Όσιος Γεώργιος Καρσλίδης ο εν Δράμα Ομολογητής

Γράφει ο Γεώργιος Κωστάκης

 

 Ημερομηνία Εορτής: 4 Νοεμβρίου

Τύπος Εορτής: Σταθερή. Εορτάζει 4 Νοεμβρίου εκάστου έτους.

1901 – 1959 μ.Χ.

 

Βιογραφία

«Έκ Πόντου ανέτειλας, ώσπερ αστήρ φαεινός, τήν Δράμαν εφώτισας, ταίς διδαχαίς σου σοφέ, τή ισαγγέλω πολιτεία σου. Όθεν τοίς προσιούσι, τή Αγία Μονή σου, νέμεις ειρήνην, καί παντοίας ιάσεις ώς έχων παρρησίαν προς Χριστόν, Γεώργιε, πατήρ ημών Όσιε», ψάλλουμε στο έτερο απολυτίκιο του Οσίου Γεωργίου Καρσλίδη του εκ Δράμας. Οι Άγιοι από την ζωή και την ιστορία της Εκκλησίας δεν έλειψαν ποτέ και ούτε πρόκειται να λείψουν εφόσον η πίστη ζει και ανθεί στους αιώνες αναδεικνύοντας Οσίους και Μάρτυρες.

Ο Όσιος Γεώργιος Καρσλίδης γεννήθηκε το 1901 μ.Χ. στην Αργυρούπολη του Πόντου (έδρα της Ιεράς Μητρόπολης Χαλδίας) και το βαφτιστικό του όνομα ήταν Αθανάσιος. Οι γονείς του ήταν ευσεβείς Χριστιανοί. Τον πατέρα του τον έλεγαν Σάββα Καρσλίδη και την μητέρα του Σοφία.

Έμεινε από μικρός ορφανός και μάλιστα οι γονείς του πέθαναν την ίδια μέρα και τότε την ανατροφή του ανέλαβε η ευλαβέστατη γιαγιά του, η οποία τον χειραγώγησε στην Ορθόδοξη Πίστη, του μεταλαμπάδευσε το Ορθόδοξο φρόνημα και φύτευσε στην αγνή του καρδιά την αγάπη για την λειτουργική ζωή. Όμως, αμέσως φανερώθηκαν τα σημεία της κλήσεως και της χάριτος. Γαλουχημένος από την ευσεβέστατη μάμμη του με την παραδειγματική ποντιακή ευσέβεια, μόλις στάθηκε στα πόδια του και άρχισε να μιλάει έδειξε ότι διέφερε των άλλων παιδιών και ότι ήταν αφοσιωμένος στον Θεό. Παιδί ακόμα, προσευχόταν συνεχώς, έκανε νηστείες και επτά χρονών πήγε και προσκύνησε την Παναγία του Σουμελά. Σε σύντομο όμως χρονικό διάστημα κοιμήθηκε και η γιαγιά του που τον ανέτρεφε μετά την κοίμηση των γονιών του, και τότε ο Αθανάσιος έμεινε για λίγο κάτω από την προστασία του αδερφού του βοσκώντας τα λιγοστά τους ζώα. Ο αδερφός του ομως δεν του φερόνταν με την κατάλληλη αδερφική αγάπη και στοργή, άκαρδα και σκληρά.

Μόλις έφτασε στην ηλικία των εφτά ετών αποφάσισε, δίχως να πει τίποτα σε κανέναν και ελπίζοντας στην βοήθεια του Θεού, να εγκαταλείψει τον αδερφό του και την σκληρή στάση ζωής που του προσέφερε. Φεύγοντας παίρνει μαζί του μόνο μία εικόνα της Παναγίας, έναν Σταυρό, ένα θυμιατήρι και το πιστοποιητικό γεννήσεώς του. Σε δύσκολες καιρικές συνθήκες, με πολύ κρύο σε χειμωνιάτικο σκηνικό και μετά από ένα μακρύ ταξίδι αναγκάστηκε να διανυκτερεύσει σε μία σπηλιά. Την νύχτα εκείνη χιόνισε πολύ με αποτέλεσμα το χιόνι να φτάνει την είσοδο της σπηλιάς. Με δάκρυα και προσευχή κατόρθωσε το πρωί να βγάλει το χέρι του έξω από τη σπηλιά όταν άκουσε κάποιες φωνές περαστικών. Εκείνη τη στιγμή περνούσε από εκεί μία ομάδα καμηλιέρηδων, οι οποίοι όταν τον άκουσαν με μεγάλη προθυμία τον ελευθέρωσαν από τον εγκλωβισμό του στην σπηλιά. Κατόπιν τον πήραν μαζί τους και τον παρέδωσαν σε έναν Τούρκο που βρήκαν εκεί κοντά για να τον φροντίσει. Αυτός και η οικογένεια του τον κράτησαν κοντά τους στη συνέχεια, ως μέλος της οικογένειάς τους και του φέρθηκαν με πολλή αγάπη.

Ο Αθανάσιος ανακάλυψε πως ο προστάτης του ήταν κρυπτοχριστιανός και πολλές φορές του μιλούσε για τον Χριστό και τους Αγίους. Έπειτα από ένα θαυμαστό γεγονός που συνέβη, από ένα όραμα που είδε ο Αθανάσιος, τον αναγκάζει να φύγει από αυτό το σπίτι. Εκεί που προσευχόταν ζητώντας από τον Θεό να του γνωρίσει οδόν για να πορευθεί, εμφανίζεται μπροστά του ένας καβαλάρης, ο Άγιος Γεώργιος, που τον πήρε μαζί του και θαυματουργικά μέσα σε ελάχιστα δευτερόλεπτα τον έφερε στην Τυφλίδα της Γεωργίας. Μπήκε στο μοναστήρι της Ζωοδόχου Πηγής και στην ηλικία των εννέα ετών έγινε δόκιμος μοναχός, φόρεσε το ράσο που δεν το αποχωρίστηκε ποτέ σε όλη του τη ζωή. Με ιδιαίτερο ζήλο και ενθουσιασμό έδωσε τόσο μεγάλους πνευματικούς αγώνες που τους κατέπληξε όλους.

