Γράφει ὁ Πέτρος Ἰ. Νικολοῦ, μαχόμενος Δικηγόρος Ἀθηνῶν, Νομικὴ ΕΚΠΑ
Ἕνα ἀπὸ τὰ πλεῖστα ὅσα εὐχολόγια, τὰ ὁποῖα στὸ καθεστὼς τῆς κυνοβολευτικῆς ἀγυρτείας ἐκστομίζονται μὲ περισσὴ ἄνεση, ἐντυπωσιακὴ φυσικότητα καὶ δογματικὴ βεβαιότητα εἶναι πὼς στὶς σύγχρονες δημοκρατίες ἀδιέξοδα δὲν ὑφίστανται. Ἀκόμα κι ἂν ὑποχρεωθοῦμε, ὅπως καὶ γίνεται, ἀπὸ τὰ ἐλεγχόμενα ὑπὸ τοῦ κατεστημένου μέσα μαζικῆς τρομοκρατήσεως ὅτι ὄντως δὲν ὑπάρχουν, κανεὶς ἀπὸ τοὺς θιασῶτες τοῦ ἀστικοῦ καπιταλισμοῦ, ὁ ὁποῖος δὲν γνωρίζει οὔτε πατρίδες οὔτε θρησκεῖες οὔτε οἰκογένεια, δὲν μᾶς εἶπε γιὰ ποιοὺς καὶ ὑπὲρ ποίων δὲν ὑφίστανται ἀδιέξοδα. Ἡ πολυπολιτισμικότητα, τὴν ὁποία προάγει σχεδιασμένα καὶ ἐσκεμμένα ὁ εὐαγγελιζόμενος τὸν ἐκσυγχρονισμὸ δυτικὸς κόσμος, διαχώρισε, πολλῷ δὲ μᾶλλον στὸ ἡμέτερο ἑλληνώνυμο προτεκτορᾶτο, τὸ ἀνθρώπινο εἶδος σὲ δύο κατηγορίες. Κατὰ πρῶτον, στοὺς γηγενεῖς, οἱ ὁποῖοι ἐν εἴδει ἀμνῶν γαλακτοπαραγωγῆς ἀρμέγονται ὑπερφορολογούμενοι, μαντρώνονται ὑποβαλλόμενοι σὲ περιορισμοὺς ἀτομικῶν ἐλευθεριῶν καὶ τέλος σφαγιάζονται ἐθνικῶς, κοινωνικῶς καὶ πολιτισμικῶς, μὴ ἐρωτώμενοι, μὴ -ἔστω καὶ προσχηματικῶς- ὑπολογιζόμενοι, καὶ κατὰ δεύτερον στοὺς κατ’ εἰσαγωγὴν ἐπήλυδες ἢ ἄλλως φερέλπιδες ‘‘μπολιαστὲς’’ τῆς κοινωνικῆς μας πολυχρωμίας, τὶς ἀπειράριθμες ἀφροασιατικὲς ὀρδὲς τῆς λαθραίας καὶ παρανόμου μεταναστεύσεως, οἱ ὁποῖες ἀπολαύουσες κανονικὲς πληρωμένες διακοπὲς ἐξόδοις τῶν αὐτοχθόνων ὑποζυγίων μὲ δωρεὰν σίτιση, στέγαση καὶ διαμονὴ στὴν Πατρίδα μας, χωρὶς καμμία ὑποχρέωση προσφορᾶς καὶ ἐργασίας, ἀναγορεύονται σὲ πολῖτες πρώτης τάξεως, μὲ πολλαπλὰ προνόμια καὶ ἀφειδῶς παραχωρούμενα δικαιώματα.
