Η κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη έδειξε τα προηγούμενα τέσσερα χρόνια ποιες πολιτικές και ατζέντες ακολουθεί και πραγματοποιεί πιστά. Σε πολλούς η λέξη “καθεστώς” ξενίζει ή φέρνει απορία μιας και θεσμικά έχουμε δημοκρατικό πολίτευμα. Ποτέ στην ιστορία όμως οι ποσότητες δεν έκριναν τις ποιότητες.
Η εγκαθίδρυση του καθεστώτος Μητσοτάκη βασίστηκε σε πέντε άξονες:
α) Έλεγχος των μεγάλων ΜΜΕ μέσω της χρηματοδότησής τους με εκατομμύρια ευρώ από τις τσέπες του ελληνικού λαού (λίστες Πέτσα), της διαπλοκής και συσχέτισης με τους ιδιοκτήτες – μιντιάρχες και την “τυχαία” πολιτική ταύτιση διασήμων δημοσιογράφων και κυβερνόντων.
β) Παρακολουθήσεις, υποκλοπές, απαγορεύσεις και διώξεις πολιτικών αντιπάλων.
γ) Χρησιμοποίηση της πανδημίας ως αφορμή για επιβολή υποχρεωτικών ιατρικών πράξεων, “ψηφιοποίησης του κράτους” με σκοπό το πλήρες φακέλωμα των Ελλήνων πολιτών.
δ) Σκληρή καταστολή και μεθοδευμένη απαγόρευση συγκεντρώσεων, πορειών και διαδηλώσεων (βλέπε συγκεντρώσεις κατά της λαθρομετανάστευσης στα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου το 2020 και διαμαρτυρίες κατά του υποχρεωτικού εμβολιασμού σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη και άλλες μεγάλες πόλεις το 2021).
ε) Το συνεχές μοίρασμα επιδομάτων σε μεγάλα τμήματα της ελληνικής κοινωνίας. Επιδόματα που προέρχονται είτε από τους φόρους των Ελλήνων είτε από κονδύλια χρηματοδότησης της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Αυτή η ψευδεπίγραφη “ανάπτυξη”, η οποία είναι σαν οικοδόμημα χτισμένο σε άμμο βοήθησε εν μέρει το εισόδημα των νοικοκυριών, δεν έθεσε όμως καμία ουσιαστική βάση για την παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας. Η επιδοματική πολιτική δημιούργησε λουμπενοποιημένους προλετάριους, θυμίζοντας στιγμές Σοβιετικής Ένωσης, οι οποίοι επιβιώνουν με τα κάθε λογής “Pass” από την αγαπημένη τους πατερναλιστική κυβέρνηση, η οποία τους αγαπά και τους φροντίζει.
Απέναντι σε όλη αυτή τη νεο-φιλελεύθερη και νεο-αριστερή επέλαση της Νέας Δημοκρατίας δεν υπάρχει ουδεμία ουσιαστική και χρήσιμη αντιπολίτευση από τους χώρους της αριστεράς, της κεντροαριστεράς και των αναρχοκομμουνιστών. Οι μόνες εναλλακτικές φωνές αντίστασης και πολιτικής αντιπρότασης απέναντι στις διδακτορικές λίμπεραλ διεθνιστικές πολιτικές της κυβέρνησης υπήρξαν από πατριωτικούς, εθνικιστικούς και συντηρητικούς κομματικούς ή μη κομματικούς ανεξάρτητους φορείς, χριστιανικά σωματεία και μεμονωμένες προσωπικότητες που αγωνίζονται καθημερινά για την οικογένεια και την πατρίδα τους.
Το δυστυχές είναι ότι η νεολαία παρασυρμένη σε αυτή τη νεοταξική λαίλαπα επιλέγει είτε να μείνει “απολιτίκ” και αδρανής είτε να δραστηριοποιείται σε οργανώσεις και κομματικούς φορείς οι οποίοι αποτελούν παρακλάδια του συστήματος το οποίο υποτίθεται αντιμάχονται. Το μοναδικό πολιτικό, ανεξάρτητο, κοινωνικό, συλλογικό και νεανικό κίνημα το οποίο υπάρχει και ενεργεί στην Ελλάδα είναι η Ελληνική Ορθόδοξη Νεολαία – Ε.Ο.Ν. .
Ο Σύλλογος μας για πάνω από τέσσερα χρόνια δημιουργεί τις απαραίτητες δομές από το υστέρημα των μελών του με στόχους την ανάπτυξη πατριωτικών πολιτικών προτάσεων, την κοινωνικοποίηση και σύναξη νέων με κοινές ιδέες, αξίες κι ανησυχίες, την κινηματική κινητοποίησή τους, την πολιτισμική επιμόρφωση των μελών μας και την κοινωνική αλληλεγγύη μέσω φιλανθρωπικών δράσεων. Το μοναδικό νεανικό κίνημα με ξεκάθαρες και σταθερές θέσεις για:
τις εκτρώσεις,
τον δικαιωματισμό και την “λοατκι” ατζέντα,
την παράνομη μετανάστευση,
τα εθνικά ζητήματα,
τις νέες ηλεκτρονικές ταυτότητες,
τις υποχρεωτικότητες που καταργούν βασικές προσωπικές και συλλογικές ελευθερίες,
την Ορθόδοξη Πίστη και
την παγκοσμιοποίηση.
Αν θέλουμε ως νέοι πραγματικά ένα καλύτερο μέλλον και όχι αυτό που μας ετοιμάζουν, θα πρέπει να παλέψουμε γι’ αυτό…