Η κουρά του σε Μοναχό έγινε το 1919 μ.Χ. στην Ιερά Μονή Ζωοδόχου Πηγής στην Γεωργία σε ηλικία 18 ετών λαμβάνοντας το όνομα Συμεών και στη συνέχεια χειροτονήθηκε Διάκονος. Στις 8 Σεπτεμβρίου 1925 μ.Χ. χειροτονήθηκε πρεσβύτερος και πνευματικός στη Μονή της Αγίας Νίνας στην Μτσχέτα, παίρνοντας το όνομα Γεώργιος, όπως του προείπε ο Άγιος Γεώργιος όταν ήταν μικρό παιδί.

 

Όσιος Γεώργιος ο Καρσλίδης, «εχθρός του λαού» 

Το 1917 μ.Χ. που ξέσπασε στη Ρωσία η μεγάλη επανάσταση και επεκτάθηκε και στη Γεωργία άρχισε να μαίνεται ισχυρός άνεμος των διωγμών της Εκκλησίας του Χριστού από το αθεϊστικό καθεστώς. Ο Χριστός «ξανασταυρώνεται» με τόσο σκληρά διατάγματα και διαγγέλματα, ώστε να λένε: «Εμείς θα διορθώσουμε τα λάθη του Διοκλητιανού και του Νέρωνος».

Τις τραγικές αυτές ημέρες του διωγμού της Εκκλησίας από τους κομμουνιστές στην Γεωργία, Εκκλησίες βεβηλώνονται ή ισοπεδώνονται. Μοναστήρια πυρπολούνται ή κατεδαφίζονται. Μοναχοί και ιερωμένοι αλλά και λαϊκοί φυλακίζονται και βασανίζονται σκληρά, γιατί παραμένουν πιστοί στην Ορθόδοξη Πίστη. Οι πρώτοι Μάρτυρες καταγράφονται στα Μαρτυρολόγια της Ρωσικής Εκκλησίας. Ήρθε όμως και η σειρά της Γεωργίας. Το Μοναστήρι της Ζωοδόχου Πηγής λεηλατήθηκε. Οι μοναχοί συνελήφθησαν. Τους έκλεισαν σε υγρή και σκοτεινή φυλακή, όπου ήταν αναγκασμένοι να ξαπλώνουν σε μία σανίδα κάτω ακριβώς από την οποία αναδύονταν οσμές ακαθαρσιών από διερχόμενο υπόνομο. Ο ηγούμενος της Μονής δεν άντεξε. Υπέκυψε και πέθανε στη φυλακή.

Ο νεαρός Ιεροδιάκονος συνελήφθη και ο ίδιος ως   «ἐχθρὸς τοῦ λαοῦ», υπέστη φυλακίσεις, ταπεινώσεις, ευτελισμούς, δημόσιες διαπομπεύσεις και ανήκουστους βασανισμούς. Τον διαπόμπευσαν κάποια μέρα στους δρόμους και τον περιέφεραν δεμένο και χωρίς ρούχα, φωνάζοντας ειρωνικά γι’ αυτόν: «Να ο προφήτης!».

Σταθεροί στην πίστη οι έγκειστοι μοναχοί θέλησαν κάποιο Πάσχα και έψαλαν δυνατά μέσα στη φυλακή όλοι μαζί το «Χριστός Ανέστη». Ο διοικητής εξαγριωμένος διέταξε την καταδίκη τους. Αφού τους φόρεσαν λευκούς χειτώνες, τους οδήγησαν δεμένους στην άκρη απόκρημνων βράχων. Και από εκεί τους γκρέμισαν, αφού προηγουμένως τους πυροβολούσαν ασταμάτητα. Ο Άγιος Γεώργιος (μοναχός Συμεών τότε ακόμα) δέχθηκε τρεις σφαίρες. Μία τον χτύπησε στο σιδερένιο περίβλημα της εικόνας της Παναγίας που φορούσε, η άλλη τον πήρε επιδερμικά στο λαιμό και η τρίτη στα πόδια.

Ο Όσιος σώθηκε θαυματουργικά! Και τελικά του χάρισαν τη ζωή, γιατί υπήρχε νόμος που έλεγε: «Να αθωώνεται κάθε κατάδικος πού δέχεται τρεις σφαίρες όχι θανάσιμες». Όμως οι εχθροί της πίστεως δεν ησύχασαν. Απαιτούσαν από τον Άγιο να αρνηθεί την Ορθοδοξία του. Και ο Άγιος απάντησε με έντονη φωνή χτυπώντας το χέρι του στο τραπέζι του διοικητή: «Εσύ δεν έχεις εξουσία περισσότερη από τον Θεό». Γι’ αυτό φυλάκισαν τον Όσιο και πάλι, τώρα σε σκληρότερες και πιο απάνθρωπες συνθήκες, σε μια δυσώδη φυλακή γυμνό, χωρίς ρούχα, όπου επάνω στο σώμα του έπεφταν τα ακάθαρτα νερά της πόλης. Εκεί μέσα στη φυλακή ο Άγιος ασθένησε βαριά, του έπεσαν τα δόντια και υπέφερε φρικτά στα πόδια του. Ο πανάγιος Θεός όμως επεμβαίνει θαυματουργικά, και με παρέμβαση ευγενών ανθρώπων της περιοχής εκείνης αποφυλακίζει τον δούλο του. Εξέρχεται ο Όσιος με τα «στίγματα» του μάρτυ­ρος και του ομολογητού. Με μορφή κα­ταπονημένη αλλά φωτεινή. Περιφέρεται τώρα ως διωκόμενος μοναχός. Ζει με εράνους. Οι κακουχίες της φυλακής της Γεωργίας τον είχαν αφήσει ημιπαράλυτο, πολύ αδύναμο και πολλές φορές δυσκολευόταν πολύ να περπατήσει, ώστε τον σήκωναν στα χέρια, για να μετακινηθεί. Εκείνο το χρονικό διάστημα ήταν αυτό που ο μοναχός Γεώργιος τότε, χειροτονήθηκε ιερομόναχος.

