Γράφει ο Πέτρος Ι. Νικολού, μαχόμενος Δικηγόρος, Νομική ΕΚΠΑ
Στην μπανανία της κυνοβολευτικής δημ(ι)οκρατίας, οι νόμοι δεν ισχύουν έναντι όλων, δεν εφαρμόζονται εφ’ όλων και δεν θεσπίζονται υπέρ όλων. Κάποιοι απολαύοντες της προνομιακής προστασίας των εχόντων την κλείδα της εξουσίας εξαιρούνται. Το σύστημα ωσάν άλλος στοργικός πατήρ γνωρίζει εξάλλου πώς να προασπίζει τα δικά του παιδιά από την αδικία που το ίδιο επιλέγει ως κανόνα δικαίου για τις ζωές όλων ημών των υπολοίπων. Η Αριστερά, το αγαπημένο στερνοπούλι του κατεστημένου, ωσάν ο μακρύς βραχίων ενός κράτους που κάνει ό,τι περνά από το χέρι του, για να αφανίσει την Ελλάδα και τους Έλληνες, πολεμώντας με μίσος το Έθνος, αναλαμβάνει να συγκροτεί τα τάγματα πολιτοφυλακής, τα οποία εκφοβίζουν, εκδιώκουν και απειλούν κάθε φωνή που αντιδρά στον υπόνομο του ανθελληνισμού. Όλα αυτά, βέβαια, τελούντα υπό μία αίρεση: Μέχρι να συναντήσουν ματσούκι, στειλιάρι και αποφασισμένους αντιφρονούντες. Τότε τα τσακίσματα φασιστών σε κάθε γειτονιά, τα συνθήματα του να πεθάνει η Ελλάδα να ζήσουν αυτοί και οι βλασφημίες κατά της Παναγίας γίνονται παραχρήμα μετάνοιες, γονυκλισίες και προσευχές στον Μεγαλοδύναμο να τους λυπηθεί, μη και γυρίσουν στο αναρχοαυτόνομο στέκι με κεφάλι ανοιγμένο, μύτη ραγισμένη και κανά πλευρό σπασμένο. Κάπως έτσι πρέπει να ένοιωσαν τα αγόρια με τα αντιφασιστικά παράσημα δειλίας στο μετρό του Μοναστηρακίου προχθές. Κρίμα που δεν ήταν περισσότεροι, για να κατουρηθούν κι άλλοι σύντροφοι μαζί με τους υπάρχοντες 40 από τον φόβο δέκα όλων κι όλων Εθνικιστών που μ’ ένα μπιτόνι νερό, απ’ ό,τι μαθαίνω, κατάφεραν τουλάχιστον να εκχριστιανίσουν στιγμιαία ανίερους απλύτους. Οι δικοί τους θεοί τούς εγκατέλειψαν εκείνη στιγμή, καθώς φαίνεται.
Οι ακούρευτες φιγούρες του αναρχοαυτονομισμού με τους μπάφους και την διαδεδομένη αλλεργία σε νερό και σαπούνι ξέρουν να πωλούν μαγκιά εκεί που τούς παίρνει, όπως σε μαρμάρινα μνημεία νεκρών, και πάντα με τις πλάτες του κράτους, το οποίο τούς παρέχει ασφάλεια και ασυλία. Το καθεστώς απηγόρευσε την εκδήλωση αποδόσεως τιμών στους δολοφονηθέντες συναγωνιστές Γεώργιο Φουντούλη και Εμμανουήλ Καπελώνη 1η Νοεμβρίου ανήμερα της συμπληρώσεως δέκα ετών από τη στυγνή κτηνωδία παρακρατικών, όχι όμως και τις αντισυγκεντρώσεις των δικών του τέκνων, εκείνων που ασχημονούν και ανοσιουργούν σε βάρος αποθανόντων. Άνετα, ακώλυτα και απρόσκοπτα, απηνώς μάλιστα, βεβήλωσαν τη μνήμη των παιδιών, οργάνωσαν συλλαλητήρια αισχύνης και εξέμεσαν όλο το δηλητήριο της εμπαθείας τους προς ανθρώπους, οι οποίοι ποτέ δεν ενόχλησαν κανέναν, ποτέ δεν έδωσαν δικαιώματα και ποτέ δεν ευθύνοντο για τίποτε. Στοχοποιήθηκαν και εξετελέσθησαν εν ψυχρώ, επειδή ανήκαν στην altera pars, την ασυμβίβαστη πλευρά του Εθνικισμού. Είναι τουλάχιστον ντροπή αστυνομικές δυνάμεις να εντέλλονται να περιφρουρήσουν ταφικά μνημεία, εμποδίζοντας πολίτες να τιμήσουν νεκρούς, και είναι συνάμα εξοργιστική υποκρισία να συλλαμβάνονται και απελαύνονται ταχέως, μόλις σε δύο ημέρες, είκοσι νόμιμοι Ιταλοί πολίτες της Ε.