Γράφει ο Διονύσιος Σ. Δραγώνας, Τελειόφοιτος Νομικής NUP
Επί Biden, νυν Προέδρου των ΗΠΑ, έχουμε τον συνεχή πόλεμο μεταξύ Ρωσίας και Ουκρανίας, το Παλαιστινιακό όπου Ισραήλ και Παλαιστίνη δεν φαίνεται να θέλουν να υπεισέλθουν σε συνθηκολόγηση, αλλά από τη πλευρά του Ισραήλ σε «καταστροφή» της Παλαιστίνης, ενώ τέλος είχαμε και πολεμικές συγκρούσεις μεταξύ Αρμενίας και Αζερμπαϊτζάν. Επί Obama, πρώην Προέδρου των ΗΠΑ, είχαμε την αποστολή ειδικών αμερικανικών δυνάμεων στη Συρία, τον αμερικανικό πόλεμο εναντίον του Ισλαμικού Χαλιφάτου, την παραμονή και δη συνέχιση του πολέμου στο Αφγανιστάν από τις αμερικανικές δυνάμεις, τη διαταγή του πρώην Προέδρου για αεροπορικούς βομβαρδισμούς στη Λιβύη και άλλες ακόμη επιχειρήσεις.
Ας σταθούμε όμως περισσότερο στον πόλεμο μεταξύ Ρωσίας και Ουκρανίας. Η Δύση θέλει την λήξη αυτού του πολέμου; Πάντοτε όταν γίνεται ένας πόλεμος αμφότερα τα μέρη επιθυμούν την ειρήνη, ακόμη κι αυτός που ξεκινά τον πόλεμο, την ειρήνη εκείνη όμως που θα τον ωφελεί, ήτοι στη παρούσα φάση τη προσάρτηση συγκεκριμένων πόλεων της Ουκρανίας από τη Ρωσία. Η Δύση εξ αρχής καταδίκασε την επιθετικότητα του Putin, εντούτοις κατόπιν βαθμηδόν αύξανε την βοήθειά της στο μέτωπο, που δεν συνίστατο ακραιφνώς σε ιατροφαρμακευτική βοήθεια ή και σε αποστολή τροφίμων αλλά σε στρατιωτική μέσω αποστολής όπλων. Εν άλλοις λόγοις, η Δύση -πολλά εκ των οποίων και μέλη του ΝΑΤΟ- έκαναν αισθητή τη παρουσία τους στο μέτωπο, αφού στρατιωτικό υλικό έφερε αλλοδαπό εθνόσημο. Όλες αυτές οι αποφάσεις λήφθηκαν από «δημοκράτες – ειρηνιστές». Ο Macron είναι αυτός που σήμερα επιθυμεί τη σύγκλιση δυνάμεων της Δύσης κατά της Ρωσίας με σκοπό την αμιγώς στρατιωτική επιχείρηση κατά της Ρωσίας, η οποία αυτή τη φορά να φέρει αποτελέσματα.
Δείτε όμως και τους κακούς πολεμοχαρείς. Επί τέως Προέδρου των ΗΠΑ, Donald Trump, δεν είχαμε μήτε επιθετικούς πολέμους – επιχειρήσεις από πλευράς Αμερικής μήτε από άλλα κράτη. Ο «κακός» Μεταξάς, που οι κομουνιστές θεωρούσαν πως στην προάσπιση της ελληνικής επικράτειας έκανε επιθετικό πόλεμο, ήταν ο μέγας ειρηνιστής, αφού καίτοι γνώριζε πως το πολεμικό πλοίο «Έλλη» ναυάγησε λόγω ιταλικής βόμβας, αυτός προσπάθησε να το αποκρύψει, ώστε η Ελλάς να μην μπει σε έναν πόλεμο.
Έτσι λοιπόν, καταθέτοντας ιστορικά στοιχεία μη δυνάμενα αμφισβητήσεως, δυνάμεθα να συμπεράνουμε ποίος εν τέλει είναι ο αυθεντικός ειρηνιστής ή καλύτερα εάν πράγματι οι λανθασμένα αποκαλούμενοι ως ακροδεξιοί είναι αυτοί οι οποίοι αποτελούν τον λόγο έναρξης των πολέμων.
Η δημοσκοπική άνοδος των εθνικών δυνάμεων σε όλη την Ευρώπη θέλουν να υποδείξουν εκδότες, δημοσιογράφοι και κυρίως πολιτικοί στο εκλογικό σώμα ότι αποτελούν κίνδυνο όχι μόνο για την Ευρώπη αλλά γενικότερα για τον κόσμο μας. Λένε ότι έτσι θα βρεθούμε στα πρόθυρα ενός νέου παγκοσμίου πολέμου, ενώ συνάμα λησμονούν ότι θεωρούνται θιασώτες στρατιωτικής παρουσίας στην Ουκρανία, γεγονός που μπορεί να αποβεί μοιραίο, όταν ο Ρώσος Πρόεδρος απειλεί με χρήση πυρηνικών όπλων, που τα αποτελέσματά του θα είναι καταστροφικά για συλλήβδην τους ανθρώπους της γης.
Οι ευρωβουλευτές αντίθετα με τα κόμματα που θα προέρχονται από εθνικοπατριωτικού σχηματισμούς θα δώσουν μάχες προασπίζοντας τη μορφή της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η οποία θεωρείται soft power (μτφρ: ήπια δύναμη) και συνακόλουθα θα κληθούν να δώσουν λύσεις για την αντιμετώπιση της λαθρομετανάστευσης και της woke κουλτούρας, όπως προσέτι να δώσουν δύναμη στους αγρότες και σε όλους όσους ανήκουν στα χαμηλά στρώματα. Η Ευρωπαϊκή Ένωση θέλοντας να στραφεί κατά της Ρωσίας μέσω της μη συνέχισης αγοράς φυσικού αεριού από την τελευταία και άλλες λανθασμένης στρατηγικής ενέργειες έχουν απαυδήσει τον ευρωπαϊκό λαό όστις αναζητεί αποκούμπι.
Όθεν, το διακύβευμα των ευρωεκλογών είναι ποίος θα καταφέρει πρώτον να δώσει τις καλύτερες οικονομικές λύσεις σε μία χρονική περίοδο ακριβείας και δεύτερον ποίος θα προστατέψει τις αξίες του ευρωπαίου πολίτη. Όσο δε για τα περί κινδύνου της δημοκρατίας και της ειρήνης -αγαθή τη τύχη- το εκλογικό σώμα γιγνώσκει πως όλα αυτά αποτελούν παραπλανητικά λόγια, που μόνο μία αγελαία μάζα μπορεί να πεισθεί από τα ευρωπαϊκά σκύβαλα, που μόνος φόβος τους είναι η μη συνέχιση λήψη των παχυλών μισθών που προσφέρει ο ως άνω οργανισμός.
