Τραγόμορφοι Διδάσκαλοι

Γράφει ο Πέτρος Ι. Νικολού, μαχόμενος Δικηγόρος Αθηνών, Νομική ΕΚΠΑ

 

Τα έτη μπορεί να παρέρχονται αβιάστως, όμως οι άνθρωποι παραμένουν οι ίδιοι αναποδράστως, όπως είχε διατυπώσει ‘‘τοις είδεσι παρηλλαγμένα’’ με μία δήλωση συμπυκνωμένης εμπειρίας ο Θουκυδίδης. Πάνω σ’ αυτόν τον εθιμικού δικαίου κανόνα οικοδόμησε όλην του την ιστορική συγγραφή και πάνω σ’ αυτόν πάλιν εξακολουθούμε κι εμείς σήμερα να περιστρέφουμε επί ματαίω την κατά τ’ άλλα α-νόητη, ήτοι δίχως νόημα, σφαίρα του συγχρόνου ελληνέζικου βίου μας. Η μεταπολιτευτική περιθωριοποίηση της εκπαιδεύσεως σ’ ένα επιπρόσθετο ενοχλητικό κονδύλι στον εθνικό προϋπολογισμό περιήχθη σε απαρχή όλων των δεινών του νύν θνήσκοντος Ελληνισμού. Τα ζητήματα παιδείας τιθέμενα στην κατωτέρα βαθμίδα ενδιαφέροντος του παρηκμασμένου κράτους λειτούργησαν αποκλειστικά ως εφαλτήριο για νέες ευκαιριακές ρουσφετολογικές προσλήψεις σ’ ένα υπερτροφικό Δημόσιο, το οποίο αδιαφορεί επιδεικτικώς άχρι του νύν για την ουσιαστική και ποιοτική πνευματική κατάρτιση των Ελληνόπουλων. Γενεές αγραμμάτων, αδαών και συγκεχυμένων ημιμαθών εξεπήδησαν ωσάν βλαστάρια μέσα από την κοπριά των σχολικών υπονόμων, οι οποίοι απαξίωσαν με τον χειρότερο τρόπο την γλώσσα, την ιστορία και τις κλασσικές σπουδές, ό,τι δηλαδή συγκροτεί, διευρύνει και εκλεπτύνει το πνεύμα, στη συνείδηση των νέων. Αμετανόητοι, αταλάντευτοι και επίμονοι για δεκαετίες στη μη διόρθωση των παθολογικών αδυναμιών της εκπαιδεύσεως, η οποία παράγει στρατιές απολίτιστων αντί πεπολιτισμένων, επιβεβαιώνοντας τις θουκυδίδειες διαπιστώσεις, βρισκόμαστε αντιμέτωποι αυτήν την φορά με μη προλαμβανόμενες απειλές, οι οποίες βάλλουν ευθέως πλέον την ψυχή των παιδιών μας στα σχολεία.

