Γράφει ο Πέτρος Ι. Νικολού, μαχόμενος Δικηγόρος Αθηνών, Νομική ΕΚΠΑ
Δεν έχουν όλοι τα μέζεα να πούν τα πράγματα με τ’ όνομά τους. Έχουν βλέπετε καριέρες να στήσουν, πλούτη να συσσωρεύσουν, τίτλους να αποκτήσουν. «Χαζός είμαι να ασχοληθώ με την Πατρίδα, την ελευθερία και το καθήκον προς την αλήθεια, ενώ όλοι κοιτάνε την πάρτι τους;» σκέφτονται. Αυτή η κυνική αδιαφορία της κοινωνικής πλειοψηφίας επέτρεψε σε Τσιπρίδια που εξεπήδησαν από τον υπόνομο της κομμουνιστικής αριστεράς να ενδυθούν το ζοφερό κουστούμι της υποκρισίας και του εγκλήματος, να εξαπατήσουν φιλοτίμους Έλληνες, να ανέλθουν στον θώκο των βασανιστών του Έθνους και να ξεπουλήσουν την πατρώα μας γή κομμάτι κομμάτι λές και ήταν αμπέλι του παππού τους. Η λυκοσυμμορία των απογόνων των εαμοβουλγάρων κατάφερε να λεηλατήσει την χώρα επί 5,5 έτη, ευρίσκουσα την ευκαιρία να εφαρμόσει όλη την εθνομηδενιστική ατζέντα της κόκκινης μειοδοσίας. Ο Τσίπρας ως ηγήτωρ της νομενκλατούρας που ήγαγε την χώρα στο τέλμα της εθνικής αποσυνθέσεως συνέδεσε το όνομα του με το ψέμα και την απάτη, τα σκάνδαλα και τη φίμωση, την εκποίηση εθνικής κυριαρχίας και την φαλκίδευση της λαïκής ετυμηγορίας. Ο άνθρωπος που παρέδωσε την Ελλάδα στην Μέρκελ, ανέτρεψε το δημοψήφισμα του 2015 αναβαπτίζοντας το υπερήφανο ΟΧΙ του ημετέρου λαού στην ΕΕ της βρυξελλιώτικης γραφειοκρατίας σε ΝΑΙ υποταγής, παράδοσης και αποδοχής της πρόσφατης γερμανικής κατοχής, εφήρμοσε το τρίτο σκληρότερο μνημόνιο λιτότητος και αφαιμάξεως των Ελλήνων, αποποιήθηκε πάσης πολιτικής και ποινικής του ευθύνης για το κατάντημα της χώρας, έχει τώρα το θράσος να απαιτεί η κοινωνία να ασχοληθεί με το πόνημα ηρωϊσμού και αυτοδικαιώσεως του.
Καμμία αυτοβιογραφία εγωϊστικού εμπαιγμού της κοινής γνώμης δεν μπορεί να ξεπλύνει τα εγκλήματα του μεγαλυτέρου μεταπολιτευτικού απατεώνος, τα οποία τέλεσε σε βάρος του χειμαζομένου λαού μας. Οι μνήμες από την αριστερή παρένθεση της διαφθοράς και της μειοδοσίας δεν μπορούν εύκολα να θολώσουν στο νού των Ελλήνων Πατριωτών που οργώσαμε την χώρα, για να υπερασπιστούμε την ελληνικότητα της Μακεδονίας από τους επιγόνους των συμμοριτών που θέλανε να κάνουν πράξη το όραμα του Κλάρα για σύνορα μέχρι τον Πηνειό μιάς και δεν το πέτυχε ο ίδιος. Το ρεζίλι των Πρεσπών με το οποίο τα παρασοβιετικά κνώδαλα παρέδωσαν το όνομα, την γλώσσα, την ιστορία και τον πολιτισμό της μιάς και μόνης ελληνικής Μακεδονίας μας στους ξυπόλυτους Σλαβόγυφτους των Σκοπίων, αναγνωρίζοντας τους δυνάμει έγγραφης διεθνούς συμφωνίας αυτοτελή, αυθύπαρκτη, ανεξάρτητη και με δικαίωμα αυτοδιαθέσεως «ταυτότητα έθνους», παράγει ακόμα τα δυσμενή έννομα αποτελέσματα του