Παγκόσμιος Εμφύλιος

Το μεγαλύτερο και επαναλαμβανόμενο πολιτικό λάθος των τελευταίων ετών ήταν η διαλλακτικότητα και η υποχωρητικότητα απέναντι στις θέσεις της Αριστεράς. Η γενιά των γονέων μας ικανοποίησε τα πρώτα αιτήματα του δικαιωματισμού με την ψευδαίσθηση πως θα λειάνει οριστικά τα σημεία τριβής, ώστε να προχωρήσουμε με ομοψυχία και σταθερότητα. Αντ’ αυτού, κάθε φορά που έκαναν ένα βήμα πίσω, οι απέναντι ζητούσαν άλλο ένα. Έπειτα άλλο ένα, κι άλλο, κι άλλο, κι άλλο, ώστε σήμερα να έχουμε βρεθεί κολλημένοι στον τοίχο, με όσα θεωρούσαμε δεδομένα πριν κάποια χρόνια είναι πλέον «ακροδεξιές πεποιθήσεις». Δεν υπάρχει η πολυτέλεια να είμαστε αφελείς. Η ιδέα πως ένα κοινό σύστημα αξιών και κανόνων θα φιλοτιμήσει την άλλη πλευρά, όπως κάποτε τη δική μας, να κάνει υποχωρήσεις στο όνομα της κοινωνικής ειρήνης και την αρχή του αμοιβαίου συμβιβασμού είναι επικίνδυνη. Οι δικαιωματιστές μάς έχουν απανθρωποποιήσει και δεν θέλουν καμμία διαπραγμάτευση παρά προσέρχονται σε αυτή ως κίνηση τακτικής που θα τους οδηγήσει στην επόμενη σαρωτική νίκη εναντίον μας, στην εκπόρθηση ενός ακόμα κάστρου. Κάποιος που σε θεωρεί αμόρφωτο, βδέλυγμα, παράσιτο, δεν θέλει να διαπραγματευτεί μαζί σου. Η περασμένη γενεά μεγάλωσε σε ένα κλίμα πολιτικού πολιτισμού με πυρήνα μια ανορθολογική πίστη σε θεσμούς που λειτουργούν εξ ορισμού όπως σχεδιάστηκαν. Αγνοούσαν ότι η λειτουργικότητα και η αποτελεσματικότητά τους δεν ήταν απόρροια των θεσμών ή της φιλοσοφίας που τους διέπει, αλλά των ανθρώπων που τους αποτελούσαν και πίστευαν στις αξίες τους. Η εποχή αυτή πέρασε ανεπιστρεπτί. Οι εχθροί μας έχουν αλώσει τους θεσμούς και χρησιμοποιούν την εξουσία τους εναντίον μας. Η δημοκρατία στο όνομα της οποίας οι δύο πλευρές κάθονται στο τραπέζι του διαλόγου και με σεβασμό ακούν την αντίθετη άποψη προσπαθώντας να καταλήξουν στην πιο κοινώς επωφελή σειρά πολιτικών αποφάσεων είναι νεκρή. Και δεν είμαστε εμείς που την σκοτώσαμε.