Τὸ φρικῶδες, εἰδεχθὲς καὶ ἀσυλλήπτου βαρβαρότητος διαπραχθὲν ἔγκλημα στὸ Περιστέρι, ἤτοι ἡ στυγερὰ δολοφονία τῆς ἀνήλικης Ἑλληνίδος ἀπὸ Πακιστανὸ ἐποικιστή, χαραμοφάϊ παχυλῶν ἐπιδομάτων, κλεμμένων ἀπὸ τὶς τσέπες τῶν κορόϊδων, ἐπέχει θέση μιᾶς προσέτι ἀδιαψεύστου μαρτυρίας ἐκείνης τῆς βαθειᾶς, καισαρικῆς, διαιρετικῆς τομῆς ἀνάμεσα στοὺς ὅλο καὶ αὐξανομένους μουσαφιραίους ὡς ἐπιδόξους νέους ἰδιοκτῆτες τῆς γῆς τοῦ Ὁμήρου καὶ τοὺς ἐντοπίους εἴλωτες, οἱ ὁποῖοι εἶχαν τὴν ἀτυχία νὰ γεννηθοῦν Ἕλληνες. Ἡ ἐμπράγματη ἀντίληψη νομῆς καὶ κυριότητος, τὴν ὁποία ἐπιδεικνύουν τὰ ἔγχρωμα καραβάνια ἀπὸ τὴν Ἀνατολὴ πάνω στὴν χώρα στὴν ὁποία εἰσέβαλαν μαζικῶς, μὲ τὴν ἀγαστὴ συνέργεια τῶν ‘‘ἀνθρωπιστικῶν’’ ΜΚΟ καὶ λοιπῶν μαγαζιῶν λαθρεμπορίας, δὲν ἐξαντλεῖται μόνο στὰ περιούσιακά μας ἀγαθά, τὰ κτήματα, τὶς ἐκκλησιές μας, τὶς παροχὲς τοῦ Δημοσίου, ἀλλὰ ἐπεκτείνεται πλέον, ὡς φαίνεται, ἀποφασιστικὰ καὶ ἐπὶ τῶν σωμάτων μας καὶ δη τῶν τέκνων μας. Τὸ κοσμοείδωλο τοῦ Ἰσλάμ ἐκτυλίσσεται, ἐγκαθίσταται καὶ τείνει ταχύτερα τοῦ ἐκτιμωμένου νὰ ἐπικυριαρχήσει πάνω στὸ ἀφιονισμένο μεταφυσικὰ χριστιανικό, ἕνεκα τῆς ἰμπερεαλίστικῆς του δυναμικῆς καὶ ταυτότητος, ἀποκαλύπτοντας ὅλο τὸ εὖρος του καὶ δὴ τὴν σύλληψή του γιὰ τὴν γυναῖκα, τὸν ἀλλοδαπὸ ἄπιστο, τὸν μὴ μουσουλμᾶνο. Ὁ ἀγγελικὰ πλασμένος κόσμος τῶν εὐτυχισμένων, μονιασμένων καὶ στοργικὰ σφιχταγκαλιασμένων ἑτεροκλήτων λαῶν, τὸν ὁποῖο ὀνειρεύετο καὶ ἀπηργάζετο ἡ προοδόπληκτη ἐλιτοκρατία, ἡ ὁποία ἀσκεῖ τὴν ἐγχωρία δημοσία ἐξουσία, ἐξελίσσεται στὴν πράξη σὲ σ’ ἕνα ἰδιώνυμο ἀπαρτχάϊντ ὅπου οἱ λεγεῶνες ἰσλαμιστῶν σὲ ῥόλο κατακτητοῦ ἀπειλοῦν τὸν γηγενῆ ὄχι ἁπλῶς μὲ ἀνατροπὴ τῆς πολιτισμικῆς ἰδιοπροσωπίας τῆς χώρας, ἀλλὰ μὲ ἀφαίρεση ζωῶν καὶ γιατί ὄχι μὲ ὁσονούπω συλλογικὲς ἐκτελέσεις, ὅ,τι ἀκριβῶς ἔζησε καὶ ἐξακολουθεῖ νὰ ζεῖ ἡ κοσμικὴ Γαλλία, ἤτοι πολύνεκρες τρομοκρατικὲς ἐπιθέσεις. Ἡ ἐξάπλωση τῆς ἰσλαμιστικῆς ἡγεμονίας ἐφ’ ἡμετέρου ἐδάφους ἀντὶ νὰ κάμπτεται συναντῶσα προσκόμματα στὸν