Η καρτερικότητά του στις δοκιμασίες και σε όλες τις δυσκολίες του υπέμεινε με θάρρος, υπομονή, γενναιότητα ψυχής και προ πάντων αγάπη και αφοσίωση στον Κύριο Ιησού Χριστό, έκαμψε και την αγάπη του Θεού, που τον τίμησε με υπερφυσικά χαρίσματα.

 

Ο Θεός οδηγεί τον Άγιο στην Ελλάδα

Το έτος 1929 μ.Χ., και έπειτα από πολλές περιπέτειες και δυσκολίες κατόρθωσε να έρθει στην Ελλάδα.

Όσα χρόνια έζησε στον Πόντο, στην Γεωργία και στην Ρωσία άλλα τόσα χρόνια επρόκειτο να ζήσει στην Ελλάδα.

Αφού έφτασε στην Ελλάδα μετά από πολλές δυσκολίες, εγκαταστάθηκε στην Σίψα της Δράμας, όπου μαζί με άλλους συμπατριώτες του και έπειτα από πολλές δυσκολίες επίσης και δοκιμασίες κατόρθωσε και ίδρυσε την γυναικεία Ιερά Μονή της Αναλήψεως του Σωτήρος, στην οποία ζούσε και ο ίδιος ως ένας αυστηρός ασκητής και διδάσκαλος, αλλά και ως ένας ακούραστος πνευματικός πατέρας και λειτουργός του Υψίστου. Από θείο φως τον έβλεπαν πολλοί άνθρωποι να λάμπει, εκείνος όμως τους παρατηρούσε αυστηρά. Πλήθος ανθρώπων προσέτρεχαν στον ιερομόναχο Γεώργιο, ο οποίος ήταν λύχνος που έφεγγε, και εκείνος με τα θεία του χαρίσματα, τους παρηγορούσε και τους ενίσχυε πνευματικά.

Η ελπίδα στον Θεό απομακρύνει την απελπισία, αποσπά το Θείο Έλεος, λυτρώνει όσους αμαρτάνουν, ανορθώνει τους πληγωμένους, αναζωογονεί τον άνθρωπο, τονώνει τις καρδίες και τις αναδεικνύει ισχυρές για να αντιμετωπίσουν τις συμφορές. Η ελπίδα είναι η δημιουργική δύναμη όλων των αγαθών. Πολύ χαρακτηριστικά μας διδάσκει ο Απόστολος των Εθνών, ο Απόστολος Παύλος πως, πίστις, ελπίς, αγάπη, «μείζων δε τούτον ή αγάπη» ( Α’ Κορ. 13,13). Ο Άγιος Ιωάννης της Κλίμακος γράφει «τή μία την βλέπω σαν ακτίνα, την άλλη σαν φως και την άλλη σαν ηλιακό δίσκο, αλλά και τις τρεις μαζί σαν ένα φωτεινό απαύγασμα και μία και την αυτήν λαμπρότητα». Η αγάπη αποτελεί ακρογωνιαίο λίθο της Ορθόδοξης Πίστης.

Η αγάπη του Θεού εκφράστηκε στον κόσμο με την σάρκωση του δευτέρου προσώπου της Αγίας Τριάδος, του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού. «Ο Θεός αγάπη εστί», (Α’ Ιω. 1,14). Την συγχώρεση των παραπτωμάτων μας την βρίσκουμε συγχωρώντας τους αδελφούς μας και το έλεος του Θεού το βρίσκουμε ελεώντας τους αδελφούς μας, μας διδάσκει ο Άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής. Τον ορισμό της πίστης, μας τον δίνει πολύ χαρακτηριστικά ο Απόστολος Παύλος, «Πίστις εστίν, ελπιζομένον υπόστασις, πραγμάτων έλεγχος ού βλεπομένων», (Εβρ. 1,11). Ένας φάρος φωτεινός από αγάπη Χριστού για τον συνάνθρωπο είναι ο Άγιος Γεώργιος Καρσλίδης. Με ιδιαίτερη ταπείνωση και όλες τις αρετές ανεπτυγμένες σε όλο τους το μεγαλείο, έζησε όλη του την επίγεια ζωή και τις μεταλαμπάδευσε σε όλους τους ανθρώπους που γνώριζε και που εμπιστεύονταν το πετραχήλι του.

