Προ δέκα πέντε (15) ετών, στις 28 Ιανουαρίου 2008, εκοιμήθη, μεταβαίνοντας στην αιωνιότητα της Βασιλείας του Τριαδικού Θεού ο μακαριστός Αρχιεπίσκοπος Αθηνών & πάσης Ελλάδος Χριστόδουλος, ο ακάματος Ηγέτης της χριστιανοσύνης, ο οποίος ήνοιξε εκ νέου τις θύρες της Εκκλησίας στους νέους, πολεμήθηκε λυσσαλέα από τον βόθρο των σημιτικών, τον εσμό των μητσοτακικών, την μανιακή και ψυχοπαθολογική αριστερά και αμερικανικούς κύκλους. Κράτησε ψηλά τα λάβαρα της Πίστεως, έδωσε μάχη υπέρ της διατηρήσεως των παραδόσεων και των αρχών της Ορθοδοξίας, συγκρούστηκε με το πολιτικό κατεστημένο και αφύπνισε την εν υπνώσει συνείδηση του λαού μας, εκκινώντας μία κραταιά Επανάσταση επανεκχριστιανισμού και επανελληνισμού για το χειμαζόμενο Έθνος μας. Θα τον θυμόμαστε για πάντα με στοργή, αγάπη και βαθύ αίσθημα ευγνωμοσύνης ως έναν εκ των τελευταίων μεγάλων αδέσμευτων ηγετικών μορφών που ανέδειξε η πολύπαθη Πατρίδα μας!
«Έχουμε φτιάξει μία κοινωνία πού μοιάζει θερμοκήπιο του κακού. Κάθε “σκηνοθετίσκος” μπορεί να γελοιοποιεί από την τηλεόραση την Αγάπη στην Πατρίδα και την Πίστη στο Θεό και εμείς τα βλέπουμε αυτά ξαπλωμένοι στις άνετες πολυθρόνες μας και γελάμε. Διασκεδάζουμε βλέποντας να γελοιοποιούνται οι Ήρωες, να εξευτελίζονται αυτοί πού πλήρωσαν με αίμα και φρίκη το δικαίωμά μας να καθόμαστε μπροστά σε τηλεόραση. Χωρίς καμμιά συναίσθηση ντροπής και ευθύνης “χάσκουμε ηλιθίως” βλέποντας τον εσκεμμένο και ασταμάτητο διασυρμό της Πατρίδας και της Πίστης. Έχουμε φτιάξει μία Παιδεία στην οποία η Αγάπη στην Πατρίδα θεωρείται φασισμός και η Προσευχή των μαθητών είναι πέντε τελετουργικές φράσεις χωρίς νόημα. Έχουμε αναθέσει την Παιδαγωγία του παιδιού στην τηλεόραση. Κι εκείνη βέβαια μας πληρώνει, διδάσκοντας το παιδί μας ότι οι μόνες αληθινές αρετές είναι…”το κυνήγι του χρήματος, το κυνήγι της σάρκας και το κυνήγι της πρόσκαιρης λάμψης”»
