Γράφει ο Πέτρος Ι. Νικολού, μαχόμενος Δικηγόρος Αθηνών, Νομική ΕΚΠΑ
Η αμετροέπεια, η αδολεσχία και η υπερβολική αυτοπεποίθηση έρχεται η στραβή στιγμή που θα σέ εκθέσουν ανεπανόρθωτα, θα καταρρίψουν τους μύθους που διεκίνησες και θα αποδομήσουν την όποια αξιοπιστία μπορεί να φέρει το πεπερασμένων αναπνοών κουφάρι σου που καλείται άνθρωπος χωρίς Θεό. Κάτι τέτοιο, λοιπόν, έπαθον, όπως όλως τυχαίως συνηθίζουσι τα τελευταία έτη να παθαίνουν αενάως, αδιαλείπτως και ατελευτήτως, οι ιεροκήρυκες της ορθοπολιτικής υστερίας, οι προοδευτικοί αστυνομικοί του δημοσίου διαλόγου και οι παρενδυτικές φιγούρες του δικαιωματιστικού βόθρου. Μετά το παραμύθι του εν ‘‘ομοφοβικοίς’’ κινήτροις αποκταμένου Ζάκι, ήτοι του μεταθανατίως δημοφιλούς και περιωνύμου πιά διαρρήκτου με την παρδαλή σημαία, το οποίο κατέπεσε ωσάν χάρτινος πύργος έμπροσθεν των βιασθέντων υπό της λυσσώδους προοδοπληξίας οφθαλμών ημών, άλλο ένα ψεύδος επί του οποίου εστήθη άλλο ένα σαθρό κατηγορητήριο για τον μέσο κανονικό άνθρωπο εξητμίσθη ωσάν ύδωρ ζέον. Μπανγκλαντεσιανός κι ουχί Έλλην, μουσουλμάνος κι ουχί Χριστιανός, ομοφυλόφιλος κι ουχί ετεροφυλόφιλος, λαθρομετανάστης κι ουχί νομοταγής νοικοκύρης ο δράστης της ειδεχθούς δολοφονίας του διεμφυλικού Κουβανού Άννα, ο οποίος εξέπνευσε κάτωθεν της ωμής βίας και αγρίου επιθέσεως του σεξουάλικού του εταίρου. Κάθεσαι, λοιπόν, περιδεής, περιλυπής και πέριξ της σής ντροπής κι αναρωτιέσαι, γιατί η ζωή να είναι τόσο άδικη ώρες ώρες με τις ιδέες σου. Εγώ δεν αξίζω ή οι ιδέες μου ;
Από την απογοήτευση στην απόγνωση κι απ’ αυτήν στην κατάθλιψη μεταβαίνει ψυχικά αλληλοδιαδοχικώς από προχθές σύμπας ο εσμός του ΛΟΑΤΚΙσμένου ακτιβισμού, ο οποίος εφαρμόζων τον απάτητο μοναστηριακό κανόνα της σιωπής αδυνατεί να αρθρώσει λέξη δικαιολογίας διά των ρυπαρών χειλέων του μετά την απογύμνωση της βεβιασμένης προκαταλήψεώς του πέρι της ταυτότητος του δολοφόνου του εκλύτου τράνς στον Άγιο Παντελεήμονα. Τί εκκλησίες βεβήλωσαν, τί πανό κατά της τοξικής αρρενωπότητος ανύψωσαν, τί αντιρατσιστικές συγκεντρώσεις διοργάνωσαν, όλα για να αυτοπαγιδευτούν εν τέλει εντός της φάκας της εμπαθείας τους για όλα όσα τούς θυμίζουν ότι άνθρωπος ουκ επ’ άρτω μόνω, συνουσία και ηδονή εφαμάρτω ζήσεται, κατ’ έμπνευσιν της ευαγγελικής περικοπής, αλλά Θεού, Πατρίδος και οικογενείας δεν μπορεί να καταστεί ανενδεής. Για την σημερινή woke Αριστερά του πολιτισμικού μαρξισμού έχει αναχθεί σε στόχο ζωής η αντιστροφή των ρόλων, η δαιμονοποίηση του φυσιολογικού και η ενοχοποίηση του ανδρισμού με απωτέρα σκοπιμότητα την εκθήλυνση, διαστροφή και εξαλλαγή της κοινωνίας. Η επιχείρηση, όμως, στοιχειοθετήσεως του αφηγήματος, ότι στην αιωνία ντετερμινιστική πάλη καλού και κακού το πρώτο αντιστοιχεί στην τάξη των αδυνάμων και απροστάτευτων ψευτοευπαθών της Νέας Εποχής, ενώ το δεύτερο προσωποποιείται