Η ιστορία του Στρατιώτη Σιμίτα Δημητρίου του Λόχου Διοικήσεως της ΕΛΔΥΚ είναι από αυτές που μπορείς να διηγείσαι στα παιδιά σου… στα εγγόνια σου…
Ο Σιμίτας επέστρεφε στην Ελλάδα όταν γενομένης της αποβατικής επιχείρησης των Τούρκων επέστρεψαν το πρωΐ της 21ης Ιουλίου στο Στρατόπεδο του Ελληνικού Συντάγματος. Ήταν, μέχρι πριν να φύγει ο Καψιμιτζής της Μονάδας. Κατά τον Αττίλα II και την έναρξη της επίθεσης των Τούρκων στο Στρατόπεδο της ΕΛΔΥΚ, με σκοπό την γρήγορη κατάληψή του ώστε να προωθηθούν μέσω των κυρίων οδών Γρίβα, Μάτση, Δημοκρατίας και Αυξεντίου προς το κέντρο της Κυπριακής πρωτεύουσας, ο Σιμίτας πολέμησε με το Λόχο του (Λ/-Δκσεως) στο Ύψωμα Β’, στο μαλακό υπογάστριο της όλης παρατάξεως, εκεί όπου τάχθηκαν μετά την ανήκουστη απόφαση του Διοικητή Σχη (ΠΖ) Νικ. Νικολαΐδη, τεχνικοί, οδηγοί, μουσικοί, μάγειροι, γραφείς, οπλουργοί, κ.λπ.
Σε μία επίθεση (γιουρούσι) των Τούρκων από το εγκαταλελειμμένο λόγω πίεσης που είχε δεχθεί τμήμα 212 ΤΠ, Στρατόπεδο του 11ου ΤΣ, εμφανίσθηκαν να επιτίθενται κατά του αριστερού του Λ/Δκσεως περί τους 150-200 Τούρκους Πεζοναύτες. ‘Ηταν ξεκάθαρο ότι τέτοια επίθεση δεν ήταν αναμενόμενη.
Ξαφνικά κινδύνευε η γραμμή αμύνης του Λ/Δκσεως, διότι οι Τούρκοι δεν επιτίθεντο εκεί κατά μέτωπον αλλά στο πλευρό της παράταξης, οι άνδρες της οποίας ήδη αντιμετώπιζαν τους πολυάριθμους Τούρκους που επιτίθεντο κατά μέτωπον.
Τότε έγινε κάτι αδιανόητο. Δύο οπλίτες γυμνοί από την μέση και πάνω, βγήκαν από τα ορύγματά τους και κρατώντας ο καθένας τους στα χέρια όρθιος ένα browning 0.30″ με τις ταινίες με τις σφαίρες να κρέμονται από τα πολυβόλα τους, άρχισαν να πυροβολούν και οι δύο κατά των Τούρκων Πεζοναυτών, με ψυχραιμία αλλά και ενθουσιασμό. Ο ένας ήταν ο Σιμίτας και ο άλλος ο Βαρελτζής. Πυροβολούσαν και μετρούσαν: «ένας, δύο, τρεις, τέσσερις…», έλεγε ο Σιμίτας, «ένας, δύο, τρεις…», έλεγε ο Βαρελτζής. Και σαν από θαύμα οι Τούρκοι όχι μόνο σταμάτησαν την επίθεσή τους χάνοντας πολλούς άνδρες, αλλά άρχισαν να υποχωρούν άτακτα προς τα πίσω, παρασύροντας στην υποχώρησή τους και το ένα άρμα που τους υποστήριζε. Δυστυχώς κατά την υποχώρησή του αυτό το άρμα εκτέλεσε βολή με το πυροβόλο των 0.50″ που έκοψε κυριολεκτικά στη μέση τον Σιμίτα. Αργότερα ο Βαρελτζής εξηγούσε κλαίγοντας για τον χαμό του φίλου του, ότι το μέτρημα αφορούσε το πόσους Τούρκους σκότωνε ο καθένας μιας και είχαν βάλει στοίχημα. Όποιος σκότωνε τους λιγώτερους και έχανε το στοίχημα θα φρόντιζε να βρει καφέ και να κάνει φραπέδες και για τους δύο…
~ Απόσπασμα από το βιβλίο: ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΤΙΜΗΣΑΝ ΤΗΝ ΣΤΟΛΗ ΤΟΥΣ – ΚΥΠΡΟΣ 1974, του Κωνσταντίνου Αλεξ. Δημητριάδη, ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΠΕΛΑΣΓΟΣ
Να πως περιγράφει ο Στρατιώτης της 103 σειράς του Λόχου Διοικήσεως της ΕΛΔΥΚ την επίθεση των Τούρκων, Αστέριος Κυριακόπουλος, από την Λάρισα.
«Ξαφνικά μέσα σε αυτήν την κόλαση συνέβη αυτό που δεν θα ξεχάσω ποτέ στην ζωή μου. Διακόσιοι και πλέον Τούρκοι από λίγο πιο αριστερά μας όπως βλέπαμε το μακελειό μπροστά μας, άρχισαν να τρέχουν εναντίον μας σαν τρελοί! Δεν τους είχαμε δει αυτούς τους Τούρκους και αιφνιδιαστήκαμε τελείως…. Βλέπαμε τους Τούρκους να έρχονται κατά πάνω μας και ο Βαρελτζής και ο Σιμίτας που ήταν λεβεντόπαιδα δεν ξέρω για ποιόν λόγο σηκώθηκαν όρθιοι στο όρυγμα και άρχισαν να ρίχνουν στους Τούρκους σαν τρελοί. Είπα στον Μάριο Βολακάκη «πάει θα μας πιάσουν σαν τα ποντίκια μέσα στα ορύγματα».
Γυρνάω δεξιά μου και βλέπω τον Βαρελτζή και τον Σιμίτα να τους πολεμάνε όρθιοι γυμνοί από την μέση και πάνω. Εν τω μεταξύ το τοπίο ήταν σκοτεινό γύρω –γύρω από τις εκρήξεις γι΄ αυτό και δεν πήραμε χαμπάρι ότι μας είχαν πλησιάσει τόσο πολύ οι Τούρκοι. Και ενώ όλοι οι άλλοι που ήμασταν μέσα στα ορύγματα αιφνιδιαστήκαμε αυτοί οι δύο συνέχιζαν το βιολί τους όρθιοι να ρίχνουν στο κοπάδι των Τούρκων και να ξαναγεμίζουν σαν να μην συνέβαινε τίποτα. Αψηφούσαν τελείως τον θάνατο….
Η οπισθοχώρηση των Τούρκων εξελίχθηκε σε άτακτη φυγή. Μια βολή άρματος έκοψε στην μέση τον Σιμίτα που πολεμούσε όρθιος με τον Βαρελτζή που την γλίτωσε. Αυτοί οι δύο άνδρες γύρισαν πίσω και τους διακόσιους Τούρκους που έκαναν έφοδο».
~ Απόσπασμα από το βιβλίο: Οι άγνωστοι στρατιώτες της ΕΛΔΥΚ 1974, του Αθανασίου Χρυσάφη