Όλα τα κυβερνητικά και γραφειοκρατικά πόστα έχουν καταληφθεί από δικαιωματιστές που μισούν την έννοια του έθνους και κάθε έναν από εμάς γιατί την πιστεύουμε. Οι εχθροί μας έχουν αλώσει όλους τους θεσμούς του κράτους. Έχουν καταλάβει ολόκληρο το σύστημα παιδείας και κάνουν πλύση εγκεφάλου στην νέα γενιά, από το νηπιαγωγείο μέχρι το πανεπιστήμιο, διώχνοντας κάθε τι εθνικό και θρησκευτικό. Έχουν όλα τα κυβερνητικά πόστα που σχετίζονται με την κοινωνική πολιτική, την «οικογένεια» και την κατανομή επιδομάτων. Έχουν στα χέρια τους την μεταναστευτική, την εξωτερική και οικονομική πολιτική της χώρας. Έχουν το σάπιο κουφάρι της δικαιοσύνης, εγκαθιστώντας ελιτιστές κομισάριους και όργανα του δικαιωματισμού ως δικαστές, για να φυλακίζουν εθνικιστές για μια δεκαετία, ενώ σε 2-3 χρόνια αφήνουν ελεύθερους τους κλέφτες, τους δολοφόνους, τους βιαστές (ειδικά αν είναι λαθρομετανάστες ή γύφτοι). Έχουν πάρει όλα τα μεγάλα ΜΜΕ, την τηλεόραση και τον τύπο για να καθυβρίζουν ολημερίς τους διαφωνούντες.

Η μυρωδιά της σήψης έχει αηδιάσει κάθε άνθρωπο που πιστεύει σε υψηλά ιδανικά. Οι λαοί διψούν για αξίες, για δικαιοσύνη, για όραμα, για πραγματικά επιτεύγματα, διψούν να δουν ξανά το μεγαλείο της πατρίδας τους. Το κομμάτι της νέας γενεάς που δεν έχει σαπίσει από την γάγγραινα του αριστερισμού δεν έχει αυταπάτες περί διαλόγου και πολιτικού πολιτισμού. Είναι ζήτημα επιβίωσης. Είναι ο ανθός της νεολαίας και βαρέθηκε τους χλιαρούς επαγγελματίες πολιτικούς που ενδιαφέρονται περισσότερο να μην τους πουν φασίστες, την ώρα που οι δικαιωματιστές τούς φιμώνουν και τους κάνουν την καθημερινότητα κόλαση. Βαρέθηκαν να βλέπουν την Πατρίδα τους να καταστρέφεται και το μέλλον τους να χαντακώνεται επειδή κάποια ερπετά αναρριχήθηκαν σε όλες τις θέσεις εξουσίας. Θέλουν ένα και μόνο πράγμα. Την λύτρωση και την νίκη.

Ο Τραμπ επεχείρησε να γίνει ο πρώτος ηγετικός εκφραστής ενός νεο-εθνικισμού, αν και ο ίδιος είναι σχετικά μετριοπαθής. Έχει εξαγγείλει ότι στη δεύτερη θητεία του θα έρθει σε σύγκρουση με το καρκίνωμα του αριστερισμού που έχει ριζώσει βαθιά στην κρατική δομή διοίκησης, αλλά και στα καίρια πόστα των μεγάλων ιδιωτικών κολοσσών. Το πρόγραμμά του, αν υλοποιηθεί, είναι ένας ολοκληρωτικός πόλεμος απέναντι στον δικαιωματισμό και την ηγεμονία της αριστεράς. Ξήλωμα από όλες τις υπηρεσίες ασφαλείας και πληροφοριών όλων όσοι συμμετείχαν στην στόχευση και δίωξη συντηρητικών, ξήλωμα σε όσους πίεσαν τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης να λογοκρίνουν επί κορωνοϊού και όχι μόνο, απαγόρευση της χορήγησης ορμονών ως μετάβαση για αλλαγή φύλου σε παιδιά (ναι, εκεί φτάσαμε!), κόψιμο όλων των κρατικών χρηματοδοτήσεων σε κλινικές αλλαγών φύλου, κρατική θεσμοθέτηση της αναγνώρισης μόνο δύο φύλων, μαζικές απελάσεις λαθρομεταναστών. Φαίνεται να κατάλαβε πως ο αντίπαλος δεν διαπραγματεύεται. Σε κάθε περίπτωση, ΑΝ όλα αυτά γίνουν, παραμένουν μόνο μια αρχή, πολύ μακριά από τον τελικό στόχο της επιστροφής στην κανονικότητα.

