Γράφει ο Πέτρος Ι. Νικολού, μαχόμενος Δικηγόρος Αθηνών, Νομική ΕΚΠΑ
Αν είχαμε έστω και στοιχειώδη μυστηριακή ζωή, αν ως λαός δεν είχαμε διολισθήσει στα λιμνάζοντα βρωμερά ύδατα της εκφυλισμένης Δύσεως, αν είχαμε δεί εγκαίρως ότι η πορεία μας ως Γένους διέρχεται μέσα από την παράδοση της Ρωμιοσύνης κι όχι μέσα από τις δυσώδεις συνήθειες της φραγκικής κοσμικότητος, δεν θα βιώναμε αυτήν την καθίζηση του εξαμερικανισμού, προσδεδεμένοι στο άρμα του πονηρού. Είτε το πιστεύει κανείς είτε όχι, οι πνευματικοί νόμοι λειτουργούν, επενεργούν στα επίγεια και αναπτύσσουν την ισχύ τους στον κόσμο των ανθρώπων. Δεν είναι, όμως, μόνο εκείνοι που παραβαίνοντας αμετανόητα τους πνευματικούς νόμους προδιαγράφουν την φρικτή πορεία της ψυχής τους, αλλά πλείω δε αυτοί που αρνούμενοι να τούς υπερασπιστούν ενώπιον των άλλων κατατάσσονται από δειλία ένεκεν ολιγοπιστίας στην ίδια μαρμίτα με τους πρώτους. «Ὅστις δ’ ἂν ἀρνήσηταί με ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων, ἀρνήσομαι κἀγὼ αὐτὸν ἔμπροσθεν τοῦ πατρός μου τοῦ ἐν οὐρανοῖς» (Ματθ. 10,33). Φθάνοντας, λοιπόν, έμπροσθεν του διλήμματος της άχρι τελευτήσεως μετά θυσιών προασπίσεως της ευλογημένης παραδοσιακής οικογενείας ή της ενδοτικής υποκύψεως στις επιταγές της εξουσίας, αποδεχόμενοι την αρπαγή των τέκνων μας από σέχτες ανώμαλων, κιναίδων και παραφιλικών, τα αστεία επερατώθησαν. Όλοι θα κριθούμε για το αν θα ομολογήσουμε τη σύνταξή μας με την πολιτεία του Χριστού ή την υποταγή μας σ’ αυτούς που απεργάζονται ανοσιουργήματα επί της ψυχοσωματικής οντότητος των παιδιών.
Ας μην θεωρούν ορισμένοι περιχαρείς όντες με την ανάγνωση της ανακοινώσεως της Ιεράς Συνόδου ότι αφ’ ής στιγμής ετοποθετήθη η ηγεσία του κλήρου ότι το έργο όλων ημών των λαϊκών καθίσταται άνευ αντικειμένου ή ότι εξεπληρώθη το χρέος μας προς τον Θεό και την Πατρίδα ή ότι καθάρισαν άλλοι δι’ ημάς. Κανείς νεοραγιάς δεν έχει πράξει το ελάχιστο, για να αντισταθεί απέναντι στο θεσμικό έκτρωμα, το οποίο ανατρέπει ένα μέγεθος αιώνων, ήτοι την οικογένεια, όπως την γνωρίσαμε στη φύση, την ιστορία και το αποκεκαλυμμένο στον άνθρωπο θέλημα του ζώντος Θεού, αναμορφώνοντας παράλληλα την τάξη των πραγμάτων που θα διδαχθούν τα παιδιά μας εφεξής. Η μητρότητα, η πατρότητα, η ιερότητα της ανδρογύνου ενώσεως και ο φυσικός αγαπητικός τρόπος τεκνοποιίας θα δώσουν αποτρόπαια τη θέση τους στην χυδαία εμπορία των γυναικείων μητρών, την ηδονιστική εργαλειοποίηση των σωμάτων, τον δια νόμου βιασμό των παιδιών ως αδυνάμων χάριν ικανοποιήσεως αρρωστημένων παθών και την οριστική στρέβλωση των παραδοσιακών ρόλων από την νοσηρά επιθυμία ορισμένων να ενδυθούν τις ιδιότητες του αντιθέτου φύλου. Κι όλα αυτά, επειδή τυγχάνουμε