Ο Θεοδωράκης, ο Μεταξάς και το Συλλαλητήριο για τη Μακεδονία

Εκοιμήθη σήμερα ο Μίκης Θεοδωράκης

 

Σήμερα εκοιμήθη ο μεγάλος Έλληνας συνθέτης, μουσικός και συγγραφέας Μίκης Θεοδωράκης. Για τα χιλιάδες μουσικά του έργα έχουν γραφτεί εδώ και δεκαετίες ύμνοι στο διεθνή τύπο. Παρ’ όλο που ο Θεοδωράκης έχει σημαδευτεί για την κομμουνιστική-αριστερή του δράση τις δεκαετίες πριν τη μεταπολίτευση, ο Θεοδωράκης σαν πολιτική προσωπικότητα δεν έχει καμία σχέση με τον πολιτιστικό μαρξισμό και τον εθνομηδενιστικό κομμουνισμό της μεταπολιτεύσεως.

Πάνω από την ατομική του ιδεολογία έβαζε πάντα το Εθνικό Συμφέρον, την Πατρίδα. Αυτό αποδείχθηκε περίτρανα με τη συμμετοχή του ως κεντρικού ομιλητού στο τεράστιο συλλαλητήριο για τη Μακεδονία στις 4/2/2018. Στήριξε πλήρως τους αγώνες εκατομμυρίων Ελλήνων πατριωτών και εθνικιστών, οι οποίοι έβγαιναν με τις σημαίες στα χέρια σε όλες τις πόλεις της Ελλάδος για την ελληνικότητα της Μακεδονίας. Συγκεκριμένα, ο Θεοδωράκης στην ομιλία του επιτέθηκε πλήρως στην εθνομηδενιστική κυβέρνηση της αριστεράς που πρόδωσε τη Μακεδονία.

Στην ομιλία του ανέφερε:

«Το ότι υπάρχουν χώρες που αναγνωρίζουν τα Σκόπια με το όνομα Μακεδονία παραβλέποντας ότι έτσι γελοιοποιούνται μπροστά στην ιστορία δε νομίζω ότι μας αφορά» είπε ο κ. Θεοδωράκης για να προσθέσει πως «μόνο η δική μας απόφαση θα κρίνει τελεσίδικα το θέμα αυτό. Μόνο εμείς οι Έλληνες μπορούμε να δώσουμε ή να μη δώσουμε στους Σκοπιανούς το δικαίωμα να οικειοποιούνται ένα τμήμα του ελληνισμού. Χρειάζεται η βούλα της Ελλάδας για να θεωρηθούν γνήσιοι Μακεδόνες.»

Ο Μίκης Θεοδωράκης τόνισε ακόμη πως «για όσο καιρό οι Σκοπιανοί θα μας απειλούν με την αλυτρωτική τους προπαγάνδα, τα δήθεν Μακεδονικά σύμβολα εμείς ως υπεύθυνος λαός θα εξακολουθήσουμε την πορεία την ειρηνικής συνύπαρξης αλλά δεν θα δώσουμε τη συγκατάθεσή μας να γίνουν μέλη της Ευρώπης και του ΝΑΤΟ.»

 

Η αναφορά στην επίθεση στο σπίτι του

 

Στην αρχή της ομιλίας του, ανέφερε με νόημα. «Αδέρφια μου φασίστες, ρατσιστές, αναρχικοί, τρομοκράτες, τραμπούκοι. Οι πατριώτες που μας κυβερνούν και τα βαποράκια τους οι αριστεριστές έριξαν μπογιές για να με εμποδίσουν να μιλήσω μπροστά σε εσένα κυρίαρχε λαέ . Για να μη σου μιλήσω , με λόγια σταράτα , πατριωτικά και ασυμβίβαστα όπως έμαθα να μιλώ σε όλη μου τη ζωή». Αφιερώνω, τόνισε, «την ομιλία μου στον Θεόδωρο Κολοκοτρώνη. Εγώ δεν ντρέπομαι όπως οι εθνομηδενιστές που μας κυβερνούν να παραμένω πιστός στις ιερές σκιές των προγόνων μας που μας δίδαξαν την αγάπη για την πατρίδα και το έθνος».

