Γράφει η Ραφαηλία Μπατζή, μέλος της Ε.Ο.Ν. Χαλκιδικής
Στις 24 Φεβρουαρίου 1821 ο Αλέξανδρος Υψηλάντης εκδίδει επαναστατική προκήρυξη «Μάχου Υπέρ Πίστεώς και Πατρίδος» στην οποία κηρύσσει την έναρξη της Επανάστασης στις παραδουνάβιες ηγεμονίες. Συμπληρώνονται, λοιπόν, 204 ολόκληρα χρόνια από εκείνο τον Φεβρουάριο του ’21 όποτε ο αρχηγός της Φιλικής εταιρείας ανακοινώνει τον ξεσηκωμό μας, ιδρύοντας τον Ιερό Λόχο στελεχωμένο από νέα παλληκάρια σπουδαστές στην Μολδοβλαχία που αψήφισαν τον θάνατο και θυσίασαν απλόχερα τα νιάτα τους στο βωμό της ελευθερίας.
Κανένας τους δεν λύγισε. Ήξεραν πως εκείνο τον Φεβρουάριο θα ξεκινούσε ο Γολγοθάς, ένας Γολγοθάς που κράτησε 10 ολόκληρα χρόνια, κουβαλώντας πίσω του 400 χρόνια ανελέητης σκλαβιάς, ένας Γολγοθάς που έφερε διχόνοιες, εμφυλίους πολέμους, ένας Γολγοθάς που άφησε ορφανά, χήρες, χαροκαμένες μάνες και στέρησε από την νέα Ελλάδα διαλεχτά παλληκάρια.
Όμως, αυτός ο μήνας δεν ήταν προάγγελος μόνο του Γολγοθά αλλά και της πολυπόθητης Ανάστασης. Αν και ο Μάρτιος είναι ο επίσημος μήνας του ξεσηκωμού, ο Φεβρουάριος είναι ο μήνας στον οποίον βασίστηκε και οργανώθηκε ο λαός για τον ξεσηκωμό του .
Γράφει ο πρίγκιπας Αλέξανδρος Υψηλάντης: «Εἶναι καιρὸς νὰ ἀποτινάξωμεν τὸν ἀφόρητον τοῦτον Ζυγόν, νὰ ἐλευθερώσωμεν τὴν Πατρίδα, νὰ κρημνίσωμεν ἀπὸ τὰ νέφη τὴν ἡμισέληνον νὰ ὑψώσωμεν τὸ σημεῖον, δι’ οὗ πάντοτε νικῶμεν!» Είναι συγκλονιστικό πως ένας υποδουλωμένος λαός έστησε ολόκληρη επανάσταση κάτω από την μύτη των Τούρκων, διακινδυνεύοντας όχι μόνο τις ζωές του αλλά και την έκβαση του αγώνα. Είναι αξιοθαύμαστη η πίστη και η πεποίθηση τους, πως ο Θεός θα τούς βοηθούσε. Είναι φοβερό το ποσό έτοιμοι για αναμέτρηση με τον θάνατο ήταν. Πρέπει να καταλάβουμε πως εκείνοι ήταν έτοιμοι για τον θάνατο αλλά δεν ήταν σίγουροι για την επιτυχία. Είχαν περάσει τα Ορλοφικά κατά τα οποία οι Ρώσοι έταξαν βοήθεια για επανάσταση και δεν κράτησαν την υπόσχεση τους, με αποτέλεσμα την καταστολή της επανάστασης με άγριες σφαγές και, ενώ είχαν τον φόβο μιας τέτοιας εμπειρίας, δεν δείλιασαν.
Εμείς σήμερα; Ας τοποθετήσουμε τους εαυτούς μας στη θέση τους. Θα μπορούσαμε να θυσιάσουμε τις οικογένειές μας ; Τούς εαυτούς μας; Τα λεφτά μας; Την ίδια μας την ζωή για έναν αγώνα αβέβαιο, χωρίς χρήματα, χωρίς ξένη βοήθεια, χωρίς όπλα, με τον Τούρκο να βαστάει τις πόλεις και τα οχυρά μας, όπως έλεγε ο γέρος του Μωριά; Θα αντέχαμε την πείνα και τις κακουχίες;
Τι είχαν αυτοί άνθρωποι και τα άντεξαν; Μήπως δεν ήταν άνθρωποι; Ήταν, είχαν όμως κάτι που εμείς χάσαμε ΠΙΣΤΗ, ΑΥΤΟΘΥΣΙΑ , ΘΑΡΡΟΣ , ΛΕΒΕΝΤΙΆ, ΑΞΊΕΣ , ΙΔΑΝΙΚΑ , ΜΕΤΆΝΟΙΑ και άδολη ΑΓΆΠΗ για την ΕΛΛΑΔΑ. Γι’ αυτό και τα κατάφεραν και ό,τι εκείνοι κατάφεραν, εμείς καταστρέψαμε.
Ήρθε, όμως, η ώρα, αδέλφια, να ακολουθήσουμε και εμείς τους Ιερολοχίτες και τους Ήρωες μας , να αντλήσουμε από την πίστη τους και να μιμηθούμε την αρετή τους για μια Ελλάδα Ελεύθερη, όπως της αξίζει.
Δεν θα τους περάσει! Ο Χριστός θα Νικήσει!
