Γράφει ο Πέτρος Ι. Νικολού, μαχόμενος Δικηγόρος Αθηνών, Νομική ΕΚΠΑ
Κι από πότε οι Έλληνες ανεζήτουν σωτήρες εξ Εσπερίας; Από τότε που επέλεξαν να γίνουν οι ίδιοι μία φρικτή γωνία της Εσπερίας, εξομοιούμενοι μ’ αυτήν, μιμούμενοι αυτήν, πιθηκίζοντας τον τρόπο ζωής, τη σκέψη και τη νοοτροπία αυτής. Η επάνοδος, η επιστροφή και η επανεγκατάσταση του Δοναλδίου Τράμπ στον Λευκό Οίκο ηυαγγελίζοντο επί μήνες από τις παραφυάδες της δυτικόπληκτης Δεξιάς ως η χρυσή πολιτική λύση στην μεταξύ άλλων ανατροπή της woke ατζέντας, την παύση της παρανοίας της πράσινης αναπτύξεως, την επαναφορά των απολεσθεισών επί επελάσεως του ιού της Κίνας ατομικών ελευθεριών και την επανέγερση των ταυτοτικών ζητημάτων στα Έθνη. Θα ήταν ψευδές να υποβαθμίσει κανείς την καθολικότερη επιρροή που ασκεί η οιαδήποτε αλλαγή στην έδρα της πλανηταρχίας ως προς τη διαμόρφωση της πολιτικής κατεύθυνσης του κόσμου που λειτουργεί λίγο έως πολύ ως υποχείριο της βορειοατλαντικής ενώσεως. Όμως, θα ήταν εξίσου απατηλό να υπερεκτιμήσουμε την βούληση ενός οιουδήποτε ξένου να θέλει να φορτωθεί δικές μας αμαρτίες στην πλάτη του. Κάπου μέσα στους φρενήρεις πανηγυρισμούς, την ένδυση με τις καρναβαλικές στολές της εκλογικής νίκης των Ρεπουμπλικάνων και τα γκρότεσκα χορευτικά στις τηλεοπτικές ενημερωτικές εκπομπές της ελληνώνυμης μπανανίας από σαμαρικές καρικατούρες, τα οποία σκιαγραφούν τα σημεία υπερβολής μιάς μυχίας πεποιθήσεως που διακατέχει το περιβάλλον της άνευρης καπιταλιστικής δεξιάς, ότι η πολίτική μας λύτρωσή θα έχει εξωτερική προέλευση, παρεβλέψαμε ότι η πραγματικότητα όσο κι αν την προσαρμόζουμε στα μέτρα των δικών μας ονειροπλανήσεων, έχει ένα ελάττωμα: Υπάρχει. Για να το κάνουμε παντομίμα: όσο πατριώτης κι αν είναι ένας ξένος ηγέτης παραμένει πατριώτης για την χώρα του, όχι για τη δική μας, για τον λαό του, όχι για εμάς. Μηδείς Τράμπ θα καταφέρει να μάς προστατεύσει από τα αρπαχτικά των funds που λεηλατούν αυτή τη στιγμή τα σπίτια του απλού κόσμου ή από την ακρίβεια που αφαιμάσσει καθημερινά τα μικρομεσαία ελληνικά νοικοκυριά ή από τους πολιτικούς απατεώνες που καταληστεύουν από θώκους εξουσίας δημόσιο χρήμα ή από τους λαθρομετανάστες που ισλαμοποιούν συστηματικά την χώρα ή ακόμα κι από την Τουρκία που διεκδικεί πάση θυσία νησιά και θαλάσσιες ζώνες μας, για να στήσει το όραμα της «Γαλάζιας Πατρίδας». Δεν μπορούμε να εισπράξουμε κανένα όφελος από κανένα αλλοδαπό αρχηγό ετέρου κράτους, αν δεν αποφασίσουμε εμείς οι ίδιοι να άγουμε το Έθνος μας σε καθεστώς οικονομικής ευημερίας, κοινωνικής δικαιοσύνης και πολιτικής ελευθερίας, ειδικότερα, να διαμορφώσουμε εμείς τις συνθήκες εθνικής μας ανεξαρτησίας μόνο μέσα από την οποία θα επιτευχθούν οι ανωτέρω στόχοι, γενόμενοι ξανά κυρίαρχοι στον τόπο μας, αυτεξούσιοι στην γή των πατέρων μας, αυτοδύναμοι και ισότιμοι δίπλα σε έθνη που σέβονται πραγματικά τον εαυτό τους και δεν συμπεριφέρονται ως παρηκμασμένες αποικίες υπερποντίων αυτοκρατοριών.
