Γράφει ο Διονύσιος Σ. Δραγώνας, Φοιτητής Νομικής NUP, Κοινωνικής Θεολογίας ΕΚΠΑ
Η συντριπτική πλειοψηφία των ΜΜΕ συνηθίζει να αποκαλεί, ως κομβικά τα έτη των εκλογών, πόσω μάλλον αυτό το έτος όταν και θα διεξαχθούν εκλογές τόσο στην Ελλάδα όσο και στη Τουρκία. Το πολίτευμα της Κίνας είναι λαϊκή δημοκρατία ή έτσι τουλάχιστον το αποκαλούν οι ιθύνοντές της, η Τουρκία όμως σίγουρα έχει δημοκρατία; Το να αποκαλεί ο Ερντογάν το πολίτευμά του ως δημοκρατικό προκαλεί θυμηδία, όπως το ίδιο προκαλεί με τη Κίνα. Βέβαια, ευχόμεθα να μην συμβεί το ίδιο και εις ημάς, όταν η ανεξαρτησία της δικαιοσύνης αδιαλείπτως δέχεται πυρά και συνάμα η ελευθερία του λόγου, τουτέστιν το θεμέλιο της δημοκρατίας, πνέει τα λοίσθια.
Σε αυτό το κλίμα οι δύο εκτελεστικές εξουσίες επιδιώκουν να κονιορτοποιήσουν ουχί μονάχα την αξιωματική αντιπολίτευση αλλά το σύνολο της αντιπολίτευσης, ενώ κατόπιν των εκλογών να αναζητήσουν αρωγή για ανανέωση της θητείας, που -ως συνήθως- συνοδεύεται από ανήθικες πράξεις που πλειστάκις καίτοι είναι παράνομες απολαμβάνουν την ανοχή της δικαιοσύνης, καθότι αυτή είναι τηλεκατευθυνόμενη. Από τη μία ο Μητσοτάκης δυνάμει ρεπορτάζ επιδιώκει να επιβάλλει την αποδοχή της συνεργασίας από την Ελληνική Λύση, ενώ από την άλλη ο Ερντογάν εμφανώς δυσαρεστημένος αναζητεί νομικό αποκούμπι για ανανέωση της θητείας.
Εν τέλει όμως είναι προς όφελός μας η διεξαγωγή των εκλογών το ίδιο ημερολογιακό έτος με τους προαιώνιους εχθρούς μας ή όχι; Όπως κινούνται οι δύο όχθες φαίνεται αμυδρά πως μολονότι αμφότερες οι πλευρές αενάως εκδίδουν δελτία τύπου τα οποία διακηρύττουν την αποφασιστικότητά τους έναντι του άλλου, ένας πόλεμος ή έστω ένα θερμό επεισόδιο θα επέφερε και στους δύο μία σημαντικότατη μείωση των ποσοστών, ακόμη και σε αυτόν που θα επικρατούσε στο πεδίο μάχης. Οι εικασίες περί υποτιθέμενης χρησιμοποίησης παραθύρων προς αναβολή των εκλογών ένεκεν έκτακτης ανάγκης δεν φαίνεται να κείνται πλέον στην ατζέντα του Ερντογάν, αφού ο πραγματικός λόγος της αποφυγής των εκλογών λόγω φοβίας ήττας του νυν Προέδρου θα του στοίχιζε όποτε κι αν διεξαγότανε.
Οι διαμάχες όμως -δίχως αμφιβολία- επηρεάζουν το εκλογικό σώμα, το οποίο επιθυμεί σταθερή κυβέρνηση, που να διεκδικεί φυσικά τα δικαιώματά της έναντι του εχθρού. Οπότε, επί παραδείγματι οι κομπασμοί των Τούρκων, όπως η δήλωση του εκπροσώπου του Ερντογάν, Ιμπραχίμ Καλίν, περί μη αποδοχής της επέκτασης των χωρικών υδάτων στη Κρήτη ή η δήλωση του Ακάρ (Υπουργός Εθνικής Αμύνης στη Τουρκία) περί λανθασμένων υπολογισμών της Ελλάδος στο Καστελόριζο και από την άλλη οι αλλεπάλληλες απαντήσεις του Ελληνικού ΥΠΕΞ, οι οποίες εισέτι παραμένουν στα δελτία τύπου και δεν βλέπουν την εν τοις πράγμασι λειτουργία τους, αποτελούν ερείσματα που θα χρησιμοποιηθούν, ως πατριωτικό τσίμπημα του ενστίχτου των δύο λαών. Οι εξωνημένοι δημοσιογράφοι, όπως άριστα γνωρίζουν, θα προβάλλουν τις δηλώσεις της πλευράς από όπου πληρώνονται, ως δηλώσεις «φόβου και τρόμου» προς τον εχθρό, που δήθεν στο εγγύς μέλλον δεν θα επιδιώξει τίποτε από όσα υποστήριζε με δηλώσεις του ο εχθρός.
Πάντως, ουδεμία αλλαγή θα γνωρίσουν οι Έλληνες στρατιωτικοί που φυλούν καθημερινώς Θερμοπύλες στις παραμεθόριες περιοχές, δίχως να απολαμβάνουν παχυλούς μισθούς, όπως κάνουν οι «αιρετοί», οι οποίοι μηδενός διακινδυνεύουν τη ζωή τους, αφού τα πρώτα αεροσκάφη που θα απογειωθούν θα είναι αυτά που θα τους μεταφέρουν σε ασφαλή μέρη. Εν άλλοις λόγοις, θα συνεχίσουν να αντικρίζουν τις υπερπτήσεις των τουρκικών F- 16 και εν γένει τις ατελεύτητες παραβιάσεις των εγχώριων συνόρων. Ειρήσθω εν παρόδω, τούτο πραγματοποιείται από πλευράς Τουρκίας, ώστε κάθε παραβίαση συνόρων να φαίνεται συνηθισμένη, με αποτέλεσμα σε περίπτωση επιδίωξης έναρξης πολέμου οι παραβιάσεις των συνόρων να μην ανησυχήσουν στο βαθμό που θα απαιτείτο τους ημεδαπούς στρατιώτες και έτσι ευχερώς να βομβαρδίσουν συγκεκριμένους στόχους, όταν οι Έλληνες πίστεψαν πως οι Τούρκοι θα πραγματοποιήσουν μία ακόμη πλήρως ακίνδυνη υπερπτήση.
Συνελόντι ειπείν, αυτό το έτος θα είναι κρίσιμο για το πολιτικό μέλλον της Ελλάδος και της Τουρκίας. Οι δύο κυβερνήσεις επιδιώκουν με διαφορετικές τακτικές να αλιεύσουν ψήφους από οπουδήποτε και ιδίως από όσους πίστεψαν σε αυτούς, όμως αποχώρησαν καθότι οι εξαγγελίες και περισσότερο τα αιτήματά τους δεν έγιναν απτή πραγματικότητα. Όσο για το casus belli, τη γαλάζια πατρίδα και τα 12 ναυτικά μίλια, θα πρέπει να βρούμε ποιος εμπαίζει ποιον σε αυτή την μακροσκελή ιστορία, γιατί οι πράξεις των δύο πλευρών είναι ωσάν τον Άι Βασίλη με τα δώρα…τόσο αθώρητα. Καλή και ευλογημένη χρονιά!
