Γράφει η Ραφαηλία Μπατζή, μέλος της Ε.Ο.Ν. Χαλκιδικής
Στις 28-2-2025 ο λαός μας έγραψε ιστορία βγαίνοντας στους δρόμους, φωνάζοντας για το δίκιο, στηρίζοντας τον αγώνα των χαροκαμένων γονέων, οι οποίοι εδώ και δύο ολόκληρα χρόνια κυνηγάνε τους ατιμωρήτους δολοφόνους των παιδιών τους. Από τις πιο μεγάλες πόλεις έως τις μικρότερες, σε όλο τον κόσμο, από την Ισλανδία ως την Κορέα και από την Αυστραλία ως την Αμερική, άνθρωποι φώναζαν υπέρ της δικαιοσύνης και «ΔΕΝ ΕΧΩ ΟΞΥΓΟΝΟ» γράφηκε μέχρι και στον πάγο!
Παρ’ όλα αυτά, οι γνωστές μισελληνικές αναρχικές συμμορίες, οι οποίες τρέφονται από το μίσος και την εμπάθεια, έβαλαν φωτιά στο μνημείο του Αγνώστου Στρατιώτη, και ανάγκασαν τους Ευζώνους που ευλαβικά είχαν σε στάση πένθους του ηρωϊκό τους όπλο σε φυγή. Χτύπησαν το πλήθος, έσπασαν μπροστά στα μάτια του κόσμου τα μάρμαρα της νεοκλασικών κτιρίων του κέντρο, προχωρώντας σε κάθε είδους παραβατικότητες, απλά για να εκτυλίξουν όλο τους το μένος απέναντι στην κοινωνία.
Ωστόσο, η φωνή του λαού ακούστηκε μέχρι τον ουρανό εκείνη την ημέρα με την κυβέρνηση, όμως, να μην την εισακούει, καθώς αντί να παραιτηθεί, υποκριτικά δήλωσε πως στηρίζει την προσπάθεια των γονέων και των επιζησάντων, επικαλούμενη ψευδώς το δίκαιο.
Μπορεί κάποιοι να είπαν πως όλα αυτά ήταν τόσο ωραία, ηρωϊκά, ελπιδοφόρα και λεβέντικα, γιατί έδειχναν έστω και αμυδράς ότι ο λαός μας κάπως σαν να ξύπνησε, για να ζητήσει και πάλι ελευθερία και δικαιοσύνη και να αγωνιστεί για τα δικαιώματά του, αλλά του κάκου, συνέβη ένα βήμα μπροστά και 10 πίσω. Το φαγοπότι, τα γλέντια, και τα καρναβάλια δεν πήραν αναβολή. Και ενώ μέχρι χθες τα δάκρυα είχαν γίνει οργή, σήμερα δεν υπάρχει ούτε δάκρυ ούτε οργή, σαν να μην έγινε ποτέ, σαν να ξεχάστηκαν όλα, με την δικαιολογία ότι η ζωή συνεχίζεται. Μα ποια ζωή; Όταν και μόνο που αναπνέεις κινδυνεύεις, που μπαίνοντας σε καράβι, λεωφορείο ακόμα και στο αμάξι σου ρισκάρεις την ζωή σου, ποια ζωή; Αφού δεν είμαστε με τον Χριστό, πώς έχουμε ζωή, αφού απαρνηθήκαμε Αυτόν που είναι η Ζωή;
Είναι πλέον Μάρτιος και κοντεύει η επέτειος της ενάρξεως του Εθνικοαπελευθερωτικού Αγώνος του 1821 και όσοι μέχρι εχθές γλεντούσαν με τα καρναβάλια, εκείνη την ημέρα θα εύχονται «Χρόνια πολλά» ή θα βγάζουν περίτρανους λόγους.
Αυτή είναι, λοιπόν, η μοίρα του Έλληνα να ζει «ευτυχισμένος» ραγιάς, νομίζοντας ότι είναι ελεύθερος και, όπως είχε πει, σε λόγο του μεταξύ φιλικών ο ήρωας Αρχιμανδρίτης Γρηγόριος Δίκαιος (Παπαφλέσσας) και είναι σαν να το είπε για την δική μας εποχή: «Έχετε καρδιά; Έχετε πίστη; Αλλιώς καθίστε εκεί που κάθεστε ραγιάδες όλα σας τα χρόνια, ραγιάδες εσείς ραγιάδες και τα παιδιά σας ραγιάδες και τα παιδιά των παιδιών σας.»
Αδέλφια, ας ελπίσουμε στην ευσπλαχνία του Θεού, και ας προσευχηθούμε για μετάνοια ταπείνωση και θεία φώτιση! Αμήν!
Ευλογημένη Ραφαηλία ακριβώς και εγώ την ίδια ερώτηση έχω, αν όντως ο λαός ξύπνησε;
Ελλάδα και Ορθοδοξία είναι δύο έννοιες ταυτόσιμες.
Αν βγάλουμε τον Χριστό από την Πατρίδα μας πραγματικό ξύπνημα δεν θα υπάρξει ποτέ.
Ἔλεος πιά!
Οὔτε τὸ αἷμα τῶν Τεμπῶν καὶ τὰ ρίχτερ τῶν σεισμῶν δὲν μᾶς κάνουν νὰ παρατήσουμε τὰ καρναβάλια;
Καρναβάλια ἀκόμα καὶ τώρα;
Πένθος μόνο τὴν 28η Φεβρουαρίου καὶ μετὰ ξεφάντωμα;
Τί ἄλλο πρέπει νὰ γίνει γιὰ νὰ σοβαρευτοῦμε;
Οὔτε καὶ τώρα ποὺ ἡ χώρα μας στενάζει ἀπὸ τὸ αἷμα τῶν 57 μαρτύρων καὶ ἀναστατώνεται ἀπὸ τὰ ρίχτερ ποὺ μᾶς βροντοῦν συνεχῶς τὴ θύρα, δὲν στέκεται ἀρκετὸ γιὰ νὰ πάψουν τὰ καρναβαλικὰ γλέντια.
