Γράφει ο Κωνσταντίνος Τσοπάνης,
Δρ Ἱστορίας καὶ Φιλοσοφίας τοῦ Πανεπιστημίου τοῦ Βουκουρεστίου
Ἦταν νύχτα τῆς 29ης ξημερώματα 30ης Νοεμβρίου, ὅταν οἱ δυὸ ταγματάρχες τῆς Χωροφυλακῆς Dinulescu καὶ Macoveanu συγκέντρωσαν κάποιους χωροφύλακες σὲ ἕνα κελὶ τῶν φυλακῶν Râmnicul Sărat καὶ τοὺς ἔδωσαν ὁδηγίες γιὰ τὸ πῶς νὰ ἐκτελέσουν τοὺς κρατουμένους λεγεωνάριους. Ἀφοῦ ἔδωσε ἐντολὴ στὸν ὁδηγὸ τοῦ αὐτοκινήτου του νὰ γονατίσει, ὁ ταγματάρχης Dinulescu, πέρασε ἕνα κορδόνι σὰν θηλιὰ στὸ λαιμό του, δείχνοντας στοὺς ὑπολοίπους πόσο εὔκολο ἦταν νὰ στραγγαλίσεις κάποιον. Κατόπιν οἱ χωροφύλακες βγῆκαν ἕνας-ἕνας στὴν αὐλὴ τῆς φυλακῆς καὶ ἀνέλαβαν ὁ καθένας κι ἀπὸ ἕναν λεγεωνάριο. Μεταξὺ τῶν κρατουμένων ἦταν καὶ ὁ Corneliu Codreanu. Τοὺς ἀνέβασαν σὲ δύο φορτηγὰ καὶ τοὺς ἔδεσαν τὰ χέρια στὸ πίσω μέρος τοῦ πάγκου ποὺ τοὺς κάθισαν, ἐνῶ τὰ πόδια τους τὰ ἔδεσαν στὸ κάτω μέρος τοῦ μπροστινοῦ τους πάγκου, ὥστε νὰ μὴν μπορεῖ νὰ κινηθεῖ κανεὶς οὔτε μπρὸς οὔτε πίσω. Ἔδεσαν 10 λεγεωνάριους σὲ ἕνα αὐτοκίνητο καὶ 4 στὸ ἄλλο. Ὁ Capitan ἦταν στὸ πρῶτο, ἐνῶ κάθε χωροφύλακας καθόταν πίσω ἀπὸ τὸν λεγεωνάριο ποὺ τοῦ εἶχαν ἐμπιστευτεῖ. Εἶχαν τὰ κορδόνια ἕτοιμα στὰ χέρια τους. Ὁ ταγματάρχης Dinulescu συνόδευε τὸ πρῶτο αὐτοκίνητο καὶ ὁ ταγματάρχης Macoveanu τὸ ἄλλο. Ἐπικρατοῦσε ἀπόλυτη σιγὴ ἀφοῦ δὲν ἐπιτρέπετο οὔτε στοὺς λεγεωναρίους, οὔτε στοὺς φρουρούς τους νὰ μιλήσουν μεταξύ τους. Φτάνοντας κοντὰ στὸ δάσος Tâncăbeşti, τὰ καμιόνια σταμάτησαν στὸ προκαθορισμένο σημεῖο καὶ ὁ ταγματάρχης Dinulescu, πέρασε ἕνα κορδόνι σὰν θηλιὰ στὸ λαιμό του, δείχνοντας στοὺς ὑπολοίπους πόσο εὔκολο ἦταν νὰ στραγγαλίσεις κάποιον. Κατόπιν οἱ χωροφύλακες βγῆκαν ἕνας-ἕνας στὴν αὐλὴ τῆς φυλακῆς καὶ ἀνέλαβαν ὁ καθένας κι ἀπὸ ἕναν λεγεωνάριο. Μεταξὺ τῶν κρατουμένων ἦταν καὶ ὁ Corneliu Codreanu. Τοὺς ἀνέβασαν σὲ δύο φορτηγὰ καὶ τοὺς ἔδεσαν τὰ χέρια στὸ πίσω μέρος τοῦ πάγκου ποὺ τοὺς κάθισαν, ἐνῶ τὰ πόδια τους τὰ ἔδεσαν στὸ κάτω μέρος τοῦ μπροστινοῦ τους πάγκου, ὥστε νὰ μὴν μπορεῖ νὰ κινηθεῖ κανεὶς οὔτε μπρὸς οὔτε πίσω. Ἔδεσαν 10 λεγεωνάριους