Αντισεξουαλική Αγωγή στα σχολεία

Γράφει ο Πέτρος Ι. Νικολού, μαχόμενος Δικηγόρος Αθηνών, Νομική ΕΚΠΑ 

Όταν ζείς σ’ ένα κράτος όπως το δικό μας, το οποίο έχει λύσει όλα τα προβλήματα, καθώς πάμε τρένο στην Ελλάδα 2.0 των πλημμυρών, των πυρκαγιών, της ακρίβειας, των λαθρομεταναστών και των τουρκικών παραβιάσεων, με άκρα και απόλυτη επιτυχία σε κάθε έκφανση του δημοσίου βίου, δεν έχουμε παρά να ασχοληθούμε επιτέλους και με μία μόνιμη απαίτηση όλου του εγκεφαλικά ισορροπημένου και καθόλου ψυχικά διατεταραγμένου κόσμου, ήτοι το πώς θα μάθουν τα παιδιά μας να συνουσιάζονται από τα νηπιαγωγείο! Η απόφαση του Ινστιτούτου Ανώμαλης Πολιτικής να εισαγάγει τη σεξουαλική αγωγή ως υποχρεωτική θεματική ενότητα διδασκαλίας ήδη από τις πολύ μικρές παιδικές ηλικίες, χωρίς πολλές περιστροφές, αυτήν την δικαιολογητική βάση διαθέτει, ήτοι την χειραφέτηση από τα στερεότυπα μιάς σκληρής πατριαρχικής εποχής μεσαιωνικών αντιλήψεων, τα οποία δεν άφηναν ελευθέρους τους ανηλίκους να πειραματιστούν άνευ τύψεων και ενοχών υπό την εν είδει μαστροπείας καθοδήγηση του σχολείου τους. Είναι γνωστό, εξάλλου, ότι ο άνθρωπος είχε παύσει εδώ και δεκαετίες να συνευρίσκεται ή είχε ξεχάσει πώς να αυτοϊκανοποιείται κι ευτυχώς που ήρθε ένα νέο πρόγραμμα σπουδών να μάς υπενθυμίσει τα βασικά.

Παρότι όλη μέρα το κύριο θέμα συζητήσεως κάθε πικραμένου πάσης ηλικίας ανάγεται στο πώς θα διατρύσει τον άλλο/-η και μάλιστα με ποία από τις χιλιάδες γενετήσιες φαντασιώσεις τις οποίες τού υποδεικνύει το ταγκαλάκι και ίσως οι γνώσεις που μπορεί να έχει αποκτήσει ο μέσος θνητός για τις σαρκικές συνάφειες να υπερβαίνουν εκείνες των ακαδημαϊκών σπουδών του, το Υπουργείο Παιδομαζώματος θεωρεί σκόπιμο από το προσχολικό κι όλας στάδιο το Ελληνόπουλο να μαθαίνει για τις στάσεις συνευρέσεως, τη σεξουαλική κακοποίηση και τη διαφορετικότητα στις εκδοχές κάθε διαστροφής. Εν άλλοις λόγοις, το περιεχόμενο του εν λόγω μαθήματος σ’ όλες τις βαθμίδες εκπαιδεύσεως δεν εξαντλείται σε μία απλή θεωρητική κατάρτιση των νέων για το αναπαραγωγικό σύστημα, όπως θα υπελάμβανε ανεπιγνώστως κάποιος συχνός τηλεθεατής των συστημικών μέσων γονέας, αλλά, χωρίς να τηρείται το ελάχιστο των προσχημάτων, επιδίδεται σε μία κυνική προπαγάνδα περί «κοινωνικών» φύλων και διαμορφώσεως σεξουαλικής ταυτότητος, αφ’ ενός προωθώντας την αποδοχή των αμβλώσεων και αφ’ ετέρου διοχετεύοντας όλη την αηδιαστική χωματερή της woke κουλτούρας στα απονήρευτα μυαλά παιδιών, τα οποία φυσικώ τω τρόπω θα εκλαμβάνουν εκείνους που θα τούς εμφυτεύουν πάσα δυνατή νοσηρότητα ως πρότυπα. Αντί το σύγχρονο σχολείο να ευθυγραμμιστεί με μία υπεύθυνη δημογραφική πολιτική προς ανάσχεση του αρνητικού δείκτη υπογεννητικότητος και δημιουργία υγιών παραδοσιακών οικογενειών, καταγίγνεται με το να εξάρει στον νέο την απόλαυση της αχαλίνωτης αμαρτίας, ήτοι με το πώς θα βγάλει τα μάτια του, θα αποβάλει την παρθενία του και θα λουστεί στον βούρκο των ηδονών πριν κάν σχηματίσει οδοντοστοιχία. Η δυσώδης ατζέντα του ανοιχτού, πολύχρωμου και εναλλακτικού σχολείου, το οποίο απεργάζεται ο εσμός των ακριβοπληρωμένων κιναίδων που ελέγχει θώκους, γραφεία και αξιώματα δεν περιλαμβάνει μόνο την δυσφήμιση των ετεροφυλοφιλικών σχέσεων ως πλειστάκις μη κανονικών, την αμφισβήτηση της δυαδικότητος των φύλων και την άρνηση της τεκνοποιίας ως μιάς παλαιολιθικής επιλογής, η οποία περιχαρακώνει τον άνθρωπο πνίγοντας τον εγωϊσμό, την καλοπέραση και τις επιθυμίες του, αλλά πρωτίστως περιφρονεί την αξία της ζωής του εμβρύου, το οποίο κατονομάζεται ως res, μία άψυχη ύλη στην οποία δεν προσήκει προστασία. Η χυδαία σεξουαλικοποίηση της κοινωνίας, η οποία όλο και επεκτείνεται μολύνοντας με την άνευ όρων παράδοση στα πάθη τους ανθρώπους, εισάγεται πλέον στις μαθητικές αίθουσες, για να διαφθείρει την αθωότητα των παιδικών ψυχών.