Με εκείνη την ιστορική του ομιλία ο Θεοδωράκης αποδόμησε πλήρως τους αριστερούς πρώην συντρόφους του και εναντιώθηκε πλήρως στον εθνομηδενιστικό αναρχοκομμουνισμό.

 

Σε επιστολή του προς την εφημερίδα ΝΕΑ ανέφερε:

 

«Έχει περάσει σχεδόν ένας χρόνος από τότε που εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι, όλων των πολιτικών πεποιθήσεων, ενώθηκαν στο Σύνταγμα απαιτώντας να μην προχωρήσουν οι εθνικές παραχωρήσεις εις βάρος της Ελλάδας στο Μακεδονικό. Τότε, μίλησα σε εκείνους, όπως και σε όλους τους Έλληνες για τους μεγάλους κινδύνους που κρύβει για την πατρίδα μας αυτή η αναίτια υποχώρηση. Η κυβέρνηση αγνόησε και τους κινδύνους και τον ελληνικό λαό και, χωρίς καμία λογική, αποφάσισε να προχωρήσει, με κάθε κόστος. Για ένα θέμα στο οποίο δεν έχουμε κανένα απολύτως λόγο να κάνουμε πίσω, ένα θέμα που δεν χρειάζεται να «λυθεί» γιατί για την Ελλάδα είναι λυμένο. Για να μας επιβληθεί μία συμφωνία που μόνο δεινά επιφυλάσσει για τη χώρα μας αλλά και για τα Βαλκάνια στο σύνολό τους. Και μάλιστα, την ώρα που τα ίδια τα Σκόπια δεν έχουν από τότε μέχρι σήμερα σταματήσει επισήμως να μιλούν για «μακεδονικό» έθνος, «μακεδονική» γλώσσα και «μακεδονική» ταυτότητα, παραβιάζοντας καθημερινά ακόμα και αυτή την ίδια τη Συμφωνία των Πρεσπών. ΟΛΟΙ. Από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας τους και την αντιπολίτευση μέχρι τον «καλών προθέσεων» πρωθυπουργό τους και τον υπουργό Εξωτερικών τους που τον ακούσαμε και προχθές ακόμα στην επίσημη επίσκεψή του στην Τουρκία.

Σήμερα απευθύνομαι όχι μόνο σ’ εκείνους που θα διαδηλώσουν αύριο ξανά στο Σύνταγμα, αλλά κυρίως, σε όσους θα βρίσκονται μέσα στο κτίριο της Βουλής και θα πάρουν μια απόφαση που αφορά το μέλλον της Ελλάδας. Απευθύνω έκκληση προς όλους τους βουλευτές: μην προχωρήσετε σ’ αυτό το έγκλημα εις βάρος της Ελλάδας. Η ζημιά που θα προκαλέσετε στον τόπο μας θα είναι ανεπανόρθωτη. Αλλά και η κρίση της Ιστορίας και του ελληνικού λαού θα είναι αμείλικτη.

Σας θυμίζω την επίσημη ανακοίνωση που εκδόθηκε μετά τη λήξη του Συμβουλίου των τότε πολιτικών αρχηγών που συνεδρίασαν στις 13.4.1992 παρουσία του τότε προέδρου της Δημοκρατίας Κωνσταντίνου Καραμανλή:

«Η πολιτική ηγεσία της χώρας» (σ.σ.: Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, Ανδρέας Παπανδρέου, Μαρία Δαμανάκη (Συνασπισμός), Αλέκα Παπαρήγα), «με εξαίρεση το ΚΚΕ, συμφώνησε ότι η Ελλάδα θα αναγνωρίσει το ανεξάρτητο κράτος των Σκοπίων μόνο εάν τηρηθούν και οι τρεις όροι που έθεσε η ΕΟΚ στις 16 Δεκεμβρίου του 1991, με την αυτονόητη διευκρίνιση ότι στο όνομα του κράτους αυτού δεν θα υπάρχει η λέξη Μακεδονία».

ΚΑΘΟΛΟΥ. Με κανένα γεωγραφικό ή άλλο προσδιορισμό.

