Η μυσογυνική woke Ολυμπιάς

Γράφει ο Πέτρος Ι. Νικολού, μαχόμενος Δικηγόρος Αθηνών, Νομική ΕΚΠΑ 

Δεν μάς έχουν απομείνει άλλα αποθέματα ανοχής, ώστε να μεταμφιέζουμε την αηδία μας σε κοσμιότητα. Γκώσαμε από την ύβρη, τις βλασφημίες, την πολιτισμική καθίζηση, τον ευτελισμό του ανθρωπίνου προσώπου και την μετάλλαξη του είδους μας σε συνομοταξία κατωτέρων θηλαστικών, χωρίς αισθητική, χωρίς ποιότητα, χωρίς προορισμό πνεύματος και αληθείας. Το κακότεχνο τσίρκο του Παρισίου, το οποίο φιλοδοξεί να μάς παρουσιαστεί ως φυσική συνέχεια των Ολυμπιακών Αγώνων, συγκεντρώνει τη σήψη και την παρακμή του νεοεποχίτικου συρμού, ο οποίος διαποτίζει τις συνειδήσεις και τις ψυχές των λαών της παγκόσμιας σουπιέρας στην οποία αναμειγνυόμαστε συλλήβδην άπαντες άνευ όρων και προϋποθέσεων εν είδει μάζης ετεροκατευθυνομένων όντων δίχως ταυτότητα. Αρχής γενομένης από την προσπάθεια χλευασμού, διαπομπεύσεως και ειρωνείας του Μυστικού Δείπνου, κατά την περιώνυμη τελετή ενάρξεως, με την διάταξη ημίγυμνων διεστραμμένων τε και ασέμνως ενδεδυμένων αφύλων ηδονιστών σε σχήμα και μορφή που ευθέως παρέπεμπε στο πρώτο άνευ αμφιβολίας, το διεθνιστικό πανηγυράκι που απομειώνει τη σπουδαιότητα της Ιδέας της αρχαίας Ολυμπιάδος κάθε μέρα που περνά ούτε λίγο ούτε πολύ έχει μετατραπεί σ’ ένα οικουμενικής εμβελείας όχημα αξιώσεων της πιο σιχαμερής woke ατζέντας, προάγοντας όλα τα αντιθετικά της παραδόσεως και των ορισμών της φύσεως και του Θεού πρότυπα, διαφθείροντας τους νόες των ασυγγνώστως ανυποψιάστων, οι οποίοι ωσάν πρόβατα επί σφαγήν εσωτερικεύουν ανελέγκτως και ακρίτως ό,τι κυκλοφορεί στην μόδα και προωθείται από τα σατανικά κέντρα εξουσίας.

