Τὸ Σάββατο 23 Νοεμβρίου 2024, πραγματοποιήθηκε στὸ Ἐπισκοπεῖο τῆς Ἱερᾶς Μητρόπολεως Περιστερίου (Χαλκοκονδύλη 25) συγκέντρωση διαμαρτυρίας ἐπὶ τῆς ἐπισκέψεως τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχη κ.Βαρθολομαίου. Σκοπὸς τῆς διαμαρτυρίας ἦταν νὰ ἐκφραστεῖ ἡ ἀντίθεση τῶν πιστῶν (καθὼς θὰ ἦταν ἀδύνατη ἡ κατὰ πρόσωπο συνάντηση μὲ τὸν Οἰκ. Πατριάρχη) ἀπέναντι στὶς ἀντορθόδοξες κινήσεις του τὶς τελευταῖες δεκαετίες καὶ συνάμα νὰ ἐκδηλωθεῖ, γιὰ ἄλλη μία φορά, ἡ διαφωνία γιὰ τὸ θέμα ποὺ ἔχει ἐγείρει ὁ τοπικὸς Ἐπίσκοπος γιὰ τὸν Εσταυρωμένο/Σταυρό πίσω ἀπὸ τὴν Αγ. Τράπεζα.
Ἡ προσέλευση κόσμου ὅλων τῶν ἡλικιῶν, ξεκίνησε ἀπὸ τὶς τέσσερις τὸ ἀπόγευμα καὶ παρὰ τὸ κρύο ὁ κύριος ὄγκος του παρέμεινε ἀμετάβλητος μέχρι καὶ τὴν ἄφιξη τοῦ Πατριάρχη λίγα λεπτά πριν τις έξι.
Οἱ πιστοὶ φώναζαν συνθήματα δηλώνοντας ὅτι ἐπιθυμοῦν Πατριάρχη ποὺ νὰ ὀρθοδοξεῖ καὶ νὰ μὴν ἑορτάσει τὸ Πάσχα τοῦ 2025 μὲ τούς αἱρετικούς, καθὼς καὶ συνθήματα γιὰ τὴν ἐπαναφορὰ τοῦ Σταυροῦ πίσω ἀπὸ τὴν Αγ.Τράπεζα, ἐλέγχοντας ὅσους ἱερεῖς τὸν ἀφαίρεσαν . Ἐπίσης ἀναγνώσθηκαν μερικὰ ἀπὸ τὰ πεπραγμένα τοῦ Πατριάρχη ὅλα αὐτὰ τὰ χρόνια τὰ ὁποῖα δὲ συνάδουν μὲ τὴν Ὀρθοδοξία ἐνῶ οἱ πιστοὶ ἔψαλαν διάφορα τροπάρια ποὺ ἀναδείκνυαν τὸ ἀδιάσπαστο Σταυροῦ καὶ Ἀναστάσεως.
Ἀκόμη δηλώθηκε ἐπανειλημμένως ἡ «ταυτότητα» τῶν συγκεντρωμένων γιὰ νὰ καταστήσουν σαφὲς ὅτι ἀποτελοῦν μέλη τοῦ Σώματος τῆς Ἐκκλησίας πού δυστυχῶς ὁ τοπικὸς ἐπίσκοπος μὲ τοὺς συνεργάτες του προσπαθοῦν νὰ ἀμαυρώσουν καὶ περιθωριοποιήσουν μὲ ποικίλους καὶ ἀβάσιμους χαρακτηρισμούς.
Τέλος ἔγινε μνεία καὶ στὸν Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Κυθήρων κ.Σεραφείμ ὁ ὁποῖος ἔχει τοποθετηθεῖ καὶ δημοσίως γιὰ τὸ θέμα, δικαιώνοντας τὴν ἀντιρρητικὴ ἐπιχειρηματολογία ποὺ ἀκολουθοῦν ἐδῶ καὶ δύο περίπου χρόνια οἱ ἀντιδρῶντες πιστοί.
Οἱ διοργανωτές, περιφρούρησαν τὴν συγκέντρωση γιὰ νὰ ἀπομονώσουν ἀνεπιθύμητες συμπεριφορὲς καὶ συνεργάστηκαν ἄψογα μὲ τὴν δυσανάλογα μεγάλη ἀστυνομικὴ δύναμη ποὺ κλήθηκε νὰ ἐπιτηρήσει τὴν διαμαρτυρία (μέχρι δύναμη τῶν ΜΑΤ μὲ κλούβα ἐπιστρατεύθηκε).