Η τυχόν απομάκρυνση από εκείνη την απόφαση πολιτικών ιστορικού διαμετρήματος που εκπροσωπούσαν σχεδόν ολόκληρο τον πολιτικό χώρο είναι πράξη ιστορικά απαράδεκτη, στα όρια της εθνικής μειοδοσίας και θα έχει ολέθρια αποτελέσματα για το μέλλον της χώρας μας.

Τα Σκόπια με όχημα το όνομα «Μακεδονία» και παραμορφώνοντας τα ιστορικά γεγονότα σε βαθμό γελοιότητας, επιδιώκουν στην πραγματικότητα την επέκταση των συνόρων τους εις βάρος των δικών μας για τη δημιουργία της λεγόμενης «Μακεδονίας του Αιγαίου».

Είναι ανάγκη να αντιταχθούμε σ’ αυτή την παραχάραξη της ιστορίας και να επαγρυπνούμε για την διαφύλαξη της εθνικής μας ακεραιότητας, που κινδυνεύει από τις διεθνείς δυνάμεις που στοχεύουν ανοιχτά στη σαλαμοποίηση της περιοχής των Βαλκανίων. Η περίπτωση της Γιουγκοσλαβίας είναι νωπή. Το επόμενο θύμα θα είναι η χώρα μας.

Αν τα Σκόπια γίνουν μέλος του ΝΑΤΟ και της Ευρώπης με την ψήφο τη δική μας, ώστε να μπορούν αύριο – μεθαύριο να μας απειλούν από ισχυρότερη θέση, τότε θα είμαστε άξιοι της Μοίρας μας.

Επειδή είναι ιστορικά αποδεδειγμένο ότι η Μακεδονία ήταν και είναι Ελληνική, δεν πρέπει να τους αναγνωρίσουμε ποτέ με το όνομα αυτό, αφού γνωρίζουμε ότι μόνον εμείς μπορούμε να τους δώσουμε την ιστορική νομιμοποίηση. Δεν έχει σημασία αν υπάρχουν χώρες που αναγνώρισαν τα Σκόπια με το όνομα «Μακεδονία» παραβλέποντας ότι έτσι γελοιοποιούνται μπροστά στην ιστορία. Θυμηθείτε το παράδειγμα της Δυτικής Γερμανίας, που δεν αναγνώρισε ώς το τέλος την Ανατολική Γερμανία παρά το ότι δεκάδες χώρες είχαν συνάψει μαζί της διπλωματικές σχέσεις, θεωρώντας πως δεν μπορεί η αποδοχή από τους άλλους να παραχαράξει τελεσίδικα την ιστορία χωρίς τη δική τους νομιμοποίηση.

Βεβαίως πρέπει να συνεχίσουμε να στηρίζουμε την ειρηνική συνύπαρξη με το κράτος των Σκοπίων. Όμως, όσο εκφράζουν με κάθε τρόπο αλυτρωτικές τάσεις και διεκδικούν την ιστορική μας ταυτότητα προχωρώντας σε «παραχωρήσεις» που θα μπορούσαν να απευθύνονται μόνο σε λαό ηλιθίων και γονατισμένων και παραβιάζοντας προκλητικότατα (άρα ΑΚΥΡΩΝΟΝΤΑΣ) και την ίδια την συμφωνία των Πρεσπών που υπέγραψαν, δεν πρέπει σε καμιά περίπτωση να έχουν την ψήφο μας για την ένταξή τους στην Ε.Ε. και στο ΝΑΤΟ.

Το θέμα της ονομασίας των Σκοπίων δεν είναι ένα όποιο θέμα που αύριο μπορεί πανεύκολα να ρυθμιστεί διαφορετικά. Η ψήφος του ελληνικού λαού δεν έδωσε σε κανένα εν λευκώ εξουσιοδότηση για χειρισμό του θέματος αυτού κατά το δοκούν. Καμιά κυβέρνηση (ακόμα κι αν ήταν κυβέρνηση πλειοψηφίας) δεν μπορεί να πάρει τόσο σοβαρές για την χώρα αποφάσεις. Γι’ αυτό η μόνη συνετή απόφαση από πλευράς της σημερινής κυβέρνησης είναι να καταφύγει στην κρίση του Κυρίαρχου Ελληνικού Λαού με τη διενέργεια Δημοψηφίσματος.