Η υπαγωγή και δη η κατ’ ουσίαν υπόταγή μας στο ΝΑΤΟ και την Ε.Ε. εν συνδυασμώ με την εξοικείωση του λαού μας με την αντίληψη, ότι, για να υπάρξουμε ως οντότητα στον σύγχρονο παγκοσμιοποιημένο κόσμο, πρέπει να εσωτερικεύσουμε άνευ αντιρρήσεων τις υπαγορεύσεις των γραφειοκρατών της Δύσεως που αποφασίζουν για τις ζωές ημών ερήμην ημών, νεκρώνει με την πάροδο του χρόνου την συνείδηση της Εθνικής μας αυτοτέλειας. Οι Έλληνες παύουν να λειτουργούν ως φυλή με ιστορικό προορισμό, υπαρξιακή ακεραιότητα και πολιτισμική πρόταση βίου και μετατρέπονται σε απρόσωπη μονάδα διεθνών συσσωματώσεων, η οποία σαν καλοκουρδισμένο ρολόϊ δεν αποκλίνει δευτερόλεπτο από τις επιταγές μιας στυγνής σιωνιστικής ελιτοκρατίας, η οποία ευθυγραμμίζει όλα τα έθνη στην ίδια συχνότητα και τα υποχρεώνει στην υιοθέτηση ενός κοινού τρόπου ζωής, ο οποίος βιάζει την προσωπικότητα κάθε λαού μεταλλάσσοντάς τον σε ανθρωπομάζα. Η επένδυση στον Τραμπισμό τόσο ως παγκόσμια αλλαγή που επηρεάζει τη σταδιοδρομία των κατά τόπους προτεκτοράτων όσο και ως πολιτική πρόταση για το Έθνος μας φαλκιδεύει την πραγμάτική μας αποστολή και ολοκλήρωση, αφ’ ενός επειδή παραγνωρίζεται η παροδικότητά του, η οποία εξαντλείται στην βιολογική τελευτή του έμπνευστού του, και αφ’ ετέρου επειδή έρχεται να δώσει στον λαό μας μία κίβδηλη διαφυγή στα αδιέξοδά του. Το Έθνος μας, για να ανακτήσει την αυθύπαρξία του και την ικανότητά του να μεγαλουργήσει, έχει ανάγκη από την εμπέδωση ενός μοντέλου ρυθμίσεως των βιοτικών σχέσεων, το οποίο να ταιριάζει στη δική του ιδιοσυγκρασία, να βασίζεται στην δική μας παράδοση, ταυτότητα και ιδιοπροσωπία κι όχι σ’ εκείνη της Δύσεως, ήτοι σ’ ένα προνεωτερικό-προδιαφωτιστικό πρότυπο ζωής, εδραζόμενο στην κοινότητα, την Εκκλησία και την ανόθευτη σχέση των προσώπων, τον οποίον κομίζει κατ’ αποκλειστικότητα η ελληνικότητα, η ρωμιοσύνη, η οποία διαθέτει μεταφυσικό υπόβαθρο, πνευματική θεώρηση της ανθρώπινης κοινωνίας.
Ο γνήσιος ελληνοκεντρικός Εθνικισμός ως η έμπρακτος ενεργός προσπάθεια προς βελτίωση του Έθνους, καθ’ ερμηνείαν της ελληνικής διανοήσεως και δη του κοινωνιολόγου Αλεξάνδρου Παπαναστασίου, αποτελώντας τον τρίτο πόλο ανάμεσα στις δύο όψεις του υλισμού, ήτοι τον φιλελευθερισμό και τον κομμουνισμό, την εν άλλοις λόγοις επαναστατική εναλλακτική, που θα απαγκιστρώσει τον λαό μας από τα δεσμά της Νέας Τάξεως και θα τον εισαγάγει σε μία αυτοδύναμη πορεία δόξης, δεν μπορεί να εκλαμβάνει με μηδενιστική κυνικότητα το Έθνος ως απλή συνάθροιση ανθρωπίνων σαρκών με ημερομηνία λήξεως και σήψεως, την οποία κάποια στιγμή θα σκεπάσει το χώμα, υπολαμβάνοντας πως το μόνο διακύβευμα είναι η επίγεια ευδαιμονία της βιοφυλετικής και