Είναι απορίας άξιο, πώς γίνεται οι εν Ελλάδι Αριστεροί, οι οποίοι δεν έχουν κάνει ποτέ μία διαδήλωση για την κατεχόμενη Κύπρο ή την Βόρειο Ήπειρο, τις διώξεις Ελλήνων και Χριστιανών στη Συρία και τη Μέση Ανατολή, να ενδιαφέρονται ξαφνικά για τα εθνικά δίκαια των Παλαιστινίων.
Έχουμε συνηθίσει, βεβαίως, την βαθιά υποκρισία των αναρχοκομμουνιστών. Ήταν οι αντιμνημονιακοί που όταν βρέθηκαν στη διακυβέρνηση της χώρας έφεραν το τρίτο και πιο σκληρό μνημόνιο.
Στηρίζουν, δήθεν, την εργατική τάξη και οι βουλευτές τους απολαμβάνουν τις βίλες τους με τις πισίνες στα Βόρεια Προάστια.
Έτσι και τώρα στο θέμα της Παλαιστίνης.
Ιστορικά οι Κομμουνιστές είχαν άριστες σχέσεις με την εβραϊκή κοινότητα στην Ελλάδα και στην Ευρώπη, ενώ τους “φίλους” τους Άραβες τούς θυμούνται ανά περιόδους.
Η Σοβιετική Ένωση στήριξε ένθερμα την δημιουργία του Ισραηλινού Κράτους. Ιστορική ήταν η ομιλία του Σοβιετικού πρέσβη στον ΟΗΕ, Αντρέι Γκρομίκο, όπου μεταξύ άλλων σημείωνε πως: “Το γεγονός πως κανένα δυτικοευρωπαϊκό κράτος δεν μπόρεσε να διασφαλίσει την υπεράσπιση των βασικών δικαιωμάτων του εβραϊκού λαού και να το προφυλάξει από τη βία των φασιστών εκτελεστών του δικαιολογεί την επιδίωξη των Εβραίων να ιδρύσουν το δικό τους κράτος. Θα ήταν άδικο να μη ληφθεί αυτό υπόψη και να αρνηθούμε στον εβραϊκό λαό το δικαίωμα να πραγματοποιήσει αυτή την επιδίωξη.”
Η νομική αναγνώριση της ισραηλινής ανεξαρτησίας από σοβιετικής πλευράς ήρθε στις 17 Μάη 1948, τρεις μέρες μετά τη δημιουργία του κράτους, καθιστώντας την ΕΣΣΔ το πρώτο κράτος στον κόσμο που παρείχε de jure αναγνώριση στο Ισραήλ. Η σταδιακή επιδείνωση των Ισραηλινοσοβιετικών σχέσεων, που κορυφώθηκε με τη διακοπή των διπλωματικών σχέσεων των δύο κρατών το 1967 ως και τη διάλυση της ΕΣΣΔ το 1991, είχε να κάνει με τη μετατροπή του Ισραήλ στο στενότερο διεθνή σύμμαχο των ΗΠΑ στη Μέση Ανατολή. Αν και η Σοβιετική Ένωση είχε αντιδράσει στον εποικισμό της Παλαιστίνης από Ισραηλινούς και κατήγγελλε τον Σιωνισμό ως ένα είδος αντιδραστικού εθνικισμού, στην πράξη οι επαφές με Σιωνιστικούς παράγοντες δεν έπαψαν ποτέ.
