Γράφει ο Πέτρος Ι. Νικολού, μαχόμενος Δικηγόρος Αθηνών, Νομική ΕΚΠΑ
Σε πρόσφατη κουβέντα μεταξύ ευυπολήπτων κοινωνών του Δικαίου στην οποία έλαχε ατύχως να ευρίσκεται και η ταπεινή ελαχιστότης μου σε μία αποστροφή του λόγου του είς εκ των παρισταμένων, εφόσον εξετέθη ως αδιάψευστη πληροφορία πως η κυβερνώσα παράταξη των αχρείων αφωρισμένων έχει λάβει λευκή επιταγή να θεσμοθετήσει εντός Σεπτεμβρίου τον γάμο μεταξύ αρσενοκοιτών και λοιπών χαριτωμένων πλασμάτων, με περισσή μικροαστική απάθεια εξεστόμισε: ‘‘Σιγά, καημένοι! Και τί σάς οχλεί ο γάμος ομοφύλων; Σάμπως δικαιώματα ημών στερεί; Συνεχίστε τα μπάνια σας και απολαύστε το καλοκαίρι!’’ Άθελα του ο συνάδελφος σε δυό αράδες δεν έπραξε τίποτε άλλο από το να συμπυκνώσει την υπερηφάνως ατομοκεντρική και ανιάτως εγωϊστική στάση βίου, η οποία χαρακτηρίζει την αδιάφορη για τα κοινά, την άγευστη πνευματικά και ακατήχητη αξιακά κοινωνική πλειοψηφία της προοδοπληξίας και του νεοραγιαδισμού. Για τον μέσο ελληνόφωνο του νατοϊκού προτεκτοράτου, ό,τι δεν τόν αγγίζει δεν είναι δικό του πρόβλημα κι ό,τι δεν επηρεάζει τη βολή του δεν υπάρχει λόγος να τόν ανησυχεί. Πέραν της πάρτης του, δεν υφίσταται καμμία αίσθηση χρέους απέναντι στον Θεό και τις επόμενες γενεές. Όλα άρχονται και περατώνονται στο συμφέρον του, την αδιατάρακτη συνέχιση της μιζέριας του και την απρόσκοπτη διατήρηση σχέσεων εξαρτήσεως με τους πολιτικούς αγύρτες, τους οποίους λείχει γλοιωδώς για θέσεις και εξυπηρετήσεις.
Μπορεί σε κάποιους ευαισθήτους που αν δεν συμπληρώσουν τα 50 μπάνια και τα 6-7 ταξίδια σε διαφορετικούς αιγιαλούς εντός Αυγούστου να μην είναι διατεθειμένοι να πάρουν μυρωδιά για το τί καίγεται γύρω τους, να ταράσσουμε το όναρ της θερινής αναψυχής, αλλά ο κίνδυνος τον οποίον διατρέχουμε ως Έθνος ούτε πάει διακοπές ούτε απολαύει αναρρωτικής αδείας. Από τήσδε της φιλοξένου στήλης είχαμε τονίσει πρό πολλού ότι το σύμφωνο συμβιώσεως ομοφύλων ζευγαριών θα άρει πολύ σύντομα την κερκόπορτα για τον γάμο και κατόπιν την υιοθεσία παιδιών από κάθε βαρεμένο που βιώνει διαταραχή φύλου, σύγχυση σεξουαλικής ταυτότητος και ψυχιατρικά θέματα, αδυνατώντας να αντιληφθεί τον ρόλο του στη φύση ως βιολογικού όντος με συγκεκριμένη ανατομία και ανθρωπολογική δομή. Νά που τώρα τα βίτσια του Κήτσου με τον Βαγγέλη και της Μητσίας με την Ελένη γίνονται αντικείμενο νομοθετικής πρωτοβουλίας, θεσπισμένη ατομική ελευθερία και κανόνας δικαίου από τον οποίον απορρέουν δικαιώματα και υποχρεώσεις, για να ικανοποιηθούν οι εμμονές των πρώτων να γίνουν μάνες, χωρίς αιδοίο, και των δευτέρων μάνες, χωρίς ανδρική συμμετοχή. Οι παρανοϊκές μετανεωτερικές θεωρίες περί 62 κοινωνικών φύλων που έρχονται να αντικαταστήσουν τα από καταβολής κόσμου διδάγματα της φύσεως