Γράφει ο Δημήτριος Τσότρας, Ναυπηγός Μηχανικός
Διαβάσαμε στο ΒΗΜΑ της Κυριακής, ένα ενδιαφέρον άρθρο του εκδότη της εφημερίδας Ι. Πρετεντέρη σχετικά με την “επιτυχημένη” ελληνική εξωτερική πολιτική των 50 ετών της Μεταπολίτευσης, και κόντεψαν να μας βγουν τα μάτια όξω…
Την προηγούμενη εβδομάδα στο πλαίσιο των εορτασμών για τα 50 χρόνια της Μεταπολίτευσης πραγματοποιήθηκε συνέδριο για την εξωτερική πολιτική, το οποίο διοργανώθηκε από το «ΒΗΜΑ», το Φόρουμ των Δελφών και το Συμβούλιο Διεθνών Σχέσεων. Από εκεί παρέλασαν και μας είπαν τις “αποψάρες” τους όλοι όσοι συνέβαλαν είτε με τις κυβερνητικές τους πολιτικές είτε με την ιδεολογικοπολιτική τους δραστηριότητα σε εθνικές μειοδοσίες και στη διαχρονική υποχωρητική εξωτερική πολιτική του κατευνασμού που διαπερνά όλες τις κυβερνήσεις των τελευταίων δεκαετίων, όπως οι πρώην Πρωθυπουργοί Παπανδρέου, Τσίπρας και Σαμαράς, ο Βενιζέλος, ο νυν Πρωθυπουργός Μητσοτάκης, ο ΕΛΙΑΜΕΠτζής Ροζάκης, κι άλλοι “εκλεκτοί” πολιτικοί, πολιτειακοί και ακαδημαϊκοί παράγοντες. Βασικό θέμα συζήτησης ήταν, βεβαίως, οι σχέσεις με την Τουρκία και η κοινή επιθυμία όλων ομιλητών για “συναινέσεις” και “διάλογο” με το νεοθωμανικό μόρφωμα του Ερντογάν. Από την άλλη κοινή ήταν και η παραδοχή πως μια τέτοια επιθυμία για συμφωνία, εν τέλει, δεν πρόκειται να εκπληρωθεί εύκολα σύντομα.
Αυτήν την διακομματική κεντρική γραμμή “διαλόγου με την Τουρκία” χαρακτηρίζει στο άρθρο του ο κ. Πρετεντέρης ως “Success Story”. Όπως, ομολογεί ο εκδότης του Βήματος στο άρθρο του για την πλειοψηφία των ομιλητών του Συνεδρίου: «Δεν κατάλαβα να υπάρχουν μεταξύ τους τίποτα τρομερές διαφορές. Τα ίδια λένε (πάνω-κάτω) όλοι και στα ίδια (πάνω-κάτω) όλοι αναφέρονται.»
Και αυτή είναι μια σημαντική αλήθεια. Καμία ουσιαστική διαφορά των τριών μεγάλων συστημικών κομμάτων (ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ) απέναντι στην προδοτική Συμφωνία των Πρεσπών, το Βορειοηπειρωτικό ζήτημα, την αντιμετώπιση της τουρκικής απειλής.
Και συνεχίζει ο κ. Πρετεντέρης: «Η περίοδος της Μεταπολίτευσης σαν να γιάτρεψε τις πληγές. Η Ελλάδα είναι μια δυτική ευρωπαϊκή χώρα, χωρίς υποσημειώσεις και αστερίσκους και τσιριμόνιες. Και κάτι σημαντικότερο. Δεν επιζητεί να λύσει τις διαφορές της ή να θεραπεύσει τα δεινά και τις ολιγωρίες της σε κάποιο άλλο πλαίσιο ή μέσα από κάποιες άλλες αναφορές. Ένα success story. Μπορεί να διατυπώνονται διαφορετικές απόψεις για το τι ακριβώς συνεπάγεται να αποτελείς μια δυτική ευρωπαϊκή χώρα αλλά κανείς δεν διανοείται ότι μπορεί να είναι κάτι άλλο. Πλην γραφικών και διαταραγμένων.»
Καταλάβατε ανόητοι αρνητές της νέας “ευρωπαϊκής θρησκείας”; Εάν τολμήσετε να εκφράσετε οποιαδήποτε αμφισβήτηση ή επιθυμία θεσμικών αλλαγών του “ιερού τοτέμ” της Ε.Ε., τότε είστε είτε γραφικοί είτε διαταραγμένοι. Πώς ήσασταν ψεκασμένοι την “covid εποχή”; Τώρα είστε “Πουτινικοί” και γραφικοί εφόσον δεν συμφωνείτε με το “Success Story” της σημιτικής σχολής σκέψης.
«Υπάρχουν λοιπόν και πάντα θα υπάρχουν ακραίες φωνές. Τις ακούμε αυτές κυρίως στα ελληνοτουρκικά, τα οποία είναι πιο συναισθηματικά φορτισμένα. Αλλά δεν μπορούν να κρύψουν πως στο χώρο της εξωτερικής πολιτικής έχει διαμορφωθεί ένας ευρύτατα πλειοψηφικό χώρος που αποβλέπει σε μετριοπάθεια, ασφάλεια και προστασία.»
Δυστυχώς, για όλους αυτούς, πάντα όντως θα υπάρχουν κάποιοι “ακραίοι” που θα αντιδρούν στη υποχωρητικότητα των κυβερνήσεων απέναντι στις τουρκικές παραβιάσεις του εθνικού μας εναέριου χώρου και των θαλάσσιων κυριαρχικών μας δικαιωμάτων, που θα αγωνίζονται για να πεταχτεί στον κάλαθο των αχρήστων της Ιστορίας το κουρελόχαρτο των Πρεσπών, που δεν θα δείχνουν καμία “μετριοπάθεια” απέναντι στην τουρκική απειλή πολέμου με το casus belli, που θα διεκδικούν Ένωση Ελλάδος – Κύπρου και θα στηρίζουν τους αδελφούς μας Βορειοηπειρώτες απέναντι στο αλβανικό καθεστώς των ναρκεμπόρων.
Αυτό το “Success Story” καλούμαστε σήμερα οι νέοι να ανατρέψουμε και να αντιπροτείνουμε μία πραγματικά πατριωτική εθνική εξωτερική πολιτική. Η οποία θα εμπεριέχει σύνεση, επιχειρήματα, ρεαλισμό, διπλωματία αλλά και δυναμικότητα και υπεράσπιση με κάθε κόστος των εθνικών μας κόκκινων γραμμών και της εθνικής μας κυριαρχίας και ανεξαρτησίας.
