Όσο κι αν παρουσιάζεται ο σύγχρονος κόσμος της φιλελεύθερης δήθεν Δύσεως ως άθεος, στην πραγματικότητα επιβάλλεται υπούλως και πλαγίως ένα νέο δόγμα. Η θρησκεία της νέας τάξης πραγμάτων. Η θρησκεία αυτή πέρα από την υποκριτική αγαπολογία του «όλα επιτρέπονται», τον οικουμενισμό, τον άκρατο υποκειμενισμό και εν τέλει μηδενισμό, έχει κι ένα άλλο κύριο χαρακτηριστικό. To «να περνάς καλά».
Στην ουσία πάθη και επιθυμίες με την ωραιοποίηση αυτής τη φράσης βαφτίζονται ως καλοπέραση και ευχαρίστηση. Η πορνεία, η ακραία διασκέδαση, ο εγωισμός φόρεσαν την ταμπέλα του «περνάω καλά». Στην πραγματικότητα ο άνθρωπος με αυτή την πρακτική όχι μόνο καλά δεν περνάει, αλλά βιώνει μια κόλαση. Όλος ο κόσμος στρέφεται γύρω από το εγώ του και τις ατομικές του φιλοδοξίες. Κάθε έννοια συλλογικότητας, θυσίας, προσωπικού αγώνα χάνεται μπροστά στην θεοποίηση αυτής της μικροαστικής αντίληψης. Η δαιμονική αυτή κατάσταση θέτει στο επίκεντρο τα πάθη και τους εθισμούς μας, ενώ αποβάλλει την αγάπη προς τον Θεό και τον πλησίον.
Το ευλογημένο Μυστήριο του Γάμου στη νέα αυτή θρησκεία θεωρείται «σκλαβιά», ενώ οι πολλές και εφήμερες σεξουαλικές σχέσεις «ελευθερία». Η άσκηση του σώματος υποτιμάται, ενώ η πολυφαγία και η μέθη θεωρούνται «δικαίωμα». Πίσω από αυτές όλες τις ωραίες λέξεις κρύβεται μια μεγάλη ευθυνοφοβία. Το βόλεμα και η δειλία κυριαρχούν στις σύγχρονες κοινωνίες μας. Η οικογένεια, ο πνευματικός αγώνας, το θυσιαστικό πνεύμα, η αλληλεγγύη, χρειάζονται θάρρος, ταπείνωση, όρεξη για ζωή. Η αντιστροφή των νοημάτων από το κίνημα της νέας εποχής αλλοιώνει συνειδήσεις. Μέσα από την ψεύτικη αυτή καλοπέραση ο άνθρωπος οδηγείται συνεχώς σε αδιέξοδα με τελικό προορισμό την απελπισία.
Γονείς, καθηγητές, φίλοι, όλοι σου λένε να «ζεις ωραία» και στο σήμερα. Εννοώντας να κοιτάς μόνο το συμφέρον σου, την πάρτη σου. Σε αυτή την σάπια εποχή του ωχαδελφισμού και της ηδονολατρείας η νέα γενιά έχουμε χρέος να βάλουμε φρένο στην ηθικά κατρακύλα και παρακμή. Ο σύγχρονος κόσμος τους βρωμάει αρρώστια.
Χωρίς υπερβολές ένα άρθρο Αριστούργημα!
Μας λέει πως έχει σήμερα η ζοφερή πραγματικότητα, ένα μόνο απόσπασμα θα αντιγράψω:
Στην ουσία πάθη και επιθυμίες με την ωραιοποίηση αυτής τη φράσης βαφτίζονται ως καλοπέραση και ευχαρίστηση. Η πορνεία, η ακραία διασκέδαση, ο εγωισμός φόρεσαν την ταμπέλα του «περνάω καλά».
Στην πραγματικότητα ο άνθρωπος με αυτή την πρακτική όχι μόνο καλά δεν περνάει, αλλά βιώνει μια κόλαση.
Θα μείνω σε αυτό το τελευταίο:
Στην πραγματικότητα ο άνθρωπος με αυτή την πρακτική όχι μόνο καλά δεν περνάει, αλλά βιώνει μια κόλαση.
Άς το αναλύσουμε όσο περιληπτικά μπορούμε..
Ας ξεκινήσω από τον Άγιο Παΐσιο που μας λέει:
ΖΩΉ ΧΩΡΊΣ ΧΡΙΣΤΌ, ΕΊΝΑΙ ΖΩΉ ΚΌΛΑΣΗ.
