Άλωσις της Κωνσταντινουπόλεως από το Χρονικόν του Λεονάρδου του Χίου

Απόσπασμα από το Χρονικόν του Λεονάρδου του Χίου για την Άλωση της Πόλεως

Μετάφραση από το Λατινικό πρωτότυπο από τον Διδάκτορα Ιστορίας και Φιλοσοφίας των Θρησκειών κ. Κωνσταντίνο Τσοπάνη 

 

[…] Μετά από αυτά, ο Αυτοκράτωρ για να μην πέσει στα χέρια των εχθρών αναφώνησε: “Για την αγάπη του Θεού, γενναίοι στρατιώτες, ας με σκοτώσει κάποιος από εσάς κτυπώντας με το ξίφος του, ώστε η Ημετέρα Μεγαλειότης να μην υποκύψει σε κτυπήματα πανούργων ανδρών». Αυτήν τη στιγμή ο Θεόφιλος Παλαιολόγος, ανήρ Καθολικός, (37) αναφώνησε: «Η Πόλις ήδη αλώθη, δεν μου επιτρέπεται να ζω εισέτι», και αφού συνέχισε να μάχεται για λίγο ακόμα χρονικό διάστημα έπεσε κομμένος στα δύο από το κτύπημα ενός πέλεκυ. Τοιουτρόπως και ο Ιλυριός Ιωάννης Σκλάβος, πολεμώντας ως Ηρακλής, και έχοντας σκοτώσει αρκετούς, κατόπιν έπεσε κτυπημένος από ένα εχθρικό ξίφος. Αργότερα οι δικοί μας συνετρίβησαν από εκείνους που αποπειρώντο να εισέλθουν δια της πύλης. Ο Αυτοκράτωρ, παρέμεινε περικυκλωμένος και μαχόμενος, έπεσε και ξανασηκώθηκε μόνος του, κατόπιν έπεσε για μια ακόμη φορά και υπερασπιζόμενος την πατρίδα εγκατέλειψε τη ζωή. Στην συνέχεια οι δικοί μας, τόσον Λατίνοι όσον και Έλληνες, αμοιβαίως κατεσυντρίφθησαν εξερχόμενοι της πύλης, περί τους οκτακοσίους.

 

44…….πριν ακόμα ο Φοίβος (ήλιος) εξαγνίσει το ημισφαίριο, ολόκληρη σχεδόν η Πόλις είχε παραδοθεί λεία εις τους ειδωλολάτρες……

 

45. Για τις τρεις επόμενες ημέρες η Πόλις αφέθηκε ως λεία να κουρσευθεί και να ερημωθεί από τους άρπαγες, κι όταν αυτοί κορέσθηκαν από τα πλούτη, άφησαν ότι απέμεινε για τον τούρκο μονάρχη. Κάθε πλούτος και κάθε λεία μεταφέρθηκε στις σκηνές τους. Όλοι οι χριστιανοί, σε έναν αριθμό περίπου εξήντα χιλιάδων ατόμων, αιχμαλωτίσθηκαν και δέθηκαν με σκοινιά. Οι σταυροί απεκολλήθησαν από τους θόλους και τους τοίχους των εκκλησιών και ποδοπατήθησαν. Οι σύζυγοι βιάσθησαν, οι παρθένοι απανθίστικαν, οι άλικοι έφηβοι με αισχρότητες κηλιδώθηκαν, οι μοναχοί, οι μοναχές και όσοι τους υπηρετούσαν αισχρά διεστράφησαν. Ω Θεέ μου, πόσο εξοργισμένος θα πρέπει να ήσουν μαζί μας, και με πόση σκληρότητα απέστρεψες το πρόσωπο Σου από ημάς, τους πιστούς σου! Τι λέγω; Να σιωπήσω και να μην πω τις προσβολές που έγιναν εις τον Σωτήρα (Εσταυρωμένο) και τις ιερές εικόνες; Συγχώρεσε με Κύριε, διηγούμαι εγκλήματα που είναι τόσο τρομερά ……. Έριξαν στη γη τις ιερές εικόνες του Θεού και των αγίων, και επιπλέον τις βεβήλωσαν με κάθε τρόπο και ασέλγησαν πλήρως. Ύστερα πήραν τον Εσταυρωμένο και τον περιέφεραν στο στρατόπεδο, ενώ μπροστά του προηγούντο τύμπανα, για ειρωνεία, και κατά τη διάρκεια της περιφοράς τον ενέπτυον, εβλασφήμουν, κτυπούσαν και φόρεσαν στο κεφάλι του τον τουρκικό πίλο ο οποίος καλείτο zarchula και κραύγαζαν υψηλοφώνως: «Αυτός είναι ο Θεός των Χριστιανών»……

 

47. Έχοντας νικήσει οι τούρκοι επιδόθηκαν σε ξέφρενους εορτασμούς οι οποίοι διήρκεσαν μερικές ημέρες, και κατά τη διάρκεια των οποίων ο μονάρχης, πέφτοντας θύμα της μέθης, θέλησε να ανακατέψει ανθρώπινο αίμα στο κρασί του. Κατόπιν κάλεσε τον Κυρ Λουκά (Νοταρά) και τους υπολοίπους αυτοκρατορικούς αξιωματούχους και τους κατέκρινε γιατί δεν είχαν προτρέψει τον Αυτοκράτορα να ζητήσει ειρήνη ή να παραδώσει την Πόλη στην εξουσία του. Ο Κυρ Λουκάς…… προσπαθώντας να ρίξει το φταίξιμο στους άλλους….κατηγόρησε τον Χαλήλ πασά…..ότι ήταν φίλος των Ελλήνων, και πάρα πολύ φιλικός μαζί τους. (38) Τότε διατάχθηκε εκείνος να κλειδωθεί σε ένα πύργο, (ο Χαλήλ πασάς) και ύστερα αφού απεκδύθηκε από όλα τα υπάρχοντα και τα αξιώματα του, μετεφέρθη τελικά στην Ανδριανούπολη όπου και σκοτώθηκε……

 

48. Αλλά όμως η πανουργία του Κυρ Λουκά δεν έμεινε ατιμώρητη, διότι, αφού είχε χάσει τους δύο μεγάλους του γιούς ήδη από την αρχή του πολέμου, ένας άλλος γυιός του, έφηβος ακόμα, επιλέχθηκε για να ικανοποιήσει τις διεστραμμένες ορέξεις του μονάρχη (σουλτάνου) και ύστερα μπροστά στα ίδια του τα μάτια κι εκείνος ο τρίτος γυιός του αποκεφαλίσθηκε μαζί με τους υπόλοιπους αξιωματούχους. Κατά τον ίδιο τρόπο διέταξε (ο Μωάμεθ) τον αποκεφαλισμό του βαϊλου της Βενετίας και του γιου του καθώς και των άλλων ευγενών καθώς και του προξένου των Αραγωνέζων (Πέρες Χούλια) και άλλων δυο (Αραγωνέζων). Αλλά ακόμα και ο Καταρίνος Κονταρένο, πρόσωπο πολύ αγαπητό, μαζί με άλλους έξι ευγενείς Βενετούς, αντίθετα σε όλα τα υπησχεμένα, θα είχαν καταδικαστεί εις θάνατον, και δεν θα γλύτωναν τη ζωή τους εάν δεν είχαν εξαγοραστεί για επτά χιλιάδες χρυσά νομίσματα […]

Σχετικές δημοσιεύσεις

Αφήστε ένα σχόλιο