Γράφει ο Πέτρος Ι. Νικολού, μαχόμενος Δικηγόρος Αθηνών, Νομική ΕΚΠΑ
Ελάχιστα τινά δύναται να εκτιμήσει κανείς ότι έχουν αλλάξει από τότε που η μεταπολιτευτική κόλαση εγκατεστάθη μονίμως στα ελλαδικά επίγεια, αποκαλύπτοντας το πραγματικό πρόσωπο του κυνοβολευτισμού της αλητείας στα όμματα των τεταπεινωμένων και εσταυρωμένων πολιτών, οι οποίοι βαυκαλίζονται λυπηρώς ότι ρυθμίζουν τις τύχες ταύτης της δυσμοίρου χώρας των πεπλανημένων. Εξαγριωμένες και εξεγηγερμένες μειονότητες τείνουσες να καταστούν οσονούπω πληθυσμιακώς υπερισχύουσες, είτε γύφτοι είτε λαθρομετανάστες, πυρπολούν, καταστρέφουν, απειλούν, ληστεύουν, καταπατούν και ισοπεδώνουν ό,τι συναντάται στον διάβα τους απηνώς, χωρίς φόβο τιμωρίας, χωρίς καμμία πρόθεση προσαρμογής και ενσωμάτωσης, με την πολιτεία να τούς οπλίζει το χέρι, ευνοώντας, συγκαλύπτοντας, συναυτουργώντας. Η κυβέρνηση αρνείται να δώσει εξηγήσεις για έναν ολόκληρο μηχανισμό υποκλοπής συνομιλιών και παρακολουθήσεων συσκευών επιφανών παραγόντων της δημοσίας και ουχί μόνον ζωής, ο οποίος απογυμνώνει πλήρως τις προθέσεις ενός συστήματος να ελέγχει άχρι κεραίας εν είδει οργουελικών διαστάσεων και την τελευταία κίνηση οιουδήποτε θεωρεί αντιφρονούντα ή έστω κατ’ ιδέαν αμφισβητούντα συνειδησιακώς την γαλάζια φεουδαρχία. Με τον λαό αφοπλιστικώς παραδεδομένο στην αναρχία οργανωμένων παραβατικών και την εκτελεστική εξουσία να λειτουργεί ως κράτος και παρακράτος ταυτόχρονα με σκοπό την χειραγώγηση του κόσμου, σκάνδαλα διεθνών εκπροσώπων της χώρας σκάνε με ταχύτητα γεωμετρικής προόδου αλληλοδιαδοχικώς, όζωντας την δυσωδία της πιο μαύρης διαφθοράς.
Η υπόθεση της καλλιγράμμου, καλλιπύγου και ουδόλως ευκαταφρονήτου για τα ευειδή φυσικά της χαρίσματα αιρετού ευρωβουλευτού της ημεδαπής, η οποία εσύρθη κλαίουσα ενώπιον της βελγικής δικαιοσύνης, δεν αποτελεί παρά έναν ακόμα κρίκο στην ατέρμονη αλυσίδα των πολιτικών συμμοριών δωροδοκίας και ξεπλύματος παρανόμως κτηθέντος χρήματος, οι οποίες αργά ή γρήγορα εξερχόμενες από το έρεβος της αφανείας βρίσκονται αντιμέτωπες με την ανηλεή βαναυσότητα του ιδίου κατεστημένου που υπηρετούσαν. Μπορεί όσοι διακονούμε τα νομικά με ευσυνειδησία να έχουμε γαλουχηθεί σε μία αντιδημοφιλή κουλτούρα σεβασμού κάποιων αρχών ορθοδικίας, δικαιωμάτων του κατηγορουμένου και τεκμηρίου της αθωότητος, η οποία παραμένει αδιάφορη έως αντιπαθητική για τον μέσο θνητό που διψά για εκδίκηση. Ωστόσο, σε κάποιους η λογική κρίση δεν ακρωτηριάστηκε χάριν της εμμονής στον τύπο. Τα εκατοντάδες χιλιάδες πράσινα, κίτρινα και μώβ μπικικίνια, τα οποία ηυρέθησαν στην οικία της περι ής ο λόγος, ακόμα κι αν ισχυριστεί κανείς -φαιδρώς ή αφελώς- ότι δεν ανήκουν στην ίδια, σίγουρα δεν ανήκαν ποτέ σε μένα ή σ’ εσάς, τους ασήμους πολίτες της βιοπάλης, οι οποίοι αναγιγνώσκετε με δίκαιο θυμό αυτές τις γραμμές. Στον αγώνα τους για σοσιαλισμό, ισότητα και κοινωνική δικαιοσύνη φαίνεται πως ορισμένοι δεν κατόρθωσαν να προστατευθούν από το πάθος τους για εξουσία, δόξα και πλούτη και πιάστηκαν μοιραία με την γίδα στην πλάτη. Όταν η ανθρώπινη φύση φθείρεται, δαιμονίζεται και οιστρηλατείται από την όσφρηση του χρήματος, ούτε οι πολυτελείς διακοπές ούτε τα πανάκριβα οχήματα ούτε τα απειράριθμα ακίνητα ούτε οι πλουσιοπάροχες βίλες ούτε οι υπέρογκες τραπεζικές καταθέσεις είναι ικανές να εμποδίσουν την γοητεία της μίζας.