Αθήνα, 19.1.2019

Μίκης Θεοδωράκης».

 

Βεβαίως οι αναρχοκομμουνιστές αυτούς που αποθεώνουν τη μία μέρα, την επόμενη τους σταυρώνουν εάν διαφωνήσουν με το αφήγημα της δικτατορίας του προλεταριάτου.

Επίθεση με μπογιές και συνθήματα στο σπίτι του Μίκη Θεοδωράκη | Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ

Έτσι άτομα από τον ”αντιεξουσιαστικό χώρο” πραγματοποίησαν επίθεση στο ίδιο του το σπίτι με μπογιές και συνθήματα, στοχοποιώντας τους το πρώην ίνδαλμά τους, διότι εναντιώθηκε στην προδοτική συμφωνία των Πρεσπών που έφερε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, σέβεται και εφαρμόζει η κυβέρνηση της ΝΔ με τις εντολές του ΝΑΤΟ, της ΕΕ και της γερμανικής ολιγαρχίας. Ενώ δημοσιογράφοι αριστερών και νεοφιλελεύθερων σάιτ του κουνούσαν το δάχτυλο ”απογοητευμένοι”.

 

Θεοδωράκης και Μεταξάς

 

Είναι, επίσης, ευρέως γνωστός ο σεβασμός του Θεοδωράκη προς τον Ιώαννη Μεταξά. Στα εφηβικά του χρόνια είχε γράψει ποιήματα – ύμνους για την ΕΟΝ στην οποία είχε ενταχθεί και την ηγετική φυσιογνωμία του Μεταξά.

 

Στο ίδιο τεύχος, 17/02/1940, 'Λόγια Σκαπανέα', Μϊκης Θεοδωράκης (με τυπογραφικό λάθος στο όνομα).
Στο ίδιο τεύχος, 17/02/1940, ‘Λόγια Σκαπανέα’, Μϊκης Θεοδωράκης (με τυπογραφικό λάθος στο όνομα).

 

Ο Θεοδωράκης αν και αριστερός αναγνώριζε την προσπάθεια του Μεταξά να ενώσει τον ελληνικό λαό πέρα από ιδεολογίες και μικροκομματικά συμφέροντα. Ο Μεταξάς ήταν εκείνος που είπε το τεράστιο ΟΧΙ των Ελλήνων στους Ιταλούς και Γερμανούς κατακτητές του Άξονα. Ένα ΟΧΙ του Έθνους που σηματοδοτούσε το σύγχρονο αγώνα Υπέρ Πίστεως και Πατρίδος ενάντια αυτή τη φορά στους εχθρούς της δύσεως.

 

mikis

 

Και παρά την αποσιώπηση του πατριωτικού αγώνα και έργου του Ιωάννη Μεταξά, του ελληνικού στρατού και λαού από τους κομμουνιστές και τους ”δεξιούς”, εμείς παραθέτουμε δύο σύγχρονες συνεντεύξεις του Μίκη Θεοδωράκη για την ΕΟΝ και την προσωπικότητα του Μεταξά:

 

Εκπομπή «Φώτα πορείας» με την Έλενα Ακρίτα, κανάλι ΕΤ1, 8-1-2000.

ΜΙΚΗΣ: Πέρασα τη σχολή του εθνικισμού, με την καλώς εννοούμενη έννοια. Νομίζω ότι η νεολαία του Μεταξά, στην οποίαν ήμουνα –και δεν ήμουν απλώς έτσι, δεν με πήραν απλώς–,

ΑΚΡΙΤΑ: Συγγνώμη, δεν το’ πιασα. Ήσασταν στη νεολαία του Μεταξά;

ΜΙΚΗΣ: Βέβαια! Όλοι ήμασταν στη νεολαία του Μεταξά. Δεν υπήρχε παιδί που να μην είναι στη νεολαία του Μεταξά.

ΑΚΡΙΤΑ: Α, επειδή ήταν υποχρεωτικό ήσασταν εκεί.