Απέναντι σ’ ένα καθολικό ρεύμα αδιαφόρων γονεών, οι οποίοι σιωπούν εγκληματικώς μπροστά στην προσπάθεια επηρεασμού της συνειδήσεως των μαθητών, φοβούμενοι να εκτεθούν, θεωρώντας κουτοπόνηρα είτε ότι θα βγάλουν άλλοι το φίδι από την τρύπα είτε θα αποσπάσουν την εύνοια καθηγητών και παιδαγωγικών υπευθύνων που συνηγορούν στην αισχρά πλύση εγκεφάλων υπέρ των παρά φύσιν σεξουαλικών σχέσεων και πράξεων σε ανηλίκους, είναι ελπιδοφόρο πως ομάδες συνειδητοποιημένων γονέων αντιδρούν με αποφασιστικότητα καταθέτοντας έντυπα απαλλαγής των τέκνων αυτών από τα σεμινάρια διαστροφής. Δεν είναι καθόλου παράξενο ότι οι γενναίως ανθιστάμενοι είναι στη συντρίπτική τους πλειοψηφία ανεμβολίαστοι, Ορθόδοξοι εκκλησιαζόμενοι, συχνάκις πολύτεκνοι και ακτιβιστές σ’ όλα τα τελευταία μεγάλα συλλαλητήρια για τα υποχρεωτικά σκευάσματα, τις ηλεκτρονικές ταυτότητες και τον γάμο και την υιοθεσία από διεστραμμένους. Ένα Εθνικό Κράτος θα πρέπει να φροντίσει όχι απλά με σεβασμό στην παράδοση και την πολιτίσμική μας κληρονομιά να εγκύψει στα πραγματικά σοβαρά γλωσσικά και υπαρξιακά προβλήματα που απαντώνται σε κάθε νέο, ο οποίος όλο και περισσότερο περιορίζει τις εκφράστικές του δυνατότητες, δεν διαπλάθει ιστορική συνείδηση και αγνοεί την εθνική του ταυτότητα και κληρονομιά, αλλά συνάμα με την κατάργηση του μαθήματος σεξουαλικής αγωγής να το αντικαταστήσει μ’ ένα μάθημα επαγρύπνησης απέναντι στον σεξουαλικό εκφυλισμό που θα ενημερώνει τους νέους για τις μεταδοτικές ασθένειες των ανωμάλων συνευρέσεων και θα παρουσιάζει ως διασκεδάσεις ευτελισμού της ανθρώπινης οντότητος τα πάρτι των ΛΟΑΤΚΙ. Έτσι, θα προστατευθούν ουσιαστικά οι ευαίσθητες ηλικίες από την πρόωρη παράχρηση των γεννητικών οργάνων και τον κίνδυνο μετάτροπής τους σε ανέραστες μηχανές ηδονής.