πολιτίσμικής μας οντότητος στην παρούσα ζωή. Γράφει ο Απόστολος Παύλος στην Προς Κορινθίους Α’ Επιστολή (15:32): «Εἰ νεκροί οὐκ εγείρονται, φάγωμεν, καὶ πίωμεν, αὔριο γάρ ἀποθνήσκομεν». Ο Εθνικισμός, για να καταστεί ολοκληρωμένος ως προς την στοχοθεσία του, να σώσει δηλαδή το Έθνος σ’ όλες του τις διαστάσεις, κι όχι μόνο στις υλικές και τις εγκόσμιες, οι οποίες απόλλυνται με την παρέλευση της τελευταίας μας αναπνοής, πρέπει να ενδυθεί το σαρκίον της μεταφυσικής, το οποίο σε απλούστατα ελληνικά σημαίνει να εγκολπωθεί την όντως Αλήθεια, η οποία μάς αποκαλύπτεται πανηγυρικά μονάχα από την Ορθοδοξία, την Εκκλησία της Αναστάσεως του Χριστού, του σκυλεύσαντος τον Άδη και του νικήσαντος τον Θάνατον, συμπερασματικώς να εγχριστωθεί καθ’ ολοκληρίαν, κατά τον εύστοχο όρο του μεγάλου Σέρβου ασκητού Αγίου Ιουστίνου Πόποβιτς. Σ’ έναν εγχριστωμένο Εθνικισμό, έναν πλήρη δηλαδή Εθνικισμό, ο οποίος αποβλέπει κατ’ ακριβολογίαν στην πνευματική πλήρωση του Έθνους, όπως ο άνθρωπος είναι πλασμένος κατ’ εικόνα Θεού και ρέπει προς το «ὁμοιωθῆναι τῷ Κυρίῳ, τῷ Ἀναστάντι Χριστῷ Σωτῆρι Κυρίῳ» έτσι και το Έθνος, αντιστοίχως και κατ’ αναλογίαν, ως πλασμένο κατ’ εικόνα Θεού σύνολο ανθρώπων έχει ως προορισμό την ομοίωση με την Τριαδική Αγάπη, ήτοι την έλευση σε απόλυτη κοινωνία με τον Χριστό, «ἵνα θεοποιηθῇ» κατά Χάριν, κατά την ρήση του Αγίου Αθανασίου του Μεγάλου.
Ο Εθνικισμός, για να δώσει αληθινό όραμα σε μια κοινωνία, η οποία έχει αρνηθεί τις καταβολές, τις ρίζες και την αξία της μοναδικότητός της και έχει προτιμήσει ξένα πρότυπα και μοντέρνες αντιλήψεις, οφείλει να μετουσιωθεί σε Ιδέα που φωτίζει την κλίμακα ανόδου στην άνω Βασιλεία του Υψίστου, να της χαρίσει δηλαδή την πνευματική ενατένιση που χρειάζεται μέσα από την θέαση του ορθοδόξου εκκλησιαστικού βιώματος, εκεί όπου απαντάται ακόμα η αυθεντικότητα του κοινοτικού Τρόπου μέσα από τον οποίον το Έθνος διέπλασσε την βιοτή της αλληλοπεριχωρήσεως. Σ’ αυτό το κρίσιμο σημείο έρχεται, λοιπόν, να σημειώσει καίρια ο μακαριστός πρωτοπρεσβύτερος π. Γεώργιος Μεταλληνός: «Γιὰ τὸν Ἑλληνισμό, ποὺ διασώζει τὴν αὐτοσυνειδησία του, τὸ ζητούμενο εὑρέθη: Εἶναι ἡ Ὀρθοδοξία. «Εἴδομεν τὸ φῶς τὸ ἀληθινόν… εὔρομεν πίστη ἀληθῆ! Εὔρομεν τὴν ἀλήθειαν».» Ένα Έθνος πορευόμενο χωρίς Πίστη αληθή, χωρίς πνευματική στόχευση, το οποίο είτε βαυκαλίζεται μέσα σε μία νεοφανή ειδωλολατρία, όπως εισηγούνται κάποιες θολοκολτουριάρικες φιγούρες του σατανοπαγανισμού, είτε ζει για το σήμερα ενστερνιζόμενο έναν κούφιο κοσμικό μηδενισμό, ο οποίος δεν διαφέρει σε τίποτα από το πρόταγμα ενός ωμού ευδαιμονισμού της υλιστικής σκέψεως, ούτε λίγο ούτε πολύ κινείται σε μια αβάσταχτη υπαρξιακή κενότητα.