ΜΙΚΗΣ: Εγώ… δεν ήταν υποχρεωτικό… εγώ πήγα εθελοντικά.

ΑΚΡΙΤΑ: Στη νεολαία του Μεταξά; Πως κολλάει αυτό με την;…

ΜΙΚΗΣ: Κοιτάχτε, εμείς δεν ξέραμε ποιος είναι ο Μεταξάς. Ξέραμε ότι είναι ένας πρωθυπουργός κ.λπ. Ο πατέρας μου, που ήταν βενιζελικός, δε μας μιλούσε ποτέ για τον Μεταξά γιατί φοβότανε πάντοτε να μιλήσει και ήταν και θύμα του Μεταξά. Αυτά τα’ ξέραν οι μεγάλοι. Εμείς μικροί, μικρά παιδιά στο σχολείο, το μόνο που ξέραμε, ας πούμε, είναι ότι…

ΑΚΡΙΤΑ: Ότι είπε το ΟΧΙ;

ΜΙΚΗΣ: Όχι το ΟΧΙ, πριν ακόμα. Ο Μεταξάς μιλούσε πολύ για την πατρίδα. Γιατί πατριδογνωσία ήτανε. Ποτέ δε μας μίλησαν, ας πούμε, για κομμουνισμό, για αυτά. Δεν ξέραμε και τη λέξη. Ξέρετε, μία φορά που μου είπε να μιλήσω εναντίον του κομμουνισμού, στην Γ’ Γυμνασίου και ακούσαμε όλοι στο σχολείο πρώτη φορά τη λέξη κομμουνισμός. Μου λέει “αύριο Θεοδωράκη θα μιλήσεις εναντίον του κομμουνισμού”. Εναντίον κιόλας. Λοιπόν, μου έκανε εντύπωση. Κομμουνισμός, εναντίον. Κανείς συμμαθητής μου δεν ήξερε τίποτα. Πήγα στο σπίτι, η μαμά τηγάνιζε ψάρια. Πηγαίνω, “μαμά” της λέω, “πρέπει να μιλήσω αύριο εναντίον του κομμουνισμού, τι πράγμα είναι αυτό;”. Μου λέει, “δεν ξέρω” μου λέει, “αλλά φαίνεται κακό, μου φαίνεται”. Λέω, “πόσο κακό ρε μαμά; Οι κομμουνιστές τι κάνουνε;”. Λέει, “μου φαίνεται πως είναι σαν τους Εβραίους, μου φαίνεται” λέει. Λέω, “βάζουν τα παιδιά στο βαρέλι μέσα –με καρφιά– και πίνουν το αίμα τους;”, γιατί έτσι ήτανε (ο Μίκης κουνάει το χέρι του για να δείξει ότι τότε αυτό πίστευε ο κόσμος για τους Εβραίους). Όταν μου’ πε λοιπόν, οι κομμουνιστές είναι οι Εβραίοι, είχα μια απώθηση, αμέσως. Και την άλλη μέρα λοιπόν, όταν με ρώτησε για την έκθεσή μου ο κύριος Βαρελάς, του λέω “οι κομμουνιστές βάζουν τα παιδιά σε βαρέλι και πίνουν το αίμα τους”. Λέει, “στάσου, μη μιλήσεις γι’ αυτό”. Αυτό ήτανε.

ΑΚΡΙΤΑ:(Χαμογελώντας)Μια υπεραπλούστευση ιστορική. Όλοι μαζί στον ίδιο ντορβά, Εβραίοι, Κομμουνιστές.

