Πρό τεσσάτων ετών, ανήμερα της 28ης Οκτωβρίου, ο Βορειοηπειρώτης αγωνιστής Κωνσταντίνος Κατσίφας δολοφονείται αγρίως, στυγερώς και φρικωδώς με πισώπλατες σφαίρες από τα ανδρείκελα της αστυνομίας του ολοκληρωτικού ανθελληνικού καθεστώτος του χασισέμπορος προέδρου της γειτονικής χώρας, επειδή τόλμησε να υψώσει την Ελληνική Σημαία στην πλατεία του χωριού του και να προασπιστεί την Εθνική ταυτότητα και την ιδιοπροσωπία της οικογένειάς του, αλλά και όλης της ελληνικής μειονότητας της Βορείου Ηπείρου της οποίας οι περιουσίες, οι ζωές και οι ελευθερίες απειλούνται επικινδύνως από συμμορίες μαφιόζων και κακοποιών, οι οποίοι δρούν εν είδει χωροφυλάκων υπό την ανοχή και ενθάρρυνση της κεντρικής εξουσίας. Ο πρό πολλού στοχοποιημένος από τους βραχίονες του αλβανικού παρακράτους Κωνσταντίνος άφησε την τελευταία του πνοή στην αρχέγονη γή του Σπύρου Σπυρομήλιου, την οποία τόσο αγάπησε, λάτρευσε και υπερασπίστηκε, ενδυόμενος τον αιμάτινο στέφανο του συγχρόνου Εθνομάρτυρος. Στην Χειμάρρα, το Δέλβινο, την Πρεμετή, τους Αγίους Σαράντα, την Ερσέκα και το Τεπελένι χτυπά η μισή μας καρδιά, ανασαίνει το μισό μας κορμί και εγκαταβιεί η μισή μας ψυχή. Η θυσία, το παράδειγμα και ο Αγώνας του Κωνσταντίνου Κατσίφα για τα χωριά της Βορείου Ηπείρου και Ένωση της αλύτρωτης επαρχίας με την μάνα Ελλάδα σαν αόρατο χέρι ιχνηλατούν το μονοπάτι της ανδρείας, της αρετής και του αλτρουϊσμού, το οποίο όλοι οι Έλληνες οφείλουμε να βαδίσουμε, για να μιμηθούμε έστω και ελάχιστα, αμυδρά και ακροθιγώς τους προγόνους μας.
Α Θ Α Ν Α Τ Ο Σ !