Η πίστη, η αγάπη, η ελπίδα, η σοφία, η ακτημοσύνη, ταπεινοφροσύνη, η ελεημοσύνη, υπήρξαν πάντα συνδεδεμένες μαζί του. Το πνεύμα της θυσίας, η δύναμη του λόγου και η αγάπη του Οσίου Γεωργίου Καρσλίδη προς τον πλησίον, η φιλανθρωπία και τα θαύματά του προσέλκυαν πλήθη Χριστιανών όσο ήταν εν ζωή, και μετά την οσιακή κοίμησή του συνεχίζει αδιάλειπτα να θαυματουργεί σε όποιον ζητά με πίστη την μεσιτεία του. Ασκήθηκε σκληρά με νηστεία, αγρυπνία και προσευχή, πάλεψε με τις δυσκολίες και τους πειρασμούς και τους κατανίκησε με την Χάρη του Θεού. Με υπομονή, υπακοή, νηστεία, σκληραγωγία, πραότητα, μακροθυμία εφάρμοζε το προτέρημα του καθενός και επεσήμαινε σε όλους τους ανθρώπους την ευσέβεια προς τον Χριστό και την αγάπη προς τον πλησίον.

Ήταν θαυμαστός και αγαπητός σε όλους, δεν υπερηφανεύτηκε ποτέ, ούτε και φιλονίκησε ή λύπησε κάποιον. Στα χρόνια της γερμανικής κατοχής που οι Βούλγαροι είχαν εισβάλλει στην Μακεδονία και ταλαιπωρούν τον μακεδονικό λαό, ο γέροντας με την προσευχή του, όχι μόνο στήριζε τους Χριστιανούς στην Σίψα Δράμας, αλλά και τους έσωσε από σφαγή. Ο ίδιος ο γέροντας υπέφερε πολλά, τόσο από τους Βούλγαρους όσο και από τους αντάρτες κατά τον εμφύλιο πόλεμο. Όμως, δεν έπαυσε ποτέ να προσεύχεται και να στηρίζει το ποίμνιό του και ως ελεήμων πατέρας πλούσια να σκορπίζει την αγάπη του σε όλους τους ανθρώπους ανεξαιρέτως.

Το έτος 1941 καταδικάστηκε πάλι σε θάνατο από τους εκ βορρά ομόδοξους εισβολείς και σώθηκε και πάλι θαυματουργικώς για να συνεχίσει την οσιακή ζωή του. Όλα αυτά μέχρι τον Νοέμβριο του 1959. Τότε προγνώρισε το τέλος του, αλλά μέχρι τελευταίας του πνοής συμβούλευε και νουθετούσε αδιάκοπα το ποίμνιο. Τα θαυμαστά σημεία δεν έλειψαν και μετά την εκδημία του και δεν θα λείψουν εις αιώνας αιώνων, γιατί ο πατήρ Γεώργιος Καρσλίδης εισήλθε στην Βασιλεία των Ουρανών και έχει μεγάλη παρρησία ενώπιον του Κυρίου, που τόσο πολύ αγάπησε και υπηρέτησε από μικρό παιδί.

Οι Ταξιάρχες (Σίψα) της Δράμας και η Ιερά Μονή Αναλήψεως του Σωτήρος είναι άρρηκτα συνδεδεμένες με τον Άγιο Γεώργιο Καρσλίδη και μας θυμίζουν αυτόν τον Άγιο, το όνομα του οποίου συνδέθηκε επίσης με την Δράμα, τον Πόντο, την Μακεδονία, την Ορθοδοξία, τον Άγιο αυτόν με τα πλούσια πνευματικά χαρίσματα, το πρότυπο αγάπης, τον φωτεινό φάρο ελπίδας και υπομονής, τον λειτουργό του Υψίστου που αδιάκοπα λειτουργούσε, που εξομολογούσε τους πιστούς και που συνεχώς έκανε τα μυστήρια της Εκκλησίας δείχνοντας σε όλους τους ανθρώπους τον σωστό τρόπο ζωής, της Χριστιανικής ζωής, παραπέμποντάς τους να συμμετάσχουν στα μυστήρια της Εκκλησίας, στην Ιερά Εξομολόγηση, στην Θεία Ευχαριστία, προς όφελος της ψυχής τους και της εν Χριστώ Σωτηρίας τους. Οι άγιοι αντανακλούν την Δόξα του Θεού στον κόσμο και ο Θεός γίνεται «Θαυμαστός έν τοίς αγίοις Αυτού».

Ο Άγιος Γεώργιος Καρσλίδης γνώριζε ότι με την υπομονή και την υπακοή ο άνθρωπος δοξάζεται από τον Θεό και αξιώνεται την ουράνια μακαριότητα.

Μια χειμωνιάτικη μέρα η Κ.Τ. βρισκόταν στο μοναστήρι. Καθόταν στο κελί του Γέροντα και κοίταζε ένα όμορφο καδράκι που είχε πάνω από την πόρτα. Το διάβαζε και το ξαναδιάβαζε γιατί της άρεσε πολύ. Ήθελε να το αντιγράψει και μετά να το κεντήσει για να το κάνει ένα ωραίο καδράκι, αλλά δεν είχε ούτε χαρτί ούτε μολύβι. Δεν πέρασε ούτε μισή ώρα και ο Γέροντας την πλησίασε κρατώντας χαρτί και μολύβι και λέγοντάς της:

“Κωνσταντίνα παιδί μου γράψε το”.

Το καδράκι έγραφε: “Θεία του οίκου τούτου ευλογία. Όπου πίστις εκεί και αγάπη. Όπου αγάπη εκεί και ειρήνη. Όπου ειρήνη εκεί και ευλογία. Όπου ευλογία εκεί Θεός και όπου Θεός ουδεμία ανάγκη”.

Όταν λειτουργούσε γινόταν άλλος άνθρωπος. Οι εκκλησιαζόμενοι άκουγαν διαφόρους ήχους στο ιερό βήμα από ουράνιους επισκέπτες του. Γονάτιζαν κι έψαλλαν το «Κύριε ελέησον».

