Γράφει ο Διονύσιος Σ. Δραγώνας, Φοιτητής Νομικής NUP, Κοινωνικής Θεολογίας ΕΚΠΑ
Τα γεγονότα είναι γνωστά τοις πάσι εν σχέσει με την περιβόητη παραίτηση Τζανερίκου και κυρίως τον λόγο που τον οδήγησε εις αυτήν. Σήμερα, ημέρα της κοιμήσεως του Ιησού Χριστού πληροφορούμαστε -τύχη αγαθή- από συλλήβδην τα ΜΜΕ περί του ουσιαστικού δικαστικού πραξικοπήματος από πλευράς της νυν κυβερνήσεως, τουτέστιν της κοιμήσεως της δικαιοσύνης, του όπλου δηλαδή που παρέχεται σε κάθε πολίτη σε ένα κράτος δικαίου κατά και των ολιγαρχών. Κράτος δικαίου είναι το κράτος που έρχεται σε ευθεία σύγκρουση με τα οιονεί κράτη που προϋπήρχαν και η δικαιοσύνη αποτελούσε αντικείμενο μη εμπιστεύσιμο, αφού την απέδιδε ο ιθύνων τους δυνάμει των δικών του συμφερόντων. Σήμερον, τουλάχιστον σε θεωρητικό επίπεδο αναγνωρίζεται η ισότητα των πολιτών ανεξαρτήτως κατοχής θεσμικής θέσεως, ενώ επίσης όλοι οι πολίτες έχουν δικαίωμα σε μία δίκαιη δίκη με αμερόληπτους δικαστές και επ΄ ουδενί δικαστικούς λειτουργούς που λειτουργούν ως εντολοδόχοι των εκάστοτε κυβερνώντων προς κατάληψη καλύτερης θέσης μέσω της οποίας θε επέλθει και η αύξηση του μισθού τους.
Το Ελληνικό Σύνταγμα ευτυχώς ή δυστυχώς έχει υιοθετήσει μέρος της φιλοσοφίας του Αμερικάνικου. Τρανό παράδειγμα αποτελεί η λεγόμενη τρισδιάστατη εξουσία, ήτοι η διάκριση των εξουσιών, η οποία ορίζεται στο άρθρο 26 του Συντάγματός μας. Οι τρεις εξουσίες είναι οι εξής: η εκτελεστική, η νομοθετική και τέλος η δικαστική, ενώ οφείλουμε να προσθέσουμε και μία αφανής η οποία ελέγχει κυρίως και προεχόντως τις δύο πρώτες, που είναι τα ΜΜΕ. Μάλιστα, πολλάκις εκδότες και δημοσιογράφοι έχουν κατηγορηθεί για την μη άσκηση δριμείας κριτικής εις βάρος των κυβερνόντων, αποδίδοντας και σε αυτούς μέρος ευθύνης για τα μελλούμενα αλλά και για όσα έχει υποστεί ο δυστυχής μας πλέον λαός.
Η διάκριση των εξουσιών επίσης αποτελεί αναγκαίο παράγων λειτουργείας του κράτους δικαίου, αφού η μία εξουσία δεν θα πρέπει να υπεισέρχεται στην άλλη και να αποφασίζει για αυτήν, πράγμα όμως που συμβαίνει τόσο στο προσκήνιο όσο και στο παρασκήνιο. Όσο για το προσκήνιο ο γνωστός καθηγητής Συνταγματικού Δικαίου, Κώστας Χρυσόγονος μας είχε αναφέρει εις το Πανεπιστήμιο πως «η δικαιοσύνη είναι και δεν είναι ανεξάρτητη» και τούτο γιατί απαραίτητη προϋπόθεση για την κατάληψη μεγάλης θέσης εις το δικαστικό σώμα ή ως εισαγγελεύς για παράδειγμα του Αρείου Πάγου είναι η εκλογή του με ψήφους που προέρχονται από τη κυβέρνηση. Όσο δε για το παρασκήνιο το καλύτερο παράδειγμα είναι αυτό του Τζανερίκου, όστις παραιτήθηκε ένεκεν της επιδίωξης από μέρος κυβερνήσεως της υπόδειξης σε δικαστή τη κρίση που πρέπει να ακολουθήσει για να τοποθετηθεί μεταγενέστερα σε καλύτερη θέση.
Και εάν όλα αυτά συνέβαιναν σε σοβαρά κράτη, όπως επί παραδείγματι τα σκανδιναβικά, σήμερα η κυβέρνηση θα είχε πέσει πριν καν έρθουν οι ημερομηνίες που ο πρωθυπουργός θα συναντηθεί με τη ΠτΔ για να προχωρήσουν οι διαδικασίες διάλυσης της Βουλής. Η ατελεύτητη όμως αλαζονεία που βασιλεύει στα σπλάχνα της κυβέρνησης συνοδευόμενη από την πλήρη αδιαφορία του κόσμου, μας φέρνουν σε τέτοιες καταστάσεις, που ακόμη και μία απόπειρα χειραγώγησης της δικαιοσύνης περνά στα «ψηλά», δίχως να ιδρώσει κάποιο κυβερνητικό αυτί. Απεναντίας κατηγορούν τον αξιότιμο κύριο Τζανερίκο για τη στάση που κράτησε πάνω σε αυτό το φλέγον θέμα, που ουδείς γνωρίζει σήμερα με απόλυτη βεβαιότητα που θα οδηγήσει.
Μετά από τη δημοκοπική άνοδο του κόμματος «Έλληνες», την ανάληψη της προεδρίας από τον γνωστό επίτιμο αντιεισαγγελέα Κανελλόπουλο και τη παραίτηση Τζανερίκου μένει να δούμε τη διαμόρφωση του τοπίου σε δημοκοπικό επίπεδο, πάντως αυτό που καίει τη πλειοψηφία είναι η απόφαση του Α1 Τμήματος του Αρείου Πάγου, που ουσιαστικά αν και δεν είναι αυτός ο ρόλος του θα κρίνει έμμεσα τη σύνθεση της επόμενης Βουλής και συγκεκριμένα εάν αυτή θα αποτελείται από έξι ή επτά κόμματα, κάνοντας έτσι και την αυτοδυναμία άπιαστο όνειρο για τη Νέα Δημοκρατία έχοντας και ο Κυριάκος Μητσοτάκης φρούδες ελπίδες για την επανεκλογή του, ως πρωθυπουργού.
Όθεν, η Μεγάλη εβδομάδα – εβδομάδα των Παθών για το κεντρικό πρόσωπο της πίστεώς μας διαμορφώθηκε και εβδομάδα των παθών για το κόμμα με επικεφαλής τον επίτιμο αντιεισαγγελέα μετά τα όσα προαναφέραμε. Το ερώτημα που γεννάται είναι εάν θα επέλθει και δικαστική ανάσταση μετά τα όσα συνέβησαν, που αποτελούν γροθιά κατά της διάκρισης των εξουσιών, του κράτους δικαίου και γενικότερα της Ελληνικής Δικαιοσύνης και Ελληνικής Δημοκρατίας! Καλή Ανάσταση!
