Γράφει ο Πέτρος Ι. Νικολού, μαχόμενος Δικηγόρος Αθηνών, Νομική ΕΚΠΑ
Επειδή πλειστάκις λησμονούμε τον προορισμό μας ως Γένος, η καρδιά του Ελληνισμού δεν τύπτει ούτε στην γκετοποιημένη και κατεχομένη από τα λαθρομεταναστευτικά αφροασιατικά καραβάνια Αθήνα ούτε δυστυχώς στην γηράσκουσα και εγκαταλελειμμένη από τους νέους επαρχία του νεοραγιαδικού προτεκτοράτου που έχει αποδεχτεί πλήρως τον ρόλο του ως περιφερειακού δορυφόρου της βρυξελλιώτικης γραφειοκρατίας των εγκληματιών του λευκού κολάρου που λεηλατούν τα ενωσιακά ταμεία με τα φράγκα των ευρωπαϊκών εθνών. Η Ρωμιοσύνη πάλλεται, καρτερεί και υπομένει στην κοιτίδα, το μέσον και το κέντρον της Μέσης Ανατολής. Ανάμεσα στις τεχνητές συμπληγάδες του σιωνισμού και του ισλαμισμού, οι ελληνογενείς χριστιανοί της Ανατολής συντηρούν μία ταυτότητα αιώνων, μία Πίστη άσβεστη χιλιετιών και τον ισχυρό δεσμό τους με μία αυτοκρατορία, η οποία στις ψυχές και τη συνείδησή τους παραμένει η φυσική τους πατρίδα, η τεθνεώσα βιολογική τους μάνα της οποίας την εξ Άδου έγερση αναμένουν με την εκπλήρωση των προφητειών και των οραμάτων των Αγίων της Εκκλησίας μας. Στον τόπο αυτόν, της προδοσίας, των παθών και της σταυρώσεως του Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού, γεννώνται, ανδρώνονται και μαρτυρούν ως δεύτεροι Χριστοί, κατά παράφραση του π. Ανανία Κουστένη, οι σημερινοί Άγιοι που ομολογούν με το αίμα τους την αγάπη τους για τον Χριστό και την ένταξή τους στο έθνος που συνέδεσε την αποστολή του με το θέλημα του μόνου αληθινού Θεού.
Έπρεπε να λάβει χώρα η ισλαμιστική βομβιστική επίθεση στον ελληνορθόδοξο ναό του Προφήτη Ηλία στην Δαμασκό, για να θυμηθούν οι αλλοτριωμένοι φραπεδόβιοι στο ελλαδιστάν με τους πληρεξουσίους τους δημαγωγούς στα υπουργεία της μάσας, της μίζας και της μειοδοσίας ότι κάτωθεν της Κύπρου και της Κρήτης γίνεται μία οργανωμένη σφαγή σε βάρος όλων όσοι βαστάζουν μέσα τους με κόστος τις φλέβες και το κεφάλι τους την τριαδική πίστη. Τα ανδρείκελα της κυβερνητικής συμμορίας, προεξαρχουσών των εμμίσθων φιλενάδων του ΕΛΙΑΜΕΠ που καταλαμβάνουν θώκους εξωτερικής πολιτικής, που συνηγόρησαν στην πτώση του καθεστώτος Άσαντ και έσπευσαν να φωτογραφηθούν όλο κορμοστασιά, χάρη και γοητεία, με το χαμόγελο στα χείλη, δίπλα στους τζιχαντιστές διαδόχους του στη Συρία, συνεχίζουν αταλάντευτα και επίμονα στην πολιτική γραμμή του ενδοτικού συμβιβασμού και της υποταγής, νίπτοντας τας χείρας των έμπροσθεν της ξεκάθαρης γενοκτονίας ορθοδόξων από σουνίτες μουσουλμάνους, με τις πλάτες των Εβραίων, τους οποίους για να καταδικάσεις και να περιγράψεις με γλαφυρότητα τον ρόλο τους χρειάζονται πολλά κιλά αδένων κάτωθεν της περισκελίδος. Οι προδότες της εξουσίας που εθελοτυφλούν παράλληλα, για να μην το ξεχνάμε, μπροστά στα μουσικοχορευτικά αλυτρωτικά γλέντια ξυπόλητων γυφτοσκοπιανών