Γράφει ο Πέτρος Ι. Νικολού, μαχόμενος Δικηγόρος Αθηνών, Νομική ΕΚΠΑ
Τί άλλο πρέπει να γίνει σ’ αυτήν χώρα, για να αντιληφθούν και οι πέτρες ότι στις κυνοβολευτικές ολιγαρχίες, όπως αυτή που μάς έχει επιβληθεί, δεν υπάρχει καμμία αντιστοίχιση της δημοσίας εξουσίας με την λαϊκή κυριαρχία και δη με το πλειοψηφικό αίσθημα πέραν του κυνικού, ωμού και ανερυθριάστου εμπαιγμού των κνωδάλων της κυβερνητικής συμμορίας έμπροσθεν των παρειών των υπηκόων; Να δύσει ο ήλιος από την ανατολή, να περπατάμε με τα χέρια ή μήπως να μιλάμε με τα φρύδια; Στα Τέμπη εκείνη την φρικώδη, αιματηρή και θλιβερή νύχτα του Φεβρουαρίου του έτους 2023 δεν συνετελέσθη μία τυχαία σύγκρουση δύο αμαξοστοιχιών από ανθρώπινο λάθος, αλλά μία κατά συρροήν ανθρωποκτονία με ενδεχόμενο δόλο ουχί μόνον του σταθμάρχη και της εταιρείας «Ηellenic Train», αλλά και των αρμοδίων υπουργικών εγκαθέτων της μεταπολιτεύσεως, οι οποίοι δεν διέβλεπαν απλώς τον κίνδυνο για την ανθρώπινη ζωή να μεγεθύνεται έτος κατ’ έτος από τα επισφαλή, ασυντήρητα και επίφοβα σιδηροδρομικά δίκτυα, αλλά συγχρόνως από την βαθεία επίγνωσή τους, ότι υπάρχουν εμπορικά τρένα, τα οποία κινούμενα επί των ιδίων μονών γραμμών μετά των πολιτικών επιβατηγών μεταφέρουν παράνομα και εύφλεκτα υλικά. Όσα, λοιπόν, ηρνήθησαν πεισματικά από την πρώτη στιγμή οι μιαροί γόνοι της καθεστηκυίας τάξεως, οι οποίοι αποκαλούσαν ψεκασμένους και συνωμοσιολόγους όλους όσοι εξέφραζαν εύλογα ερωτήματα για τα αίτια της τραγωδίας, τίθενται υπό το φώς του ηλίου πιά αποκαλυπτικώς, μη δυνάμενα να αποσιωπηθούν, να αποκρυφθούν και να ψιμυθιωθούν μέσα στον βαρύ οίκτο των συγγενών των βιαίως θανατωθέντων.
Όπως παρατηρείται να βαίνουν οι εξελίξεις τουλάχιστον, η εκτύλιξη του ογκώδους φακέλου των Τεμπών προϊόντος του χρόνου είναι αναπόφευκτο να απογυμνώσει τις πολιτικές και ποινικές ευθύνες μιάς αδίστακτης κάστας αρχόντων, οι οποίοι οργανωμένα, σχεδιασμένα και καταφανώς ενορχηστρωμένα κοπιάζουν καθημερινά μεθ’ ιδρώτος, για να σφραγίσουν τας θύρας, με το λιγότερο δυνατό κόστος για το κατεστημένο της γαλάζιας προδοσίας, μιάς εγκληματικής υποθέσεως, η οποία μπορεί να άγει σε πολιτική καρατόμηση των μαφιόζων που μάς διοικούν και κόπτονται μονάχα για την τύχη της καριέρας τους. Η απανθράκωση εν μέσω πυρίνων γλωσσών 57 νέων παιδιών δεν λησμονείται εύκολα, δεν παραγνωρίζεται ευπετώς και δεν συγχωρείται ατιμωρήτως. Η ψυχή του συναγώνιστού μου Κυπριανού Παπαϊωάννου με τον οποίον δώσαμε μαζί μάχες για την ελληνικότητα της Μακεδονίας, την ένωση της Κύπρου με την Μάνα και μιά σειρά από εθνικά θέματα στα συλλαλητήρια, τους δρόμους και τις πλατείες, με τις νεολαίες μας, παρότι έβριθε πνευματικού βίου, θα αναπαυθεί ολοκληρωτικώς μόνο αν οι ένοχοι της δολοφονίας του βρεθούν οριστικά