ΜΙΚΗΣ:Κατά τα άλλα λοιπόν, λέγαμε… ήμασταν πολύ τότε μέσα στην πατριδολατρεία. Ήτανε οι Βαλκανικοί πόλεμοι. Ο πατέρας μου πήγε εθελοντής στους Βαλκανικούς πολέμους. Μιλούσε όλο γι’ αυτό σε μένα. Μου’ χε κάνει το κεφάλι τόσο (ο Μίκης κουνάει τα χέρια πάνω από το κεφάλι του). Εεεε, μετά, ξέρεις, όταν αυτοί βομβάρδισαν την Έλλη και βύθισαν την Έλλη, ας πούμε, όλος ο ελληνικός λαός, σηκώθηκε όλος, σύσσωμος εναντίον των Ιταλών. Είμεθα φλογεροί πατριώτες, όλοι οι Έλληνες. Και όταν έγινε ο πόλεμος, πρώτη φορά πήγαιναν τα παιδιά τραγουδώντας στον πόλεμο. Δεν ξανάγινε αυτό. Και η μητέρα τους κ.λπ. Ήταν ένα πανηγύρι ο πόλεμος. Αγαπούσαμε την πατρίδα μας. Επομένως λοιπόν, εγώ για την Ελλάδα, σιγά-σιγά, σχημάτισα μέσα μου μία εικόνα, που ήτανε μία εικόνα, ας το πούμε, μεταξύ ιδέας, γυναίκας,

ΑΚΡΙΤΑ: Με χλαμύδα και δάφνινο στεφάνι;

ΜΙΚΗΣ: Όχι, όχι, όχι, όχι, όχι, δεν ήταν αυτό. Όχι, όχι, δεν ήταν προσωπικό, δεν ήταν αυτό. Ήταν… ναι… και η Αθηνά ήταν ίσως μέσα. Ήταν ο απώτερος, ο τέλειος σκοπός μου.

ΑΚΡΙΤΑ: Αυτή η γυναίκα υπάρχει πάντα μέσα σας;

ΜΙΚΗΣ: Ναι, ναι!

ΑΚΡΙΤΑ: Σήμερα που μιλάμε, υπάρχει;

ΜΙΚΗΣ: Ναι, ναι, η Ελλάδα, ναι, ναι, ναι, ναι! Και έτσι, αυτό αγάπησα εγώ. Αυτό αγάπησα και αν δεις τη ζωή μου πως είναι, διψούσα τότε για να πάω, ας πούμε, να πολεμήσω εναντίον των Ιταλών. Ο Μεταξάς είπε ΟΧΙ. Η κυβέρνηση είπε ΟΧΙ. Μαζί και’ γω!

 

 

 

Εκπομπή «Στα άκρα» με τη Βίκυ Φλέσσα, κανάλι ΝΕΤ, 29-1-2010.

ΜΙΚΗΣ:Ξέρετε, τότε υπήρχε η Εθνική Οργάνωση Νεολαίας.

ΦΛΕΣΣΑ: Η ΕΟΝ.

ΜΙΚΗΣ:Το κακό, λέει ότι ήταν αντικομμουνιστική. Διότι δεν είχαμε ακούσει ούτε το όνομα κομμουνισμός, όπως θα σας δείξω τώρα. Εκείνο το οποίον μας γέμιζε το μυαλό,είναι ότι δημιουργούμε τον τρίτο ελληνικό πολιτισμό και είμαστε υποχρεωμένοι να φτιάξουμε τον τρίτο ελληνικό πολιτισμό. Εμείς. Ο δεύτερος είναι ο βυζαντινός και ο πρώτος είναι ο αρχαίος ελληνικός. Δηλαδή, ένας εθνικισμός με την καλή έννοια, γιατί δε μας λέγανε ότι, να πάμε να φάμε τους Τούρκους ή τους Βουλγάρους ή ποιους άλλους. Δεν ήταν εθνικισμός επιθετικός. Ήταν εθνικισμός εεε,

ΦΛΕΣΣΑ:Αναβίωσης της παλιάς αίγλης.

ΜΙΚΗΣ: Αναβίωσης, ναι, ναι! Και γι’ αυτό ακριβώς νομίζω, επειδή όλοι οι Έλληνες είχαμε εμποτιστεί με αυτά τα εθνικά ιδεώδη,

ΦΛΕΣΣΑ: Ήθελαν την περηφάνια. Την περηφάνια τους πίσω.

ΜΙΚΗΣ: Ναι, ναι. Οφείλεται και το ΟΧΙ όλου του λαού εις την,

ΦΛΕΣΣΑ: Το 40.