στις πόλεις της Μακεδονίας μας τολμούν ακόμα να προβαίνουν σε θρασείς αναρτήσεις κιβδήλων δακρύων στα μέσα μαζικής εξαπατήσεως, για να δηλώσουν θεωρητικές συμπαραστάσεις της μπίθας, όπως λέμε και στα αθυρόστομα αρβανίτικα Μεσόγεια, στους χριστιανούς της Μέσης Ανατολής. Οι μαγκιές και οι υποκρισίες, όμως, των ελλαδιτών κομματόσκυλων δεν περνάνε στους Ρωμιούς που δεν έχουν καμμία εξάρτηση από το φαρισαïκό κράτος των μασώνων, του Μητσοτάκη και της κλίκας Δένδια που τρώνε απανωτά σκαμπίλια δημόσια από υπερηφάνους ορθοδόξους που αρνούνται με καμάρι κάθε ψεύτικη στήριξη από το τομάρι τους. Αντί να διώξουμε με τις κλωτσιές την πρεσβεία των Τζιχαντιστών από την Αθήνα μαζί με όλο το βρωμερό συνάφι τους και να απειλήσουμε ότι θα τούς κάνουμε πάτωμα αν εξακολουθήσουν να περνάνε λεπίδι ομοδόξους μας, καθόμαστε να ακούμε τους εξωνημένους αγύρτες του Μαξίμου να μιλάνε για «ειρήνη», «κατευνασμό» και αναμονή συνδρομής από την «διεθνή κοινότητα», η οποία μαζί με την Ευρωπαϊκή ολιγαρχία έχει γράψει εκεί που δεν πιάνει μελάνι τον χειμαζόμενο, κατακρεουργούμενο και δολοφονούμενο χριστιανισμό της εμπόλεμης ανατολικής ζώνης. Το σφαγείο της Δαμασκού επεδίωκε να στείλει το μήνυμα της πραγματικής καταλήξεως που θα έχουν μισό και πλέον εκατομμύρια πιστοί ορθόδοξοι το επόμενο διάστημα, πλήν όμως οι γεραπετρίτηδες και οι λοιποί δυσώδεις προσκυνημένοι θέλουν να μάς πείσουν πως ο πολιτισμένος διάλογος και η εφεκτική διαπραγμάτευση θα σώσουν όλους όσοι σφαδάζουν κάτω από την χατζάρα των μουσουλμάνων.
Μέσα, όμως, στην διαλυμένη εκκλησία του Προφήτη Ηλία, ανάμεσα σε ματωμένους τοίχους και διαμελισμένα σώματα, λίγη ώρα μετά το μακελειό, ορθόδοξοι αδερφοί μας ψέλνουν με συγκίνηση το «Χριστός Ανέστη». Ένας τόπος φρίκης γίνεται πρόγευση του παραδείσου, ευωδιαστή γή μαρτυρίου, γιατί αυτοί οι άνθρωποι που ζούν τον θάνατο κάθε μέρα δίπλα τους, έχουν μάθει να μην τον φοβούνται. Θάνατος δεν υπάρχει για τους βιωματικούς Ορθοδόξους, εκείνους που κρατούν την Πίστη τους παρθένα μέχρι τελευταίας αναπνοής, που έκαναν τον Χριστό πολιτεία τους, νόημα και αποστολή τους. Στη Συρία, στην κοινότητα των ελληνογενών χριστιανών, οι οποίοι στεφανώνονται μέσα από βασανιστήρια και σφαγές για την δόξα του Κυρίου θα εκκινήσει η αληθινή Ανάσταση του σκλαβωμένου στους νεοταξίτες Γένους μας. Εκείθεν θα εκπηδήσει η μαγιά του Μακρυγιάννη που θα διαδώσει την Ορθοδοξία ξανά στην οικουμένη, γιατί την Χάριν του Θεού την έλκουν οι αγωνιστές κι όχι τα καθιζήματα της σημερινής ντροπής και ξεφτίλας που δεν θέλουν να θυσιάσουν τίποτα, για να μην χαλάσουν την βολή, τις ανέσεις και την καλοζωΐα τους.
Πολύχρονος και ευλογημένος Μάχιμε Πέτρο.
Το Άγιο Πνεύμα πάντοτε να σε φωτίζει.
Δύο πράγματα σου εύχομαι:
Πρώτον ο ζήλος σου να μείνει πάντοτε αμείωτος όπως των Πρωτοκορυφαίων Πέτρου και Παύλου.