σε βάρος των εθνικών μας συμφερόντων. Από την πρώτη ημέρα της υπογραφής της συνθήκης οι Σκοπιανοί παραβίασαν τους όρους της, αποκαλώντας το κράτος τους νέτα σκέτα «Μακεδονία» και τον λαό τους «Μακεδόνες», ενώ μέχρι σήμερα έχουν ουρήσει, αφοδεύσει και ποδοπατήσει το κουρέλι των Πρεσπών μυριάδες φορές, αρνούμενοι να συμμορφωθούν με τα ελάχιστα όσα προβλέπει. Συντελεσαμένων τούτων όλων των απροκάλυπτων, κυνικών και συστηματικών παραβιάσεων από την πλευρά των Σκοπίων κι ενώ ποτέ δεν υπεγράφη η συμφωνία από τον ανώτατο πολιτειακό άρχοντα της αντισυμβαλλομένης παρά μόνο εξ ημών των αφελών, κανείς ακόμα εκ της εξωνημένης κυβερνήσεως δεν τολμά να μιλήσει για επίσημη καταγγελία της συμφωνίας στη βάση της ενστάσεως του μη εκπληρωθέντος συναλλάγματος, όπως ορίζει το δίκαιο των συνθηκών και η Σύμβαση της Βιέννης, παρότι η συμφωνία δεν έχει επικυρωθεί εισέτι από το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ όπου έχουμε την δυνατότητα να ανακινήσουμε το θέμα και να επιτύχουμε την ακύρωση μιάς συνθήκης που μόνο εμείς τηρούμε και εφαρμόζουμε. Πίσωακριβώς, λοιπόν, από την εσχάτη προδοσία του Τσίπρα να εκποιήσει την ελληνικότητα της Μακεδονίας μας σε ξένο πληθυσμό χωρίς δική του εθνική ιδιοπροσωπία στοιχήθηκε ολόκληρο το σιωνιστικό πολιτικό σύστημα που έτριψε τα χέρια του από ικανοποίηση στην ιδέα, ότι έκανε άλλος αντ’ αυτών την βρώμικη δουλειά. Η τιμή που περιποιεί η πολιτική κάστα της εγχωρίας ελιτοκρατίας σε αναστήματα οσφυοκαμπτών, όπως του Τσίπρα, απορρέει ακριβώς από την ανάσυρση του άχθους της πρωτοβουλίας να πράξει αυτό που θα καλούνταν από τα ξένα αφεντικά τους να πράξουν εκείνοι κάποια στιγμή, αν δεν υπήρχε ο Αλέξης της δουλοπρεπείας και της ραγιαδικής.
«Μα, για ένα κωλοόνομα θα πέσει η κυβέρνηση;». Μ’ αυτήν την φράση γελούσαν το 2018-2019 τα αριστερά καθιζήματα του Μαξίμου, ενθυμούμενοι τον μακαρίτη τον Γιαννόπουλο, καθώς παρακολουθούσαν με ειρωνεία τα μαζικά συλλαλητήρια αντιδράσεως του λαού, επενδύοντας επαναυμένοι σ’ αυτό που τελικά συνέβη: ο λαός να ξεθυμάνει και μην στήσει κρεμάλες, όπως έχει την εξουσία να το κάνει, για να τιμωρήσει όλους όσοι εμπορεύθηκαν δικά του εθνικά κεκτημένα, χωρίς να ανήκουν σε κανένα από αυτούς τους προδότες. Μόνο η έξαρση του αλυτρωτισμού των Σκοπιανών και η κλιμάκωση των διεκδικήσεων τους μέχρι τον λιμένα Θεσσαλονίκης, οι οποίες οφείλονται ξεκάθαρα στα δικαιώματα εισοδισμού που τους παραχώρησε αβέρτα η συμφωνία των Πρεσπών, ήταν αρκετές ώστε ο Τσίπρας αυτή τη στιγμή να έπαιζε τρίλιζα πάνω στους τοίχους της φυλακής κι όχι να πωλεί παραμΙΘΑΚΙα σε εμάς που δεν ξεχνούμε και, όταν έρθει η ώρα, θα εκδικηθούμε.