πληττόμενο, ὑποτιμούμενο καὶ αἰσχρῶς μεταχειριζόμενο ἑλληνικὸ πληθυσμό, εὐδοκιμεῖ εὐνοουμένη ἀπὸ τὸν ὄζοντα συρφετὸ τῶν ἀμίσθων συνηγόρων τῆς μεταλλάξεως τῆς ἐθνικῆς μας κοινωνίας σὲ μία ἀηδιάζουσα πολυφυλετικὴ κουρελοῦ. Πρόκειται γιὰ τὸν ἴδιο ἑσμὸ ἀπάτριδων, ὁ ὁποῖος συγκεντρώνοντας ὅλο τὸ τόξο τῆς δικαιωματιστικῆς παρανοίας, ἐνῷ διαρρηγνύει κάθιδρος ἀπὸ ἀγανάκτηση τὰ μοντέρνα ἰμάτια του γιὰ τὴν ἀπαξίωση τῆς γυναικὸς στὴν μόνο κατ’ ὄνομα καὶ κατὰ διαστροφικὴ φαντασίαν πατριαρχικὴ κοινωνία, εἰσηγούμενος τὴν τυποποίηση σὲ ποινικὸ ἀδίκημα τῆς ‘‘γυναικοκτονίας’’, ἀποδέχεται τὴν ἐπέλαση τῶν στρατιῶν ἀναφομοιώτων μουσουλμάνων, οἱ ὁποῖοι δὲν χαμπαριάζουν οὔτε ἀπὸ ὑψηλὴ διανόηση οὔτε ἀπὸ διαφωτισμοὺς οὔτε ἀπὸ ἀνθρωπιστικὲς εὐαισθησίες, ἀλλὰ ὅπου ἐπικρατήσουν θὰ ἐπιβάλλουν βίαια, ἀδυσώπητα καὶ ἀνεξέλεγκτα τὸν νόμο τῆς Σαρία καὶ τοὺς δικαιϊκοὺς κανόνες τοῦ Κορανίου, χωρὶς ἐξαιρέσεις, ἀστερίσκους καὶ ὑποσημειώσεις γιὰ κανένα φέροντα μπλουζάκια μὲ τὸ οὐράνιο τόξο χαζοχαρούμενο ὑποστήρικτή τους.
Τὸ τσίρκο τῶν προοδευτικῶν τσαρλατάνων, οἱ ὁποῖοι λειτουργῶντας ὡς προαγωγοὶ τοῦ χρηματοδοτουμένου ἰσλαμικοῦ ἐποικισμοῦ ὠρύονται γιὰ τὴν χειραφέτηση τοῦ κατὰ δική τους συλλογιστικὴ ἀδυνάμου φύλου, δὲν κάνουν τίποτε ἄλλο ἀπὸ τὸ νὰ ἐπικροτοῦν, ὑποστηρίζουν καὶ ἐνθαρρύνουν τὸν μοναδικὸ ῥατσισμό, ὁ ὀποῖος ἀντικειμενικῶς λαμβάνει χώρα, ἐκεῖνον σὲ βάρος τῶν Ἑλλήνων τόσο μὲ τὴν ἐκκωφαντικὴ σιωπή τους ἀπέναντι στὴν ἐξαθλίωση, φτωχοποίηση καὶ προλεταριοποίηση τῶν ὁμοεθνῶν τους ὅσο καὶ μὲ τὴν προώθηση μιᾶς παράλογης ἀτζέντας οὐτοπικοῦ φεμινισμοῦ καὶ κοινωνικοῦ μαρασμοῦ. Μεθοδικῶς, ἐνσυνειδήτως καὶ συστηματικῶς στρώνεται ὁ δρόμος πρὸς τὴν ἀπόλυτη ἐπικράτηση τοῦ Ἰσλάμ, ἀφ’ ἑνὸς τῶν πολυπληθῶν λαῶν ποὺ καθοδηγεῖ καὶ ἀφ’ ἑτέρου τοῦ ἰσχυροῦ πολιτισμικοῦ στίγματος, τὸ ὁποῖο πρεσβεύει, ὑπηρετεῖ καὶ φέρει. Ὁ ἐχθρὸς τῆς Ἐθνικῆς μας συνεχείας καὶ ὑπάρξεως βρίσκεται ἤδη ἐντὸς τῶν τειχῶν.
Δημοσιευθὲν στὴν ἐφημερίδα «Ἐλεύθερη Ὥρα» τῆς Κυριακῆς 21/08/2022