Όταν ο ζήλος μας είναι φλογερός μοιάζει με ένα υπερωκεάνιο.
Ενώ όταν είναι χλιαρός, ο Χριστιανός μοιάζει με μία βαρκούλα.
Το υπερωκεάνιο μπορεί να φτάσει άνετα από τον Πειραιά στην Αμερική.
Του Αποστόλου Παύλου είχε πάρει λάθος κατεύθυνση αλλά βρήκε τον δρόμο του έκανε 180 μοίρες στροφή και έφτασε στον προορισμό του.
Όμως μία βαρκούλα άμα ξεκινήσει για να διασχίσει τους απέραντους ωκεανούς και βρεθεί μέσα σε φουρτούνες και μανιασμένα κύματα αργά ή γρήγορα θα βυθιστεί και δεν θα φτάσει στην απέραντη όχθη του ωκεανού.
Αυτό παθαίνουν και οι χλιαροί με τις πρώτες ανάποδιές και δυσκολίες που εμφανίζονται στη ζωή τους κλονίζεται πολύ εύκολα η πίστη τους και τα παρατάνε.
Και δεύτερον: εύχομαι πάντοτε να είσαι όπως τα πετεινά του ουρανού.
Γιατί δυστυχώς σήμερα έχουμε και τα πετεινά του κλουβιού.
Το αηδόνι είναι πετεινό του ουρανού, που το τρέφει και το φροντίζει ο Δημιουργός του.
Το καναρίνι είναι πετεινό του κλουβιού, που εξαρτάται από τον άνθρωπο αν θα έχει νερό ή τροφή για να επιβιώσει, δυστυχώς μόνο του είναι ανίκανο να επιβιώσει.
Αυτό σήμερα προσπαθούν να μας επιβάλλουν οι διαολάνθρωποι.
Αντί να εξαρτιόμαστε από τον Θεό, δηλαδή να έχουμε την ελπίδα μας στον Θεό.
Να εξαρτιόμαστε από τους ανθρώπους.
Σφάζουνε όλα τα ζώα με το πρόσχημα ότι βγάζουν πολύ διοξείδιο του άνθρακα και καταστρέφουν τον πλανήτη.
Και θα μας ταΐζουνε εμάς με σκουλήκια και ό,τι ακαθάρισία βρούνε.
Και τελικός τους σκοπός είναι να γίνουμε ένα παγκόσμιο νούμερο, και το πορτοφόλι το δικό μας δεν θα το χειριζόμαστε πλέον εμείς, αλλά η τράπεζα.
Και όποτε θέλει ανά πάσα στιγμή το σύστημα θα μπορεί να δεσμεύει τα χρήματά μας εφόσον μας θεωρήσει ότι δεν είμαστε (σωστή) απέναντί του.
Οπότε από αηδόνια θέλουν να μας κάνουν καναρίνια.
Δεν θα τους κάνουμε τη χάρη.
Η ελπίδα μας θα είναι πάντοτε στον Άγιο Τριαδικό Θεό μας.
Καλόν Παράδεισο ευλογημένε Πέτρο.
Και σε αυτό που γράφεις στο τέλος έχει άμεση σχέση με την ευχή που σου έδωσα.
Γράφεις:
..που δεν θέλουν να θυσιάσουν τίποτα, για να μην χαλάσουν την βολή, τις ανέσεις και την καλοζωΐα τους.
Πράγματι αν θέλουμε ο ζήλος μας να μείνει όπως όταν πρωτοξεκίνησε, θα πρέπει να κάνουμε θυσίες.
Η πιο απλή θυσία είναι στον ύπνο, να σηκωθούμε την Κυριακή να πάμε στην Εκκλησία να μη σκεφτούμε κούραση ή το χειμώνα τα ζεστά παπλώματα.
Να μην φοβηθούμε ποτέ να χάσουμε την βόλεψη μας.
Γιατί και αυτό που το θεωρούμε σίγουρο καταρρέει σαν χάρτινος πύργος.
Ενώ η ελπίδα μας στην πρόνοια του Θεού δεν θα μας αφήσει ποτέ.
Και η καλοζωΐα έχει σχέση με την σάρκα.
Η σάρκα ζητεί τα γήινα και η ψυχή τα επουράνια.
Γι’ αυτό ας δαμάσουμε τη σάρκα μας για να μην φύγει ο ζήλος μας για τα επουράνια.
Καλόν Παράδεισο.