Τι μας ενδιαφέρει η Αμερική; Σίγουρα ΔΕΝ είναι επειδή είμαστε αμερικανάκια ή αμερικανόφιλοι. Όμως όλη η woke agenda, η ριζοσπαστική προπαγάνδα και ο πόλεμος κατά των παραδοσιακών αξιών ξεκίνησε από εκεί και προωθείται επιθετικά από το κράτος των ΗΠΑ. Ο Σόρος ωχριά μπροστά στον πακτωλό χρημάτων που δίνει το αμερικανικό κράτος για την προώθηση αυτής της ατζέντας παγκοσμίως. Χρηματοδοτεί τα gay pride σε όλο τον πλανήτη, οργανώσεις «ανθρωπίνων δικαιωμάτων» (που φυσικά συμπεριλαμβάνουν την πλήρη απελευθέρωση των εκτρώσεων, την μετανάστευση τριτοκοσμικών στις χώρες μας κ.ο.κ), επιτίθεται πολιτικά σε όποιον διαφωνεί ή τον επιβραβεύει (βλ. τελευταία πρόταση στο κείμενο στρατηγικού διαλόγου Ελλάδας-ΗΠΑ). Η προσπάθεια εξαλείψεως του δικαιωματισμού στις Ηνωμένες Πολιτείες θα είναι ένα τεράστιο βήμα που, ακόμα κι αν η κυβέρνηση Τραμπ δεν υιοθετήσει την ίδια λογική προώθησης των ιδεών μας, θα πάρει από τους εσωτερικούς μας αντιπάλους μεγάλους πόρους που ρίχνονται στην μάχη εναντίον μας. Το ίδιο ισχύει για τις μεγάλες ευρωπαϊκές χώρες: μια νίκη του εθνικισμού στην Γερμανία, στην Ιταλία, στην Γαλλία μπορεί να αλλάξει τους συσχετισμούς στην Ευρώπη και πάνω απ’ όλα να κόψει την ροή τεράστιων ποσών χρημάτων μέσω ευρωπαϊκών κονδυλίων προς την προώθηση της παράνοιας. Ο αγώνας μας, ο πόλεμός μας, είναι ταυτόχρονα εθνικός και παγκόσμιος. Είναι εθνικιστικός και διεθνής· των Αμερικανών για το καλό της Αμερικής, των Γάλλων για την Γαλλία, των Γερμανών για τη Γερμανία, των Ελλήνων για την Ελλάδα και όλων για όλους, κάθε πατριώτη για κάθε πατρίδα που είναι με το μέρος μας, για μια Ευρώπη των Εθνών απέναντι σε αυτούς που επιζητούν την από κοινού μας καταστροφή. Είναι ένας παγκόσμιος εμφύλιος. Κάθε χώρα είναι ένα μέτωπο που πρέπει να κερδίσουμε και κάθε νίκη ή ήττα επηρεάζει τη μοίρα μας.

Αυτό που ενώνει τους Αμερικανούς εθνικιστές, από τις παραλίες της Καλιφόρνια μέχρι το παγωμένο Μέιν, κι από τα βουνά της Μοντάνα μέχρι τις καυτές πεδιάδες του Τέξας, ενώνει την μία άκρη του Ατλαντικού με την άλλη, ενώνει τους Ευρωπαίους εθνικιστές, που ζουν στις υποβαθμισμένες γειτονιές της Μαδρίτης, της Ρώμης, της Αθήνας, του Βερολίνου, του Λονδίνου και της Στοκχόλμης μα θέλουν να ξαναδούν τις πατρίδες τους να ακτινοβολούν την παλιά τους δόξα.

Δεν μπορεί να υπάρξει τοπικό αποτέλεσμα σε αυτό τον πόλεμο. Θα νικήσουμε ή θα χάσουμε όλοι μαζί.

ΜΕΧΡΙ ΤΗΝ ΤΕΛΙΚΗ ΝΙΚΗ