μία θλιβερά societas συναγμένων εγωϊσμών που δεν θέλει να συγκρουστεί, που δεν έχει μάθει να αγωνίζεται, να διεκδικεί και να μετουσιώνει τις αξίες της σε πάλη απέναντι σ’ ένα ολοκληρωτικό καθεστώς, το οποίο δεν έχει καταλείψει κανένα περιθώριο παρερμηνειών: θέλει να μεταλλάξει οντολογικά τον άνθρωπο, αφαιρώντας βίαια προς τούτο πλέον τα παιδιά από τα χέρια των φύσικών τους γονέων, για να τα δώσει σε ζεύγη διεστραμμένων, τα οποία θα τα κατηχούν δια του παραδείγματος στο παρά φύσιν ζήν. Για να τεθεί διαυγέστερα, εναργέστερα και σαφέστερα, η πρόοδος των πολιτικών που προσβάλλουν τον πυρήνα της Ελληνικής Φυλής ή άλλως την πρωτογενή δομή συγκροτήσεως ενός υγιούς και ισορροπημένου ανθρώπου λαμβάνει χώρα ένεκεν και συνεπεία της απροθυμίας ιδίως των πολλά υποσχομένων καριεριστών να διακινδυνεύσουν την επαγγελμάτική τους σταδιοδρομία, την οικονόμική τους τακτοποίηση, την πολίτική τους ανέλιξη, τις ακαδημάϊκές τους προοπτικές και την φιλήσυχη συνέχιση του μίζερου εντυπωσιοθήρικού τους βίου, για να υπεραμυνθούν του θεμελίου λίθου της ανθρώπινης κοινωνίας. Νομικοί, ιατροί, δικαστές, επιστήμονες παντός είδους, ακόμα και ιερείς σιωπούν εκκωφαντικώς, επειδή δεν διαπνέονται από καμμία αίσθηση ευθύνης λογοδοσίας για τις πράξεις ή πολλώ δε μάλλον την αδράνειά τους για την πλήρωση της θείας βουλήσεως στα εγκόσμια. Πρώτη εξ όλων η ιεραρχία, ήτις δεν νομοθετεί πολιτικώς, αλλά οφείλει να επιβάλει τους κανόνες της Εκκλησίας, όταν μέλη αυτής νομοθετούν αντίθετα προς την Ευαγγελική διδασκαλία και ιερά παράδοση, πρέπει να εφαρμόσει εχθές την ποινή του μεγάλου αφορισμού σε κάθε πολιτικό άρχοντα που θα συνηγορήσει σ’ αυτήν την εκτροπή και βαθεία απόκλιση από τη φυσιολογική διάρθρωση της κοινωνικής ολότητος, ώστε να νουθετήσει κάθε πιστό να βδελύσσεται τη συνενοχή στην εδραίωση της αμαρτίας, να αποστρέφεται το συμβιβασμό με το μιαρό πάθος της ομοφυλοφιλίας και να ανθίσταται στην διοχέτευσή του στις αθώες, απονήρευτες και ανεύθυνες μικρές ηλικίες.
Το ασύγγνωστο έγκλημα, το οποίο θα συντελεστεί σε βάρος των νύν και επομένων γενεών Ελληνόπουλων, θα είναι τόσο βαρύ, ώστε κανείς δεν μπορεί να εκτιμήσει αν η Θεομάνα μας χάριν στις πρεσβείες της οποίας επιβίωσε ο Ελληνισμός μέχρι σήμερα θα εξακολουθήσει να μεσιτεύσει υπέρ ημών. Θα πληρώσουμε αδρά ως Έλληνες την ανόσια συνθηκολόγησή μας με τα όργανα του εωσφόρου, τα οποία βούλονται να κατεδαφίσουν την παραδοσιακή οικογένεια, αντικαθιστώντάς την με ακαθόριστες συμβιώσεις προσκυνημένων στις πιο αποκρουστικές μορφές σαρκικής ηδονής. Ουσιαστική και έμπρακτη αντίδρασή μας σε επίπεδο λαϊκής βάσης με κάθε κόστος, χωρίς μικροαστικές ορρωδίες, μονάχα για την δόξα του Χριστού! Αμήν!