Μία φορά είπε ο Όσιος στον ψάλτη του: Είχα τόσους Αγίους σήμερα, που δεν είχα μέρος να τους βάλω. Τον Άγιο Παντελεήμονα τον βάλαμε σε μία γωνία, γιατί δεν υπήρχε χώρος…

Μετά ένα άλλο Σαρανταλείτουργο τον ρώτησαν:

— Γέροντα κουράστηκες για να το τελειώσεις;

— Όχι παιδί μου, μου ήταν τόσο ευχάριστο, σαν να έκανα έναν εσπερινό, γιατί ήταν πολύ καλοί άνθρωποι. Ο πατέρας σου έχει ένα πλούσιο τραπέζι σαν του Αβραάμ.

Τότε σκέφθηκε: Εμείς ήμασταν τόσο φτωχοί, που σχεδόν ήμασταν πεινασμένοι, που το βρήκε ο πατέρας μας αυτό το πλούσιο τραπέζι;

— Μη το βλέπεις έτσι, τον διόρθωσε ο ‘Οσιος, μπορεί να μη είχε να δώσει, μα η ψυχή του ήθελε πολύ να δίνει, και ο Θεός το μέτρησε σαν να έδινε. Η μάνα σου είναι σαν υπηρέτρια στον πατέρα σου, γιατί ήταν αρκετά κουραστική και τον στενοχωρούσε, όλο γκρίνιαζε. Αλλά ο πατέρας σου πάντα με το χαμόγελο της φερόταν και με πολύ καλωσύνη.

Στους συγγενείς σας είχατε και μία τυφλή, που ξεχάσατε να τη γράψετε. Ήταν αγνή και πολύ αγαθή.

— Μα εσύ που την ήξερες, ρώτησε απορημένος ο άνθρωπος.

— Όταν μνημονεύω, έρχεται κι εκείνη στα κόλλυβα, αλλά έρχεται σαν μουσαφίρισσα, δεν ενώνεται με τους άλλους. Τώρα ο καθένας πήγε στη θέση του και για σας άνοιξε δρόμος…

Όταν θα Λειτουργούσε, σηκωνόταν γύρω στα μεσάνυχτα για να προσευχηθεί και να ετοιμαστεί για το μέγα Μυστήριο.

Ήταν ακούραστος και ιεροπρεπής, δεν βιαζόταν, και στεκόταν μπροστά στην Αγία Τράπεζα σαν αναμμένη λαμπάδα.

Κάποτε, ενώ ο Γέροντας μνημόνευε ονόματα στην αγία πρόθεση, μία Χριστιανή άκουγε αδύνατες και άσχημες φωνές να επαναλαμβάνουν κοροϊδευτικά τα ονόματα.

Ήταν οι δαίμονες, πού θορυβούσαν για να σταματήσει η μνημόνευση, στην προσκομιδή διάβαζε πολλά ονόματα.

Ορισμένα τα σημείωνε, είτε ζωντανών είτε νεκρών, κι ενημέρωνε διακριτικά τούς συγγενείς τους για τα προβλήματά τους ή για τον τρόπο πού πέθαναν, ώστε να τελέσουν μνημόσυνα, λειτουργίες και ελεημοσύνες. Καθαροί και αθώοι άνθρωποι τον έβλεπαν ως λειτουργό να μην πατά στην γη.

Λόγω της αρετής του, αλλά και των έντονων αγιοπνευματικών χαρισμάτων του, έγινε ευρύτατα γνωστός και αναδείχθηκε σε μεγάλο Γέροντα, διδάσκαλο και πνευματικό πατέρα πολλών ανθρώπων.

Ήταν άνθρωπος με βαθιά ανησυχία για την ψυχή των συνανθρώπων του, ευγενής, αφανάτιστος, με υψηλό ήθος, δάσκαλος αγάπης, αυστηρός με την αμετανόητη κακία και την υποκριτική ευσέβεια που συχνά αντιμετώπιζε, αλλά χωρίς σκληρότητα προς τους αμαρτωλούς ή προς εκείνους που εμείς, οι «ακριβοδίκαιοι», θα χαρακτηρίζαμε κακούς ανθρώπους. Ωστόσο, όπως όλοι οι Άγιοι, ήταν απαιτητικός σε θέματα ήθους και πίστευε ότι πρέπει να είμαστε αυστηροί με τη συνείδησή μας.

Είναι χαρακτηριστικός ο κανόνας ταπείνωσης που ζητούσε, με πίκρα κι όχι με ηθικιστικό μίσος, από τις μητέρες που είχαν κάνει έκτρωση ή μαίες που είχαν συνεργήσει σε έκτρωση (το αναγνώριζε και τους το αποκάλυπτε ο ίδιος με το διορατικό του χάρισμα): να ζητιανέψουν για εφτά μέρες σε εφτά χωριά (μία μέρα σε κάθε χωριό) και, ό,τι συγκεντρώσουν από τις ελεημοσύνες, να το δώσουν στους φτωχούς.

