Εδώ και χρόνια στην αρθρογραφία μας στο eonelaia.gr χαρακτηρίζουμε την κυβέρνηση της Νέας Δημ(ι)οκρατίας ως “Καθεστώς Μητσοτάκη” ή ως “Νέα Δικτατορία”. Ο συγκεκριμένος χαρακτηρισμός μόνο τυχαίος δεν είναι, ούτε κάποια συνωμοσιολογία (όπως χαρακτήριζαν μέχρι πρόσφατα τα μιντιακά παπαγαλάκια και τα τρολ του Μαξίμου τις ενδείξεις των πραγματογνωμόνων για παράνομο εύφλεκτο υλικό στην εμπορική αμαξοστοιχία του εγκλήματος των Τεμπών).
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης από το 2019 προσπάθησε με κάθε ολοκληρωτικό μέσο να ελέγξει τους θεσμούς της εξουσίας, τον ελληνικό λαό και την κοινωνική ζωή αυτού του τόπου. Αρχικώς, άλλαξε την ηγεσία της δικαιοσύνης σύμφωνα με τα γούστα του. Άλλαξε τον εκλογικό νόμο ώστε να εκλεγεί αυτοδύναμος το 2023. Παρακολουθούσε τους πολιτικούς του αντιπάλους καθώς και μεγάλους επιχειρηματίες και στρατιωτικούς. Έβαλε μπροστάρηδες (βλέπε Άδωνη) να πιέζουν την κοινοβουλευτική του ομάδα να ψηφίζουν νομοσχέδια ακόμη και εάν διαφωνούν. Άδραξε την ευκαιρία επί κορονοϊού να επιβάλλει σκληρούς περιορισμούς στους Έλληνες πολίτες, να κλείσει τις Εκκλησίες, να περιορίσει προσωπικές ελευθερίες, να υποχρεώσει τον λαό σε πολύμηνους εγκλεισμούς και σε ιατρικές πράξεις.
Μέχρι και τις ευρωεκλογές ένιωθε “άτρωτος”. Τα κανάλια τον λιβάνιζαν καθημερινώς και για κάθε κρίση (λαθρομεταναστευτικό, ακρίβεια, πυρκαγιές, πληθωρισμός) ευθυνόταν κάποια εξωτερική πάντα πηγή. Ο Πούτιν, ο πόλεμος στην Ουκρανία, η κλιματική αλλαγή, το διεθνές κεφάλαιο (σε λίγο ίσως κατηγορήσουν και τους Σιωνιστές!). Πάντως σε καμιά περίπτωση δεν έφταιγε ο “ηγέτης” Κυριάκος και η μεγάλη γαλάζια παράταξη. Το 28% όμως του καλοκαιριού, η άνοδος των πατριωτικών κινημάτων σε Ελλάδα, Ευρώπη και ΗΠΑ, οι τεράστιες διαδηλώσεις για το έγκλημα των Τεμπών και τη συγκάλυψή του, ήρθαν να ταρακουνήσουν το Μαξίμου από τον γυάλινο θόλο που είχε κλειστεί. Οι “συνωμοσιολογίες” που ακούγονταν στα καφενεία και γράφονταν σε μερίδα του Τύπου, ήρθαν να επιβεβαιωθούν ως αντικειμενικά γεγονότα. Η κοινωνική δυσαρέσκεια, πλέον, καταγράφεται και στις συστημικές δημοσκοπήσεις. Η κατάρρευση του κυβερνητικού αφηγήματος περί οικονομικής ανάπτυξης, εθνικής πατριωτικής εξωτερικής πολιτικής και κοινωνικής δικαιοσύνης είναι εμφανή στην μεγάλη πλειονότητα του ελληνικού λαού.
Είναι γεγονός ότι το σενάριο της αυτοδυναμίας στις επόμενες εθνικές εκλογές έχει ακυρωθεί όσους εκλογικούς νόμους και αν αλλάξουν. Οι πολιτικές και προσωπικές συνεργασίες είναι κάτι εντελώς ξένο για τον Κυριάκο Μητσοτάκη, ο οποίος επί 9 χρόνια ως Πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας και 6 ως Πρωθυπουργός κάνει ολοκληρωτικό κουμάντο στο κόμμα του και στη χώρα. Έχει αντιληφθεί κι ο ίδιος ότι οι ημέρες της παντοδυναμίας του τελειώνουν με ορίζοντα το αργότερο τις εκλογές του 2027. Είτε θα πρέπει να επιλέξει την συγκυβέρνηση με άλλο/-α κόμματα, είτε να κάνει μια “ηρωική” έξοδο. Το μόνο σίγουρο είναι ότι όσο πλησιάζει η πτώση του, τόσο πιο αδίστακτος θα γίνεται… Διότι ο εγωισμός και ο φόβος είναι πολύ κακοί σύμβουλοι…