Ἡ διαμαρτυρία ὁλοκληρώθηκε μὲ τὴν ἔξοδο τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχη κατὰ τὶς ἕξι καὶ μισή, ὅπου πάλι ἀκούστηκαν σχετικὰ συνθήματα ἀπὸ τὸν ἐναπομείναντα κόσμο.
Συγχαρητήρια ἀξίζει νὰ δοθοῦν σὲ ὅλους τοὺς πιστούς, ἀπὸ τὸ Περιστέρι καὶ ἀπὸ τὶς ἄλλες περιοχὲς τῆς Ἀττικῆς, ποὺ ἦρθαν νὰ ἐκφράσουν τὴν διαμαρτυρία τους γιὰ τὰ σοβαρὰ θέματα πίστεως καὶ συνεργάστηκαν ὥστε νὰ διατηρηθεῖ κόσμια συμπεριφορά. Ἀνάμεσα σὲ αὐτοὺς καὶ νέοι ἀπὸ τὴν Ε.Ο.Ν. ποὺ δείχνουν τὸ ἀμείωτο ἐνδιαφέρον τους γιὰ τὰ θέματα πίστεως.
Εὐελπιστοῦμε ἡ φωνὴ τοῦ πιστοῦ λαοῦ νὰ εἰσακουσθεῖ τόσο ἀπὸ τὸν Πατριάρχη ὅσο καὶ ἀπὸ τὸν τοπικὸ Ἐπίσκοπο καὶ νὰ προβληματιστοῦν ὡς ποιμένες γιὰ τὰ μηνύματα ποὺ τοὺς ἔστειλε τὸ ποίμνιο.
Συντονιστικὴ Ἐπιτροπὴ Πιστῶν Ἱ.Μ. Περιστερίου
Είναι γνωστό, ότι πράγματι μωραίνει Κύριος ὅν βούλεται ἀπολέσαι.
Όχι λοιπόν ότι ο Θεός μωραίνει, δηλαδή πάει και βάζει μωρία μέσα στον άνθρωπο.
Αλλά με την έννοια ότι παίρνει την Χάρη Του και ο άνθρωπος χωρίς την Χάρη του Θεού δεν κάνει τίποτα.
Προσέξτε αυτό που είπε ο Χριστός.
Ότι «χωρὶς ἐμοῦ οὐ δύνασθε ποιεῖν οὐδέν.»
Αυτό να μην το ξεχνούμε ποτέ.
Έτσι, δεν είναι ότι ο Θεός είναι άδικος, μη γένοιτο, αλλά η στάση του ανθρώπου είναι τέτοια απέναντι στον Θεό, καλή, αγαθής προαιρέσεως ή κακής προαιρέσεως.
Αυτή είναι αγαπητοί μου, η έννοια αυτού του χωρίου.
Και αυτό το ζούμε τώρα που βρισκόμαστε στο τέλος των εσχάτων.
Οι Επίσκοποι, το λέει η ίδια η λέξη επί σκοπών, είναι σκοποί που πρέπει να φυλάνε Θερμοπύλες.
Ανταυτού όμως αυτοί γίναν λιποτάκτες.
Όμως οι επάλξεις δεν μένουν άδειανές τις αντικαθιστούν Νέα παιδιά.
Ενώ γνωρίζουν ότι βρίσκονται με το ένα πόδι στο τάφο και αργά ή γρήγορα θα εγκαταλείψουν αυτόν τον μάταιο κόσμο, έχουν ξεχάσει την ψυχή τους και τρέμουν μην πεθάνουν.
Και Νέα παιδιά που έχουν όλο το μέλλον μπροστά τους δεν φοβούνται να Ομολογήσουν Χριστό.
Όποιος φοβάται πάντα την κόλαση, δεν θα φοβηθεί ποτέ το θάνατο.
Να μην έχετε, λοιπόν, τη σκέψη μικρού παιδιού, αλλά την ακακία μικρού παιδιού.
Τα μικρά παιδιά φοβούνται τις αγριωπές αλλ’ ακίνδυνες μάσκες, δεν φοβούνται όμως την επικίνδυνη φωτιά.
Έτσι, αν τα κρατάει κανείς κοντά σ’ ένα αναμμένο λυχνάρι, χωρίς να το σκεφτούν, ακουμπάνε το χέρι τους στη φλόγα και καίγονται.
Άς ευχηθούμε έστω τώρα στα ύστατα τους να φοβηθούν τις φλόγες της κολάσεως και να μην φοβούνται τους μασκαρεμένους αντίχριστους.