Στον Εθνικιστικό Αγώνα που είναι μία διαρκής και κοπιώδης πάλη προς υπηρέτηση της Ιδέας της αιωνίου Ελλάδος απέναντι σε δυνάμεις σκοτεινές δαιμονικές που φαντάζουν θηριώδεις και θέλουν να αφανίσουν ό,τι ατόφια αγνό και ανόθευτα αληθινό έμεινε στους Έλληνες που δεν είναι άλλο από το αίμα της Φυλής και την τιμή της Πατρίδος, ο αγωνιστής θα εμποτιστεί από τον ευγενή πόθο της θυσίας και της προσφοράς μόνο αν διαγάγει πνευματική ζωή με βιωματική συμμετοχή στα μυστήρια και ακολουθίες της Εκκλησίας, γιατί μόνο έτσι θα μάθει να ταπεινώνεται. Η υπακοή στο θέλημα του Θεού εμφυσεί στον άνθρωπο την μεγαλύτερη πειθαρχία και τον άγει σε βέβαιο αποτέλεσμα νίκης, γιατί μαθαίνει να διακονεί όχι τις δικές τους προτιμήσεις και τους δικούς του λογισμούς, αλλά την βούληση του ανάρχου και αθανάτου Παντοκράτορος, ο οποίος με τη σειρά Του εγγυάται για την ασφαλή πορεία ενός Αγώνος που γνωρίζουμε εκ προοιμίου ότι θα παράσχει καρπούς επιτυχίας, γιατί εντάσσεται στο πανάγαθο σχέδιο Του. Συνελόντι ειπείν, κανείς ξένος ηγέτης, πολλώ δε μάλλον καμμία ξένη προς την ταυτότητα του Ελληνισμού ιδεολογία, δεν θα ανατρέψει την κατάντια, την μιζέρια και την παρακμή μας. Η αυτοπραγμάτωση της Εθνικής μας ολότητος θα γίνει μέσα από την εμβάπτισή της στην ευαγγελική Αλήθεια, την μόνη που μπορεί να θεώσει πραγματικά ένα σπουδαίο Έθνος, όπως το δικό μας.
Ευχαριστούμε τον ευλογημένο και Μάχιμο Αγωνιστή Πέτρο, για το τόσο αναλυτικό και εμπεριστατωμένο Άρθρο του.
Σήμερα μου δίνεται η ευκαιρία μέσα από το ευλογημένο άρθρο σου να ξεκαθαριστούν κάποια πράγματα.
Σε πολλά πράγματα ο κόσμος έχει άγνοια και δίνει μία αρρωστημένη εξήγηση.
Οι χλιαροί όταν βλέπουν έναν βαθιά θρησκευόμενο Χριστιανό, αμέσως βλέπουν να τον βάλουν ταμπέλες,
θρησκόλληπτος, σκουριασμένα μυαλά, φανατισμένος ή ακόμα και Ταλιμπάν.
Το ίδιο και όταν βλέπουν κάποιον που ονομάζεται Εθνικιστής.
Δυστυχώς όποιος ακούει αυτήν τη λέξη το μυαλό του πάει σε κάτι βάρβαρο.
Και δυστυχώς σε αυτό έπαιξε πολύ μεγάλο ρόλο ένα πρώην κόμμα δεν χρειάζεται να αναφέρω το όνομά του, το γνωρίζουν οι πάντες, που χρησιμοποιούσε βάστιγες, ναζιστικούς χαιρετισμούς και μας θύμιζε φρικαλαιότητες του παρελθόντος.
Εθνοκαθάρσεις, όπως το Ολοκαύτωμα.
Ή
Γενοκτονίες όπως των Αρμενίων και των Ποντίων από Τούρκους εθνικιστές.
Βλέπετε χρησιμοποιούν τη λέξη (εθνικιστές).
Και δυστυχώς σήμερα οι περισσότεροι έχουν την γνώμη ότι, εθνικισμός = βαρβαρότητες και φρικαλιότητες.
Για αυτό η πλειοψηφία χρησιμοποιεί πλέον τον όρο Πατριώτες και όχι Εθνικιστές, φοβούμενος μην θεωρηθεί όπως προανέφερα το κόμμα με τους ναζιστές.
Όμως ο υγιής εθνικισμός που για αυτόν μιλάμε, πρεσβεύει την ιδέα ότι κάθε έθνος πρέπει να κυβερνά τον εαυτό του.
Και μας το αναλύει πολύ εμπεριστατωμένα ο ευλογημένος Πέτρος.
Ας ξαναδιαβάσουμε τι μας γράφει για να μας μείνει βαθιά τυπωμένο στο μυαλό μας:
Στον Εθνικιστικό Αγώνα που είναι μία διαρκής και κοπιώδης πάλη προς υπηρέτηση της Ιδέας της αιωνίου Ελλάδος απέναντι σε δυνάμεις σκοτεινές δαιμονικές που φαντάζουν θηριώδεις και θέλουν να αφανίσουν ό,τι ατόφια αγνό και ανόθευτα αληθινό έμεινε στους Έλληνες…
Σήμερα αυτές οι σκοτεινές δυνάμεις χρησιμοποιούν έναν άλλον όρο.