Διέθετε εξαιρετικά ισχυρό διορατικό και προφητικό χάρισμα. Διέβλεπε την ταυτότητα, το παρελθόν και τις ανάγκες των προσκυνητών του μοναστηριού του, αντιλαμβανόταν γεγονότα από χιλιόμετρα μακριά, ασθενείς θεραπεύονταν μέσω της προσευχής του κ.λ.π., ενώ μαρτυρούνται συγκλονιστικές οπτασίες και επαφές του με ιερά πρόσωπα, όπως ο Άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος. Σε περιόδους όπου το μοναστήρι του δεχόταν μεγάλες ομάδες προσκυνητών, που περνούσαν με τη σειρά και ασπάζονταν τον Άγιο, παίρνοντας την ευλογία του, συνέβαινε να σταματήσει ο Άγιος κάποιον και να τον ρωτήσει: «Εσύ τον φοβάσαι το Θεό;». «Βεβαίως και τον φοβάμαι» απαντούσε κατά κανόνα ο επισκέπτης. «Αν Τον φοβόσουν», έλεγε ο Άγιος, «δε θα είχες κάνει αυτό, ή εκείνο» και του αποκάλυπτε σοβαρά αμαρτήματα, αδικίες κατά των συγγενών του ή των ανήμπορων γερόντων του σπιτιού του, ακόμη και κρυφά εγκλήματα.

Ο Άγιος ετάφη χωρίς φέρετρο, κατά την τάξη των μοναχών. Στην κηδεία του, μετά από επιθυμία του, οι γυναίκες φορούσαν άσπρα κεφαλομάντηλα. Την ημέρα της κοίμησής του, δύο κυπαρίσσια που βρίσκονταν στην αυλή του μοναστηριού λύγισαν και παρέμειναν λυγισμένα για σαράντα μέρες. Μετά την κοίμησή του έχουν σημειωθεί πλήθος θαύματα και εμφανίσεις του.

Η Αγιοκατάταξη του Οσίου Γεωργίου, έγινε το 2008 μ.Χ. υπό του Παναγιωτάτου και Οικουμενικού Πατριάρχου κ.κ. Βαρθολομαίου στην Δράμα.

Η αγάπη του Θεού, κατά το «όσοι γάρ πνεύματι Θεού άγονται, ούτοι εισίν υιοί Θεού», (Ρωμ. 8,14), έστειλε τον Άγιο Γεώργιο Καρσλίδη σε εμάς τους θνητούς για να μας καθοδηγήσει σε τέρμα αγαθό. Κάθε πονεμένη ψυχή, δοκιμασμένη από την οδύνη της ασθένειας και των άλλων δυσκολιών, ας επικαλείται με θέρμη και πίστη την βοήθεια και μεσιτεία του, προσκυνώντας τα χαριτόβρυτα τίμια λείψανά του που βρίσκονται στην Ιερά Μονή Αναλήψεως του Σωτήρος στους Ταξιάρχες (Σίψα) της Δράμας.

 

Λόγοι και Διδαχές του Οσίου Γεωργίου του Καρσλίδη

Τόνιζε ο π. Γεώργιος ότι οι ανάδοχοι δεν πρέπει να μαλώνουν και ότι ο κάθε χριστιανός πρέπει να βαφτίσει το λιγότερο τρία παιδιά. Το καθήκον του νουνού, έλεγε, είναι να μαθαίνει στα βαφτιστικά του από μικρά να πηγαίνουν Εκκλησία, να κοινωνούν τακτικά, να ακολουθούν το σωστό δρόμο, να γίνουν καλοί άνθρωποι και χριστιανοί.

Ο Γέροντας συμβουλεύοντας τα πνευματικά του παιδιά τονίζει ότι πρέπει να νηστεύουν σωστά, γιατί η νηστεία είναι μια άσκηση για τον Χριστιανό. Είναι λάθος να νηστεύεις, έλεγε, μια εβδομάδα στην αρχή και μια εβδομάδα στο τέλος της νηστείας. Πάνω σ’ αυτό το θέμα ανέφερε μια μέρα και το εξής παράδειγμα: «Όταν είσαι πάνω σε μια γέφυρα και βρέχει δυνατά κι έχεις απλωμένο ένα σχοινί κι αρχίζεις να το μαζεύεις, επειδή βρέχεσαι δεν το κόβεις για να φύγεις, αλλά περιμένεις να το μαζέψεις όλο κι άς βρέχεσαι.

Μια παραστρατημένη γυναίκα πήγε στη μονή να κάνει μνημόσυνο στη μητέρα της. Οι γυναίκες που βρέθηκαν εκεί κι είχαν ακούσει για αυτήν, άρχισαν να την κουτσομπολεύουν άσχημα. Όταν ο Γέροντας τελείωσε τις πλησίασε και σε τόνο αρκετό αυστηρό τις επέπληξε λέγοντας. Αυτή η γυναίκα σήκωσε μια πέτρα κι εσείς πέτρα γεμίσατε ένα τσουβάλι με το κουτσομπολιό σας και δεν μπορείτε να το σηκώσετε.

Ο Γέροντας είπε σε μια γυναίκα που τον επισκέφτηκε από τη Δράμα. Μάλωσες με τον σύζυγο σου και ήρθες. Δεν έκανες καλά. Θα προσπαθείτε με την γνώμη του συζύγου σας να έρχεσθε εδώ.

Ο Γέροντας σε μια νέα γυναίκα είπε. Εσύ για την αγάπη που έδειξες στην κατάκοιτη μητέρα σου έκανες πολύ καλά. Ο Θεός Σου τα συγχώρησε όλα.

Έλεγε ο γέροντας. Ούτε τα πλούτη να σας κάνουν εντύπωση, ούτε οι δόξες, αλλά πάντοτε να βαδίζετε δίκαια. Το ψωμί σας να το τρώτε με τον τίμιο ιδρώτα σας κι όχι με αδικίες. Αυτά που θα κερδίζετε με την τιμιότητα σας, να μην τα σκορπίζετε άσκοπα. Να ζείτε τίμια και ταπεινά και όσο μπορείτε να απλώνετε το χέρι σας στην ελεημοσύνη. Να μην σκέπτεστε μόνο τι θα φάτε, τι θα φορέσετε, τι μεγάλο σπίτι θα κτίσετε. Περισσότερο να προτιμάτε τα σπίτια των θλιμμένων και όχι των χαρούμενων. Εάν κάνετε έργα καλά, θα έχετε μεγάλο μισθό από τον Θεό. Θ` αξιωθείτε να δείτε θαύματα και στην άλλη ζωή, θα έχετε απέραντη αγαλλίαση.