Ο Άνθρωπος είναι ψυχοσωματική οντότητα.
Το σώμα τρέφεται με την ύλη.
Και η ψυχή τρέφεται με πνευματική τροφή μιας και είναι πνεύμα.
Όταν όμως προσπαθείς με την ύλη εκτός από το σώμα να ταΐσεις και την ψυχή τότε αυτή μένει μονίμως ανικανοποίητη.
Γιατί το πνεύμα δεν μπορεί να χορτάσει με την ύλη αλλά θέλει πνευματική τροφή.
Και αυτό το βλέπουμε στην πράξη ότι όσα και να αποκτήσει ο άνθρωπος πάλι ευχαριστημένος δεν είναι, είναι ένα βαρέλι χωρίς πάτο.
Συνεχώς αναζητεί κάτι καινούργιο γιατί βαριέται αυτό που έχει.
Η κοσμική χαρά που φέρνει η ύλη και τα πάθη των ανθρώπων, μεταβάλλεται πολύ εύκολα σε θλίψη, σε πλήξη, σε αηδία, σε πνευματική θλίψη.
Βγαίνεις έξω το βράδυ δήθεν να περάσεις καλά, και συμβαίνει κάτι και γίνονται τα πάνω – κάτω.
Μας βασανίζει ένα πρόβλημα, και τα ψυχικά είναι χειρότερα από τα σωματικά.
Μας λένε: πήγαινε ένα ταξιδάκι και θα νιώσεις καλύτερα.
Ξεκινάμε να ετοιμάζουμε τις βαλίτσες μας και δίπλα μας κάποιος άλλος ετοιμάζει τη δική του βαλίτσα.
Φεύγουμε από το σπίτι για το προορισμό μας και χωρίς να το γνωρίζουμε είναι και αυτός συνοδηγός μας.
Φτάνουμε στο προορισμό μας και είμαστε έτοιμοι να τα ξεχάσουμε όλα και να περάσουμε καλά!
Όμως τότε συνειδητοποιούμε ότι μας ακολούθησε και κάποιος άλλος στον προορισμό μας.
Και ποιος είναι αυτός ο ενοχλητικός επισκέπτης;
Η συνείδηση.
Αυτή θα μας ακολουθάει σε όποιον πλανήτη και να πάμε.
Και όταν επιστρέφουμε πίσω με το καλό αντί να είμαστε καλύτερα, δυστυχώς είμαστε ακόμα χειρότερα.
Και θα κλείσω με ένα αληθινό περιστατικό.
Στην Γαλλία υπήρχε ένας μεγάλος γάλλος κωμικός, δεν θυμάμαι το όνομά του.
Πήγαινε ο κόσμος στις παραστάσεις του και διασκέδαζε πάρα πολύ.
Κάποια μέρα πήγε ένας σε έναν ψυχολόγο που είχε κατάθλιψη.
Και τον ρώτησε τι του συστήνει για να νιώσει χαρούμενος.
Και ο ψυχολόγος του είπε για τον μεγάλο γάλλο κωμικό, να πηγαίνει να βλέπει τις παραστάσεις του και σίγουρα θα νιώσει καλύτερα.
Και του απαντάει όλο πικρία αυτός ο άνθρωπος:
Αυτός ο κωμικός γιατρέ μου είμαι εγώ.
Έλα, Ευριπίδη, εσύ που διερευνούσες τις δυναστείες των Μυκηνών για να βρεις θέματα της τραγωδίας σου!
Έλα και διερεύνησε τη ζωή μου, τα σπλάχνα μου.
Και θα βρεις μέσα μου πόνο και οδύνη, φρίκη και απελπισία, θανάτους και ερείπια για να γράψεις τραγωδίες πιο συγκλονιστικές από τον Οιδίποδα Τύραννο.
Μόνο μία χαρά δεν μπορεί να μας την αφαιρέσει κανένας.
Τη χαρά που δίνει ο Κύριος μας Ιησούς Χριστός:
καὶ τὴν χαρὰν ὑμῶν οὐδεὶς αἴρει ἀφ᾿ ὑμῶν.
Γιατί πηγάζει από μέσα μας και προέρχεται από την αγαθή συνείδηση.
Και μόνο με την μετάνοια και την εξομολόγηση έρχεται η καθαρή συνείδηση.
Και το καλύτερο μαξιλάρι για τον ύπνο είναι η καθαρή συνείδηση.
Και πάλι συγχαρητήρια για το Άρθρο!