Διεθνισμός. (Κρατήστε το στο μυαλό σας θα αναφερθούμε πιο κάτω).
Και συνεχίζω μέσα από τον ευλογημένο Πέτρο:
Εθνικισμός, για να δώσει αληθινό όραμα σε μια κοινωνία, η οποία έχει αρνηθεί τις καταβολές, τις ρίζες και την αξία της μοναδικότητός της και έχει προτιμήσει ξένα πρότυπα και μοντέρνες αντιλήψεις..
Δεν σας λέω να διαβάσετε το Άρθρο αλλά να το μελετήσετε για να κατανοήσουμε τι σημαίνει υγιείς Εθνικισμός όταν είναι ενωμένος με την Ορθοδοξία.
Γιατί και στον όρο Εθνικισμό προσπαθούν να βάλουνε ταμπέλες, δηλαδή ότι είναι υγιές προσπαθούν να το αμαυρώσουν.
Θα συνεχίσω..
Και συνεχίζω μέσα από τον ευλογημένο Πέτρο:
Ένα Έθνος πορευόμενο χωρίς Πίστη αληθή, χωρίς πνευματική στόχευση..
Αυτό προσπαθούν σήμερα να επιτύχουν οι σκοτεινές διαολοδυνάμεις.
Και χρησιμοποιούν τον όρο Διεθνισμός.
Ο διεθνισμός είναι “η πολιτική και πολιτισμική αντίληψη, που προωθεί την ένωση των λαών και των εθνών, πέρα από εθνικά στεγανά και σύνορα”.
Δηλαδή με λίγα λόγια μία ρώσικη σαλάτα που θα τα έχει όλα μέσα.
Ναι, όμως κάποιος καλοπροαίρετος που ακούει την λέξη ένωση των λαών και κατάργηση των συνόρων, θα το θεωρήσει ως κάτι πολύ ευάρεστο.
Θα πει, γιατί να υπάρχουν πόλεμοι και σύνορα και να μην υπάρχει μία ένωση των λαών.
Αυτό θα ήταν το ιδανικό, αν ζούσαμε όμως σε μία κοινωνία Αγγέλων.
Όμως δυστυχώς ζούμε σε μία κοινωνία δαιμόνων.
Ξεχάσαμε πολύ γρήγορα τι τραβήξαν οι πρόγονοί μας τα 400 χρόνια σκλαβιάς.
Για να φτάσουν στο σημείο να πούνε: καλύτερα μιας ώρας ελεύθερη ζωή, παρά 40 χρόνια σκλαβιά και φυλακή.
Σήμερα υπάρχει μία παγκόσμια ανεξαθρησκεία εκτός από τους Ορθόδοξους.
Οι μόνοι που διώκονται παγκοσμίως είναι οι Χριστιανοί Ορθόδοξοι.
Και αυτό δεν συμβαίνει μόνο τώρα αλλά απ’ όταν ήρθε ο Χριστός επάνω στην γη.
Για θέματα πίστεως καμία άλλη θρησκεία δεν έχει διωχθεί.
Και ο Χίτλερ στο ολοκαύτωμα δεν ήθελε να εξοντώσει τους Εβραίους λόγω της πίστεως τους αλλά λόγω της φυλής τους.
Δηλαδή δεν τον ενδιέφερε τα πιστεύω του καθενός, αλλά από ποια φυλή προέρχονταν.
Τώρα όσο για το Τραμπ, ας μην ξεχνάμε ότι είναι ο πρώτος ηγέτης αρχηγού κράτους που ανακήρυξε επίσημη πρωτεύουσα του Ισραήλ, την Ιερουσαλήμ, και όχι το Τελ Αβίβ πού είναι από αρχή της ιδρύσεως του.
Ο αντίχριστος αυτό θα θέλει να κάνει, όπως είναι η Η.Π.Α. σήμερα, να γίνει όλη η Γη παγκοσμίως.
Δηλαδή το κάθε κράτος να είναι μία ομοσπονδία που το καθένα θα έχει τα δικά του, όμως θα τα κυβερνάει όλα τα κράτη ένας παγκόσμιος ηγέτης που δεν θα είναι άλλος από τον αντίχριστο.
Ευχαριστούμε τον ευλογημένο Πέτρο για το υπέροχο Άρθρο.