Είναι ξεκάθαρα φανερό ότι οι Κομμουνιστές της Σοβιετικής Ένωσης και ο σημερινοί πολιτικοί απόγονοί τους, ουδέποτε ενδιαφέρθηκαν για τα δικαιώματα ούτε των Παλαιστινίων ούτε των Εβραίων. Πάντα κοιτούσαν το δικό τους συμφέρον και ανάλογα προσάρμοζαν την διπλωματική τους πολιτική. Για αυτό και στήριξαν πλήρως την ίδρυση του Κράτους του Ισραήλ, με την ελπίδα να μειωθεί ο βρετανικός έλεγχος στην Παλαιστίνη. Πολλά κομμουνιστικά κόμματα, με τρανό παράδειγμα αυτό της Ελλάδος, ιδρύθηκαν από Εβραίους πολίτες. Το Σοσιαλιστικό Εργατικό Κόμμα Ελλάδος (ΣΕΚΕ) είναι το πρώτο ελληνικό επαναστατικό σοσιαλιστικό κόμμα και το πρώτο οργανωμένο κόμμα στο χώρο της ελληνικής Αριστεράς. Ιδρύθηκε το Νοέμβριο του 1918 με πρωτεργάτη τον Εβραίο Αβραάμ Ελιέζερ Μπεναρόγια. Στο 3ο Έκτακτο Συνέδριό του, το Νοέμβριο του 1924, μετονομάστηκε σε Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας (ΚΚΕ). Ο αριστερός τύπος ήταν υπό την ιδιοκτησία Εβραίων (βλ. Ελλάδα και Ρουμανία).
Από την άλλη έκαναν τα στραβά μάτια στις διώξεις και δολοφονίες Εβραίων από τη ναζιστική Γερμανία όσο ίσχυε το Σύμφωνο Ρίμπετροπ-Μολότοφ, όπου Χίτλερ και Στάλιν ήταν σύμμαχοι.
Βασικό συμπέρασμα είναι ότι οι Μαρξιστές, παλαιοί και σύγχρονοι, δεν ενδιαφέρονται για καμία Πατρίδα και για κανένα Έθνος. Αγωνίζονται μόνο για τις υλιστικές τους επιδιώξεις, οι οποίες θα επιτευχθούν με αίμα, βία και την επιβολή της “Δικτατορίας του Προλεταριάτου”. Στη λογική του “ο σκοπός αγιάζει τα μέσα”, σήμερα είναι με την Παλαιστίνη, αύριο με το Ισραήλ και μεθαύριο με οποιονδήποτε θεωρήσουν ότι θα βοηθήσει στην κατάρρευση των Ευρωπαϊκών Εθνών-Κρατών και την επίσπευση διεθνιστικών σοσιαλιστικών επαναστάσεων.
Έτσι, πλέον βρήκαν το νέο τους σύμμαχο στο Ισλάμ και τη Χαμάς. Στο Ισραήλ βλέπουν το πρόσωπο της Δύσης, η οποία πρέπει να καταρρεύσει μέσω του Ισλαμικού Εποικισμού και την ενίσχυση των αριστερών κινημάτων με νέο εξαθλιωμένο προλεταριακό αίμα. Έτσι, σκοπός των αριστερών δεν είναι η ουσιαστική ενίσχυση του αγώνα των Παλαιστινίων απέναντι στο σιωνιστικό κράτος του Ισραήλ (ούτε ένας Έλληνας αριστερός δεν έχει πάει να πολεμήσει υπέρ των Παλαιστινίων), αλλά η πολιτική καπήλευση της αντίστασής τους, ώστε να προσεταιριστούν τους Μουσουλμάνους οι οποίοι κατακλύζουν τις ευρωπαϊκές χώρες.
Διαβάζοντας αυτό το Άρθρο για τους Κομμουνιστές μου ήρθε στο μυαλό μου ένα ερπετό.
χαμαιλέοντα
Τα διαφορετικά είδη χαμαιλέοντα είναι σε θέση να διαφοροποιούν το χρώμα και το μοτίβο τους μέσω συνδυασμών ροζ, μπλε, κόκκινου, πορτοκαλί, πράσινου, μαύρου, καφέ, γαλάζιου, κίτρινου, τιρκουάζ και μοβ.
Αναρωτιέμαι ποια χρώματα έχουνε κοινά οι Κομμουνιστές με τον χαμαιλέοντα, ίσως και όλα!
εύγε! επιτελους .