου ζούσαν δαψιλώς, ενώ ο λαός ζούσε εν πενία.
Το σύμβολο της πίστεώς μας, ήτοι το λεγόμενο «Πιστεύω» μας πληροφορεί τόσο για τα γεγονότα που συνέβησαν όσο και για αυτά τα οποία θα πραγματοποιούν εν καιρώ. Διαβάζουμε ένδον αυτού το εξής: «Καὶ ἀναστάντα τῇ τρίτῃ ἡμέρα κατὰ τὰς Γραφάς.» Δηλονότι, πως ο Χριστός μολονότι απέθανε μετά από τρεις ημέρες αναστήθηκε, όπως αναφέρει το Ευαγγέλιο (Καινή Διαθήκη). Και έπειτα αναφέρει: «Προσδοκῶ ἀνάστασιν νεκρῶν.» Δηλαδή, πως οι Χριστιανοί πιστεύουμε ότι μία ημέρα οι νεκροί θα αναστηθούν, όπως αναστήθηκε ο Κύριός μας ή ο φίλος του Λάζαρος, τον οποίο εορτάσαμε εν χορδαίς και οργάνοις το προηγούμενο Σάββατο.
Η ημέρα Κυριακή της Αναστάσεως δεν είναι μία κοινή Κυριακή, είναι η Κυριακή που μετά από μία εβδομάδα λύπης παρό των παθών του Κυρίου μας, έρχεται η Ανάστασις, ήτις μας θυμίζει το μεγαλείο του Χριστιανισμού και έτι περαιτέρω της πίστεώς μας. Η θυσία πάνω στο σταυρό δεν ήτο το τέλος Του Χριστού, αλλά το σημείο έναρξης της μετάνοιας, που έφερε και το γεγονός που ουδείς επιστήμων δύναται με αμιγώς επιστημονικά μέσα να εξηγήσει. Άπαντες ομιλούν περί θαύματος! Άπαντες ομιλούν περί του δυσνόητου μεγαλείου του Χριστιανισμού!
Η ώρα επέστη ώστε και ημείς οι κοινοί αμαρτωλοί να επιδιώξουμε μεσούσης αυτής της χρονικής περιόδου να αισθανθούμε πνευματικά τις περιπέτειές Του. Η Ανάστασις Του Κυρίου ας αναστήσει και το ποίμνιό του από το λήθαργο. Ας παύσει ο νήδυμος ύπνος ένεκεν του ίλιγγου που γεννά η περιρρέουσα ατμόσφαιρα της μη ακόμη λησμονημένης λοιμικής και του πολέμου. Το Άγιο Φως ας φωτίσει κάθε ζοφερό οίκο και εφεξής ας θεωρηθεί στιλπνό λόγω της επικουρίας που λαμβάνει από Τον Ύψιστο. Προερχόμενο από τον Πανάγιο Τάφο ας φέρει οίκους στους ανέστιους, τροφή στους επαίτες και παιδεία στα σκύβαλα. Οφείλοντας να αποδίδουμε εσαεί τα του Καίσαρος Καίσαρι και τα του Θεού τω Θεώ ας αναγνωρίσουμε τη προσπάθεια του καθενός μακριά από αυταρέσκειες.
Καίτοι τα γεγονότα που εκφωνούνται από ψάλτες και ιερείς συνέβησαν πριν από δύο χιλιετίες, παραμένουν επίκαιρα. Το αιώνιο μήνυμα της Αναστάσεως είναι και η αποτροπή μας από την σταύρωση Του Θεανθρώπου ακόμη μία φορά. Ο Ιησούς σήμερα δεν σταυρώνεται στο σταυρό, αλλά μέσω των ατελεύτητων αμαρτιών μας ματώνει η ψυχή του, ενώ εμείς συνεχίζουμε να του προσφέρουμε ξύδι όσο αδιαφορούμε για το κοινό καλό. Ο Ιησούς δεν είναι το πρόσωπο που αντικρίζουμε μέσω των ηθοποιών που τον ενσαρκώνουν, αλλά είναι ο κάθε άνθρωπος, που δημιουργήθηκε καθ΄ εικόνα καθ΄ ομοίωσιν. Είναι ο άνθρωπος ο πλούσιος και ο φτωχός, ο Χριστιανός και ο άθεος. Μέσω του περιβόητου Τροπαρίου της Κασσιανής (ψάλλεται τη Μεγάλη Τρίτη) που μας πληροφορεί ότι μία πόρνη (άγνωστο το όνομά της) άλειψε με μύρο τα πόδια Του Χριστού, αντιλαμβανόμαστε πως και ο μεγαλύτερος αμαρτωλός δύναται να μετανιώσει, όπως και ο ληστής. Ωσαύτως, κάθε άτομο που απείχε από κρέας και άλλα μη νηστίσιμα τρόφιμα έχει τη δυνατότητα να φάει κρεατικά εδέσματα, όπως και ένας που συνέχισε τις διατροφικές του συνήθειες, καθότι αυτή η εορτή και η ευωχία είναι για όλους.
Όθεν, η τελετουργία της Αναστάσεως ας λάβει χώρα και μέσα μας! Το Άγιο Φως ας φωτίσει κάθε σκοτεινό στοιχείο μας! Χρόνια πολλά! Χριστός Ανέστη!