Την πνευματική ισοπέδωση του εσωτερικού κόσμου των νέων τόσο με την περιφρόνηση της εν γένει φιλομαθείας όσο και με τη συρρίκνωση ακόμα και του στοιχειωδώς απαιτουμένου εγκυκλίου γνωστικού υποβάθρου τους ήρθε να την διαδεχτεί η χυδαία προπαγάνδα μιάς επικίνδυνα νοσηρής δικαιωματιστικής ατζέντας, η οποία δεν προωθείται πλέον ούτε έμμεσα ούτε προσχηματικά μόνο μέσα από τις σελίδες των κωλόχαρτων που διανέμονται καταχρηστικώς ως βιβλία στα παιδιά, αλλά δια της παρουσίας ως διδασκόντων των ιδίων των διατεταραγμένων υποκειμένων των πιο παρανοϊκών αιτημάτων της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητος. Εν μέσω του Αγίου Δωδεκαημέρου εταιρείες και ακαδημαϊκά ιδρύματα ως υπερήφανα αηδιαστικοί χορηγοί της νεοεποχίτικης ιδεολογίας προήγαγαν την διεξαγωγή μαθημάτων σε ανηλίκους από εψιμυθιουμένους δαίμονες, τραγόμορφα εωσφορικά κνώδαλα, αποκαλούμενα άλλως ως drag queens, σε νηπιαγωγεία της συμπρωτευούσης, με σκοπό την, ως είρηται, εξοικείωση των βρεφών με την δήθεν διωκομένη διαφορετικότητα. Με κέρατα, τόνους ρούζ και γυναικεία αμφίεση παρενδυτικοί ψυχασθενείς αναλαμβάνουν όχι μόνο να διδάξουν σε παιδιά 3-12 ετών τις κίβδηλες, παραπλανητικές και εντελώς κωμικές θεωρίες περί αφύλου βιολογίας, αλλά πρωτίστως να στρεβλώσουν τη συνειδησιακή λειτουργία ευάλωτων μικρών ηλικιών, οι οποίες τώρα διαμορφώνουν, πλάθουν και ζυμώνουν την ζωτικής σημασίας πρωτογενή στερεοτύπική τους αντίληψη για τον κόσμο. Στην πιο κρίσιμη αναπτυξιακή φάση ενός πλήρως εκτιθεμένου σε πάσα έξωθεν επιρροή παιδιού, ομάδες βαρεμένων και διανοητικά ανισόρροπων όντων με ισχυρά αφροδισιακά συμπλέγματα που έχουν αναγάγει το σέξ, την ηδονή και την παράχρηση των γεννητικών οργάνων σε προορισμό της βουτηγμένης στην ακολασία ζωής τους χρίζονται αυθαιρέτως διδάσκαλοι σε τέκνα ελληνικών οικογενειών, αποβλέποντας ως εκ τούτου να επηρεάσουν την ορθή τους σκέψη, να κλονίσουν την εύθραυστη ψύχική τους υγεία και εν τέλει υποχθονίως να τα μετατρέψουν σε εφιαλτικά αντίγραφα της βαθέως αρρωστημένης φύσεώς τους. Ως εξ ολοκλήρου απροάσπιστα εντός της σχολικής αιθούσης, αγνά, αμόλυντα και απονήρευτα παιδιά, τα οποία δεν ευθύνονται σε τίποτα, ώστε να υποβάλονται σ’ αυτήν την εγκληματικά απαράδεκτη βάσανο του πειραματόζωου, καθίστανται θλιβερά έρμαια, υποχείρια και αθύρματα της πιο οργανωμένης παγκόσμιας σατανικής συλλογικότητος, η οποία έχει τάξει απώτερο απαράβατο σκοπό της την καθιέρωση της ανωμαλίας και νομιμοποίηση των σχέσεων διαστροφής σ’ όλα τα χριστιανικά Έθνη, ήτοι εκείνη των πολύχρωμων πανσεξουαλιστών. Αντί, λοιπόν, τα παιδιά μας να μαθαίνουν γράμματα, όπως οι συγκεχωρημένοι αγιασμένοι παππούδες μας, στα νάματα της Ορθοδοξίας, των φλογισμένων ιερών κειμένων των ηρώων μας που υπερχείλιζαν από Πίστη, Πατρίδα, θυσίες και ιδανικά και της ενδόξου γλώσσης των προγόνων, μυούμενα στο ενάρετο παράδειγμα του βίου της, προκειμένου να δομήσουν ισχυρές προσωπικότητες με πειθαρχία και φρόνημα, που δεν θα παρασύρονται από τις χαμερπείς υπαγορεύσεις του ορμεμφύτου τους, αλλά θα ελέγχονται από την λογική τους και την κοινωνία τους με τον Χριστό, έχουν εγκαταλειφθεί παντελώς ανυπεράπιστα ως θύματα εις χείρας των δυνάμεων της Νέας Τάξεως.

Με τις συγκαιρινές οικογένειες εμφανώς διαλυμένες, πολλούς νέους γονείς εμποτισμένους σε μιά απογοητευτικά εγωϊστική αδιαφορία για την τύχη των ιδίων τους των τέκνων και φυσικά μία καθολική φοβική στάση μικροαστικής αδρανείας απέναντι σ’ αυτά τα εξωφρενικά αίσχη σε βάρος της ψυχής και των δικαιωμάτων των παιδιών, πάσα ελπίδα ουσιαστικής συγκρούσεως με το μέτωπο της πιο woke ακροαριστερής παραφροσύνης απόλλυται στον ορίζοντα. Η ανασύσταση μιάς δυναμικής πολύτεκνης ορθόδοξης παραδοσιακής οικογενείας ως πυρήνος της ελληνικής κοινωνίας πέραν από προϋπόθεση για μιά ανθεκτική και ακάμπτως σκληρή έμπρακτη αντίδραση στις ύπουλες επιθέσεις στους γλυκυκάρπους παίδες του Έθνους ας γίνει και η ευχή όλων μας για το ιόν νέον Έτος του Κυρίου της Δόξης.

 

Σχετικές δημοσιεύσεις

Αφήστε ένα σχόλιο