Γράφει ο Πασχάλης Μουλάς, Διαχειριστής ExeresiOnline.Com
Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, ἐσκεφθήκαμε ποτὲ ὅτι ἡ ἴδια μας ἡ ζωή χωρὶς Χριστὸν θὰ ἦτο ἕνα ἀτελείωτο ἀδιέξοδο; Ὅταν μᾶς παίρνει παραμάζωμα ψυχολογικῶς ἡ ἁμαρτωλότητα καὶ ἡ στενοχωρία τῶν ἡμερησίων δυσκολιῶν, ἔρχεται ὁ Τριαδικὸς Θεὸς μας νὰ μᾶς εἴπῃ· «Ὅστις θέλει, ὀπίσω μου ἐλθεῖν!»
Προσέξατε, ἀδελφοί μου· δὲν μᾶς τὸ ἐπιβάλλει! Δὲν μᾶς ἀπαγορεύει νὰ μὴν ταχθοῦμε μὲ τὸ μέρος Του! Ἀλλ’ ἐν πνεύματι ἀληθινῆς ἐλευθερίας ἔχει ἀφήσει τὸ δημιούργημά Του, τὸν ταλαίπωρον σήμερον ἄνθρωπον, νὰ ἐπιλέξῃ ἐὰν θὰ ἀκολουθήσῃ τὸν δρόμον Του ἢ ἐὰν θὰ Τὸν ἀπορρίψῃ. Πόση διαφορὰ βλέπομεν, ἀδελφοί μου;! Ἐκ διαμέτρου ἀντίθετος κατάστασις μὲ ἐκείνην τοῦ πονηροῦ.
Διότι ὁ πονηρὸς ἔρχεται με δόλιον τρόπον, με πονηρότητα καὶ πονηριὰν ἀγωνιῶντας νὰ καταπνίξῃ τὴν ἐκ Θεοῦ ἐλευθερίαν, δίδοντάς μας καθημερινῶς τὸ «τυράκι», ὥστε νὰ μᾶς ξεγελάσῃ καὶ νὰ πέσωμεν εἰς τὴν φάκαν ὡς τὸ ποντίκι. Μᾶς βάζει λογισμοὺς κακούς!
Μᾶς βάζει σκέψεις κακολογίας, πονηρίας, κουτσομπολιοῦ, ἐκδικήσεως, βλασφημίας, ἀποσκοπῶντας νὰ πιάσωμεν διάλογον μὲ αὐτοὺς τοὺς λογισμούς. Ἀπὸ λογισμοὺς νὰ τοὺς κάμωμεν ἐπίμονες σκέψεις, καὶ ἀπὸ σκέψεις λόγια, πράξεις καὶ καθημερινότητα. Προσέξατε· δὲν μᾶς πηγαίνει ἀπότομα ἀπὸ τὸ 1 στὸ 10, τουτέστιν δὲν μᾶς βάζει κουβέντες κακὲς εὐθέως στὸ στόμα διὰ νὰ τὶς εἴπωμεν, ἀλλὰ διέρχεται πρῶτον ἀπὸ τὸν νοῦν, διὰ νὰ κυριεύσῃ τὴν σκέψιν! Καὶ βῆμα πρὸς βῆμα νὰ δημιουργήσῃ τὴν ἀνάγκην τῆς μὴ φυγῆς καὶ ἀπαλλαγῆς ἀπὸ τὸ μαρτύριον τῆς κακῆς συνηθείας.
