Και τι παραμύθια της χαλιμάς δεν μας πούλησε το 2019 ο Κυριάκος. Ασφάλεια, ελευθερία, οικονομική ευημερία κι ανάπτυξη, διεκδίκηση των εθνικών μας δικαίων. Αντί αυτών τι έχουμε εδώ και τέσσερα χρόνια; Δολοφονίες και βιασμούς επί καθημερινής βάσεως, επιστροφή της ακροαριστερής βίας στους δρόμους, ακρίβεια και μείωση του διαθέσιμου εισοδήματος των πολιτών, παράλυση του κράτους σε φυσικές καταστροφές, “δυστυχήματα” (κρατικά εγκλήματα είναι ο σωστός όρος) τύπου Τεμπών, περιορισμός προσωπικών ελευθεριών και δικαιωμάτων με πρόφαση την πανδημία… κι ο κατάλογος δεν έχει τελειωμό! Βεβαίως, για όλα αυτά τα γεγονότα τα οποία εξαθλιώνουν οικονομικά τον Έλληνα και του σφίγγουν περισσότερο τις αλυσίδες μέρα με τη μέρα, δεν ευθύνεται ποτέ ο Κυριάκος και το “λοάτκι” επιτελείο του… Για τα χουντικού τύπου μέτρα και το κλείσιμο των μικρομεσαίων επιχειρήσεων έφταιγε η πανδημία, για τις καταστροφές από τις πυρκαγιές, τις πλημμύρες και τα χιόνια ευθύνεται η κλιματική κρίση, για τη φτώχεια ο εισαγόμενος πληθωρισμός τον οποίον προκάλεσε ο κακός ο Πούτιν. Και που και που κάπου φταίει κι η ριμάδα “ακροδεξιά” ή κάτι “ψεκασμένοι” συνωμοσιολόγοι. Μόνο τους “κακούς Σιωνιστές” δεν έχει κατηγορήσει ακόμη η κυβέρνηση για όλα τα δεινά που βρήκαν τον καημένο Μητσοτάκη και το (αν)άξιο υπουργικό του συμβούλιο. Ευκαιρία είναι να το δηλώσουν κι αυτό, ώστε να νιώσουν ακόμη πιο άνετα και με το πολιτικό τους παρελθόν οι Γεωργιάδης, Βορίδης και Πλεύρης. Τώρα ειδικά που επιστρατεύεται από το σύστημα και η εφεδρεία του πρώην ιδεολογικού και πολιτικού τους πατέρα Καρατζαφέρη, ώστε να βάλει και αυτός πλάτη στη Νέα Δικτατορία (ή μπλε ΣΥΡΙΖΑ κατά πολλούς).
Στην πραγματικότητα όμως ο βασικός εχθρός του Μητσοτάκη είναι ο ίδιος του ο εαυτός και οι επιλογές του. Η βασική γραμμή της Νέας Δημοκρατίας εδώ και τέσσερα χρόνια ήταν να ακολουθήσει πιστά τις ράγες του Νταβός, του Great Reset, της παγκοσμιοποίησης και της κινεζοποίησης. Από τη μία ένα κράτος μπαμπούλα που καταστέλλει και απαγορεύει λαϊκές και κοινωνικές εκδηλώσεις, συγκεντρώσεις και πορείες, ελέγχει ψηφιακά τις οικονομικές και προσωπικές δραστηριότητες του πολίτη, από την άλλη είναι ανίκανο όμως να τον προστατεύσει από την εγκληματικότητα, φυσικές καταστροφές ή την οικονομική εξαθλίωση. Ο Κυριάκος το πήγε ένα βήμα παραπέρα προσπαθώντας να εγκαθιδρύσει ένα καθεστώς ουσιαστικά μέσα στις δομές του κράτους (αυτό που έκανε κι ο Τσίπρας στη διακυβέρνησή του) και να ελέγξει τους πολιτικούς του αντιπάλους μέσω των παρακολουθήσεων. Βέβαια, για να είμαστε ακριβοδίκαιοι οι συγκεκριμένες πολιτικές δεν αποτελούν εφεύρεση ούτε μονοπώλιο της Νέας Δημοκρατίας. ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ έχουν τις ίδιες βλέψεις και είναι σίγουρο ότι θα προσπαθήσουν να επαναφέρουν ένα αριστερόστροφο καθεστώς σε περίπτωση δημιουργίας “προοδευτικής κυβέρνησης”. Ο ελληνικός λαός ήρθε η ώρα να αποδεσμευτεί από τα τρία βασικά συστημικά κόμματα και τα ψευτοδιλήμματα που θέτουν. Είναι πιο αναγκαίο από ποτέ οι Έλληνες, και ειδικά η Νεολαία, να στραφούν προς πολιτικά κινήματα που έχουν ως προμετωπίδα τους το Έθνος και όχι το ατομικό και κομματικό συμφέρον.