περιβάλλονται πλέον το κύρος του νόμου από τον οποίο δεν χωρεί ούτε απόκλιση ούτε αμφισβήτηση. Οι παγκόσμιες δικαιωματιστικές οργανώσεις των ΛΟΑΤΚΙ, οι οποίες δραστηριοποιούνται και στην Ελλάδα, επιβάλλοντας την ατζέντα, τα αιτήματα και τις επιστημονικοφανείς ασυναρτησίες τους, ελέγχουν πλήρως τους νομείς της δημοσίας εξουσίας και δεν πρόκειται να κάνουν πίσω, αν δεν πάρουν αυτό που πραγματικά θέλουν, ήτοι τα παιδιά μας για αθύρματα, αξεσουάρ και κούκλες barbie, για να θεωρήσουν ότι κατέκτησαν θέση ισάξια εκείνης ενός υγιούς, φυσιολογικού ανδρογύνου. Το καμπαλιστικό σχέδιο των χρηματοδοτούντων όλα τα εγχώρια και διεθνή λόμπι ομοφυλοφύλων ως κεκρυμμένο όπισθεν ταύτης όλης της υποθέσεως προπαγανδίζει μεθοδικώς την ανατροπή του προτύπου της ετεροφύλου οικογενείας, εμφυσώντας αμφιβολίες στη νέα γενεά, προκειμένου να δεχτεί αβιάστως τον γάμο, την υιοθεσία, την απάλειψη του φύλου από δημόσια έγγραφα, καθώς και την κατάργηση των λέξεων ‘‘μητέρα’’ και ‘‘πατέρας’’ με τα ύπουλα κατασκευάσματα της βρυξελλιώτικης γραφειοκρατίας, ήτοι ‘‘γονεύς 1’’ και ‘‘γονεύς 2’’.
Η μεγάλη μερίδα του λαού δυστυχώς κοιμωμένη ύπνον βαθύν και βαρύν ακόμα κι αν διαφωνεί συνειδησιακώς με τις μεθοδεύσεις του νεοσυστάτου ορθοπολιτικού υπουργείου συμπεριληπτικότητος, το οποίο αντί να ασχοληθεί με την υπογεννητικότητα, η οποία απειλεί ευθέως με αφανισμό την Ελληνική Φυλή, άγχεται μη και στεναχωρήσει τα πολύχρωμα άρματα των φτερούδων, δεν φαίνεται να προθυμοποιείται ιδιαίτερα, για να υπερασπιστεί τα καταπατηθέντα δικαιώματα των τέκνων να έχουν κανονική γυναίκα μάνα και κανονικό άνδρα πατέρα, φυσικά γονεϊκά πρότυπα, απαραίτητα για την ομαλή αναπτυξιακή πορεία και ψυχοσωματική ισορροπία ενός παιδιού. Θα αποδειχθεί σε λίγο καιρό πόσοι απλοί πολίτες, όταν τα ως μόνα έχοντα ηθικό πλεονέκτημα να ηγηθούν των κινητοποιήσεων για την προάσπιση του παιδιού και της παραδοσιακής οικογενείας ορθόδοξα χριστιανικά σωματεία κατεβάσουν κόσμο στον δρόμο, οργώσουν τις πλατείες και ξεκινήσουν εκστρατεία αντιστάσεως στα νεοεποχίτικα αίσχη, θα ακολουθήσουν το μέτωπο αντεπιθέσεως στην κυβερνητική πολιτική, η οποία θέλει να δώσει τα παιδιά μας σε φορείς ανωμαλίας, διαστροφής και σοβαρών ψυχικών νόσων. Η μόνιμη δικαιολογία, ότι τίποτε δεν εξαρτάται από εμάς και πως όλα είναι μάταια, επεστρατεύθη συνεχόμενα για το ρεζίλι των Πρεσπών, τα εμβόλια, την Κύπρο, τη Βόρειο Ήπειρο, το ξεπούλημα του Αιγαίου και μιά σειρά από εθνικά θέματα στα οποία ελάχιστοι ήταν πρόθυμοι να αγωνιστούν άχρι εσχάτων. Τώρα που το διακύβευμα είναι η ζωή, η υγεία και οι ψυχές των παιδιών μας ποιός στ’αλήθεια έχει το θράσος να πεί ξανά πως τίποτε δεν αλλάζει και να αφήσει στα ρυπαρά χέρια κάθε ευρυπρώκτου την τύχη ενός παιδιού;