ΜΙΚΗΣ: 40, αλλά και ο τρόπος με τον οποίο αντέδρασε ο λαός στον πόλεμο. Το να βλέπει κανείς τα παιδιά να κατεβαίνουν απ’ τα χωριά για να πάρουνε το τρένο για να πάνε να σκοτωθούνε στο μέτωπο, αγκαλιά με τις μάνες, οι οποίες μάνες να τα φυλάνε και λένε “με τη νίκη”, “με τη νίκη” και όχι αυτά τα φρικτά που κάνουνε εδώ οι κυρίες μπροστά στα στρατόπεδα. Πάνε τα παιδιά τους να υπηρετήσουν στο στρατό οκτώ μήνες και ωρύονται. Εκεί αυτή η χωριάτα, έλεγε “με τη νίκη”. Για την Ελλάδα!

ΦΛΕΣΣΑ: Ή ταν ή επί τας, που λέμε.

ΜΙΚΗΣ: Ναι, ήταν κάτι πολύ σημαντικό που μου έχει μείνει ακόμα. Λοιπόν, η ΕΟΝ… κάθε Τετάρτη απόγευμα ήταν το μάθημα της εθνικής διαπαιδαγώγησης, που ήταν ομιλίες, όπου κάποιος δηλαδή, τέλος πάντων, μιλούσε για τη μάχη της Σαλαμίνας, για τη μάχη των Δερβενακίων, για το Μαραθώνα, τέτοια πράγματα, εθνικά. Και μετά γινότανε ορισμένες δοκιμές παρελάσεων μέσα στο προαύλιο του σχολείου μας. Εν δυο, εν δυο, εν δυο, αυτό ήταν όλο. Κάποια μέρα λοιπόν, μου λέει ο κύριος Βαρελάς –καθηγητής της Φυσικής, ο οποίος ήταν υπεύθυνος για την εθνική αγωγή– “Θεοδωράκη αύριο εσύ θα μας μιλήσεις για τον κομμουνισμό”, εεε,“εναντίον του κομμουνισμού”.

ΦΛΕΣΣΑ: Πρώτη φορά ακούτε τη λέξη.

ΜΙΚΗΣ:Ναι. Και το εναντίον κιόλας. Πηγαίνοντας προς το σπίτι μου, ερωτώ τους μαθητές μου όλους “τι είναι ο κομμουνισμός; Γιατί πρέπει να μιλήσω εναντίον;”. Ουδείς ήξερε τι είναι ο κομμουνισμός και φυσικά αφού δεν ήξερε, δεν μπορεί να μου πει, γιατί εναντίον. Έλεγα, ο πατέρας μου θα με κατατοπίσει. Αλλά ο πατέρας μου ήταν περιοδεία εις τα χωριά. Και βρίσκω τη μητέρα μου να τηγανίζει ψάρια. Εγώ πάντα πήγαινα και έπαιρνα μεζέ και τραγουδούσα μαζί της. Λέω, “μαμά πρέπει να γράψω μια ομιλία για αύριο, εναντίον του κομμουνισμού. Ξέρεις τι θα πει κομμουνισμός;”. Μου λέει, “παιδί μου έχω ακούσει γι’ αυτό, αλλά δεν ξέρω ακριβώς τι είναι”. “Πες μου, είναι καλό ή κακό;”. “Είναι” λέει “κακό, είναι κακό”. “Κακό” λέω, “όπως στα Γιάννενα, που μου έλεγες να μη πηγαίνω μέσα στο φρούριο εκεί που ήτανε τα εβραϊκά, το Πάσχα, διότι υπάρχουν τα βαρέλια που βάζουν τα παιδιά και πίνουν το αίμα τους;” Λέει, “ακριβώς το ίδιο”. Και εγώ αρχίζω λοιπόν να ακούω ότι ο κομμουνισμός είναι ορισμένοι κακοί άνθρωποι, οι οποίοι παίρνουν τα παιδάκια και τα βάζουν στα βαρέλια μέσα, με καρφιά και τους πίνουν το αίμα. Το διάβασα στην τάξη και μου λέει ο κύριος Βαρελάς, “σταμάτα, ως εδώ, δεν χρειάζεται. Ευχαριστούμε πολύ”. Και έτσι δεν έκανα την πρώτη αντικομμουνιστική μου ομιλία.

Σχετικές δημοσιεύσεις

Αφήστε ένα σχόλιο