Την ώρα που ο απλός κόσμος έκανε το σκατό του παξιμάδι, για να πληρώσει τα δυσβάσταχτα χαράτσια των ιθυνόντων, έχανε το σπίτι του σε πλειστηριασμούς, του κοβόταν το ρεύμα από τα εκτοκισμένα φέσια και ζητούσε δανεικά, για να βάλει ελάχιστο πετρέλαιο θέρμανσης, υπήρχαν άτομα εκλεγμένα με την ψήφο του, τα οποία διάγοντας ζωή χαρισάμενη στις παρθένες νήσους μη κορεσμένα από την αφθονία των αργυρίων πλούτιζαν ασυστόλως σε βάρος του κατεπονημένου και κατακρεουργημένου λαού, διευρύνοντας τα ταξικά χάσματα που διατείνονται ότι μάχονται και μεγεθύνοντας κραυγαλέα τις εισοδηματικές ανισότητες που προφασίζονται ότι πολεμούν. Κι επειδή, φυσικά, το πολιτικό σύστημα επιβιώνει μέσα από τις συμφύσεις, το ξεβράκωμα του ενός δεν καθυστερεί να φέρει αναπόδραστα την έκθεση ετέρων τεκτονικών συναδέλφων τους, οι οποίοι ούτε λίγο ούτε πολύ σιτίζουν κάτωθεν της ημετέρας ρινός λεγεώνες παχυλώς αμειβομένων υπαλλήλων με τα λεφτά ημών, των χαρωπών υπερφορολογουμένων υποζυγίων, όπως η εκλεκτή βίζιτα της κυανής κλεπτοκρατίας, την οποία κρέμασε με συνοπτικές διαδικασίες, για να μην φτάσει το νήμα της πλεκτάνης στον πυρήνα της πολιτικής μαφίας, το ίδιο το καθεστώς που την ανέδειξε. Ένα καλά στημένο σύστημα βαθείας διαπλοκής με σωρεία αθεμίτων χρηματισμών και παρανόμων πρακτικών υπερσυγκεντρώσεως εξουσιών διακατέχον σύμπασα τη βρυξελλιώτικη γραφειοκρατία καταδυναστεύει τα Έθνη, επιβάλλοντας ερήμην της δικής μας βουλήσεως μία σκληρή και αδυσώπητη ατζέντα οικονομικής λιτότητος, με ενεργειακές χούντες, θηριώδη ακρίβεια πρωτογενών προϊόντων και περιστολές στοιχειωδών δεδουλευμένων αποδοχών, οδηγώντας μας όχι απλώς σε αθλία φτωχοποίηση, αλλά εξευτελιστική προλεταριοποίηση.
Οι ολίγοι ολιγαρχούν και οι πολλοί πένονται αποδεχόμενοι αισχρώς αφ’ ενός την υποκρισία, το ψέμα και την απάτη των δημαγωγών που επαίρονται ότι κόπτονται για την μοίρα ημών και αφ’ ετέρου την απροκάλυπτη διαπλοκή και την διαφθορά με τις έκνομες μίζες και τα κυνικώς αδικαιολόγητα λούσα εκείνων που απαιτούν κάθε τέσσερα χρόνια να μάς ηγεμονεύουν. Ουσιαστική πολιτική αλλαγή σημαίνει κατάργηση πάντων των προνομίων των βουλευτών, πολυετείς καθείρξεις σ’ όσα λαμόγια πλούτισαν εκμεταλλευόμενα την θέση τους, ριζική ανασυγκρότηση του δημοκρατικού πολιτεύματος με διαφάνεια και βασανιστικές λογοδοσίες προϊσταμένων, οι οποίοι δράττονται της ευκαιρίας στον κοινοβουλευτισμό να ευδαιμονήσουν πάνω στη δική μας κακοδαιμονία.
