Έχετε δει ποτέ στα μεγάλα κανάλια να παραπονιούνται ή να εκφράζουν την ανησυχία τους για την άνοδο ποσοστών αριστερών, κεντροδεξιών, φιλελεύθερων, κομμουνιστικών, σταλινικών, σοσιαλιστικών κομμάτων; Η απάντηση είναι προφανής… Και ούτε θα δείτε. Το μόνο που φοβίζει την ευρωπαϊκή ελίτ και το σύστημα της πολιτικής ορθότητας είναι η λεγόμενη «άνοδος της Ακροδεξιάς».
Τι είναι όμως στην προπαγάνδα τους η «Ακροδεξιά»; Μια ασαφής αόριστη έννοια. Στην ουσία δεν την προσδιορίζουν επίτηδες με συγκεκριμένο ιδεολογικό περιεχόμενο, ώστε να την τοποθετούν εύκολα ως ταμπέλα κοινωνικής καταδίκης σε όποιον πηγαίνει κόντρα στα σχέδιά τους.
Ποιοι ενοχλούν, λοιπόν, σήμερα τα κέρδη των πολυεθνικών εταιρειών και τις διαστροφικές πολιτισμικές επιδιώξεις των παγκοσμιοποιητών εξουσιαστών; Οι άνθρωποι εκείνοι που αγαπάνε και αγωνίζονται για το Έθνος τους, πιστεύουν στο Θεό, είναι Οικογενειάρχες, έχουν τεκμηριωμένες και σοβαρές πολιτικές θέσεις.
Ό,τι θετικό δηλαδή μπορείς να συναντήσεις σε μία σύγχρονη κοινωνία, αυτοί το ονομάζουν Ακροδεξιά. Δημοσιεύματα, ρεπορτάζ στα κανάλια, άρθρα στις εφημερίδες αναφέρουν τον κίνδυνο αυτόν. Λες και τα σημερινά προβλήματα του μέσου Ευρωπαίου δεν είναι η ακρίβεια, η οικονομική κρίση, η αυξανόμενη παράνομη μετανάστευση και εθνική αλλοίωσή του, οι κυβερνητικές ολοκληρωτικές πρακτικές καθεστωτισμού και καταστολής, αλλά η «άνοδος κάποιας Ακροδεξιάς». Ένας αόρατος εχθρός, τον οποίον αποτυπώνουν στους πολιτικούς τους αντιπάλους οι σύγχρονοι ιεροεξεταστές της woke αντζέντας και του πολιτιστικού μαρξισμού.
Ε, λοιπόν, σε αυτές τις Ευρωεκλογές αλλά και έπειτα, ας επιβεβαιώσουμε τους πολιτικούς τους φόβους… Ας ενισχύσουμε την «Ακροδεξιά». Για ένα καλύτερο μέλλον για τον κόσμο και τα παιδιά μας.
