Γράφει ο Ελευθέριος Ανδρώνης
Αντί η κυβέρνηση να λύσει τα πραγματικά προβλήματα του Μετρό που μόνο λίγα δεν είναι, φέρνει στις συγκοινωνίες τον «Μεγάλο Αδερφό» με συστήματα καμερών και τεχνητής νοημοσύνης. Συνεπής προς την πολιτική μαζικής παρακολούθησης που βήμα – βήμα εφαρμόζει η κυβέρνηση, βρίσκει τώρα άλλη μια βολική πρόφαση για να παγιδέψει με συστήματα επιτήρησης τον πιο πολυσύχναστο επικοινωνιακό κόμβο της Αθήνας, και γενικότερα της Ελλάδας.
Ο αναπληρωτής υπουργός Μεταφορών Κώστας Κυρανάκης, ανακοίνωσε ότι σύντομα θα τεθεί σε λειτουργία ένα νέο σύστημα αντιμετώπισης της εισιτηριοδιαφυγής, με αξιοποίηση καμερών και τεχνητής νοημοσύνης που θα εντοπίζει τα «διπλοπεράσματα» από τα μηχανήματα επικύρωσης των εισιτηρίων. Θα αποτρέπει δηλαδή το φαινόμενο όπου όταν «χτυπάει» κάποιος το εισιτήριο του, περνάει γρήγορα κι ένας δεύτερος από πίσω του, πριν κλείσει η αυτόματη θύρα. Όταν εντοπίζεται κάτι τέτοιο, αμέσως θα υπάρχει σήμανση και έλεγχος της παράβασης από το προσωπικό ασφαλείας.
Για άλλη μια φορά η κυβέρνηση εκμεταλλεύεται ένα λογικοφανές επιχείρημα, ώστε να επεκτείνει τον ψηφιακό παντεπόπτη οφθαλμό, αυτή τη φορά στις δημόσιες συγκοινωνίες. Με πρόσχημα την πάταξη μερικών «τζαμπατζήδων», ουσιαστικά στοχοποιούνται όλοι οι υπόλοιποι νομοταγείς πολίτες που θα σκανάρονται συνεχώς από το σύστημα τεχνητής νοημοσύνης. Ένας μηχανισμός επιτήρησης που φιλοδοξεί να τελειοποιηθεί με συστήματα αναγνώρισης προσώπου και αυτόματης σύζευξης με τον μοναδικό προσωπικό αριθμό του κάθε πολίτη. Ήδη πολλές χώρες όπως πχ. η Κίνα, η Ρωσία, η Ιαπωνία, η Νότια Κορέα και το Ηνωμένο Βασίλειο, έχουν θέσει σε λειτουργία συστήματα αναγνώρισης προσώπου στους υπόγειους σιδηροδρόμους τους.
Στην Ελλάδα ήδη τα εισιτήρια αντικαθίστανται σταδιακά από τις ανέπαφες συναλλαγές με κινητό ή τραπεζική κάρτα, ενώ σχεδιάζεται για το προσεχές μέλλον ένα ενοποιημένο σύστημα πληρωμών για όλα τα μέσα μεταφοράς (μετρό, λεωφορεία, ταξί, ποδήλατα) που ονομάζεται Account Based Ticketing (έχει προαναγγελθεί επίσημα από τον ΟΑΣΑ).
Η μετακίνηση από δικαίωμα γίνεται προνόμιο των υπάκουων
Βλέπουμε λοιπόν ότι το ιερό δικαίωμα της μετακίνησης γίνεται τραπεζικό μονοπώλιο και προϋποθέτει όλο και περισσότερο την αποδοχή ψηφιακής ταυτοποίησης και επιτήρησης. Με λίγα λόγια στο μέλλον θα μπορούμε να μετακινηθούμε μόνο αν το επιτρέπει η τεχνητή νοημοσύνη, η τράπεζα και η ταυτότητα που φέρουμε (ή δεν φέρουμε) πάνω μας.