Ὅπως εἷς κακὸς πολιτικός, ὃς ἐπηρεάζεται ἀπὸ ἀντίχριστα κέντρα ἐξουσίας, ὅταν θέλῃ νὰ περάσῃ ἕνα κακὸν νόμον, πρῶτον θὰ προετοιμάσῃ τὸ ἔδαφος, θὰ ἴδῃ ἀντιδράσεις, καὶ ὕστερον βῆμα πρὸς βῆμα θὰ τὸν καταστήσῃ κρατικὴν συνήθειαν, καὶ τέλος θὰ εἴπῃ μὲ περισσείαν πονηρίας· «ἀφού πλέον ὅλοι τὸ ἔχομεν ἀνάγκην, τὸ ἔχομεν εἰς τὴν καθημερινότητά μας (π.χ. τὸ τσίπ εἰς τὰ κινητὰ καὶ εἰς ἔξυπνας συσκευάς), διὰ τί νὰ μὴν ὑπάρχῃ καὶ εἰς τὴν ταυτότητα διὰ περισσοτέραν (δήθεν) ἀσφάλειαν;»…
Ἤ «γιατί αὔριον μεθαύριον νὰ μὴν τοποθετηθῇ καὶ εἰς τὸ δεξιὸν χεῖρα καὶ εἰς τὸ μέτωπον; Διότι ἡ κάρτα τοῦ πολίτου ἀνά πάσαν στιγμήν δύναται νὰ χαθῇ ἢ νὰ κλαπῇ!» …
Ἀδελφοί μου, τὰ χρόνια ποὺ ζοῦμεν εἶναι δύσκολα, δύσβατα καὶ αλλόκοτα. Ἀνήκω εἰς μίαν γενεὰν ποὺ ἐγεννήθη ἔσωθεν τῆς λατρείας τοῦ υλισμοῦ–υπερκαταναλωτισμοῦ, ὃν ἐγκαθίδρυσε εἰς τὴν συνείδησιν τῶν Ἑλλήνων τὸ ΠΑΣΟΚ καὶ συνέχισε με μεγάλην ἐπιτυχίαν ἡ ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ. Μεγάλωσα ἔσωθεν ἐποχῶν με σκάνδαλα, ὡς τοῦ χρηματιστηρίου, ἐνηλικιώθηκα ἐντός τῶν μνημονίων, τῆς ἀβεβαιότητος, τῆς ἀνεργίας καὶ τῶν μισθῶν πείνας. Θὰ ἠδύνατο νὰ ἀναφέρω πολλὰ ἄλλα, ἀλλὰ ἕν᾿ ὅμως ἔχω ἀντιληφθεῖ:
Ὅποτε ζήτησα τὴν βοήθειαν Του Τριαδικοῦ Θεοῦ, τῆς Παναγίας καὶ τῶν Ἁγίων, ἦταν πάντοτε ἐκεῖ. Διότι ἐκεῖ εὑρίσκεται ἡ πηγή τῆς ἀληθινῆς ζωῆς, ἡ ἀνιδιοτελὴς ἀγάπη καὶ τὸ φῶς ποὺ λάμπει διὰ νὰ μᾶς δείξῃ ἐντός τῆς ἐποχῆς τοῦ σκοτοῦς τὴν ὁδὸν τῆς μετανοίας, τὴν ὁδὸν τοῦ Λυτρωτοῦ. Οἱ πολιτικοὶ συνεχῶς ἐξαπατοῦν, ψευδολογοῦν καὶ προδίδουσιν τὴν ἐμπιστοσύνην τῶν ἀνθρώπων. Ὁ μόνος Αἰώνιος Ἀρχηγὸς ὃς κρατᾷ τὴν ὑπόσχεσιν Του ἐστὶν ὁ Χριστὸς καὶ Ἀληθινὸς Θεὸς!
Τὰ βασικὰ κλειδιά διὰ μιὰν χριστιανικὴν ἀπλοϊκὴν ζωήν γεμάτην Ἅγιον Πνεῦμα, ὡς λέγουσιν καὶ οἱ Πατέρες μας, εἶναι ἡ Μετάνοια, ἡ Νηστεία, ἡ Ἐξομολόγησις καὶ ἡ Θεία Μετάληψις. Ἐὰν εἴμεθα ἐντάξει ἀπέναντι τῷ Θεῷ μας, ἐὰν ἀκολουθήσωμεν κατ’ ἀρχὴν με ἐιλικρίνεια καὶ ταπεινότητα τὰ κλειδιά διὰ μιὰν ζωήν ἐν Χριστῷ, τότε ἔχομεν πίστη καὶ ἐλπίδα ὅτι θὰ ἐνωθοῦμεν με Τὸν Δημιουργὸν μας.
Καὶ μὴν λησμονεῖτε: εἷς καλὸς πνευματικὸς καὶ ἐξομολόγος, παραδοσιακὸς καὶ μὲ ἀντι-οἰκουμενιστικὸ πνεῦμα, εἶναι ἀπαραίτητος διὰ τὴν πορείαν μας καὶ τὴν ἕνωσιν με Τὸν Χριστόν.
Να θυμᾶσθε, ἀδελφοί μου, ὅτι δύναται νὰ πέσωμεν καὶ νὰ ντραποῦμε νὰ ἐξομολογηθοῦμεν. Ἐστὶν, ὅμως, παγίδα τοῦ πονηροῦ. Διότι ἔπρεπε νὰ ντρεπόμεθα ὅταν πράττομεν τὴν ἀμαρτίαν καὶ οὐχὶ ὅταν πορευόμεθα νὰ τὴν ἐξομολογηθῶμεν. Μετανοῶ σημαίνει ἀλλάσσω τρόπον σκέψεως καὶ δράσεως, ἀλλάσσω ζωήν.
Ἀς ἀποτελέσῃ τὸ Μέγα Σάββατον Ἡ Ἀνάστασις Του Κυρίου μας δύναμιν διὰ τὸν σύγχρονον ἄνθρωπον νὰ ἴδῃ με τὰ μάτια τῆς ἀληθείας τὸ φῶς καὶ νὰ πολεμήσῃ με ὅλην τὴν ψυχήν του εἰς τὴν καθημερινότητά του τὸ σκότος καὶ τὴν πτῶσιν.
Ἀδελφοί μου, Καλή Ἀνάστασι!
