Ήταν 27 Απρίλη 1941, η στιγμή όπου ένας ακόμη ήρωας γεννήθηκε, όπου οι Γερμανοί για άλλη μια φορά αντίκρισαν το τι θα πει Έλληνας και το πόσο πολύ σέβεται, τιμάει και πόσο εύκολα θα πέθαινε κάνεις για αυτήν, για την γαλανόλευκη σημαία.
Σαφώς μιλάμε για τον 17χρονο Κωνσταντίνο Κουκκίδη και το γεγονός που διαδραματίστηκε εκείνη την μέρα, έναν άνθρωπο ο οποίος δυστυχώς δεν έχει γνωρίσει την ανάλογη φήμη, δόξα, που θα του άξιζε και αυτό δυστυχώς μας θλίβει ιδιαίτερα διότι σε άλλους δόθηκε, και δίνεται με το παραπάνω. Τα γεγονότα έχουν ως εξής, οι Γερμανοί έχουν καταλάβει ένα μεγάλο μέρος της Ελλάδας και είναι έτοιμοι να εισχωρήσουν στην Αθήνα και να υψώσουν την σβάστικα στον Ιερό Βράχο εκεί βρισκόταν ο Εύζωνας (κατά μία εκδοχή ήταν μέλος της ΕΟΝ) Κωνσταντίνος Κουκκίδης, ο άνθρωπος όπου φυλούσε την ιερή μας σημαία. Οι Γερμανοί διατάζουν τον Κουκκίδη να κατεβάσει την Ελληνική σημαία, χωρίς να μπορεί να εκφράσει λόγο εξαιτίας των συναισθημάτων που τον κυριεύουν, υποστέλλει την σημαία, και αντί να παραδώσει την σημαία στους Γερμανούς τυλίγετε με την Ιερή μας σημαία και πέφτει με εκείνη. Εξαιτίας αυτού του γεγονότος οι Γερμανοί εκτός από την ναζιστική σημαία ύψωσαν και την Ελληνική ως ένδειξη σεβασμού. Έτσι για άλλη μια φορά κατανόησαν τι σημαίνει Έλληνας.
Tο συγκεκριμένο γεγονός, αν και αμφισβητείται από πολλούς, παραμένει ένας ζωντανός θρύλος στις καρδιές των Ελλήνων ως ένα σύμβολο αντίστασης στον Γερμανό κατακτητή. Ένα σύμβολο που έδωσε δύναμη στους σκλαβωμένους Έλληνες να ξεκινήσουν την εθνική αντίσταση.
ΑΘΑΝΑΤΟΣ
