Γράφει η Ραφαηλία Μπατζή, μέλος Ε.Ο.Ν. Χαλκιδικής Ματωμένος Ιούλιος, μίσος αιώνας άδικο και η Κύπρος μας ακόμα αλύτρωτη. Κανένας από τους μεγάλους δεν νοιάζεται για τις χαροκαμένες μάνες, οι οποίες έφυγαν από την πονεμένη κυπριακή Γη, πονεμένη όσο η καρδιά τους. Έχασαν τα παιδιά τους και δεν ήξεραν πού είναι ο τάφος τους, για να τον ποτίσουν με δάκρυα. Όλη η συμπόνια της «φιλεύσπλαχνης» Ευρώπης σταματά στο άκουσμα «Κύπρος 1974». Ο φάκελος κλειστός γεννά αμφιβολίες, ερωτήματα μείζονος σημασίας αναπάντητα. Υποστήριξη άφαντη, ούτε υποκριτικά δεν ενδιαφέρονται για το ομορφότερο ελληνικό…
Περισσότερα