Ε. που έφθασαν στην Πατρίδα μας, μόνο και μόνο για να γονατίσουν μπροστά σε κεκοιμημένους, ενώ εκατομμύρια λαθρομετανάστες παραβιάζουν παράνομα τα σύνορα, καταπατούν την έννομη τάξη της χώρας, διαπράττουν ποινικά αδικήματα και παρόλ’αυτά σιτίζονται, στεγάζονται και κοπρίζουν στην ημεδαπή με τα λεφτά των Ελλήνων. Την ίδια στιγμή που η θρασύδειλη Αριστερά, η οποία έχει καταφέρει να εδραιωθεί σε γειτονιές, πανεπιστήμια, διαδίκτυο, συνδικαλισμό και μέσα σε κοινωνικές δομές ακριβώς επειδή τυγχάνει μιάς ιδιοτύπου θωρακίσεως από τον κρατικό μηχανισμό, ασεβεί προς νεκρούς, σπάει, βανδαλίζει, καταλαμβάνει ιδιωτικούς και δημοσίους χώρους, προσβάλλει τη σωματική ακεραιότητα και δεν διστάζει να αφαιρέσει ακόμα και τη ζωή όλων όσοι τολμούν να διαφωνούν μαζί της, δίχως καμμία επίπτωση, δίχως καμμία τιμωρία, ασκούνται ποινικές διώξεις και μάλιστα στην προκειμένη περίπτωση για κακουργήματα μόνο κατά νεαρών από την εθνικιστική πλευρά που ενεπλάκησαν στα επεισόδια στο Μοναστηράκι. Και έτσι μέσα από αυτές τις αγαστές αφορμές ούτε λίγο ούτε πολύ ικανοποιείται η ανάγκη του συστήματος αφ’ ενός να παρουσιάζει ψευδώς στην προπαγανδιζομένη κοινωνία το τέρας του Εθνικισμού ως γενεσιουργό αίτιο της βίας και του μίσους και αφ’ετέρου να στιγματίζει, εξοντώνει και αποθαρρύνει νέα παιδιά να ασχολούνται ενεργά με τον πατριωτικό αγώνα, υποδεικνύοντάς τους έμμεσα ποία θα είναι η κατάληξή τους, αν επιχειρήσουν να αντισταθούν με τον ίδιο τρόπο.
Όσο υπάρχουν, ωστόσο, Έλληνες που μάχονται για Πατρίδα ελεύθερη και ελληνική η μνήμη του Γεωργίου και του Μάνου δεν θα σβήσει ποτέ. Η ‘‘Ελληνική Ορθόδοξη Νεολαία-Ε.Ο.Ν.’’ ως Σύλλογος με ιστορική συνείδηση και χριστιανικά ιδανικά πραγματοποίησε Ορθόδοξο Μνημόσυνο στην Αθήνα υπέρ της αναπαύσεως των ψυχών των ανάνδρως δολοφονηθέντων αδερφών μας. Στη μάχη, όμως, για την επικράτηση των Ιδεών μας, τα μνημόσυνα δεν είναι αυτοσκοπός, αλλά φρυκτωρίες που σημαίνουν τον προορισμό μας μέσα στον Εθνικό Αγώνα. Οι νέες ηλεκτρονικές ταυτότητες, οι γάμοι και η υιοθεσία παιδιών από ομόφυλα ζευγάρια, η ΛΟΑΤΚΙ προπαγάνδα στα σχολεία, ο αλύτρωτος Ελληνισμός, η Κύπρος, το ξεπούλημα του Αιγαίου και της Μακεδονίας μας, ο ισλαμικός εποικισμός, η εκρίζωση της Πίστεως μας, η πτωχοποίηση του λαού μας και η συρρίκνωση των ατομικών ελευθεριών είναι τα μεγάλα θέματα στα οποία πρέπει να εγκύψουμε, ιστάμενοι αμετακίνητοι, κι όχι φυσικά η ανάλωση σ’ έναν αδιέξοδο κύκλο πεζοδρομιακών συγκρούσεων με την Αριστερά.