Δεν χρειάζεται να έχει περάσει κανείς διαφωτισμό, για να μπορέσει να αντιληφθεί το προφανές, το εξόφθαλμο και το ηλίου φαεινότερον, το οποίο καταγράφουν ευλήπτως τα κοινά αισθητήρια όργανα όλων, ότι δηλαδή εκείνοι που ευαγγελίζονταν την εμπέδωση των ατομικών ελευθεριών και την εφαρμογή της ισότητος σε κάθε έκφανση της δημοσίας σφαίρας και μάλιστα μεταξύ των φύλων είναι οι ίδιοι που στην πράξη τις καταργούν, τις καταστρατηγούν και τις υπομονεύουν σκαιώς. Μαντράχαλος Αλγερινός, ο οποίος μόλις ολοκλήρωσε την θεραπεία αποτριχώσεως, με τις ευλογίες της ολυμπιακής επιτροπής δύναται όχι μόνο να λαμβάνει μέρος σε γυναίκεια αγωνίσματα, αλλά συνάμα να τύπτει, τραυματίζει και να σαπίζει στο ξύλο γυναίκες, έχοντας κατά σαράντα τοις εκατό υψηλότερη μυϊκή μάζα, υπέρμετρα μεγαλύτερο όγκο και εμφανώς πιο αναπτυγμένες σωματικές διαστάσεις από τις συναγωνιζόμενές του μόνο με τη δήλωση του αυτοπροσδιόρισμού του ως θήλεος, αντίθετα σε κάθε ιατρική γνωμάτευση, αιματολογική εξέταση και πόρισμα της βιολογικής επιστήμης. Οι θιασώτες των κρίσεων της επιστημονικής κοινότητος και οι υπέρμαχοι των φεμινιστικών διεκδικήσεων, οι οποίοι ξέρουν να ανοίγουν το στόμα τους μόνο για εκτόξευση ανυποστάτων ψόγων προς τους αρνητές του εμβολιαστικού ολοκληρωτισμού και την καταπιεστική «πατριαρχική» κοινωνία αντίστοιχα, στη θέα της ως άνωθι κυνικής, ωμής και βάρβαρης αδικίας κατεβλήθησαν από αλαλία. Η απροκάλυπτη υποκρισία της παγκόσμιας ολιγαρχίας, η οποία εξεγείρει τους λαούς ενάντια στις παραδόσιακές τους δομές κατηγορώντάς τες ως υπαίτιες της υπαναπτύξεώς μας, σκιαγραφείται όλο και αναγλυφότερα στην κατάφωρα επιθετική συμπερίφορά της προς τις γυναίκες για την προστασία των οποίων υποτίθεται ότι μάχεται. Η συντηρητική κοινωνία της αρχαίας Ελλάδος, την οποία συκοφαντούν οι βαρώνοι της προοδοπληξίας, γνώριζε πώς να σέβεται, να προασπίζει και να τιμά αληθινά μία γυναίκα, όπως την Καλλιπάτειρα, κόρη του Ροδίου Διαγόρος, στο πρόσωπο της οποίας εικονίζετο η απόγονος και η μάνα ταυτόχρονα σπουδαίων Ολυμπιονικών των οποίων η ανατροφή τής επιστώθη δικαιωματικώς, κατά τον ιστορικό Παυσανία. Έτσι, ο φετινός θίασος της παριζιάνικης αθλιότητος, ο οποίος επιχειρεί συστηματικά και μεθοδικά να εντάξει με το στανιό όλες τις απίθανες εκδοχές της ΛΟΑΤΚΙ πολύχρωμης ανωμαλίας στα ολυμπιακά αγωνίσματα υπό την λεοντή της συμπεριληπτικής πολιτικής, καταλήγει ουσιαστικά να ισοπεδώνει, εκμηδενίζει και να υποβαθμίζει τα κεκτημένα δικαιώματα των γυναικών, υπηρετώντας την παράλογη αρχή της ίσης μεταχειρίσεως ανομοίων μεγεθών.

Ας δοξάζουμε τω Θεώ που ως πιστοί ανυποβαλκάνιοι αδυνατούντες να συλλάβουμε το υψηλά μηνύματα της φραγκικής ελιτοκρατίας αρνούμαστε να συνηγορήσουμε με τις αισχρότητες σε βάρος των γυναικών, τις οποίες εκ των πραγμάτων μόνο η παραδοσιακή κοινωνία έχει περιαγάγει σε θέση ισότιμη μ’ εκείνη των ανδρών, παρέχοντας ίδιες ευκαιρίες και δυνατότητες ανελίξεως, υπολογίζουσα με σεβασμό τις ιδιαιτερότητες του κάθε φύλου. Ανάμεσα σ’ αυτόν τον βούρκο εκμεταλλεύσεως και ξεπεσμού, μόνο ο Σέρβος αντισφαιριστής Τζόκοβιτς έλαμψε ωσάν καταυγάζουσα εξαίρεση, ο οποίος άμα τη νίκη του σταυροκοπηθείς, τυλίχθηκε με τη σημαία της Πατρίδος του και έσπευσε να αγκαλιάσει και να ασπαστεί την οικογένειά του. Μπορεί η εμή η ελαχιστότης να μην είναι σε θέση να αξιολογήσει τόσο τη βασιμότητα κατηγοριών που τού προσάπτονται περί εμπλοκής του στον τεκτονισμό ή σε συγκριτιστικές τελετές όσο και το ενδεχόμενο μετανοίας και εξομολογήσεώς του δι’ αυτά, όμως και μόνο την αφηνίαση του προοδευτικού μετώπου στο υγιές πρότυπο ζωής που εξέπεμψε με την περιγραφείσα στάση του οφείλουμε να τού την αναγνωρίσουμε με μεγαλοψυχία. Οι αλυσιδωτές νίκες κορυφαίων άθλητών μας, όπως του Μίλτου Τεντόγλου και του Ελευθερίου Πετρούνια δύσκολα θεωρούνται επαρκείς ώστε να αποστεί κανείς από την αξιοπρεπή θέση περί άμεσης και οριστικής αποχωρήσεως της Πατρίδος μας από αυτόν τον διεθνή συρφετό νεοταξίτικης προπαγάνδας που πολεμεί λυσσωδώς την Πίστη και τις παραδόσιακές μας αξίες.