και ερμητικά όπισθεν των υψηλών κιγκλιδωμάτων πραγματικά ισοβίου δεσμωτηρίου άχρι σήψεως. Η αμηχανία, όμως, που διακατείχε εν αρχή την κυβερνητική σπείρα μετηλλάχθη ταχέως σε ανείπωτο τρόμο στη θέα αφ’ ενός της απωλείας του ελέγχου και του επικοινωνιακού χειρισμού τούτου του ειδεχθούς ομαδικού φονικού και αφ’ ετέρου των μαζικών συλλαλητηρίων, τα οποία έγιναν χείμαρρος καθολικής οργής και αγανακτήσεως προς τα συστημικά καθάρματα σ’ όλην την επικράτεια. Οι νευρικές κινήσεις τόσο μιάς άρον-άρον ταφής της δικογραφίας στα συρτάρια της Βουλής όσο και της αναζητήσεως εξιλαστηρίων θυμάτων προς εσπευσμένη αποσυμπίεση, αποσυμφόρηση και αποφόρτιση της κοινωνικής δυσαρεσκείας εκθέτουν τα έμμισθα όργανα ενός κρατικού μηχανισμού, ο οποίος με βλέμμα απόγνωσης εκζητεί κολυμβήθρα εκπλύσεως των αμαρτιών του. Δεν είναι καθόλου βέβαιο αν οι διάφοροι τριαντόπουλοι θα πληρώσουν τελικά τη νύφη, για να βγούν λάδι τα λοιπά καθιζήματα του κυκλώματος που αγωνιά να κουκουλώσει τα πάντα, για να μην μάθει ο κόσμος την αντικειμενική αλήθεια, γι’ αυτό και έτρεξε να μπαζώσει τον τόπο του εγκλήματος, εκκινώντας από την πρώτη κι όλας μέρα μπουλντόζες και βαρέα μηχανήματα εκκαθαρίσεως του σημείου της καύσεως των ανθρώπων. Το καθεστώς γνωρίζει τον τρόπο να συγκαλύπτει τους δικούς τους, να διαστρεβλώνει την πραγματικότητα και να επιβάλει τεχνηέντως τη δική του ανάγνωση των ιστορικών περιστατικών, βουλώνοντας στόματα είτε δια χρηματισμού είτε δι’ απειλών.
Από τα Τέμπη καμμία συντεχνία πολιτικών αγυρτών, όπως αυτή που νέμεται επιληψίμως την εξουσία στον τόπο μας, δεν θα κατακρημνιστεί. Το ετερόκλητο πλήθος των συγκεντρώσεων που ομολογουμένως συνεχίζονται δυναμικά, το οποίο διατρανώνει -απολύτως δεδικαιολογημένα και καλώς καμωμένα θα πεί κανείς- την αντίθεσή του στη μαφία των σκανδάλων και της παρασιωπήσεως ευθυνών αλλήλων, έχει καπελωθεί πλήρως από την Αριστερά ως μακρύ χέρι του συστήματος, αφού κανείς από τους λεονταρίζοντες μύρμηκες του πατριωτικού χώρου που παρηυρέθη στις λαοσυνάξεις δεν τολμά να κρατήσει και να ανεμίσει ελληνική σημαία. Ωστόσο, ένα σπουδαίο μήνυμα πρέπει να συγκρατηθεί μέσα απ’ όλην αυτήν την ιστορία των κινητοποιήσεων, των διαρκών αποκαλύψεων και των αναποφεύκτων αμειλίκτων ερωτήσεων, ότι το σύστημα όσο εδραιωμένο κι ακλόνητο κι αν φαντάζει σαστίζει περιδεές μόλις αντικρίσει θάλασσες Ελλήνων να διαμαρτύρονται. Μην ξεχνάμε πως όποια συμμαχία με όποιον δαίμονα κι αν έχουν συνάψει οι αλήτες που παίζουν με τον πόνο των οικογενειών των θυμάτων και βεβηλώνουν αισχρώς την μνήμη των νεκρών, για να περισώσουν το τομάρι τους, παραμένουν ατελή ανθρώπινα όντα, τα οποία θα λογοδοτήσουν σίγουρα ενώπιον Θεού εν ημέρα Κρίσεως, αν όχι νωρίτερα εν ζωή ενώπιον Εθνικού Κράτους.