στους φορείς της παραδόσεως και της αντινεωτερικότητος, αποτυγχάνει στη θέα της ιδίας της πραγματικότητος, η οποία αντενδεικνύει τα πρότυπά τους. Καμμία δίωξη εναντίον ομοφύλων, καμμία απόπειρα εξοντώσεως λαθρομεταναστών και καμμία οργανωμένη εκστρατεία απομονώσεως, περιθωριοποιήσεως και εκτοπίσεως των γυναικών από τον πυρήνα της εργασιακής, κοινωνικής και πολιτικής σφαίρας δεν λαμβάνουν χώρα στην ημετέρα χώρα, όπως προσπαθούν να μάς πείσουν όσοι υποκριτικώς εκμαινόμενοι για υποτίμηση των θηλέων προκρίνουν την εισαγωγή μυωδών τράνς με καθαρά ανδρικές σωματοδιαπλάσεις σε γυναικεία αγωνίσματα, καταλαμβάνοντας μάλιστα πρώτη θέση σε πρωταθλήματα. Τουναντίον, παρατηρείται το κλιμακούμενο φαινόμενο όλες οι άνωθι κατηγορίες, οι οποίες τυγχάνουν της κιβδήλου προασπίσεως των δικαιωματιστικών οργανώσεων, να καρπώνονται όλο και μεγαλύτερα προνόμια, να υπάγονται σε όλο και ευνοϊκότερες ποσοστώσεις για την κατάληψη θέσεων και να θεμελιώνουν μόνο εκ του φύλου, της φυλής, του χρώματος, του θρησκεύματος και της εθνικότητός τους κριτήρια προβαδίσματος σε επιδόματα, παροχές, εργασία και διαγωνισμούς έναντι των συνηθισμένων υποζυγίων στα οποία έλαχε να ρέει αίμα ελληνικό στις φλέβες τους, να ησπάσθησαν την Πίστη στον Χριστό και να φέρουν γονιδιακώς χρωμοσώματα ΧΥ. Επιδιώκουν την εδραίωση μιάς εξ αντιστρόφου ρατσιστικής κοινωνίας, η οποία προβαίνουσα σε δυσμενώς μεροληπτικές διακρίσεις εις βάρος εκείνων που καταγγέλλει δήθεν για πατριαρχία και οπισθοδρόμηση και αίρουσα πάσα αρχή ισότητος, ισονομίας και ισοπολιτείας θα εκμεταλλεύεται συγκεκριμένες ομάδες, τις οποίες παρουσιάζοντας ως μειονεκτούσες αντιλαμβάνεται ως περισσότερο χειραγωγήσιμες, για να προωθηθεί η καμπαλιστική ατζέντα της Νέας Τάξεως.
Όλα τα ανακινούμενα θέματα της επικαιρότητος, τα οποία συναρτώνται, συνυφαίνονται και συνδέονται με την υποτιθεμένη έμφυλη και σοβινιστική βία, αλλά και την προβολή της τεχνητής καταπιέσεως γκέϊ, λεσβιών και λοιπών πολύχρωμων πλασμάτων των ιδρυμάτων Σόρος, ίσως δεν έχει γίνει ακόμα αντιληπτό ότι στο βάθος τους κρύβουν άλλα μείζονα ζητήματα, όπως εκείνο της υιοθεσίας παιδιών από ανωμάλους, το οποίο θα δούμε πολύ σύντομα να γίνεται πράξη όσο εμείς επαναπαυόμαστε στις ανέσεις του πατερναλιστικού μορφώματος, το οποίο μάς μπουκώνει με freedom pass, για να πνίγουμε την αντίδρασή μας. Η προστασία της ιερότητος του ανδρογύνου και των παιδιών ως καρπού του ετεροφύλου δεσμού έχει αναδειχθεί σε αποστολή της συντηρητικής πτέρυγος της κοινωνίας. Ενώσεις πολυτέκνων, χριστιανικά σωματεία και ανεξάρτητοι πατριωτικοί σύλλογοι, όπως η Ελληνική Ορθόδοξη Νεολαία-Ε.Ο.Ν., ως έχουμε τονίσει κατά το πρόσφατο παρελθόν, θα κληθούν να άρουν το άχθος της αντιστάσεως στις μεθοδεύσεις αυτές ως οι πιο ανιδιοτελείς, άδολοι και αξιόπιστοι φορείς των ιδέων της παραδόσεως και του Έθνους.