σὲ ἕνα αὐτοκίνητο καὶ 4 στὸ ἄλλο. Ὁ Capitan ἦταν στὸ πρῶτο, ἐνῶ κάθε χωροφύλακας καθόταν πίσω ἀπὸ τὸν λεγεωνάριο ποὺ τοῦ εἶχαν ἐμπιστευτεῖ. Εἶχαν τὰ κορδόνια ἕτοιμα στὰ χέρια τους. Ὁ ταγματάρχης Dinulescu συνόδευε τὸ πρῶτο αὐτοκίνητο καὶ ὁ ταγματάρχης Macoveanu τὸ ἄλλο. Ἐπικρατοῦσε ἀπόλυτη σιγὴ ἀφοῦ δὲν ἐπιτρέπετο οὔτε στοὺς λεγεωναρίους, οὔτε στοὺς φρουρούς τους νὰ μιλήσουν μεταξύ τους. Φτάνοντας κοντὰ στὸ δάσος Tâncăbeşti, τὰ καμιόνια σταμάτησαν στὸ προκαθορισμένο σημεῖο καὶ ὁ ταγματάρχης Dinulescu ἔδωσε τὸ σῆμα τῆς ἐκτελέσεως ἀναβοσβήνοντας μέσα στὴ νύχτα τὸν φακό του τρεῖς φορές. Πρῶτοι ἔδρασαν οἱ χωροφύλακες τοῦ δευτέρου καμιονιοῦ στραγγαλίζοντας ἀμέσως τοὺς κρατουμένους. Ὁ ταγματάρχης Macoveanu, ὁ ἐπικεφαλῆς τους, ἦταν πολὺ αὐστηρὸς καὶ δὲν σήκωνε ἀνυπακοή. Ὁ ταγματάρχης Dinulescu κατέβηκε καὶ πῆγε πίσω κι ἀφοῦ εἶδε ὅτι οἱ κρατούμενοι εἶχαν στραγγαλιστεῖ ἤδη ἐπέστρεψε στὸ πρῶτο αὐτοκίνητο καὶ μὲ τὸ περίστροφο στὸ χέρι, διέταξε μέσα ἀπὸ τὰ δόντια του: «Ἐκτέλεση!». Τότε οἱ χωροφύλακες πέρασαν τὰ κορδόνια στοὺς λαιμοὺς τῶν δεμένων κρατουμένων. Ἀκούστηκε ἕνας βρυχηθμὸς ποὺ βγῆκε ἀπὸ τὰ βάθη τῆς ὕπαρξής τους. Ἀκολούθησε μετὰ μιὰ σιωπὴ τοῦ τάφου. Οἱ χωροφύλακες τραβηξαν τὰ καλύμματα τῶν παραθύρων καὶ τὰ αὐτοκίνητα συνέχισαν το δρόμο τους γιὰ τὴ φυλακὴ Ζιλάβα. Ὅταν ἔφτασαν ἐκεῖ ἡ ὥρα ἦταν 7 τὸ πρωί. Στὴν αὐλή τοὺς περίμεναν ὁ συνταγματάρχης Zeciu, ὁ Dan Pascu ποὺ ἦτανὁ διοικητὴς τῆς φυλακῆς, ὁ συνταγματάρχης Gherovici, καὶ ὁ ἰατροδικαστὴς ἀντισυνταγματάρχης Ionescu ποὺ θὰ βεβαίωνε τοὺς θανάτους. Εἶχε ἀνοιχτεῖ ἕνας κοινὸς λάκκος γιὰ ὅλους. Ἀφοῦ ἔσυραν τοὺς στραγγαλισμένους Λεγεωναρίους ἔξω ἀπὸ τὰ αὐτοκίνητα, τοὺς ἔριξαν μπρούμητα καὶ τοὺς πυροβόλησαν στὴν πλάτη προκειμένου νὰ μποροῦν νὰ βεβαιώσουν ὅτι πυροβολήθηκαν ἀπὸ τοὺς φύλακες τους κατὰ τὴ διάρκεια ἀπόπειρας ἀποδράσεως. Μετὰ τοὺς πέταξαν στὸν ὁμαδικὸ τάφο.
Μετὰ τὸν θάνατό του Capitan, οἱ Λεγεωνάριοι ἔνοιωσαν ὅτι ἔμειναν μόνοι τους ἀφοῦ, μὲ ἐξαίρεση τὸν Ἰησοῦ, κανένας νεκρὸς δὲν ξαναϋπῆρξε παρὼν μεταξὺ τῶν ζώντων.