Γιὰ δεῖτε πῶς ἔχει καταντήσει ἡ κοινωνία μας.
Γιὰ ἀρκετοὺς ἡ μαύρη ἐπέτειος τῶν 2 ἐτῶν ἀπὸ τὸ ἔγκλημα τῶν… Τεμπῶν εἶναι μιὰ παρένθεση μέσα στὴ μανιώδη καρναβαλικὴ περίοδο!
Ἔχουμε συγκλονιστικὲς ἀποκαλύψεις γιὰ τὶς πτυχές της συγκάλυψης, ἔχουμε τὴν ὀδύνη τῶν συγγενῶν γιὰ τὸν χυδαῖο πόλεμο ποὺ δέχονται, ἔχουμε ἐνδεχόμενες δολοφονίες, καὶ τὸ μυαλὸ κάποιων εἶναι ἀκόμα στὸ γλεντοκόπημα;
Ἂν εἶναι δυνατόν!
Ἕνα σωρὸ μηνύματα μᾶς στέλνει ὁ πανάγαθος Θεὸς γιὰ νὰ σοβαρευτοῦμε ἐπί τέλους, ἀλλὰ ἐμεῖς εἴμαστε ἱκανοὶ νὰ καταστρεφόμαστε φυσῶντας σερπαντίνες ταυτόχρονα!
Τί μήνυμα θὰ λάβουν οἱ ἀπὸ «πάνω» ἂν δοῦν ἕναν λαὸ τὴ μιὰ μέρα νὰ εἶναι ἀγανακτισμένος μὲ τὰ Τέμπη καὶ τὴν ἄλλη νὰ γεμίζει τοὺς δρόμους μὲ χαζοχαρούμενα μασκαριλίκια;
Πότε θὰ ἐπιστρέψουμε τὰ καρναβάλια πίσω στὸ ἀρχαῖο ἀφεντικό τους, γιὰ νὰ δουλέψουμε μὲ εὐλογία Θεοῦ τὸ καλὸ τῆς Πατρίδας μας;
Πρέπει νὰ χρειαστοῦμε διπλάσιες, τριπλάσιες καὶ πολλαπλάσιες συμφορὲς γιὰ νὰ ξυπνήσουμε; Δυστυχῶς αὐτὸ φαίνεται.
Ὁ Ἅγιος Παΐσιος ὅταν ζοῦσε στὸ Σινᾶ ξερίζωσε μιὰ ξερικὴ ντοματιὰ ποὺ εἶχε, ἀπὸ συμπόνοια γιὰ τοὺς Βεδουΐνους ποὺ πεινοῦσαν.
Ἔνιωθε στὴν ψυχή του τὴ συνάφεια τῶν πνευματικῶν ἰσορροπιῶν.
Κι ἐμεῖς εἴμαστε ἄξιοι νὰ ταιριάζουμε τὸν πόνο μὲ τὰ ξέφρενα γλέντια γιὰ νὰ μὴ χαλάσει ἡ ζαχαρένια μας;
Σὲ τέτοια ἐξαχρείωση ἔχουμε φτάσει;
Προσευχὲς θέλουν οἱ ἀδικοχαμένες ψυχές, ὄχι σφυρίχτρες καὶ σαχλὰ θεάματα. Ἕνα κομποσχοίνι, ἕνα τρισάγιο, ἕνα «ὑπὲρ ἀναπαύσεως», μιὰ ἐλεημοσύνη στὴ μνήμη τους.
Καὶ φυσικὰ τιμοῦμε τοὺς νεκροὺς καὶ μὲ τοὺς ἀγῶνες μας στοὺς δρόμους, στὸ ὄνομα τῆς θείας δικαιοσύνης ποὺ καρτεροῦμε νὰ θεραπεύσει καὶ τὴν ἀνθρώπινη.
Τὸ ἴδιο ἰσχύει καὶ γιὰ ὅλα τὰ δεινὰ ποὺ μᾶς περικυκλώνουν.
Δὲν θὰ ὑποχωρήσουν ἂν εἴμαστε διπρόσωποι καὶ καλοπερασάκηδες ποὺ θλίβονται μὲ δόσεις καὶ ὀργιάζουν τοῖς μετρητοῖς.
Ἡ μετάνοια χρειάζεται συνείδηση καὶ ἐνσυναίσθηση.
Όλα αυτά που αντέγραψα είναι παρμένα από έναν άλλον Αγωνιστή.
https://agonasax.blogspot.com/2025/03/blog-post_15.html?m=0
Δυστυχώς είμαστε στους έσχατους καιρούς του αντιχρίστου.
Αντί αυτά να τα κηρύσσει και να τα γράφει η διοικούσα Εκκλησία, τα γράφουν απλοί άνθρωποι.
Πράγματι πόσο χαίρομαι όταν βλέπω νέα παιδιά στην σημερινή εποχή μας να μιλούν για Χριστό και για Πατρίδα.
Είστε αυτή είναι η μαγιά που έχει μιλήσει ο Κύριος μας.
Και Δόξα το Θεό θα υπάρχει μέχρι τις συντελείας του κόσμου.
Σας χαίρομαι και σας θαυμάζω!