Έλεγε προς τα πνευματικά του τέκνα. Ο κόσμος έχει φύγει από την αθωότητα και την αγαθότητα. όσο περνούν τα χρόνια βαδίζουμε προς την καταστροφή. Ο Θεός να μας λυπηθεί. Ο Θεός αυτά δεν τα θέλει. Πριν 50 χρόνια ο κόσμος ήταν πολύ διαφορετικός. Όταν πήγα στο μοναστήρι ήμουν 7 χρονών. Τότε υπήρχε μεγάλη πίστη και καρδιακή καθαρότητα. Σ` ένα κελί της μονής ήταν φυλαγμένα όλα τα χρήματα με θύρα ανοιχτή. Αντί για θύρα υπήρχε μια κουρτίνα. Ο ηγούμενος με έστελνε να φέρω όσα χρήματα χρειάζονταν ως μικρότερος. Όλοι οι μοναχοί γνώριζαν που ήσαν τοποθετημένα τα χρήματα. Όλοι ήσαν αφοσιωμένοι στο Θεό και δεν τους εντυπωσίαζαν καθόλου τα χρήματα.

Από τον ‘Οσιο Γεώργιο Καρσλίδη μόνο καλό λόγο θα άκουγες. Πρώτα να προσεύχεστε, η πρώτη λέξη του ήταν η προσευχή, γιατί «η προσευχή, έλεγε, είναι δύναμη, θεραπεία. Και σε μένα που έρχεστε να πάρετε ευχή και εγώ προσεύχομαι για εσάς. Με την προσευχή και την πίστη γίνονται όλα. Άμα δεν πιστεύετε, ότι και να κάνετε είναι άδειο (εύκαιρο, έτσι το έλεγε στα Ποντιακά), άδικα κουράζεστε, αν όμως πιστεύετε, θεραπεύεστε».

Να έχετε πραότητα και αν σας προσβάλλη ο άλλος, να μη θέλετε να τον εκδικηθείτε, αλλά να τον συγχωρείτε και να του δείχνετε καλοσύνη. Γιατί, παιδιά μου, από το καλό έρχεται καλό, από το κακό ποτέ δεν έρχεται καλοσύνη. Γι’ αυτό και σεις μη μαλώνετε με έναν άνθρωπο, που θα σας πειράξη, γιατί θα πληθύνη το κακό, αλλά δείξετε του καλοσύνη για να ηρεμήση και να έχετε μισθό από τον Θεόν. “Αλλήλων τα βάρη βαστάζετε” μας λέγει ο Χριστός».

«Ο Θεός φροντίζει για όλους. Η απελπισία είναι σχεδόν απιστία».

«Δεν αντέχω να βλέπω το κακό. Όλοι είμαστε αμαρτωλοί. Και μόνο που στη γη πατάμε και σάρκα φοράμε κάθε βήμα μας είναι και αμαρτία».«Μέσα στην αμαρτία κυλιέται ο κόσμος και δεν το καταλαβαίνει. Αυτά με κουράζουν, δεν αντέχω».

Προφητικά έλεγε: «Θα ‘ρθει καιρός που ο κόσμος θα περάσει δύσκολα χρόνια. Στην αρχή θα φαίνονται καλά, αλλά ύστερα θα υποφέρουν. Ο Θεός κανέναν όμως δεν αφήνει. Μπορεί να πέφτει στην δοκιμασία, αλλά έτσι θέλει ο Θεός, να δοκιμαστούμε και να δούμε ποιος θα αντέξει στην δοκιμασία. Και όποιος αντέξει, κέρδισε. Μετά όλα περνάνε και ο Θεός, ο μεγάλος, θα φέρει τον άνθρωπο πάλι στον δρόμο του…»

«Την Ελλάδα η Ρωσία θα την υποστηρίξει. Η κόκκινη φυλή θα βοηθήσει την Ελλάδα. Θα γίνει πόλεμος στην Κωνσταντινούπολη και η κόκκινη φυλή θα φωνάξει τον βασιλιά, για να ‘ρθει και να καθίσει στην Πόλη…»

Παιδιά μου, ο κόσμος έχει φύγει από την αθωότητα κι από την καλωσύνη! Κάθε μέρα και προς το κακό φροντίζει να βαδίζη. Όσο περνούν τα χρόνια βαδίζουμε στην καταστροφή και ο Θεός αυτά δεν τα θέλει. Πόση διαφορά υπάρχει σήμερα, από πριν πενήντα χρόνια!

Θα έλθει καιρός, που οι άνθρωποι θα κυκλοφορούν γυμνοί. Θα έχουμε μεγάλους σεισμούς και καταστροφές.

Ένα πρωινό μετά τη Θεία Λειτουργία, ρώτησα τον Γέροντα γιατί έτρεχαν δάκρυα από τα μάτια της Παναγίας. Με κοίταξε και κούνησε το κεφάλι του: «Γιαβρούμ, πως να μη κλαίει η Παναγία μας μ’ αυτά που γίνονται και μ’ αυτά που θα γίνουν…»

«Αν θέλουμε να είμαστε πραγματικά Χριστιανοί, πρέπει να ακολουθήσουμε τα χνάρια του Χριστού μας. Πρέπει πάντα να συγχωρούμε και όχι να βλαστημούμε αυτούς, που μας έφταιξαν».