Το κράτος εξευτελίζει όλο και πιο απροκάλυπτα την ιδιωτικότητα των πολιτών χωρίς εκείνοι να ερωτώνται, αλλά αναγκάζονται να «καταπίνουν» την καταγραφή τους, αφού το μετρό (και τα υπόλοιπα ΜΜΜ) τους είναι απαραίτητο για να εργαστούν και να ζήσουν.
Ο Κυρανάκης βάζει ακόμα ακόμα ένα σημαντικό λιθαράκι για να τεθεί σε ολοκληρωτική ομηρία το δικαίωμα ελεύθερης μετακίνησης. Στο – όχι μακρινό μέλλον – ένα τελειοποιημένο σύστημα επιτήρησης στο μετρό θα προσφέρει τρομακτικές δυνατότητες χειραγώγησης των πολιτών. Σε συνδυασμό με τις καταγραφές της ηλεκτρονικής ταυτότητας, των πληρωμών και των social media, θα μπορεί να χτιστεί ένα πλήρες προφίλ για τον κάθε άνθρωπο: που μετακινείται, γιατί μετακινείται, που και τι ακριβώς ψωνίζει, που διασκεδάζει, με ποιους συναναστρέφεται.
Με ένα σύστημα κοινωνικής πίστωσης τύπου Κίνας, η δυνατότητα μετακίνησης θα μπορεί να μπλοκάρεται αυτόματα για κάθε «ύποπτο» ή «ασυμμόρφωτο» πολίτη. Και φανταστείτε τι επίπτωση θα μπορούσε να έχει αυτό πχ. για αντικυβερνητικές διαδηλώσεις στο κέντρο της Αθήνας, όπου το μετρό είναι το κύριο μέσο μετακίνησης των διαδηλωτών. Και όχι, δεν είναι ανάγκη να μπλοκάρουν οι σταθμοί από ανθρώπους που δεν μπορούν να μετακινηθούν, γιατί το ίδιο το φακέλωμα θα δημιουργήσει συνθήκες φόβου και αυτολογοκρισίας. Εκεί ποντάρουν άλλωστε οι πολιτικές «Μεγάλου Αδερφού»: τη μισή δουλειά την κάνει η τεχνολογία και την άλλη μισή την κάνει από μόνος του ο ψηφιακός σκλάβος.
Στην Κίνα εφαρμόζονται ήδη μοντέλα «Social Credit System» όπου η συμμετοχή σε «μη εξουσιοδοτημένες» διαδηλώσεις επιφέρει πτώση της… βαθμολογίας του πολίτη και ανάλογες ποινές και περιορισμούς. Ο φασισμός σε όλο του το μεγαλείο.
Τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς προορίζονται να γίνονται «φαγάνες» στοιχείων και βιομετρικών δεδομένων, ιδιαίτερα όσο η ιδιωτική μετακίνηση στοχοποιείται με «πράσινους» φόρους και τεχνολογίες που περιορίζουν την αυτονομία.
Όχι τυχαία, η ψηφιακή μετάβαση είναι ο μόνος τομέας στην Ελλάδα που προοδεύει θεαματικά, ενώ όλοι οι υπόλοιποι αρμοί του κράτους καταρρέουν. Το μετρό ταλανίζεται από πολλές δυσλειτουργίες όπως η υπερφόρτωση συρμών, παλαιότητα υλικών, καθυστερήσεις, βλάβες και έλλειψη προσωπικού. Τα ίδια και χειρότερα συμβαίνουν με τα λεωφορεία και τα τραίνα, για να μην επεκταθούμε και στις εγκληματικές ελλείψεις στα συστήματα και τους ελεγκτές εναέριας κυκλοφορίας που ενδέχεται να προκαλέσουν αεροπορικά «Τέμπη».
Ζούμε σε μια χώρα που 57 άνθρωποι σκοτώθηκαν γιατί δεν υπήρχε σύστημα για να εντοπίσει έγκαιρα ότι δύο τραίνα βρίσκονταν στην ίδια γραμμή, αλλά οσονούπω θα έχουμε σύστημα για να «βλέπει» αν περνούν ταυτόχρονα δύο άνθρωποι στο ίδιο ακυρωτικό μηχάνημα. Τα συμπεράσματα δικά σας…