 

Λειτουργικά Κείμενα

Ἀπολυτίκιον

Ήχος πλ. α’. Τον συνάναρχον Λόγον.

Αναλήψεως μάνδρας σεπτόν δομήτορα, χαροποιού πένθους μύστην, καρδιακής προσευχής, ταπεινώσεως και νήψεως το έσοπτρον, ύμνοις, Γεώργιον, πιστοί, ώσπερ ομολογητών, τιμήσωμεν νέον εύχος, βοώντες, φρούρει θεόθεν, σημειοφόρε, τους ικέτας σου.

 

Έτερον Ἀπολυτίκιον

Ήχος δ’. Ταχύ προκατάλαβε.

Εκ Πόντου ανέτειλας, ώσπερ αστήρ φαεινός, την Δράμαν εφώτισας, ταις διδαχαίς σου σοφέ, τη ισαγγέλω πολιτεία σου. Όθεν τοις προσιούσι, τη αγία Μονή σου, νέμεις ειρήνην, και παντοίας ιάσεις’ ως έχων παρρησίαν προς Χριστόν, Γεώργιε, πατήρ ημών Όσιε.

 

Έτερον Απολυτίκιον

Ήχος α’. Της ερήμου πολίτης. 

Σταυροφόρω τώ βίω τώ Θεώ ευηρέστησας, τον ζυγόν Χριστού επιλέξας,

χριστοφόρε πατήρ ημών Γεώργιε. Τη κέλλη εγχρονίζων αθλητά, φωτί

θεογνωσίας ηύγασας. Προς Χριστόν γάρ επορεύθης και αυτώ νύν

συναγάλλεσαι. Χάριτι του Πανοικτίρμονος Θεού, ήρας Σταυρόν

φωτοπάροχον καί παρρησίαν εχων προς Χριστόν, τούτον ικέτευε.

 

Απολυτίκιο Ανακομιδής λειψάνων Αγίου Γεωργίου Καρσλίδη 

Θείας χάριτος ῥεῖθρον θεοφόρον Γεώργιον, καὶ

κρουνὸν θαυμάτων παντοίων εὐφημήσωμεν κράζοντες·

δομῆτορ Ἀναλήψεως Μονῆς, καὶ Δράμας ἀντιλήπτορ καὶ

φρουρέ, μὴ ἐλλίπῃς ἱκετεύων, τὸν μεγαλύναντά σε πάτερ

Ὅσιε· Δόξα τῷ σὲ δοξάσαντι Χριστῷ, δόξα τῷ σὲ

ἁγιάσαντι, δόξα τῷ νεαυγῶν σε ἀσκητῶν πυξίον δείξαντι.

 

Κοντάκιον

Τον ζηλωτήν Ηλίαν.

Αργυρουπόλεως ένθεον βλάστημα, και Γεωργίας σεπτόν ενδιαίτημα, ο εν τη Δράμα ασκήσας ως άσαρκος, και αγιάσας μονήν Αναλήψεως, ημών ίσθι φύλαξ, Γεώργιε

 

Παράκληση εις τον Όσιο Γεώργιο Καρσλίδη

Παρακλητικός Κανών εις τον εν Οσίοις Θεοφόρο Πατέρα ημών Γεώργιο Τουπίκλην Καρσλίδη τον Ομολογητή


Αγιογραφίες / Φωτογραφίες
 
Ο Όσιος Γεώργιος Καρσλίδης ο Ομολογητής



Οι διώξεις της Εκκλησίας από το άθεο καθεστώς το 1917 μ.Χ. και οι φυλακίσεις τον ανάγκασαν να έρθει το 1929 μ.Χ. στην Ελλάδα. Εδώ φωτογραφίζεται κατ’ ανάγκη ως λαϊκός σε ηλικία 28 ετών κατά την αναχώρησή του από την Ρωσία.

 

Ο τάφος του Οσίου Γεωργίου Καρσλίδη (πριν την ανακομιδή των λειψάνων του), ο οποίος βρίσκεται στην Ιερά Μονή Αναλήψεως, Ταξιαρχών (Σίψα) Δράμας

 

 

Πατριαρχική Πράξη Αγιοκατατάξεως του Οσίου Γεωργίου του Καρσλίδη

 

Ο Όσιος Γεώργιος Καρσλίδης ο Ομολογητής

 

 

Ο Όσιος Γεώργιος Καρσλίδης ο Ομολογητής

 

 

Ο νεοχειροτόνητος ιερομόναχος Γεώργιος Καρσλίδης το 1925 μ.Χ.

 

Ο Όσιος Γεώργιος Καρσλίδης λίγο πριν την αναχώρησή του από τη Ρωσία

 

Ο Όσιος Γεώργιος Καρσλίδης ως λειτουργός το 1936 μ.Χ.

 

 

Ο Όσιος Γεώργιος Καρσλίδης ο Ομολογητής

 

 



Πηγές
  • Ορθόδοξος Συναξαριστής – www.saint.gr
  • Άρθρο Κωνσταντίνου Ζαγγανά, Θεολόγου στην Πεμπτουσία – www.pemptousia.gr
  • Ιερά Μητρόπολη Μόρφου – www.immorfou.org.cy
  • Ιερός Ναός Παναγίας Μυρτιδιώτισσας Αλίμου – www.myrtidiotissa-alimou.gr
  • Proseyxi.com

 

Σχετικές δημοσιεύσεις

Αφήστε ένα σχόλιο